Ponadto, zgodnie z § 5 załącznika nr 3 do r.b.h.p. pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie urządzeń higienicznosanitarnych oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych pracowników wynikających ze zmniejszonej sprawności, zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi. Te przepisy techniczno-budowlane są określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) – dalej r.w.t.b.u. Zgodnie z § 16 r.w.t.b.u. co najmniej jedno dojście do wejść do budynku mieszkalnego wielorodzinnego, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej powinny powinno zapewniać osobom niepełnosprawnym dostęp do całego budynku lub tych jego części, z których osoby te mogą korzystać. Również furtki w ogrodzeniu przy budynkach użyteczności publicznej nie mogą utrudniać dostępu do nich osobom niepełnosprawnym poruszającym się na wózkach inwalidzkich. Pochylnie dla osób niepełnosprawnych o długości ponad 9 m powinny być podzielone na krótsze odcinki, przy zastosowaniu spoczników o wymiarach co najmniej 1,5 x 1,5 m. Pochylnie te powinny mieć szerokość płaszczyzny ruchu 1,2 m, krawężniki o wysokości co najmniej 0,07 m oraz obustronne poręcze z odstępem między nimi wynoszącym od 1 m do 1,1 m. Poręcze te powinny być umieszczone na wysokości 0,75 i 0,9 m od płaszczyzny ruchu. Długość poziomej płaszczyzny ruchu na początku i na końcu pochylni powinna wynosić co najmniej 1,5 m. Również okna w pomieszczeniach przewidzianych do korzystania przez osoby niepełnosprawne powinny mieć urządzenia przeznaczone do ich otwierania, usytuowane nie wyżej niż 1,2 m nad poziomem podłogi.
W budynku, na kondygnacjach dostępnych dla osób niepełnosprawnych, co najmniej jedno z ogólnodostępnych pomieszczeń higienicznosanitarnych powinno być przystosowane dla tych osób przez zapewnienie przestrzeni manewrowej o wymiarach co najmniej 1,5 x 1,5 m, zapewnienie w tych pomieszczeniach i na trasie dojazdu do nich drzwi bez progów, zainstalowanie odpowiednio przystosowanej, co najmniej jednej miski ustępowej i umywalki, a także jednego natrysku, jeżeli ze względu na przeznaczenie przewiduje się w budynku takie urządzenia oraz zainstalowanie uchwytów ułatwiających korzystanie z urządzeń higienicznosanitarnych. Dopuszcza się stosowanie pojedynczego ustępu dla osób niepełnosprawnych bez przedsionka oddzielającego od komunikacji ogólnej. Kabina natryskowa zamknięta, z urządzeniami przystosowanymi do korzystania przez osoby niepełnosprawne poruszające się na wózkach inwalidzkich, powinna mieć powierzchnię nie mniejszą niż 2,5 m2 i szerokość co najmniej 1,5 m oraz być wyposażona w urządzenia wspomagające, umożliwiające korzystanie z tej kabiny zgodnie z przeznaczeniem. Drzwi do kabin ustępowych przystosowanych dla potrzeb osób niepełnosprawnych powinny być otwierane na zewnątrz i mieć szerokość co najmniej 0,9 m.

Co najmniej jeden z dźwigów służących komunikacji ogólnej w budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi, a także w każdej wydzielonej w pionie, odrębnej części (segmencie) takiego budynku, powinien być przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych. Kabina dźwigu osobowego dostępna dla osób niepełnosprawnych powinna mieć szerokość co najmniej 1,1 m i długość 1,4 m, poręcze na wysokości 0,9 m oraz tablicę przyzywową na wysokości od 0,8 m do 1,2 m w odległości nie mniejszej niż 0,5 m od naroża kabiny z dodatkowym oznakowaniem dla osób niewidomych i informacją głosową.

Dostosowanie stanowisk pracy, zwłaszcza drzwi i dróg komunikacyjnych, powinno uwzględniać również zapewnienie osobom niepełnosprawnym ewakuacji podczas pożaru.
Pracownikom niepełnosprawnym, w zależności od stopnia niepełnosprawności, przysługują dodatkowe uprawnienia, jak np. skrócenie czasu pracy, przyznanie dodatkowej przerwy w pracy i szerszych uprawnień urlopowych oraz ograniczeń dotyczących zatrudnienia w trudniejszych warunkach pracy. Więcej uprawnień w tym zakresie mają osoby, zaliczone do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Warto przypomnieć, że niezależnie od orzeczonego stopnia inwalidztwa, obowiązuje zakaz zatrudniania niepełnosprawnych w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Poza tym każda osoba niepełnosprawna ma prawo do dodatkowej 15-minutowej przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Jeżeli zaś chodzi o czas pracy osoby niepełnosprawnej, to nie może on przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Jednak pracownik legitymujący się orzeczeniem o zaliczeniu go do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności korzysta z normy czasu pracy skróconej do 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Przepisy ograniczające czas pracy nie dotyczą pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych przy pilnowaniu mienia lub gdy na wniosek samego pracownika lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników wyrazi na to zgodę.