Sąd odsyłający
Tribunalul Arad
Strony w postępowaniu głównym
Strona inicjująca postępowanie przed sądem odsyłającym: Investcapital Ltd
Druga strona postępowania: PN
Pytania prejudycjalne
1) Czy okoliczność, że uregulowania krajowe - które nakładają pewne ograniczenie w zakresie odszkodowania za opóźnienie w odniesieniu do stosunków prawnych, które nie wynikają z prowadzenia przedsiębiorstwa - w odniesieniu do stosunków prawnych, które wynikają z prowadzenia przedsiębiorstwa mają inną treść normatywną, z związku z czym nie ustanawiają one ograniczenia w zakresie odpowiednich kar mających zastosowanie w stosunkach prawnych między operatorem usług łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do internetu) a konsumentem, lecz ustanawiają takie ograniczenie w odniesieniu do innych stosunków prawnych, takich jak działalność bankowa, należy uznać za element swobody [świadczenia] usług, o której mowa w art. 56 i następnych Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ponieważ prawo to jest uregulowane w sektorze łączności elektronicznej dyrektywą 2002/22 w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywą o usłudze powszechnej) 1 oraz dyrektywą 2018/1972 ustanawiającą Europejski kodeks łączności elektronicznej 2 , czy też przeciwnie, ograniczenie na korzyść konsumentów odpowiednich kar może zostać dokonane na drodze sądowej na podstawie art. 3 ust. 3 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich 3 , w szczególności lit. e) załącznika do tej dyrektywy, zgodnie z którym warunek może zostać uznany za nieuczciwy, jeżeli przyznaje on przedsiębiorcy prawo do nałożenia na konsumenta obowiązku wniesienia rażąco wysokiego odszkodowania w razie niewykonania przez niego zobowiązań?
2) Czy wykładnia i stosowanie art. 3 ust. 3 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w szczególności lit. e) załącznika do tej dyrektywy, oznaczają w kontekście analizy potencjalnie nieuczciwego charakteru kary umownej ustalającej wysokość odszkodowania za opóźnienie należnego od konsumenta z tytułu braku zapłaty w terminie faktur za usługi łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do internetu) na 0,5 % za każdy dzień opóźnienia,
- że sąd ma obowiązek odnieść się do wysokości tych szkód obliczonych za okres jednego roku, tj. do wartości wynoszącej 182,5 % rocznie, w związku z czym ustalenie nieuczciwego charakteru tych kar może nastąpić wyłącznie w drodze analizy porównawczej tych kar z wysokością odsetek ustawowych, które miałyby zastosowanie, gdyby strony same nie ustaliły konkretnej kwoty odszkodowania za opóźnienie
czy też
- sąd jest również zobowiązany do uwzględnienia rzeczywistego czasu trwania okresu, za który żądana jest kara w wysokości 0,5 %, tj. liczby dni do których odnosi się to żądanie, oraz do uwzględnienia w swojej ocenie rzeczywistej wysokości kwoty żądanej tytułem kary w stosunku do kwoty należności głównej?
3) Czy w ramach analizy potencjalnie nieuczciwego charakteru warunku dotyczącego kary umownej, który ustala wysokość odszkodowania za opóźnienie należnego od konsumenta z tytułu braku zapłaty w terminie faktur za usługi łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do Internetu) na 0,5 % za każdy dzień opóźnienia, wykładnia i stosowanie art. 3 ust. 3 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w szczególności lit. e) załącznika do tej dyrektywy, wymagają od sądu uwzględnienia, oprócz kwot należnych od konsumenta, również ewentualnej szkody poniesionej przez przedsiębiorcę, który z kolei jest stroną stosunków prawnych, w ramach których ciążą na nim podobne obowiązki w zakresie wysokości odszkodowania za opóźnienia w płatnościach, jakie byłby zobowiązany zapłacić w wyniku niewykonania swoich zobowiązań płatniczych?
