Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 lipca 2018 r. W kierunku zewnętrznej strategii UE dotyczącej przeciwdziałania wczesnym i przymusowym małżeństwom - następne kroki (2017/2275(INI)).

W kierunku strategii zewnętrznej UE na rzecz zwalczania wczesnego i przymusowego małżeństwa

P8_TA(2018)0292

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 lipca 2018 r. W kierunku zewnętrznej strategii UE dotyczącej przeciwdziałania wczesnym i przymusowym małżeństwom - następne kroki (2017/2275(INI))

(2020/C 118/07)

(Dz.U.UE C z dnia 8 kwietnia 2020 r.)

Parlament Europejski,

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 października 2017 r. w sprawie wyeliminowania zjawiska zawierania małżeństw przez dzieci 1 ,
uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka, a w szczególności jej art. 16, oraz wszystkie inne traktaty i instrumenty ONZ dotyczące praw człowieka,
uwzględniając art. 23 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych,
uwzględniając art. 10 ust. 1 Międzynarodowego paktu praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych,
uwzględniając konwencję ONZ o prawach dziecka, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 20 listopada 1989 r. i jej cztery główne zasady: niedyskryminacji (art. 2), nadrzędnego interesu dziecka (art. 3), prawa do życia, rozwoju i ochrony (art. 6) oraz uczestnictwa (art. 12); uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 listopada 2014 r. w sprawie 25. rocznicy przyjęcia Konwencji ONZ o prawach dziecka 2 ,
uwzględniając art. 16 Konwencji ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet,
uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zgody na zawarcie małżeństwa, najniższego wieku małżeńskiego i rejestracji małżeństw,
uwzględniając rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 18 grudnia 2014 r. i 19 grudnia 2016 r. w sprawie małżeństwa dzieci oraz w sprawie wczesnego i przymusowego małżeństwa,
uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ 29/8 z dnia 2 lipca 2015 r. w sprawie wzmożenia starań o przeciwdziałanie małżeństwom dzieci oraz wczesnym i przymusowym małżeństwom, a także o wyeliminowanie tych zjawisk, rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ 24/23 z dnia 9 października 2013 r.w sprawie wzmożenia starań o przeciwdziałanie małżeństwom dzieci oraz wczesnym i przymusowym małżeństwom: wyzwania, osiągnięcia, najlepsze praktyki oraz niedociągnięcia przy wdrażaniu, a także rezolucję 35/16 z dnia 22 czerwca 2017 r. w sprawie małżeństwa dzieci oraz w sprawie wczesnego i przymusowego małżeństwa w kontekście pomocy humanitarnej,
uwzględniając stanowisko przyjęte przez konferencję przedstawicieli rządów państw Unii Afrykańskiej w czerwcu 2015 r. w Johannesburgu (Republika Południowej Afryki) w sprawie małżeństwa dzieci,
uwzględniając wspólne uwagi ogólne Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów i Afrykańskiego Komitetu Ekspertów ds. Praw i Dobra Dziecka w sprawie położenia kresu małżeństwom dzieci,
uwzględniając art. 32, 37 i art. 59 ust. 4 Konwencji Rady Europy w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencja stambulska),
uwzględniając raport Funduszu Ludnościowego ONZ (UNFPA) pt. "Marrying Too Young - End Child Marriage" [Małżeństwa nieletnich - położyć kres małżeństwom dzieci],
uwzględniając art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej,
uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności jej art. 9,
uwzględniając konkluzje Rady z dnia 26 października 2015 r. dotyczące planu działania w sprawie równości płci na lata 2016-2020,
uwzględniając konkluzje Rady z dnia 3 kwietnia 2017 r. w sprawie promowania i ochrony praw dziecka,
uwzględniając podstawowe zasady zapisane w komunikacie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych z 2016 r. w sprawie globalnej strategii na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej,
uwzględniając unijne ramy strategiczne i plan działania dotyczące praw człowieka i demokracji, przyjęte przez Radę w dniu 25 czerwca 2012 r. 3 ; uwzględniając plan działania dotyczący praw człowieka i demokracji na lata 2015-2019, przyjęty przez Radę w dniu 20 lipca 2015 r. 4 ; uwzględniając wspólny dokument roboczy służb Komisji i wysokiej przedstawiciel Unii ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa z dnia 27 czerwca 2017 r. pt. "Plan działania UE dotyczący praw człowieka i demokracji (na lata 2015-2019): przegląd śródokresowy, czerwiec 2017 r." (SWD(2017) 0254),
uwzględniając zmienione wytyczne Unii Europejskiej z dnia 6 marca 2017 r. w sprawie propagowania i ochrony praw dziecka pt. "Nie pozostawiajmy żadnego dziecka samemu sobie",
uwzględniając Europejski konsensus w sprawie rozwoju z dnia 7 czerwca 2017 r., w którym podkreśla się zaangażowanie UE na rzecz pełnego uwzględniania praw człowieka i równouprawnienia płci zgodnie z agendą na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030;
uwzględniając art. 52 Regulaminu,
uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych oraz opinię przedstawioną przez Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0187/2018),
A.
