Zmiany wprowadzane tym rozporządzeniem mają na celu uproszczenie obrotu fakturami elektronicznymi, tak aby stały się one realną alternatywą dla faktur papierowych. Wprowadzona zostaje między innymi dowolność formatu elektronicznego, w jakim może być przesyłana faktura. Zrezygnowano także z dotychczasowego wymogu stosowania bezpiecznego podpisu elektronicznego, weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub elektroniczną wymianą danych, dla akceptacji faktury elektronicznej przez odbiorcę i dla zapewnienia autentyczności i integralności faktury. Dla uproszczenia i ułatwienia obrotu fakturami przesyłanymi elektronicznie dodano regulację, że dane wspólne dla poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są dostępne wszystkie te dane.
Zasady przechowywania faktur przesłanych drogą elektroniczną określono w sposób analogiczny, jak w przypadku faktur przesyłanych w formie papierowej. Powinny być przechowywane w dowolny sposób zapewniający autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, łatwe ich odszukanie i bezzwłoczny dostęp do faktur będących przedmiotem kontroli. Faktury elektroniczne mogą być także przechowywane na terytorium państwa członkowskiego, pod warunkiem zapewnienia dla celów kontrolnych pełnego dostępu on-line do tych faktur za pomocą środków elektronicznych. Faktury przesłane i przechowywane w formie elektronicznej udostępniane mają być organom podatkowym i organom kontroli skarbowej w trybie umożliwiającym tym organom bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.
Rozporządzenie Ministra Finansów z 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661) wejdzie w życie 1 stycznia 2011 r.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line