Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 12 maja 2025 r.)
Strony
Strona skarżąca: Sanoma Media Finland Oy (Helsinki, Finlandia) (przedstawiciele: D. Geradin i K. Bania, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności całej decyzji Komisji z dnia 21 listopada 2024 r., opublikowanej w dniu 20 grudnia 2024 r., dotyczącej "Pomocy państwa SA.62830 (2021/FC) - Pomocy państwa przyznanej przez Finlandię nadawcy publicznemu YLE" (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją"), w której Komisja stwierdza, że pomoc państwa wspierająca oferowane przez Yleisradio Oy (YLE) usług wideo na żądanie (dalej "VOD") i nauczania online stanowi istniejącą pomoc, w zakresie w jakim Komisja odmawia zbadania, czy finansowanie publiczne oferowanych przez YLE usług VOD i nauczania online kwalifikuje się jako nowa pomoc, którą można oddzielić od pierwotnego programu, pomimo poważnych trudności napotkanych przez nią przy klasyfikacji charakteru pomocy;
- stwierdzenie nieważności całej zaskarżonej decyzji, w której Komisja wskazuje, że powierzona YLE misja obejmuje usługi VOD i nauczania online oraz że ustawa nr 1380 z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie fińskiej spółki nadawczej (zwana dalej "ustawą o YLE") prawidłowo powierza YLE świadczenie usług VOD i nauczania online, w zakresie, w jakim Komisja błędnie stwierdza w tej decyzji, że powierzona YLE misja jest określona wystarczająco jasno, aby obejmować usługi VOD i nauczania online, oraz że ustawa o YLE w sposób zgodny z prawem powierza YLE świadczenie usług VOD i nauczania online;
- stwierdzenie nieważności całej zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja nie dokonała w niej oceny, czy mechanizm nadzoru nad YLE jest odpowiedni do zapewnienia, że świadczone przez YLE usługi VOD i nauczania online będą wpisywać się w zakres powierzonej YLE misji;
- stwierdzenie nieważności całej zaskarżonej decyzji, w której Komisja wskazuje, że świadczone przez YLE usługi VOD i nauczania online nie wywierają nieproporcjonalnego wpływu na rynek, w zakresie, w jakim Komisja nie przeprowadza w niej oceny, czy mechanizm nadzoru finansowego nad YLE jest odpowiedni, aby zapobiec nadmiernej rekompensacie za sporne usługi, oraz w zakresie, w jakim Komisja błędnie w niej stwierdza, że wpływ tych usług na konkurencję jest ograniczony;
- stwierdzenie nieważności całej zaskarżonej decyzji, w której Komisja wskazuje, że powierzona YLE misja obejmuje usługi VOD i nauczania online oraz że ustawa o YLE prawidłowo powierza YLE świadczenie usług VOD i nauczania online, i w której Komisja nie dokonuje oceny mechanizmów wprowadzonych w celu zapewnienia odpowiedniego nadzoru i uniknięcia nadmiernej rekompensaty, w zakresie, w jakim Komisja odstępuje od stosowania reguł postępowania określonych w jej komunikacie w sprawie nadawania bez przedstawienia obiektywnego uzasadnienia, naruszając tym samym zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań;
- obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą zgodnie z art. 134 regulaminu postępowania przed Sądem, w tym kosztami poniesionymi przez interwenientów.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja popełniła błąd w ocenie, ponieważ nie wszczęła postępowania wyjaśniającego na podstawie art. 108 ust. 2 TFUE, mimo że miała poważne trudności z zakwalifikowaniem pomocy jako pomocy istniejącej.
W ramach zarzutu pierwszego skarżąca kwestionuje decyzję Komisji o niewszczynaniu formalnego postępowania wyjaśniającego na podstawie art. 108 ust. 2 TFUE. Pomimo długiej linii orzecznictwa, która wymaga od Komisji wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego, jeżeli ma ona poważne wątpliwości co do oceny spornego środka pomocy, w tym przy zakwalifikowaniu pomocy jako pomocy istniejącej, Komisja niesłusznie odstąpiła od wszczęcia tego postępowania.
