Obywatelka Słowacji w czerwcu 2011 roku wzięła kredyt o wartości 700 EUR w jednym z rodzimych banków. W podpisanej przez nią umowie nie umieszczono jednak niektórych istotnych informacji, w szczególności rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania (RRSO). Znalazła się tam natomiast wzmianka, że ogólne warunki umów kredytodawcy stanowią integralną część umowy. W momencie zawierania umowy obywatelka Słowacji potwierdziła podpisem, że przeczytała i zrozumiała owe warunki, samych warunków - nie podpisała.

Ponieważ po uiszczeniu dwóch rat obywatelka Słowacji przestała spłacać kredyt, bank wniósł przeciwko niej powództwo do sądu rejonowego żądając zapłaty kapitału, odsetek za zwłokę i kar za opóźnienie zgodnie z umową.

W trakcie rozpoznawania sprawy sąd słowacki natrafił na problem. Wątpliwości dotyczyły zgodności z prawem unijnym niektórych przepisów prawa słowackiego, szczególnie przepisów pozbawiających kredytodawcę prawa do odsetek i kosztów w przypadku nieujęcia niektórych informacji w umowie. Zapytanie o wyjaśnienie tych wątpliwości w oparciu o dyrektywę w sprawie umów o kredyt konsumenckich trafiło do Trybunału Sprawiedliwości.

Trybunał stwierdził, że co prawda dyrektywa nie wymaga sporządzenia umów o kredyt na jednym dokumencie, jednakże w przypadku odesłania do innych dokumentów (w tym wypadku do warunków ogólnych kredytodawcy) powinny one zostać również sporządzone w formie papierowej oraz przekazane konsumentowi przed zawarciem umowy.

Ponadto skład orzekający zauważył, że mimo iż dyrektywa nie wymaga złożenia podpisu na umowach o kredyt sporządzonych w formie papierowej, to w żaden sposób nie stoi na przeszkodzie zawarcia takiego uregulowania w prawie krajowym. Nawet jeżeli wymóg ten będzie świadczył o ważności takich umów oraz będzie dotyczył wszystkich dokumentów zawierających istotne elementy treści umowy.

Konkludując Trybunał orzekł, że również niezamieszczenie w umowie przez kredytodawcę wszystkich elementów, które na podstawie dyrektywy podlegają obligatoryjnemu ujęciu w umowie (takich jak RRSO, liczba i częstotliwość płatności, jakich ma dokonać konsument, koszty notarialne, czy wymagane przez kredytodawcę zabezpieczenia i ubezpieczenia) może być sankcjonowane przez państwa członkowskie brakiem prawa do odsetek i kosztów, jeżeli brak taki może umniejszać możliwość dokonania przez konsumenta oceny - jakie faktycznie spoczywa na nim zobowiązanie.

Tak wynika z wyroku TS UE z dnia 9 listopada 2016 r. w sprawie C-42/15 Home Credit Slovakia, a.s. przeciwko Klára Bíróovà.

Źródło: http://curia.europa.eu