Język postępowania: włoski(2022/C 359/61)
(Dz.U.UE C z dnia 19 września 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Silvio Berlusconi (przedstawiciele: adwokaci A. Di Porto, N. Ghedini, B. Nascimbene)
Druga strona postępowania: Europejski Bank Centralny (EBC), Komisja Europejska, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest)
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:
1) uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 11 maja 2022 r.;
2) w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Banku Centralnego z dnia 25 października 2016 r.
3) tytułem żądania ewentualnego, w razie gdyby Trybunał uznał, że nie jest możliwe rozstrzygnięcie sprawy w obecnym stanie, uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 11 maja 2022 r. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania innej izbie Sądu;
4) obciążenie Europejskiego Banku Centralnego kosztami, w tym kosztami postępowania w pierwszej instancji;
5) dla celów dowodowych:
a) zarządzenie dołączenia do akt dokumentów uznanych przez Sąd za niedopuszczalne oraz
b) zarządzenie, w danym przypadku, odpowiednich środków organizacji postępowania lub środków dowodowych w celu uzyskania protokołu rozprawy z dnia 16 września 2021 r. oraz zapisu dźwiękowego rozprawy.
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy. Naruszenie prawa przy ocenie skutków kontroli sprawowanej przez wnoszących odwołanie nad Banca Mediolanum - Oczywisty błąd w ocenie i przeinaczenie okoliczności faktycznych w odniesieniu do nabycia znacznego pakietu akcji - Niezgodne z prawem zastąpienie uzasadnienia zaskarżonego aktu - Naruszenie zasady kontradyktoryj- ności - Naruszenie prawa w zakresie kwalifikacji prawnej "nabycia" znacznego pakietu akcji w świetle prawa Unii i prawa krajowego - Brak zastosowania prawa krajowego - Naruszenie zasady lojalnej współpracy - Sprzeczność uzasadnienia - Nadmierne uprawnienia.
Zarzut ten podzielony jest na sześć części, które dotyczą następujących kwestii:
A) stwierdzenie wspólnej kontroli nad Banca Mediolanum sprawowanej "przed rozpatrywanym połączeniem" przez Fininvest i Silvio Berlusconiego w drodze porozumienia akcjonariuszy z Fin. Prog. Italia: błędna ocena skutków;
B) status Silvio Berlusconiego jako posiadacza znacznego pakietu akcji w Banca Mediolanum: błędne przedstawienie następstw "decyzja banku Włoch z dnia 7 października 2014 r." - "połączenie" - "wyrok Consiglio di Stato (rady państwa, Włochy) z dnia 3 marca 2016 r."; przeinaczenie okoliczności faktycznych i oczywiste naruszenie prawa;
C) zastąpienie przez Sąd uzasadnienia autora zaskarżonego aktu własnym uzasadnieniem: naruszenie art. 263 i 264 TFUE;
D) nowe europejskie pojęcie nabycia znacznego pakietu akcji: brak zastosowania prawa krajowego;
E) stworzenie przez Sąd sytuacji nieprzewidzianej w przepisach europejskich;
F) rozróżnienie pomiędzy pośrednimi i bezpośrednimi znacznymi pakietami akcji: naruszenie art. 22 dyrektywy 2013/36/UE 1 oraz art. 22 TUB (Testo unico delle leggi in materia bancaria e creditizia, [tekst jednolity ustaw o bankowości i kredycie]).
Zarzut drugi. Naruszenie prawa poprzez uznanie przez Sąd, że dyrektywa 2013/36/UE jest zgodna z prawem - Naruszenie ogólnej zasady niedziałania aktów prawnych wstecz oraz ogólnej zasady pewności prawa - Oczywista sprzeczność uzasadnienia.
Zarzut trzeci. Naruszenie prawa - Naruszenie zasady powagi rzeczy osądzonej i ogólnej zasady pewności prawa - Naruszenie prawa do skutecznej ochrony sądowej (odniesienie do zarzutu dziewiątego) - Brak uzasadnienia.
Zarzut czwarty. Naruszenie prawa przy stosowaniu przepisów krajowych transponujących dyrektywę 2013/36/UE - Naruszenie zasady pewności prawa - Nieuwzględnienie decydującej okoliczności faktycznej zaistniałej w toku postępowania (rehabilitacja), która automatycznie powoduje ponowne spełnienie warunków dobrej reputacji na podstawie krajowych przepisów transponujących.