Skarżąca powołuje się na dwa dowody w celu wykazania, że ocena informacji, którymi Komisja dysponowała podczas badania wstępnego, powinna była wzbudzić wątpliwości co do zakwalifikowania spornej pomocy jako pomocy istniejącej, a mianowicie a) uzasadnienie zaskarżonej decyzji oraz b) czas trwania badania wstępnego:
- co się tyczy uzasadnienia, z odnośnego orzecznictwa wynika, że jeżeli przeprowadzona przez Komisję w toku badania wstępnego analiza jest niewystarczająca lub niekompletna, stanowi to dowód istnienia poważnych trudności. Skarżąca twierdzi, że w niniejszej sprawie Komisja przeprowadziła niewystarczającą i niekompletną analizę spornego środka; Komisja uznała bowiem, że wprowadzenie przez YLE usług VOD i nauczania online nie stanowi istotnej zmiany zakresu działalności YLE, wobec czego ów środek kwalifikuje się jako istniejąca pomoc. Komisja doszła do tego wniosku bez zastosowania właściwego kryterium prawnego. Konkretnie, aby ustalić, czy świadczenie przez YLE usług VOD i nauczania online jest objęte istniejącym systemem pomocy, Komisja oceniła, czy powierzona YLE misja jest jasno określona w sposób, który obejmuje sporne usługi, oraz czy ustawa o YLE prawidłowo powierza YLE świadczenie spornych usług. Skarżąca, opierając się na spójnym materiale dowodowym, w którym analizuje się: (a) sposób, w jaki obowiązujące kryterium prawne dotyczące jasnej definicji i odpowiedniego powierzenia zadecydowało o wyniku w innych - podobnych - sprawach dotyczących spornego środka, oraz (b) sposób, w jaki obowiązujące kryterium prawne ma zastosowanie do oferowanych przez YLE usług VOD i nauczania online, wykazuje, że Komisja nie mogła dojść do wniosku, zgodnie z którym sporny środek kwalifikuje się jako istniejąca pomoc, bez przeprowadzenia formalnego postępowania wyjaśniającego;
- jeśli chodzi o czas trwania badania wstępnego, w niniejszej sprawie wyniósł on 44 miesiące. O ile taki czas trwania badania nie może sam w sobie prowadzić do wniosku, że badanie wstępne było źródłem poważnych trudności, o tyle należy go rozpatrywać w kontekście konieczności przeanalizowania odnośnych przepisów i dokumentacji dotyczącej wsparcia finansowego dla YLE od 1993 r., liczby wniosków o udzielenie informacji i objętości korespondencji, a także organizacji szeregu spotkań. W połączeniu z tymi elementami czas trwania tego badania świadczy o istnieniu poważnych trudności związanych z kwalifikacją środka kwestionowaną przez skarżącą.
2. Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja błędnie oceniła, czy pomoc kwalifikuje się jako nowa pomoc i czy taka pomoc jest zgodna z zasadami Unii dotyczącymi pomocy państwa, naruszając w ten sposób art. 106 ust. 2 TFUE. W ramach zarzutu drugiego skarżąca kwestionuje bezpośrednio zasadność oceny spornego środka. Chociaż Komisja twierdzi, że zaskarżona decyzja ogranicza się do oceny, czy pomoc jest pomocą istniejącą czy też nową pomocą, w rzeczywistości oceniła ona elementy, które determinują zgodność spornego środka z zasadami Unii dotyczącymi pomocy państwa. Zgodnie z odnośnym orzecznictwem pomoc w zakresie świadczenia spornych usług byłaby zgodna z zasadami Unii dotyczącymi pomocy państwa, gdyby (a) owe usługi były jasno zdefiniowane w ramach misji publicznej (jasna definicja); (b) państwo członkowskie wyraźnie powierzyło YLE świadczenie tych usług, a niezależny organ skutecznie nadzorował realizację owej misji (odpowiednie powierzenie i nadzór); oraz (c) świadczenie spornych usług nie wpływało w nieproporcjonalny sposób na konkurencję (test proporcjonalności).
W niniejszej sprawie Komisja przeprowadziła niekompletną ocenę kwestii, czy powierzona YLE misja jest zdefiniowana w jasny sposób, tak aby mogła obejmować świadczone przez YLE usługi VOD i nauczania online. Komisja przeprowadziła również niekompletną ocenę kwestii, czy ustawa o YLE i akty wykonawcze do niej prawidłowo powierzyły YLE świadczenie usług VOD i nauczania online, a ponadto nie oceniła, czy mechanizm nadzoru nad YLE jest zgodny z zasadami Unii dotyczącymi pomocy państwa. Wreszcie, Komisja nie oceniła też, czy wprowadzony mechanizm jest odpowiedni, aby zapewnić, że YLE nie otrzymuje nadmiernej rekompensaty za świadczone przez siebie usługi VOD i nauczania online. W związku z tym Komisja próbowała ocenić, czy świadczone przez YLE usługi VOD i nauczania online mają w praktyce nieproporcjonalny wpływ na konkurencję, ale jej ocena jest obarczona błędami prawnymi i faktycznymi.
3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja, odmawiając wszczęcia postępowania wyjaśniającego i dokonując oceny zgodności systemu pomocy na rzecz YLE w sposób sprzeczny z komunikatem Komisji w sprawie stosowania zasad pomocy państwa wobec radiofonii i telewizji publicznej 1 oraz z jej praktyką administracyjną, naruszyła zasadę uzasadnionych oczekiwań.