mając na uwadze, że małżeństwa dzieci, wczesne i przymusowe małżeństwa stanowią poważne naruszenie praw człowieka, a w szczególności kobiet, w tym w zakresie równouprawnienia, autonomii i integralności cielesnej, dostępu do kształcenia oraz wolności od wykorzystywania i dyskryminacji, i że problem ten istnieje nie tylko w państwach trzecich, ale może również występować w niektórych państwach członkowskich; mając na uwadze, że wyeliminowanie tych zjawisk jest jednym z priorytetów polityki zagranicznej UE w dziedzinie promowania praw kobiet i praw człowieka; mając na uwadze, że różne karty i przepisy międzynarodowe zakazują małżeństw małoletnich dzieci, na przykład Konwencja ONZ o prawach dziecka oraz jej protokoły fakultatywne; mając na uwadze, że małżeństwa dzieci, wczesne i przymusowe małżeństwa mają wyjątkowo negatywny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne oraz rozwój osobisty zaangażowanych osób oraz na dzieci urodzone w takich małżeństwach, a zatem na całe społeczeństwo; mając na uwadze, że małżeństwa dzieci stanowią formę przymusowego małżeństwa, ponieważ dzieci z natury nie mają zdolności do wyrażenia pełnej, swobodnej i świadomej zgody na małżeństwo lub jego moment jego zawarcia; mając na uwadze, że dzieci należą do szczególnie wrażliwej grupy społecznej;
B.
mając na uwadze, ze UE jest zdecydowana propagować prawa dziecka oraz ze małżeństwa dzieci oraz wczesne i przymusowe małżeństwa stanowią pogwałcenie tych praw; mając na uwadze, że UE jest zdecydowana kompleksowo chronić i propagować prawa dziecka w ramach swojej polityki zewnętrznej;
C.
mając na uwadze, że żadne małżeństwo nie może zostać legalnie zawarte bez pełnej i dobrowolnej zgody obu stron ani przez osobę w wieku poniżej minimalnego wieku do zawarcia małżeństwa;
D.
mając na uwadze, że małżeństwa dzieci są problemem globalnym, który wykracza poza granice państw, kultur i religii; mając na uwadze, że zamężne dziewczęta można spotkać we wszystkich regionach świata, od Bliskiego Wschodu po Amerykę Łacińską, od Azji po Europę i od Afryki po Amerykę Północną; mając na uwadze, że małżeństwa dzieci dotyczą również chłopców, choć w znacznie mniejszym stopniu niż dziewcząt;
E.
mając na uwadze, że aktualnie ponad 750 mln kobiet wyszło za mąż przed 18. rokiem życia, z czego 250 mln przed ukończeniem 15 lat; mając na uwadze, że aktualnie około 40 mln dziewcząt w wieku od 15 do 19 lat jest zamężnych lub żyje w konkubinacie; mając na uwadze, że każdego roku kolejne 15 mln dziewcząt wychodzi za mąż przed ukończeniem 18. roku życia, w tym 4 mln przed ukończeniem 15. roku życia; mając na uwadze, że również 156 mln chłopców zawarło małżeństwo przed 18 rokiem życia, z czego 25 mln przed ukończeniem 15 lat; mając na uwadze, że małżeństwa dzieci oraz wczesne i przymusowe małżeństwa występują częściej w ubogich i słabo rozwiniętych regionach; mając na uwadze, że wraz ze wzrostem liczby ludności świata rośnie liczba małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw; mając na uwadze, że zgodnie z szacunkami zawartymi w ostatnim sprawozdaniu UNICEF do 2050 r. około 1,2 mld młodych dziewcząt wyjdzie za mąż przed ukończeniem 18. roku życia; mając na uwadze, że dziewięć z dziesięciu państw, w których występuje najwyższy odsetek małżeństw dzieci, jest klasyfikowanych jako państwa niestabilne;
F.
mając na uwadze, że pierwotnymi przyczynami małżeństwa dzieci są na ogół takie czynniki jak ubóstwo, brak wykształcenia, głęboko zakorzenione różnice w traktowaniu kobiet i mężczyzn oraz stereotypy płciowe, przekonanie, że małżeństwo zapewni "ochronę", kwestia honoru rodziny i brak skutecznej ochrony praw dzieci, a także szkodliwe praktyki, poglądy, zwyczaje i dyskryminujące normy; mając na uwadze, że te czynniki są często spotęgowane przez ograniczony dostęp do wysokiej jakości edukacji i możliwości zatrudnienia oraz ulegają wzmocnieniu w wyniku występowania pewnych ugruntowanych norm społecznych w zakresie małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw;
G.
