Sprawa T-604/25: Skarga wniesiona w dniu 1 września 2025 r. - UU / Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Skarga wniesiona w dniu 1 września 2025 r. - UU / Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

(Sprawa T-604/25)

(C/2025/5720)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 3 listopada 2025 r.)

Strony

Strona skarżąca: UU (przedstawiciel: adwokat S. Makoumbou)

Strona pozwana: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji R-1/25 komisji Sądu właściwej do orzekania w przedmiocie zażaleń (zwanej dalej "komisją ds. zażaleń") z dnia 22 maja 2025 r. (zwanej dalej "pierwszą zaskarżoną decyzją");

- stwierdzenie nieważności decyzji komisji ds. wsparcia z dnia 30 stycznia 2025 r., którą pierwsza zaskarżona decyzja utrzymuje w mocy (zwanej dalej "drugą zaskarżoną decyzją");

- naprawienie szkody majątkowej i szkody niemajątkowej, które należy ustalić ex aequo et bono, oszacowanych tymczasowo przez skarżącą na kwotę 20 000 EUR;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie w odniesieniu do dopuszczalności zażalenia.

- Skarżąca podnosi, że pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie, uznając za niedopuszczalne zażalenie mające ten sam przedmiot co poprzedni wniosek o udzielenie wsparcia, oddalony ostateczną decyzją, w przypadku gdy zaistniała nowa okoliczność mogąca w istotny sposób zmienić jej sytuację prawną, taka jak wezwanie na rozprawę w ramach postępowania karnego, narażając skarżącą na ryzyko skazania karnego (w tym na karę pozbawienia wolności), które nie istniało w czasie poprzedniego wezwania na rozprawę w postępowaniu pojednawczym. Administracja jest zobowiązana do wzięcia pod uwagę tych nowych okoliczności z należytą starannością i do oceny nowego wniosku w świetle tych okoliczności. Nowy i istotny charakter okoliczności uzasadniającej ponowne rozpatrzenie ostatecznej decyzji należy oceniać w świetle samoistnej zdolności do zmiany sytuacji prawnej skarżącego, a nie w świetle istnienia innego powodu uzasadniającego jego odrzucenie. Taka podstawa mogłaby uzasadniać oddalenie nowego wniosku co do istoty, lecz nie jego niedopuszczalność.

2. Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie przy stosowaniu art. 24 regulaminu pracowniczego w odniesieniu do braku związku między postępowaniem karnym a wykonywaniem obowiązków służbowych.

- Skarżąca wskazuje, że zaskarżone decyzje są obarczone oczywistym błędem w ocenie i przeinaczeniem w zakresie, w jakim uznano w nich, że postępowanie karne w sprawie zniesławienia dotyczące wypowiedzi skarżącej - zawartych w piśmie skierowanym do organów krajowych odpowiedzialnych za procedurę mianowania sędziego, a także do prezesa Trybunału, zgodnie z którymi była ona ofiarą przemocy fizycznej i psychicznej ze strony swojego przełożonego przy wykonywaniu obowiązków służbowych - ma za przedmiot interwencję we wspomnianym postępowaniu dokonaną poza wykonywanymi przez nią obowiązkami, a zatem wyklucza istnienie związku między postępowaniem karnym a wykonywaniem obowiązków służbowych skarżącej, niezbędnego do uruchomienia obowiązku udzielenia wsparcia przewidzianego w art. 24 regulaminu pracowniczego. Taka wykładnia polityczna zniekształca rzeczywisty przedmiot postępowania karnego, którym jest zarzucane zniesławienie i, pośrednio, okoliczności faktyczne będące przedmiotem wypowiedzi.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 6 ust. 3 lit. b) europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i art. 48 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "Kartą"), art. 18, 56, 57 i 62 konwencji stambulskiej, art. 21 i 23 Karty, obowiązków bezstronności i równego traktowania oraz art. 41 Karty.

- Skarżąca twierdzi w pierwszej kolejności, że niemożność wykorzystania elementów istotnych dla jej obrony, wynikająca z odmowy zezwolenia na wykorzystanie dotyczących ich punktów sprawozdania Rosas oraz z odmowy dostępu do akt postępowania w sprawie sygnalizowania nieprawidłowości, obok odmowy przekazania tych akt, zmniejsza zdolność skarżącej do obrony w postępowaniu karnym przeciwko niej, które mogłoby doprowadzić do skazania, a nawet do wymierzenia kary pozbawienia wolności.

- W drugiej kolejności owe odmowy naruszają art. 18, art. 56 ust. 1 lit. d) i art. 62 konwencji stambulskiej, obowiązujące w dniu wydania zaskarżonych decyzji. Odmowa skontaktowania się z organami słoweńskimi narusza również bezpośrednio art. 62 wspomnianej konwencji. Oddalenie wniosku o udzielenie pomocy finansowej i technicznej narusza art. 57 wspomnianej konwencji.

- W trzeciej kolejności zaskarżone decyzje, biorąc pod uwagę kontekst faktyczny niniejszej sprawy, prowadzą do wyjątkowo poważnej dyskryminacji skarżącej, co stanowi naruszenie art. 21 i 23 Karty.

- W czwartej kolejności zaskarżone decyzje naruszają obowiązki bezstronności, sprawiedliwego traktowania i uwzględnienia w prawidłowy sposób wszystkich istotnych okoliczności, w tym okoliczności faktycznych dotyczących przedmiotu słoweńskiego postępowania karnego, oraz związku istniejącego między tym przedmiotem a pełnieniem funkcji przez skarżącą, a w konsekwencji również art. 41 ust. 1 Karty.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.5720
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-604/25: Skarga wniesiona w dniu 1 września 2025 r. - UU / Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
• Data aktu: 03/11/2025
• Data ogłoszenia: 03/11/2025