Projekt ten był najbardziej wyczekiwanym przez wiele środowisk funkcjonujących w systemie ochrony zdrowia oraz ekspertów  aktem prawnym.  W jego uzasadnieniu napisano, że dzięki realizacji przewidzianych w nim zadań możliwa będzie "znacząca poprawa sytuacji zdrowotnej" polskiego społeczeństwa. Służyć temu ma między innymi promocja zdrowia i zapobieganie chorobom, niwelowanie nierówności zdrowotnych oraz wspieranie innowacyjności i stabilności systemu opieki zdrowotnej.

Ustanowienie Pełnomocnika Rządu do Spraw Zdrowia Publicznego w randze Sekretarza Stanu  powoływanego przez Prezesa Rady Ministrów i  jednocześnie oddelegowanie go do urzędu obsługującego ministra o praw zdrowia może powodować spory kompetencyjne między Pełnomocnikiem  i Ministrem Zdrowia.

W celu uniknięcia należy precyzyjne określić poległość lub niezależność  Pełnomocnika w stosunku do Ministra Zdrowia ustanawiając jego umiejscowienie w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów lub jako sekretarza stanu w Ministerstwie 

Należałoby także wzmocnić  pozycję pełnomocnika poprzez wprowadzenie zapisów dotyczących zlecania przez niego zadań z zakresu zdrowia publicznego organom władzy publicznej w miejsce obecnie proponowanych zapisów o współpracy.  

Czytaj: Ustawa o zdrowiu publicznym: najważniejsza w 2015 roku >>>

Projekt ustawy nie   przewiduje jakiegokolwiek udziału przedstawicieli organizacji pacjenckich, w Radzie ds. Zdrowia Publicznego   zwłaszcza, że w nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej  finansowanych ze środków publicznych z 22 lipca 2014 roku wprowadzono zapis, że przedstawiciel pacjentów będzie zarówno członkiem Rady Funduszu jak również członkiem 16 Rad w Oddziałach Wojewódzkich NFZ. Od stycznia 2015 roku również w składzie Rady ds. Onkologii powołanej przez Ministra Zdrowia  jest przedstawiciel pacjentów.

Zgodnie z zasadami dialogu społecznego organizacje pozarządowe współuczestniczą w wypracowywaniu i realizacji programów inicjowanych przez władze publiczne oraz uzupełniają działania administracji publicznej. Tak ważne inicjatywy dotyczące zdrowia publicznego nie powinny odbywać się bez udziału przedstawicieli organizacji pozarządowymi działającymi w obszarze zdrowia.

Pozytywnie należy ocenić utworzenie  Funduszu Zdrowia Publicznego, zasilanego między innymi z 1 procenta wpływów z akcyzy od napojów alkoholowych, 0,5 procenta wpływów z akcyzy od wyrobów tytoniowych oraz 3 procent wpływów z gier hazardowych objętych monopolem państwa. Należałoby  rozważyć  zwłaszcza podniesienie wpływów z akcyzy od wyrobów tytoniowych i napojów alkoholowych do poziomu 3 procent,  zwiększając znacząco możliwości skutecznej realizacji zadań z zakresu zdrowia publicznego.

Jerzy Gryglewicz

Lider i Wykładowca Programu MBA w Ochronie Zdrowia Uczelni Łazarskiego w Warszawie. Wcześniej Zastępca Dyrektora ds. klinicznych Instytutu Reumatologii w Warszawie, Zastępca Dyrektora Biura Polityki Zdrowotnej miasta stołecznego Warszawy, Główny Specjalista w Departamencie Gospodarki Lekami i Departamencie Kontroli Centrali NFZ.  Absolwent Akademii Medycznej w Warszawie, studiów podyplomowych z zarządzania jednostkami służby zdrowia na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz aplikacji kontrolerskiej Najwyższej Izby Kontroli. Doradca firm audytorskich i konsultingowych oraz szpitali. Autor wielu publikacji i raportów dotyczących analizy sektora ochrony zdrowia w Polsce.