mając na uwadze, że małżeństwa dzieci oraz wczesne i przymusowe małżeństwa wiążą się z wysokim ryzykiem wczesnych i niechcianych ciąż, wysoką śmiertelnością okołoporodową matek i dzieci, rzadszym korzystaniem z usług planowania rodziny i niechcianymi ciążami obarczonymi zwiększonym ryzykiem dla zdrowia, niewystarczającym dostępem do informacji o usługach w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego lub zupełnym brakiem takich informacji oraz zwykle oznaczają koniec edukacji dziewczynki; mając na uwadze, że niektóre państwa wręcz zabraniają powrotu do szkoły ciężarnym dziewczętom i młodym matkom; mając na uwadze, że małżeństwa dzieci mogą również prowadzić do pracy przymusowej, niewolnictwa i prostytucji;
H.
mając na uwadze, że pomimo iż w Konwencji ONZ o prawach dziecka podkreśla się znaczenie środków zachęcających do regularnego uczęszczania do szkoły, wiele dziewcząt nie kształci się ze względu na szereg czynników, takich jak np. niedostępność lub wysoki koszt szkoły; mając na uwadze, że małżeństwa dzieci oraz wczesne i przymusowe małżeństwa mają nieproporcjonalnie szkodliwy wpływ na ofiary tego zjawiska, pozostawiają w nich ślad przez całe życie i bardzo często pozbawiają zaangażowane osoby możliwości kontynuacji edukacji, ponieważ dziewczęta zazwyczaj opuszczają szkołę w czasie przygotowań do małżeństwa lub wkrótce po jego zawarciu; mając na uwadze, że edukacja, w tym edukacja seksualna, jest skutecznym środkiem zapobiegania małżeństwom dzieci oraz wczesnym i przymusowym małżeństwom, ponieważ dostęp do edukacji i szkolenia przyczynia się do wzmocnienia pozycji dziewcząt i kobiet, możliwości zatrudnienia oraz wspiera ich wolność wyboru i prawo do samostanowienia, przez umożliwienie im uniezależnienia się od wszelkiego rodzaju kontroli zagrażającej ich prawom, bez których nadal istnieją przeszkody w kontekście sytuacji ekonomicznej, prawnej, zdrowotnej i społecznej kobiet i dziewcząt oraz rozwoju całego społeczeństwa;
I.
mając na uwadze, że każdego roku 17 mln dzieci zostaje rodzicami, co zmusza ich do podjęcia obowiązków normalnie podejmowanych przez dorosłych i zagraża ich zdrowiu, kształceniu i perspektywom ekonomicznym; mając na uwadze, że małżeństwa dzieci oraz wczesne i przymusowe małżeństwa narażają dziewczęta na wczesną ciążę, która wiąże się ze znacznym ryzykiem i trudnościami w trakcie ciąży oraz przy porodzie, w szczególności z uwagi na brak dostępu do opieki medycznej lub niedostateczny dostęp do opieki medycznej, w tym do nowoczesnych ośrodków medycznych, co często wiąże się ze śmiertelnością i zachorowalnością okołoporodową matek; mając na uwadze wyższe ryzyko zarażenia się chorobami zakaźnymi, w tym HIV; mając na uwadze, że komplikacje w ciąży i podczas porodu są główną przyczyną śmierci dziewcząt w wieku 15-19 lat w krajach o niskich i średnich dochodach; mając na uwadze, że współczynnik umieralności niemowląt urodzonych przez nastoletnie matki jest wyzszy o blisko 50 % i ze dzieci te są bardziej narażone na problemy w rozwoju fizycznym i poznawczym; mając na uwadze, że częste i wczesne ciąże mogą również powodować długotrwałe komplikacje zdrowotne, a nawet śmierć;
J.
