(notyfikowana jako dokument nr C(2017) 460)(Dz.U.UE L z dnia 4 lutego 2017 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie 1 , w szczególności jej art. 16 ust. 3 zdanie trzecie,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Decyzja wykonawcza Komisji 2012/756/UE 2 przewidywała środki zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej Pseudomonas syringae pv. actinidiae Takikawa, Serizawa, Ichikawa, Tsuyumu i Goto, zwanego dalej "określonym organizmem", czynnika przyczynowego raka kiwi. Ta decyzja wykonawcza straciła moc w dniu 31 marca 2016 r.
(2) Kilka państw członkowskich zwróciło się o utrzymanie w mocy środków wprowadzonych decyzją wykonawczą 2012/756/UE z uwagi na stałe ryzyko fitosanitarne związane z występowaniem określonego organizmu. Dlatego w odniesieniu do wprowadzania z państw trzecich do Unii roślin przeznaczonych do sadzenia Actinidia Lindl (zwanych dalej "określonymi roślinami") i ich przemieszczania w obrębie Unii należy przyjąć takie same środki jak środki przewidziane we wspomnianej decyzji wykonawczej.
(3) Ponadto z doświadczeń zdobytych podczas stosowania decyzji wykonawczej 2012/756/UE wynika, że w niektórych strefach zniszczenie wszystkich określonych roślin lub ich indywidualne badanie, jako równoważne alternatywy dla kontroli wizualnych, również stanowią właściwe środki mające na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się określonego organizmu, a także że środki te są równie skuteczną reakcją na pojawienie się ogniska choroby wywołanej określonym organizmem, a więc należy zezwolić na stosowanie również tych środków w odniesieniu do określonych roślin pochodzących z Unii lub z państw trzecich. Co więcej, doświadczenie pokazuje również, że do osiągnięcia celów niniejszej decyzji wystarczająca jest strefa o promieniu 100 m zamiast 500 m wokół miejsca lub punktu produkcji wolnego od szkodników, dająca pewną izolację od środowiska zewnętrznego i ochronę przed nim, które skutecznie wykluczają obecność określonego organizmu.
(4) Państwa członkowskie powinny w razie potrzeby dostosować swoje prawodawstwo w celu spełnienia wymogów określonych w niniejszej decyzji.
(5) Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 31 marca 2020 r., aby dać czas na monitorowanie rozwoju sytuacji.
(6) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 2 lutego 2017 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Vytenis ANDRIUKAITIS |
|
Członek Komisji |
1 Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1.
2 Decyzja wykonawcza Komisji 2012/756/UE z dnia 5 grudnia 2012 r. w odniesieniu do środków zapobiegających wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej Pseudomonas syringae pv. actinidiae Takikawa, Serizawa, Ichikawa, Tsuyumu i Goto (Dz.U. L 335 z 7.12.2012, s. 49).
3 Wymogi dotyczące ustanawiania obszarów wolnych od szkodników. ISPM nr 4 (1995), Rzym, IPPC, FAO 2016 r.
4 Wymogi dotyczące ustanawiania miejsc i punktów produkcji wolnych od szkodników. ISPM nr 10 (1999), Rzym, IPPC, FAO 2016 r.
5 Dyrektywa Komisji 2004/103/WE z dnia 7 października 2004 r. w sprawie kontroli tożsamości i zdrowia roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wymienionych w części B załącznika V do dyrektywy Rady 2000/29/WE, które mogą być przeprowadzane w miejscu innym niż miejsce wprowadzenia do Wspólnoty lub w miejscu znajdującym się w pobliżu oraz określającej wymogi odnoszące się do wymienionych kontroli (Dz.U. L 313 z 12.10.2004, s. 16).
6 Dyrektywa Komisji 92/105/EWG z dnia 3 grudnia 1992 r. ustanawiająca stopień normalizacji w odniesieniu do "paszportów" roślin używanych przy przemieszczaniu niektórych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów w obrębie Wspólnoty i ustanawiająca szczegółowe procedury dotyczące wydawania takich "paszportów" roślin oraz warunki i szczegółowe procedury dotyczące ich wymiany (Dz.U. L 4 z 8.1.1993, s. 22).
7 Wymogi dotyczące ustanawiania obszarów wolnych od szkodników. ISPM nr 4 (1995), Rzym, IPPC, FAO 2016 r.
8 Wymogi dotyczące ustanawiania miejsc i punktów produkcji wolnych od szkodników. ISPM nr 10 (1999), Rzym, IPPC, FAO 2016 r.