Sprawa T-21/25: Skarga wniesiona w dniu 15 stycznia 2025 r. Inescop/Komisja

Skarga wniesiona w dniu 15 stycznia 2025 r. Inescop/Komisja

(Sprawa T-21/25)

(C/2025/1887)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 7 kwietnia 2025 r.)

Strony

Strona skarżąca: Asociación de investigación para la industria del calzado y conexas (INESCOP) (Alicante, Hiszpania) (przedstawiciel: C. Morales Ruiz, avocat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji wydziału "Budżet" Komisji Europejskiej z dnia 14 listopada 2024 r. w sprawie obliczenia płatności przez kompensację oraz noty obciążeniowej (3242410121) (zaskarżona decyzja) oraz ustalenie, że skompensowane roszczenie nie istnieje, ponieważ upłynął wynoszący 4 lata termin przedawnienia zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 ¹  z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich;

- tytułem żądania ewentualnego, w przypadku nieuwzględnienia żądania głównego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz ustalenie, że skompensowane roszczenie nie istnieje, ponieważ upłynął wynoszący 5 lat termin przedawnienia zgodnie z rozporządzeniami finansowymi z 2002 r. i 2012 r. w odniesieniu do działań Komisji Europejskiej względem Inescop;

- tytułem dalszego żądania ewentualnego, w przypadku nieuwzględnienia powyższych żądań ze względu na podjęcie przez Komisję Europejską środków administracyjnych, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz ustalenie, że w związku z upływem terminu przedawnienia obowiązującego w odniesieniu do środków Komisji Europejskiej przeciwko Inescop roszczenie nie istnieje, niezależnie od zastosowania rozporządzenia nr 2988/95 lub rozporządzeń finansowych Unii w odniesieniu do umów o udzielenie dotacji (Grant Agreements);

- tytułem dalszego żądania ewentualnego, w przypadku nieuwzględnienia powyższych żądań z uwagi na przyjęcie, że Komisja Europejska w drodze wydania nakazu odzyskania środków podejmuje środki administracyjne, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz ustalenie nieistnienia roszczenia w związku z naruszeniem praw podstawowych Inescop jak również w danym wypadku zarządzenie wszczęcia nowego postępowania w ramach którego będą przestrzegane prawem przyznane prawa językowe Inescop oraz odpowiednio, że INESCOP zostaną wydane kopie wszystkich komunikatów, decyzji, orzeczeń jak również sprawozdań, w tym tych pochodzących od OLAFu, w języku hiszpańskim, aby móc skutecznie bronić się w postępowaniu kontradyktoryjnym, ponieważ decyzję wydano w wykonaniu uprawnień administracyjnych, które wykraczają poza stosunek umowny wynikający z Grant Agreements.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga opiera się na następujących sześciu zarzutach:

1. Roszczenie objęte kompensacją jest niewykonalne na podstawie (i) decyzji unijnych dotyczących 7PR oraz (ii) rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich.

Rozporządzenie nr 2988/95 ustanawia okres przedawnienia dla wszelkich nieprawidłowości dotyczących dotacji przyznanych przez Komisję Europejską na podstawie umów o dotacje, niezależnie od tego, czy są one wyraźnie przewidziane w umowach o dotacje.

W chwili wniesienia przez Komisję Europejską powództwa o zwrot i odszkodowanie upłynął czteroletni termin przewidziany w rozporządzeniu nr 2988/95.

2. Roszczenie nie było egzekwowalne na podstawie (i) umów o udzielenie dotacji oraz (ii) prawa właściwego dla umowy: rozporządzeń finansowych Unii Europejskiej mających zastosowanie w czasie.

Rozporządzenie nr 2988/95 zawiera termin przedawnienia dla wszystkich nieprawidłowości dotyczących dotacji przyznanych przez Komisję Europejską na podstawie umów o dotację na mocy wyraźnego odniesienia w umowach o dotację 7PR.

W momencie wniesienia przez Komisję Europejską powództwa o zwrot i odszkodowanie upłynął czteroletni termin określony w rozporządzeniu nr 2988/95.

3. Na wypadek gdyby Komisja Europejska podjęła działania administracyjne w momencie ustanowienia roszczenia wyrównawczego, prawo Komisji do jego egzekwowania wobec Inescop jest również przedawnione na mocy rozporządzenia nr 2988/95 i rozporządzenia finansowego z 2012 r.

Gdyby rozporządzenie nr 2988/95 nie miało zastosowania, okres przedawnienia w odniesieniu do wszystkich nieprawidłowości na mocy rozporządzeń finansowych mających zastosowanie w czasie do projektów (rozporządzenia finansowe z 2002 r. i 2012 r.) wynosi pięć lat od zamknięcia 7PR: (i) rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 ²  z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich ("rozporządzenie finansowe z 2002 r."), które ma zastosowanie w czasie do projektu DES-MOLD; (ii) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 ³  z dnia 25 czerwca 2012 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich ("rozporządzenie finansowe z 2002 r."), które ma zastosowanie w czasie do projektu DESMOLD. 966/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 października 2012 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 ("rozporządzenie finansowe z 2012 r."); (iii) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 2024/2509 ⁴  z dnia 23 września 2024 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Unii ("rozporządzenie finansowe z 2024 r.").

W momencie wniesienia przez Komisję Europejską powództwa restytucyjnego obejmującego środki i odszkodowanie upłynął pięcioletni okres obowiązywania rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie w ujęciu czasowym.

4. W zaskarżonej decyzji dokonano potrącenia wierzytelności niemożliwej do wyegzekwowania, ponieważ wierzytelność ta została ustalona z naruszeniem umowy o dotację w zakresie prawidłowej wykładni jej art. 4 oraz zasady dobrej wiary i równości stron.

Komisja Europejska powinna była dostarczyć Inescop dokumenty dotyczące roszczenia o zwrot i odszkodowanie w języku hiszpańskim zgodnie z umową o dotację.

Komisja Europejska szeroko interpretuje klauzule umowne regulujące język sprawozdań i dokumentów, które mają być dostarczone. Klauzula ta nie obejmuje dokumentów i komunikatów dotyczących roszczeń o zwrot i odszkodowanie.

5. Roszczenie jest niewykonalne, ponieważ zostało ustanowione z naruszeniem podstawowego prawa do zwrócenia się do Komisji Europejskiej w jednym z języków Traktatów i otrzymywania odpowiedzi w tym samym języku.

Komisja Europejska powinna była dostarczyć Inescop dokumenty dotyczące roszczenia o zwrot i odszkodowanie w języku hiszpańskim, zgodnie z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

Komisja Europejska wystąpiła z powództwem restytucyjnym i odszkodowawczym w ramach wykonywania swoich uprawnień administracyjnych. Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej znajduje w pełni zastosowanie

6. Przesłanki potrącenia nie zostały spełnione, ponieważ roszczenie nie było bezsporne.

Komisja Europejska nie była upoważniona do potrącenia wierzytelności. Wierzytelność (i) nie była wolna od zarzutów; (ii) nie była określona ilościowo i (iii) nie była wymagalna zgodnie z wymogami rozporządzenia finansowego z 2024 r.

1 Dz.U. 1995, L 312, S. 1.

2 Dz.U, 2002, L 248, s. 1.

3 Dz.U. 2012, L 298, s. 1.

4 Dz.U. L, 2024/2509 z 26.9.2024.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.1887
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-21/25: Skarga wniesiona w dniu 15 stycznia 2025 r. Inescop/Komisja
• Data aktu: 07/04/2025
• Data ogłoszenia: 07/04/2025