mając na uwadze, że małżeństwa dzieci oraz wczesne i przymusowe małżeństwa stanowią naruszenie praw dziecka oraz formę przemocy wobec dziewczynek i chłopców, dlatego państwa mają obowiązek badać zarzuty, ścigać sprawców i zapewniać zadośćuczynienie ofiarom, które są głównie kobietami i dziewczynkami; mając na uwadze, że małżeństw tych należy zakazać i nie można ich uzasadniać żadnymi względami kulturowymi ani religijnymi; mając na uwadze, że małżeństwa dzieci oraz wczesne i przymusowe małżeństwa zwiększają ryzyko przemocy ze względu na płeć i często dają początek przemocy domowej i przemocy w bliskich związkach (ze strony partnera), niegodziwemu traktowaniu w celach seksualnych, znęcaniu fizycznemu, psychicznemu, emocjonalnemu, wykorzystywaniu pod względem finansowym i oraz innym praktykom szkodliwym dla dziewcząt i kobiet, takim jak okaleczanie żeńskich narządów płciowych i tzw. zbrodniom w imię honoru, a także zwiększają ryzyko narażenia kobiet i dziewcząt w ciągu ich życia na dyskryminację i przemoc ze względu na płeć;
K.
mając na uwadze, że liczba małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw znacząco wzrasta w sytuacjach niestabilności, konfliktów zbrojnych i klęsk żywiołowych i humanitarnych, podczas których często brakuje opieki medycznej i psychologicznej, dostępu do kształcenia oraz możliwości utrzymania się i zakłócone są więzi i zachowania społeczne; mając na uwadze, podczas ostatnich kryzysów migracyjnych niektórzy rodzice w trosce o uchronienie swoich dzieci, zwłaszcza córek, przed napaściami na tle seksualnym lub ze względu na to, że są one postrzegane jako obciążenie finansowe dla ich rodzin, uważają, że nie mają wyboru i muszą wydać swoje córki za mąż przed ukończeniem przez nie 18 lat, co postrzegają jako sposób na wyjście z ubóstwa;
L.
mając na uwadze, że w konwencji stambulskiej zaklasyfikowano przymusowe małżeństwa jako rodzaj przemocy wobec kobiet i wezwano do penalizacji aktów zmuszania dziecka do zawarcia małżeństwa oraz zwabiania go do innego kraju w celu zmuszenia do zawarcia małżeństwa; mając na uwadze, że brak dostępu ofiar do legalnego, medycznego i socjalnego wsparcia może pogłębić ten problem; mając na uwadze, że 11 państw członkowskich UE musi jeszcze ratyfikować konwencję;
M.
mając na uwadze, że ze względu na charakter małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw wiele przypadków nie jest zgłaszanych i może przebierać formę handlu ludźmi i prowadzić do niewolnictwa, wyzysku lub kontroli, a przypadki niegodziwego traktowania rozpowszechniają się ponad granicami międzynarodowymi i kulturowymi;
N.
mając na uwadze, że w lipcu 2014 r. w Londynie odbył się pierwszy Szczyt Dziewcząt mający na celu zmobilizowanie krajowych i międzynarodowych wysiłków na rzecz wyeliminowania okaleczania żeńskich narządów płciowych, a także małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw w ciągu jednego pokolenia;
O.
mając na uwadze, że zapobieganie wszelkim formom przemocy wobec kobiet i dziewcząt, w tym małżeństwom dzieci oraz wczesnym i przymusowym małżeństwom, a także zwalczanie tych zjawisk, stanowi jeden z celów unijnego planu działania w sprawie równości płci na lata 2016-2020;
P.
mając na uwadze, że małżeństwa dzieci będą kosztowały kraje rozwijające się biliony dolarów do 2030 r. 5 ;
Q.
mając na uwadze, że małżeństwa dzieci i wczesne małżeństwa nadal stanowią temat tabu i że kwestię tę należy poruszyć publicznie, aby zakończyć codzienne cierpienie dziewcząt i młodych kobiet oraz nieustanne łamanie ich praw człowieka; mając na uwadze, że jednym ze sposobów na osiągnięcie tego jest wspieranie i rozpowszechnianie działalności dziennikarzy, artystów, fotografów i aktywistów zajmujących się problemem wczesnych małżeństw;
1.
zauwaza, ze niektóre państwa członkowskie Uh zezwalają na zawieranie małżeństw w wieku 16 lat za zgodą rodziców; apeluje do ustawodawców - zarówno w państwach członkowskich Unii Europejskiej, jak i w państwach trzecich - o ustanowienie minimalnego wieku do zawarcia małżeństwa na 18 lat i do przyjęcia niezbędnych środków administracyjnych, prawnych i finansowych w celu zapewnienia skutecznej realizacji tego wymogu, na przykład przez wspieranie rejestracji małżeństw i urodzeń oraz przez zapewnienie, by dziewczęta miały dostęp do mechanizmów instytucjonalnego wsparcia, w tym poradnictwa psychospołecznego, mechanizmów ochrony i możliwości wzmacniania pozycji w sferze gospodarczej; podkreśla, że małżeństwa dzieci oraz wczesne i przymusowe małżeństwa należy uznać za poważne pogwałcenie praw człowieka i naruszenie podstawowych praw nieletnich, przede wszystkim przysługującego im prawa do swobodnego wyrażania zgody oraz prawa do integralności cielesnej i zdrowia psychicznego, a pośrednio również prawa do edukacji i do pełnego korzystania z praw obywatelskich i politycznych; potępia małżeństwa dzieci oraz wczesne i przymusowe małżeństwa i jest zdania, że każde naruszenie prawa należy zwalczać w sposób proporcjonalny i skuteczny;
2.