W ciągu ostatnich dziesięcioleci Komisja otrzymała liczne skargi dotyczące ekspansji nadawców publicznych na nowych rynkach medialnych. W tych sprawach, w tym w sprawach dotyczących świadczenia usług VOD i nauczania online, Komisja (a) dokładnie zbadała przedmiotowe systemy, (b) wyraziła obawy co do ich zgodności z zasadami Unii dotyczącymi pomocy państwa w świetle kryteriów określonych w jej własnej praktyce administracyjnej oraz w komunikacie Komisji w sprawie stosowania zasad pomocy państwa wobec radiofonii i telewizji publicznej (to jest reguł postępowania określających sposób, w jaki Komisja ocenia środki pomocy na rzecz nadawców publicznych) oraz (c) wyodrębniła zobowiązania odnośnych państw członkowskich, w tym zobowiązania, które wprowadziły ograniczenia w świadczeniu usług VOD i nauczania online. Komisja przyjmuje diametralnie odmienne podejście do środka na rzecz YLE, nie przedstawiając obiektywnego uzasadnienia. W rezultacie zaskarżona decyzja narusza zasadę uzasadnionych oczekiwań, która wymaga, aby przepisy prawne były jasne i precyzyjne, oraz ma na celu zapewnienie przewidywalności sytuacji i stosunków prawnych regulowanych prawem Unii.
Komitet Stały Rady Ministrów wprowadził bardzo istotne zmiany do projektu ustawy przygotowanego przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej – poinformował minister Maciej Berek w czwartek wieczorem, w programie „Pytanie dnia” na antenie TVP Info. Jak poinformował, projekt nowelizacji ustawy o PIP powinien trafić do Sejmu w grudniu 2025 roku, aby prace nad nim w Parlamencie trwały w I kwartale 2026 r.
05.12.2025
4 grudnia Komitet Stały Rady Ministrów przyjął projekt zmian w ustawie o PIP - przekazało w czwartek MRPiPS. Nie wiadomo jednak, jaki jest jego ostateczny kształt. Jeszcze w środę Ministerstwo Zdrowia informowało Komitet, że zgadza się na propozycję, by skutki rozstrzygnięć PIP i ich zakres działał na przyszłość, a skutkiem polecenia inspektora pracy nie było ustalenie istnienia stosunku pracy między stronami umowy B2B, ale ustalenie zgodności jej z prawem. Zdaniem prawników, to byłaby kontrrewolucja w stosunku do projektu resortu pracy.
05.12.2025
Przygotowany przez ministerstwo pracy projekt zmian w ustawie o PIP, przyznający inspektorom pracy uprawnienie do przekształcania umów cywilnoprawnych i B2B w umowy o pracę, łamie konstytucję i szkodzi polskiej gospodarce – ogłosili posłowie PSL na zorganizowanej w czwartek w Sejmie konferencji prasowej. I zażądali zdjęcia tego projektu z dzisiejszego porządku posiedzenia Komitetu Stałego Rady Ministrów.
04.12.2025
Prezydent Karol Nawrocki podpisał we wtorek ustawę z 7 listopada 2025 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt. Jej celem jest wprowadzenie zakazu chowu i hodowli zwierząt futerkowych w celach komercyjnych, z wyjątkiem królika, w szczególności w celu pozyskania z nich futer lub innych części zwierząt. Zawetowana została jednak ustawa zakazująca trzymania psów na łańcuchach. Prezydent ma w tym zakresie złożyć własny projekt.
02.12.2025
Resort pracy nie podjął nawet próby oszacowania, jak reklasyfikacja umów cywilnoprawnych i B2B na umowy o pracę wpłynie na obciążenie sądów pracy i długość postępowań sądowych. Tymczasem eksperci wyliczyli, że w wariancie skrajnym, zakładającym 150 tys. nowych spraw rocznie, skala powstałych zaległości rośnie do ponad 31 miesięcy dodatkowej pracy lub koniecznego zwiększenia zasobów sądów o 259 proc. Sprawa jest o tyle ważna, że na podobnym etapie prac są dwa projekty ustaw, które – jak twierdzą prawnicy – mogą zwiększyć obciążenie sądów.
25.11.2025
Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o Funduszu Medycznym - poinformował w środę rzecznik rządu Adam Szłapka. Przygotowana przez resort zdrowia propozycja zakłada, że Narodowy Fundusz Zdrowia będzie mógł w 2025 r. otrzymać dodatkowo około 3,6 mld zł z Funduszu Medycznego. MZ chce również, by programy inwestycyjne dla projektów strategicznych były zatwierdzane przez ministra zdrowia, a nie jak dotychczas, ustanawiane przez Radę Ministrów. Zamierza też umożliwić dofinansowanie programów polityki zdrowotnej realizowanych przez gminy w całości ze środków Funduszu Medycznego.
19.11.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.2560 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa T-141/25: Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2025 r. - Sanoma Media Finland/Komisja |
| Data aktu: | 12/05/2025 |
| Data ogłoszenia: | 12/05/2025 |