4) Czy konkretnie określona wysokość kar za opóźnienie może być uznana za nieuczciwą w zakresie, w jakim przekracza kwotę należności głównej obciążającej konsumenta?
5) Czy kwalifikacja dokonana przez [Trybunał w wyroku z dnia 22 listopada 2018 r., MEO - Serviços de Comunicaçôes e Multimédia (C-295/17, EU:C:2018:942)] określonej z góry kwoty otrzymywanej przez podmiot gospodarczy w przypadku przedterminowego rozwiązania przez klienta lub z przyczyn leżących po stronie tego ostatniego umowy o świadczenie usług, w której wprowadzono minimalny okres obowiązywania - odpowiadającej kwocie, jaką podmiot ten uzyskałby w trakcie pozostałej części tego okresu, w przypadku braku rozwiązania tej umowy w tym znaczeniu, że kwota ta stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług podlegające jako takie opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, ma bądź nie ma autonomiczny charakter, w związku z czym klasyfikacja ta ma znaczenie jedynie w odniesieniu do wykładni i stosowania dyrektyw VAT, czy też może ona być również uwzględniana przy wykładni i stosowaniu art. 4 ust. 2 dyrektywy 1993/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w celu wyłączenia z zakresu stosowania tej ostatniej dyrektywy warunku ustanawiającego tego rodzaju koszty, w wyniku zakwalifikowania go jako odnoszący się do określenia przedmiotu umowy oraz adekwatności ceny lub wynagrodzenia w stosunku do usług lub towarów dostarczonych w zamian za nie, w zakresie w jakim zostanie uznane, że warunek ten jest wyrażony prostym i zrozumiałym językiem?
6) Zakładając, że odpowiedź na [poprzednie] pytanie brzmi, iż wykładnia dokonana przez [Trybunał] w cytowanym wyroku ma charakter autonomiczny, a zatem wykładnia ta ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do dyrektyw VAT, czy i w jakim zakresie wykładnia art. 3 ust. 1 i 3 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w związku z art. 20 dyrektywy 2002/22 w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej (dyrektywy o usłudze powszechnej), a także w związku z art. 101, 105 i 107 dyrektywy 2018/1972 ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej oraz załącznikiem VIII część A pkt 3 ppkt iv) i załącznikiem IX pkt 2 tej dyrektywy zezwala na uznanie za nieuczciwy warunku zawartego w umowie o świadczenie usług łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do internetu), objętej zakresem stosowania dyrektywy 2002/22 lub dyrektywy 2018/1972, na mocy którego ustalono kwotę, którą podmiot gospodarczy ma otrzymać tytułem odszkodowania i która odpowiada kwocie, jaką podmiot ten uzyskałby przez pozostałą część odnośnego okresu w przypadku braku rozwiązania tej umowy w razie wcześniejszego rozwiązania przez klienta będącego konsumentem lub z przyczyn leżących po stronie tego ostatniego umowy przewidującej minimalny okres obowiązywania zgodny z wynoszącym 24 miesiące ograniczeniem nałożonym na mocy art. 105 dyrektywy 2018/1972:
- w odniesieniu do wysokości takiej kwoty i na podstawie jej oceny jako nieproporcjonalnej względem szkody poniesionej przez dostawcę usług łączności, lub odpowiednio
- na podstawie stwierdzenia braku równowagi prawnej między prawami i obowiązkami stron w wyniku faktu, że to wyłącznie konsument, a nie również dostawca usług łączności podlega takiej karze w kontekście, w którym ta sama umowa nakłada na dostawcę obowiązek zapłaty odszkodowania równego wynagrodzeniu za niewykonaną lub nienależycie wykonaną usługę w przypadku, gdy ta ostatnia nie spełnia ustalonych standardów jakości?
7) Jakie znaczenie w kontekście analizy poprzedniego pytania ma okoliczność, że konsument, który zawarł umowę w celu uzyskania usług łączności elektronicznej (telefonii komórkowej i dostępu do internetu) na okres co najmniej 24 miesięcy, skorzystał z określonych ofert o charakterze promocyjnym polegających na obniżeniu ceny przy zakupie urządzenia lub usług, gdy ze stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie wynika, że wartość rabatów jest wliczona w opłatę abonamentową obliczoną za cały okres obowiązywania umowy?