wyraża przekonanie, że należy zająć się wieloma przyczynami małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw, w tym w szczególności szkodliwymi tradycjami, endemicznym ubóstwem, konfliktami, zwyczajami, skutkami klęsk żywiołowych, stereotypami, brakiem poszanowania zasad równości płci i praw kobiet i dziewcząt, zdrowia i dobrostanu, a także brakiem odpowiednich możliwości edukacyjnych, niedostatecznymi rozwiązaniami prawnymi i politycznymi, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci ze społeczności znajdujących się w niekorzystnej sytuacji; w związku z tym wzywa UE i państwa członkowskie do współpracy z odnośnymi organami ONZ i innymi partnerami, aby zwrócić uwagę na problem małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw; wzywa UE i państwa członkowskie do osiągnięcia celów agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 w celu skuteczniejszego zwalczania szkodliwych praktyk, takich jak okaleczanie żeńskich narządów płciowych, i pociągnięcia winnych do odpowiedzialności; popiera zwiększenie finansowania ze strony UE i państw członkowskich za pośrednictwem mechanizmów pomocy rozwojowej, które promują równość płci i edukację, w celu poprawy dostępu dziewcząt i kobiet do edukacji oraz zwiększenia ich możliwości uczestnictwa w rozwoju wspólnot oraz przywództwie gospodarczym i politycznym, w celu zajęcia się przyczynami małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw;
3.
przyznaje, że sam prawny zakaz zawierania małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw nie gwarantuje zaprzestania tych praktyk; wzywa UE i państwa członkowskie do lepszej koordynacji i wzmocnienia egzekwowania międzynarodowych traktatów, ustawodawstwa i programów, również przez stosunki dyplomatyczne z rządami i organizacjami w państwach trzecich w celu zajęcia się kwestiami związanymi z małżeństwami dzieci oraz wczesnymi i przymusowymi małżeństwami; apeluje o podejmowanie wszelkich wysiłków w celu egzekwowania zakazów prawnych i uzupełniania ich szerszym zestawem przepisów i strategii politycznych; uznaje, że wymaga to przyjęcia i wdrożenia kompleksowych i całościowych polityk, strategii i programów, w tym uchylenia dyskryminujących przepisów prawnych dotyczących małżeństwa i przyjęcia pozytywnych środków mających na celu wzmocnienie pozycji dziewczynek;
4.
stwierdza, że nierówność płci, brak szacunku do dziewcząt i kobiet w ogóle oraz przestrzeganie tradycji kulturowych i społecznych utrwalających dyskryminację dziewcząt i kobiet należą do największych przeszkód, jeśli chodzi o zwalczanie małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw; uznaje ponadto powiązanie między małżeństwami dzieci oraz wczesnymi i przymusowymi małżeństwami a przemocą w imię honoru i apeluje o to, aby prowadzić odpowiednie dochodzenia w sprawie takich przestępstw oraz o ścigać osoby oskarżone o ich popełnienie; zauważa, że chłopcy i młodzi mężczyźni mogą również padać ofiarą tego rodzaju przemocy; apeluje, aby uwzględnić takie praktyki we wszystkich odpowiednich programach UE oraz w dialogach politycznych UE z krajami partnerskimi, w celu zapewnienia mechanizmów zwalczania tych praktyk, oraz w działaniach w zakresie edukacji i podnoszenia świadomości w krajach partnerskich;
5.
zauważa, że Unia Europejska jako główny podmiot rozwoju i praw człowieka na świecie musi odgrywać pierwszoplanową rolę w procesie całościowego zwalczania problemu małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw, we współpracy z organizacjami regionalnymi i wspólnotami lokalnymi; wzywa UE i państwa członkowskie do współpracy z organami ścigania i systemami sądowymi w państwach trzecich oraz do zapewnienia szkoleń i pomocy technicznej, aby pomóc w przyjmowaniu i egzekwowaniu przepisów zakazujących małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw, a także w zniesieniu przepisów, norm społecznych i tradycji kulturowych, które ograniczają prawa i wolności młodych dziewcząt i kobiet; wzywa państwa członkowskie, aby wniosły wkład w inicjatywy takie jak inicjatywa UE-ONZ Spotlight, której celem jest wyeliminowanie wszelkich form przemocy wobec kobiet i dziewcząt;
6.
