Czy pracownik, który został oddelegowany do innego zakładu pracy, pracując na tym samym stanowisku musi przejść ponowne badanie lekarskie?
Jeśli pracownikowi skończyło się badanie okresowe bezpośrednio przed oddelegowaniem i pracownik rozpoczął badania, lecz ich nie dokończył, czy "inny" zakład powinien go skierować na badanie okresowe, czy może bazować na zaświadczeniu z jego firmy, że został skierowany na badania?
Niestety, jeśli pracownik jest zatrudniony przez innego pracodawcę, w czasie, gdy u pierwotnego pracodawcy przebywa na urlopie bezpłatnym, to musi mieć nowe badania. Jeśli zaś jest tylko delegowany do innego pracodawcy, a pozostaje w stosunku pracy ze swoim pierwotnym pracodawcą, to badań robić nie musi. Jednakże samo skierowanie nie wystarcza, ponieważ badania są warunkiem koniecznym dopuszczenia go do pracy.
Zgodnie z art. 229 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm) - dalej k.p., wstępnym badaniom lekarskim podlegają:
1) osoby przyjmowane do pracy,
2) pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe.
Od tej zasady jest jeden wyjątek. Otóż badaniom wstępnym nie podlegają jedynie osoby przyjmowane ponownie do pracy u danego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy, na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą.
Co ważne pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku.
Warto też powtórzyć za Sądem Najwyższym, iż "dopuszczenie do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonych stanowiskach (art. 229 § 4 KP) może stanowić przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.)." Tak SN w wyroku z dnia 17 listopada 2000 r., II UKN 49/00, OSNP 2002, nr 11, poz. 275.
Kamil Szymański
Jeśli pracownikowi skończyło się badanie okresowe bezpośrednio przed oddelegowaniem i pracownik rozpoczął badania, lecz ich nie dokończył, czy "inny" zakład powinien go skierować na badanie okresowe, czy może bazować na zaświadczeniu z jego firmy, że został skierowany na badania?
Niestety, jeśli pracownik jest zatrudniony przez innego pracodawcę, w czasie, gdy u pierwotnego pracodawcy przebywa na urlopie bezpłatnym, to musi mieć nowe badania. Jeśli zaś jest tylko delegowany do innego pracodawcy, a pozostaje w stosunku pracy ze swoim pierwotnym pracodawcą, to badań robić nie musi. Jednakże samo skierowanie nie wystarcza, ponieważ badania są warunkiem koniecznym dopuszczenia go do pracy.
Zgodnie z art. 229 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm) - dalej k.p., wstępnym badaniom lekarskim podlegają:
1) osoby przyjmowane do pracy,
2) pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe.
Od tej zasady jest jeden wyjątek. Otóż badaniom wstępnym nie podlegają jedynie osoby przyjmowane ponownie do pracy u danego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy, na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą.
Co ważne pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku.
Warto też powtórzyć za Sądem Najwyższym, iż "dopuszczenie do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonych stanowiskach (art. 229 § 4 KP) może stanowić przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.)." Tak SN w wyroku z dnia 17 listopada 2000 r., II UKN 49/00, OSNP 2002, nr 11, poz. 275.
Kamil Szymański