Komitet Stały Rady Ministrów wprowadził bardzo istotne zmiany do projektu ustawy przygotowanego przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej – poinformował minister Maciej Berek w czwartek wieczorem, w programie „Pytanie dnia” na antenie TVP Info. Jak poinformował, projekt nowelizacji ustawy o PIP powinien trafić do Sejmu w grudniu 2025 roku, aby prace nad nim w Parlamencie trwały w I kwartale 2026 r.
05.12.2025
4 grudnia Komitet Stały Rady Ministrów przyjął projekt zmian w ustawie o PIP - przekazało w czwartek MRPiPS. Nie wiadomo jednak, jaki jest jego ostateczny kształt. Jeszcze w środę Ministerstwo Zdrowia informowało Komitet, że zgadza się na propozycję, by skutki rozstrzygnięć PIP i ich zakres działał na przyszłość, a skutkiem polecenia inspektora pracy nie było ustalenie istnienia stosunku pracy między stronami umowy B2B, ale ustalenie zgodności jej z prawem. Zdaniem prawników, to byłaby kontrrewolucja w stosunku do projektu resortu pracy.
05.12.2025
Przygotowany przez ministerstwo pracy projekt zmian w ustawie o PIP, przyznający inspektorom pracy uprawnienie do przekształcania umów cywilnoprawnych i B2B w umowy o pracę, łamie konstytucję i szkodzi polskiej gospodarce – ogłosili posłowie PSL na zorganizowanej w czwartek w Sejmie konferencji prasowej. I zażądali zdjęcia tego projektu z dzisiejszego porządku posiedzenia Komitetu Stałego Rady Ministrów.
04.12.2025
Prezydent Karol Nawrocki podpisał we wtorek ustawę z 7 listopada 2025 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt. Jej celem jest wprowadzenie zakazu chowu i hodowli zwierząt futerkowych w celach komercyjnych, z wyjątkiem królika, w szczególności w celu pozyskania z nich futer lub innych części zwierząt. Zawetowana została jednak ustawa zakazująca trzymania psów na łańcuchach. Prezydent ma w tym zakresie złożyć własny projekt.
02.12.2025
Resort pracy nie podjął nawet próby oszacowania, jak reklasyfikacja umów cywilnoprawnych i B2B na umowy o pracę wpłynie na obciążenie sądów pracy i długość postępowań sądowych. Tymczasem eksperci wyliczyli, że w wariancie skrajnym, zakładającym 150 tys. nowych spraw rocznie, skala powstałych zaległości rośnie do ponad 31 miesięcy dodatkowej pracy lub koniecznego zwiększenia zasobów sądów o 259 proc. Sprawa jest o tyle ważna, że na podobnym etapie prac są dwa projekty ustaw, które – jak twierdzą prawnicy – mogą zwiększyć obciążenie sądów.
25.11.2025
Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o Funduszu Medycznym - poinformował w środę rzecznik rządu Adam Szłapka. Przygotowana przez resort zdrowia propozycja zakłada, że Narodowy Fundusz Zdrowia będzie mógł w 2025 r. otrzymać dodatkowo około 3,6 mld zł z Funduszu Medycznego. MZ chce również, by programy inwestycyjne dla projektów strategicznych były zatwierdzane przez ministra zdrowia, a nie jak dotychczas, ustanawiane przez Radę Ministrów. Zamierza też umożliwić dofinansowanie programów polityki zdrowotnej realizowanych przez gminy w całości ze środków Funduszu Medycznego.
19.11.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.2355 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa C-909/24, Investcapital i in.: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Arad (Rumunia) w dniu 16 grudnia 2024 r. - Investcapital Ltd/PN |
| Data aktu: | 28/04/2025 |
| Data ogłoszenia: | 28/04/2025 |