W sprawie wnioskodawca zwrócił się do dyrektora szkoły z żądaniem udostępnienia wyciągów z dzienników szkolnych zrealizowanych zajęć edukacyjnych, w postaci uwierzytelnionych kserokopii. W odpowiedzi dyrektor przesłał wnioskodawcy wyciąg z żądanych dzienników. Wnioskodawca wniósł skargę do WSA na bezczynność dyrektora szkoły, uznał bowiem, iż nie udzielił on informacji zgodnie ze złożonym wnioskiem.
W uzasadnieniu skargi wskazał, że jakkolwiek otrzymał odpowiedzi na żądania zawarte we wniosku, jednakże odpowiedzi te niezgodne są z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Zgodnie z jego treścią udzielenie informacji następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem. WSA uznał, iż skarga na bezczynność jest uzasadniona. Sąd przypomniał, iż z bezczynnością dotyczącą udostępnienia informacji publicznej mamy do czynienia między innymi wówczas, gdy zobowiązany do udzielenia tej informacji podmiot, co prawda udziela jej, lecz czyni to w zakresie sposobu lub formy sprzecznie z żądaniem wnioskodawcy.
Taka sytuacja zaś zaistniała zdaniem sądu w sprawie.
Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie uprawniają bowiem podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji do wyboru i narzucania stronie formy realizacji jej prawa do informacji publicznej. Prawo to należy bowiem wyłącznie do wnioskodawcy, który jest uprawniony, a zarazem zobowiązany do wskazania formy i sposobu udostępnienia informacji publicznej. WSA podkreślił, że w sytuacji, gdy informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub formie określonej we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w zakreślonym terminie wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się. W rozpatrywanej sprawie dyrektor nie uwzględnił wskazanej regulacji, lecz samodzielnie i wbrew żądaniu strony ustalił formę udostępnienia informacji publicznej, nie wskazując przy tym przyczyn takiego działania. W sytuacji natomiast zaistnienia przeszkody w udzieleniu informacji w żądanej formie podmiot obowiązany jest do poinformowania wnioskodawcy o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazania, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie.
Nie jest natomiast możliwe narzucanie stronie formy realizacji jej prawa do informacji publicznej. Organ nie może bowiem odmówić udostępnienia informacji publicznej w sposób wskazany we wniosku, jeżeli dysponuje środkami technicznymi umożliwiającymi udostępnienie informacji w żądanej formie i w żądany sposób – podkreślił WSA.

Wyrok WSA w Lublinie z 31 stycznia 2013 r., sygn. akt II SAB/Lu 74/12, nieprawomocny