Zarzut ten podzielony jest na cztery części, które dotyczą następujących kwestii:
A) brak transpozycji art. 23 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE do prawa krajowego, a w każdym razie niezgodność z prawem dekretu ministerialnego nr 144/1998;
B) nieopublikowanie wykazu (dokumentów, które należy przedłożyć w celu uzyskania zezwolenia) na podstawie art. 23 ust. 4 dyrektywy 2013/36/UE;
C) bezskuteczność wspólnych wytycznych z 2008 r.;
D) decyzja o rehabilitacji dotycząca Silvio Berlusconiego: nieuwzględnienie decydującej okoliczności powstałej w toku postępowania, która automatycznie prowadzi do ponownego spełnienia przesłanek dobrej reputacji w rozumieniu krajowych przepisów transponujących.
Zarzut piąty. Naruszenie prawa przy wykładni art. 23 dyrektywy 2013/36/UE w zakresie znaczenia warunku dotyczącego ewentualnego wpływu potencjalnego nabywcy w sytuacji, gdy nie są już spełnione wymogi dobrej reputacji określone w prawie krajowym.
Zarzut szósty. Naruszenie prawa dotyczące znaczenia zasady proporcjonalności przy stosowaniu dyrektywy 2013/36/UE w odniesieniu do rzekomego automatyzmu wynikającego z krajowych przepisów transponujących - Zakaz automatyzmu - Brak uzasadnienia lub niewystarczające uzasadnienie.
Zarzut siódmy. Naruszenie prawa w zakresie wykładni i stosowania art. 22 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 2 oraz art. 32 ust. 1 i 5 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 3 - Naruszenie właściwego obowiązującego prawa krajowego - Naruszenie art. 41 i 47 karty - Oczywiście nielogiczny i sprzeczny charakter uzasadnienia.
Zarzut ósmy. Niezgodność z prawem krótkiego terminu na przedstawienie uwag (trzy dni) przewidzianego w art. 31 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 - Naruszenie art. 41 karty oraz odpowiednich ogólnych zasad prawa wywodzących się z tradycji konstytucyjnych wspólnych dla państw członkowskich - Sprzeczny i oczywiście nielogiczny charakter uzasadnienia - Niezgodność z kryteriami dotyczącymi rozsądnego charakteru i proporcjonalności terminu oraz brak wykonania przez Sąd jego kompetencji w tym zakresie.
Zarzut dziewiąty. Naruszenie prawa przy stosowaniu art. 84 regulaminu postępowania przed Sądem w odniesieniu do nowych zarzutów przedstawionych w następstwie wyroku Trybunału z dnia 19 grudnia 2018 r. - Oczywisty błąd w ocenie w odniesieniu do istnienia "nowej okoliczności prawnej", brak uzasadnienia i oczywiście nielogiczny charakter uzasadnienia - Naruszenie zasady skutecznej ochrony sądowej i art. 47 karty - Brak uzasadnienia w odniesieniu do braku rozpatrzenia z urzędu nowych zarzutów.
Zarzut dziesiąty. Oczywisty błąd w ocenie w odniesieniu do dopuszczalności zarzutu dotyczącego decyzji w sprawie pozytywnego wyniku okresu próbnego w ramach usług społecznych - Oczywiście nielogiczny charakter uzasadnienia - Naruszenie prawa krajowego - Naruszenie art. 84 regulaminu postępowania przed Sądem - Naruszenie zasady skutecznej ochrony sądowej i art. 47 karty - Brak uzasadnienia w odniesieniu do braku rozpatrzenia zarzutu z urzędu.
Zarzut jedenasty. Naruszenie art. 85 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem w zakresie niedopuszczalności nowych dowodów - Brak uzasadnienia lub niewystarczające uzasadnienie w odniesieniu do względów uzasadniających opóźnienie - Oczywisty błąd w ocenie znaczenia dla rozstrzygnięcia dokumentów związanych ze skargą wniesioną przed Europejski Trybunał Praw Człowieka, wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2018 r. oraz wyroku połączonych izb Corte di cassazione (sąd kasacyjny, Włochy) nr 10355/2021 - Brak zbadania dokumentu rozstrzygającego dla celów dopuszczalności nowych zarzutów - Naruszenie prawa do obrony, a w szczególności art. 47 karty.
