1 stycznia weszła w życie ustawa z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (Dz. U. Nr 254, poz. 1700).
Ustawa określa zamknięty katalog przesłanek dla zakazu nierównego traktowania. Są to: płeć, rasa, pochodzenie etniczne, narodowość, religia, wyznanie, światopogląd, niepełnosprawność, wiek oraz orientacja seksualna. Nierówne traktowanie zostało zakazane w zakresie kształcenia zawodowego, działalności gospodarczej i zawodowej (szczególności w ramach stosunku pracy albo pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej), działalności związkowej, a także dostępu i warunków korzystania z instrumentów rynku pracy, zabezpieczenia społecznego, opieki zdrowotnej, edukacji oraz usług, jeżeli są one oferowane publicznie.
Osobie, której prawo do równego traktowania zostanie naruszone, przysługuje prawo do odszkodowania. W przypadku uprawdopodobnienia przez poszkodowanego naruszenia zasady równego traktowania podmiot, któremu zarzucono naruszenie zasady równego traktowania, jest obowiązany wykazać, że nie dopuścił się jej naruszenia.
W zakresie uregulowanym przepisami Kodeksu pracy, nową ustawę stosuje się do pracowników wyłącznie w zakresie organów właściwych w sprawach przeciwdziałania naruszeniom zasady równego traktowania.
Wykonywanie zadań związanych z realizacją zasady równego traktowania powierzone zostało Rzecznikowi Praw Obywatelskich i Pełnomocnikowi Rządu do Spraw Równego Traktowania.
Adam Żelewski
Redakcja Publikacji Elektronicznych WKP