wzywa wobec tego państwa członkowskie, które jeszcze tego nie zrobiły, aby włączyły do ustawodawstw krajowych całkowity zakaz małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw, a także aby egzekwowały prawo karne i ratyfikowały konwencję stambulską; wzywa również państwa członkowskie do współpracy ze społeczeństwem obywatelskim w celu skoordynowania działań w tym zakresie; podkreśla, że należy udzielić odpowiedniego i długoterminowego wsparcia na rzecz schronisk dla kobiet, uchodźców, dzieci bez opieki i dzieci przesiedlonych, tak aby nikt nie został pozbawiony ochrony ze względu na brak zasobów; wzywa wszystkie państwa członkowskie do przestrzegania określonego w przepisach minimalnego wieku uprawniającego do zawarcia małżeństwa oraz do monitorowania sytuacji przez gromadzenie danych segregowanych według kryterium płci i dowodów dotyczących powiązanych czynników, tak aby móc lepiej ocenić rozmiary problemu; wzywa Komisję do utworzenia europejskiej bazy danych, zawierającej również dane z państw trzecich, służącej monitorowaniu zjawiska przymusowych małżeństw;
7.
zachęca Unię Europejską, by w ramach swojej polityki zagranicznej i polityki współpracy na rzecz rozwoju zaproponowała swoim partnerom pakt strategiczny i by w tym celu przedstawiła wymogi:
a)
dotyczące wprowadzenia zakazu małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw przez wszystkie kraje partnerskie przez wyeliminowanie wszelkich luk prawnych i egzekwowanie przepisów zgodnie z międzynarodowymi standardami praw człowieka, w tym zniesienie - w szczególności w drodze uchylenia lub nowelizacji - wszelkich przepisów, które mogą zezwalać na małżeństwa dzieci, wczesne małżeństwa lub przymusowe małżeństwa, uzasadniać je bądź stanowić ich podstawę, w tym przepisów, które umożliwiają sprawcom gwałtów, niegodziwego traktowania w celach seksualnych, wykorzystywania seksualnego, uprowadzeń, handlu ludźmi lub współczesnych form niewolnictwa uniknąć ścigania i kary pod warunkiem wstąpienia przez nich w związek małżeński ze swoimi ofiarami;
b)
dotyczące przestrzegania i realizowania w praktyce tego zakazu na wszystkich poziomach po wejściu przepisów w życie oraz wprowadzenia kompleksowych i całościowych strategii i programów, zawierających wymierne i stopniowo realizowane cele, na rzecz zapobiegania małżeństwom dzieci oraz wczesnym i przymusowym małżeństwom i wyeliminowania takich praktyk, a także odpowiedniego finansowania i oceny tych programów i strategii, w szczególności przez zapewnienie dostępu do wymiaru sprawiedliwości oraz mechanizmów pociągania do odpowiedzialności i środków ochrony prawnej;
c)
dotyczące wykazywania przez rządy krajów partnerskich trwałego przywództwa i woli politycznej w odniesieniu do wyeliminowania małżeństw dzieci oraz opracowania kompleksowych ram prawnych i planów działania z wyraźnymi etapami i harmonogramem uwzględniających środki zapobiegania małżeństwom dzieci w różnych sektorach, a także dotyczące zapewnienia środowiska politycznego, gospodarczego, społecznego, kulturalnego i obywatelskiego, które chroni i wzmacnia pozycję kobiet i dziewcząt oraz wspiera równouprawnienie płci;
d)
dotyczące zaangażowania zasobów koniecznych do osiągania tego celu, przy czym należy zadbać o otwarcie tej współpracy dla wszystkich podmiotów instytucjonalnych takich jak sądy, instytucje edukacyjne i służba zdrowia, organy ścigania oraz liderzy społeczności i przywódcy religijni, a także dla społeczeństwa obywatelskiego w dziedzinie zwalczania małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw;
e)
dotyczące uzależnienia poziomu przydziału oficjalnej pomocy rozwojowej dla organów rządowych od zobowiązania się kraju otrzymującego środki pomocowe, że będzie stosował się w szczególności do nakazu przestrzegania praw człowieka, w tym zwalczania małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw;
f)
dotyczące zaangażowania Funduszu Ludnościowego ONZ (UNFPA) oraz Funduszu ONZ na rzecz Dzieci (UNICEF) we współpracę trójstronną angażującą wspomniane organizacje, Unię Europejską, jej państwa członkowskie i organizacje społeczeństwa obywatelskiego państw członkowskich działające w tej dziedzinie oraz kraje partnerskie w zwalczanie małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw, przez wdrażanie przewidzianych w budżecie krajowych planów działania oraz w szczególności przez wybieranie programów i metod, które mogą wpłynąć na tak zwane praktyki kulturowe, religijne lub plemienne będące w istocie przede wszystkim najpoważniejszym zagrożeniem dla praw dziecka i godności dzieci; wzywa do tego, aby taka współpraca dotyczyła również problemów związanych z przemocą w imię honoru;
g)
dotyczące opierania się - w ramach realizacji wspomnianych programów - na odpowiednich konwencjach i powiązanych aktach prawnych oraz konkretnych założeniach i celach przyjętych w rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 25 września 2015 r. w ramach agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 oraz celów zrównoważonego rozwoju, w szczególności celu nr 3 ("zapewnienie zdrowego życia wszystkim ludziom w każdym wieku oraz promowanie dobrobytu"), celu nr 4 ("zapewnianie wszystkim dobrej jakości i sprawiedliwej edukacji sprzyjającej włączeniu społecznemu i z umożliwianiem kształcenia przez całe życie"), celu nr 16 ("wspieranie pokojowych i integracyjnych społeczeństw na rzecz rozwoju zrównoważonego, zapewnienie wszystkim dostępu do wymiaru sprawiedliwości oraz tworzenie na każdym poziomie instytucji, które będą skuteczne, odpowiedzialne i będą sprzyjały włączeniu społecznemu"), w szczególności "wyeliminowanie nadużyć, wykorzystywania i handlu ludźmi oraz wszelkich formy przemocy i tortur wobec dzieci";
h)
realizacja tych programów powinna opierać się również na celu nr 5 celów zrownowazonego rozwoju ("osiągnięcie równości płci oraz wzmocnienie pozycji wszystkich kobiet i dziewcząt"), w tym na dostępie kobiet do planowania rodziny, a także do pełnego zakresu publicznych i powszechnych usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz praw z nim związanych, w szczególności do nowoczesnych metod antykoncepcji oraz legalnej i bezpiecznej aborcji dla dziewcząt; wzywa w tym kontekście Komisję i państwa członkowskie do wsparcia ruchu SheDecides i zarezerwowania dodatkowych środków finansowych na pomoc międzynarodową na rzecz usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, w tym bezpiecznych aborcji i informacji na temat aborcji, a tym samym przeciwdziałania zasadzie globalnego knebla, która została przywrócona przez rząd Stanów Zjednoczonych w początku 2017 r .;
i)
dotyczące zapewniania, by kwestie dotyczące małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw były poruszane w dialogu toczącym się między Stavrosem Lambrinidisem, Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej ds. Praw Człowieka, a państwami trzecimi; zachęca Komisję i państwa członkowskie do włączenia perspektywy płci do programów budowania pokoju i odbudowy pokonfliktowej, opracowania programów na rzecz gospodarczych podstaw egzystencji i programów edukacyjnych dla dziewcząt i kobiet, które są ofiarami małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw, oraz ułatwienia tym dziewczętom i kobietom dostępu do usług dotyczących zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego na obszarach dotkniętych konfliktami;
8.
uważa, że należy koniecznie tworzyć przestrzeń dla pełnego szacunku dialogu z liderami społeczności i zwiększać świadomość ogółu opinii publicznej, a w szczególności osób zagrożonych, w oparciu o kampanie edukacyjne i informacyjne na szczeblu lokalnym oraz za pomocą sieci społecznościowych i nowych mediów w ramach zwalczania małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw; wzywa zatem do opracowania przekrojowych działań rządowych, prawnych, społecznych i dyplomatycznych mających na celu zapobieganie takim praktykom; uważa, że ważne jest angażowanie w społecznościach lokalnych kluczowych zainteresowanych stron, takich jak młodociani uczniowie i uczennice, nauczyciele, rodzice, liderzy społeczności i przywódcy religijni, za pomocą programów skierowanych do społeczności lub specjalnych programów zwiększających świadomość, w celu zwrócenia uwagi na negatywny wpływ małżeństw dzieci na dzieci, rodziny i społeczności, na obowiązujące przepisy dotyczące małżeństw dzieci i różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn oraz na sposób uzyskania dostępu do środków finansowych na rozwiązanie tego problemu;
9.
uważa, że wzmocnienie pozycji kobiet i dziewcząt poprzez edukację, wsparcie społeczne i możliwości gospodarcze jest kluczowym narzędziem walki z tymi praktykami; zaleca, aby UE promowała i chroniła równość praw kobiet i dziewcząt w dostępie do edukacji, ze szczególnym naciskiem na bezpłatne i wysokiej jakości kształcenie podstawowe i średnie oraz przez włączanie edukacji w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego do programów nauczania szkół, zapewnianie rodzinom dziewcząt zachęt finansowych lub pomocy w odniesieniu do zapisywania do szkoły i kończenia szkoły; podkreśla, że należy zapewnić dzieciom uchodźców pełny dostęp do edukacji oraz wspierać ich integrację i włączenie do edukacji krajowej; uznaje potrzebę wsparcia i ochrony osób, które są zagrożone małżeństwami dzieci, przedwczesnymi lub przymusowymi małżeństwami, a także osób już będących w takim związku małżeńskim, w zakresie kształcenia, wsparcia psychospołecznego, zakwaterowania i innych usług socjalnych wysokiej jakości, jak również do usług w zakresie zdrowia psychicznego, seksualnego i reprodukcyjnego oraz opieki medycznej;
10.
apeluje do Unii Europejskiej, by zadbała o szkolenia dla urzędników rządowych, w tym ich personelu dyplomatycznego, pracowników socjalnych, liderów społeczności i przywódców religijnych, organów porządku publicznego i systemów sądowych państw trzecich, nauczycieli i wychowawców i innych pracowników mających kontakt z potencjalnymi ofiarami, tak, aby reagowali oni na przypadki zawierania małżeństw przez dzieci oraz na przypadki przemocy ze względu na płeć, a także aby lepiej mogli identyfikować i wspierać dziewczęta i chłopców narażonych na małżeństwa dzieci, przedwczesne lub przymusowe małżeństwa, przemoc domową, przemoc seksualną i wszelkie inne praktyki, które naruszają prawa człowieka i godność, a także aby osoby te mogły podejmować skuteczne działania w celu zapewnienia praw i godności ofiar wspomnianych praktyk;
11.
apeluje do Unii Europejskiej, by zadbała o szkolenia dla organów porządku publicznego, aby mogły one jak najlepiej egzekwować poszanowanie praw dziewcząt narażonych na wczesne i przymusowe małżeństwa, na przemoc domową, ryzyko gwałtu oraz na wszelkie inne praktyki naruszające godność ludzką;
12.
wzywa państwa członkowskie, aby zapewniły kobietom i dziewczętom będącym migrantkami niezależne pozwolenie na pobyt, które nie jest zależne od statusu ich małżonka lub partnera, w szczególności w przypadku ofiar przemocy fizycznej i psychicznej, w tym przymusowych lub aranżowanych małżeństw; wzywa również do dopilnowania, by stosowane były wszystkie środki administracyjne w celu ich ochrony, włącznie ze skutecznym dostępem do mechanizmów pomocy i ochrony;
13.
wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby rozważyły wsparcie i wzmocnienie srodkow ochrony w państwach trzecich, takich jak bezpieczne schroniska oraz dostęp do wsparcia prawnego, medycznego i, w razie potrzeby, konsularnego dla ofiar małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw;
14.
zdaje sobie sprawę, że Unia Europejska, która jest przywiązana do przestrzegania praw człowieka i podstawowych wartości, w tym do poszanowania godności osoby ludzkiej, musi prezentować absolutnie nienaganną postawę na szczeblu państw członkowskich, i wzywa Komisję, by wszczęła szeroko zakrojoną kampanię informacyjną oraz poświęciła rok europejski zwalczaniu małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw;
15.
zdecydowanie popiera pracę globalnego partnerstwa Girls Not Brides w zakresie eliminowania małżeństw dzieci i umożliwienia dziewczętom wykorzystywania ich potencjału;
16.
z zadowoleniem przyjmuje kampanię prowadzoną przez Unię Afrykańską mającą na celu wyeliminowanie małżeństw dzieci oraz pracę organizacji takich jak Royal Commonwealth Society w zakresie propagowania wzmożonych działań mających na celu położenie kresu małżeństwom dzieci i zwalczanie różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn;
17.
podkreśla pilną potrzebę informowania i edukowania mężczyzn i chłopców, a także zdobywania ich wsparcia dla ochrony praw człowieka, w tym praw dzieci i kobiet;
18.
zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz ONZ.
1 Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0379.
2 Dz.U. C 289 z 9.8.2016, s. 57.
5 Wodon, Quentin T.; Male, Chata; Nayihouba, Kolobadia Ada; Onagoruwa, Adenike Opeoluwa; Savadogo, Aboudrahyme; Yedan, Ali; Edmeades, Jeff; Kes, Aslihan; John, Neetu; Murithi, Lydia; Steinhaus, Mara; Petroni, Suzanne, Economic Impacts of Child Marriage: Global Synthesis Report, [Skutki ekonomiczne małżeństw dzieci: sprawozdanie podsumowujące], Waszyngton, D.C., Grupa Banku Światowego, 2017 r.

Zmiany w prawie

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024
Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024
Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024