Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami - programu działań...

1.

przypomina o zasadniczej roli mórz i oceanów dla wspierania życia na Ziemi, zrównoważonego rozwoju, zatrudnienia i innowacji, a także dla zapewnienia rekreacyjnego wykorzystania i walorów; podziela rosnącą troskę o potrzebę bardziej skutecznego i zintegrowanego zarządzania oceanami i lepszej ich ochrony;

2.

z zadowoleniem przyjmuje wspólny komunikat w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami i zaproponowane działania podkreślające zaangażowanie UE na rzecz osiągnięcia ochrony i zrównoważonego wykorzystywania oceanów, mórz i zasobów morskich zgodnie z celem zrównoważonego rozwoju nr 14 zawartym w agendzie ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030; uznaje przekrojowy charakter tematu oraz potrzebę skoordynowanego i zintegrowanego podejścia w celu zapewnienia lepszego zarządzania oceanami; wzywa UE do przyjęcia przewodniej roli jako podmiotu działającego w wymiarze globalnym w celu wzmocnienia międzynarodowego zarządzania oceanami i uzupełnienia braków dzięki specjalistycznej wiedzy w zakresie opracowania zrównoważonego podejścia do zarządzania oceanami;

3.

przypomina o zintegrowanym i niepodzielnym charakterze wszystkich celów zrównoważonego rozwoju, a także o wzajemnych powiązaniach i synergiach między nimi, i ponownie podkreśla kluczowe znaczenie wszystkich działań UE opartych na agendzie na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, w tym potwierdzonych w niej zasad;

4.

wzywa Komisję do wyznaczenia wyraźnych terminów, w stosowanych przypadkach przedstawienia wniosków ustawodawczych oraz współpracy z państwami członkowskimi, aby poprawić współpracę w kwestiach takich jak badania nad oceanami, budowanie potencjału i transfer technologii, oraz do ustanowienia mechanizmów wspierających koordynację oraz stałe monitorowanie i ocenę na szczeblu UE w celu skutecznej realizacji działań wymienionych we wspólnym komunikacie; zwraca uwagę na postanowienia traktatu dotyczące zasady ostrożności i zasady "zanieczyszczający płaci" oraz podkreśla znaczenie podejścia opartego na ekosystemie we wszystkich działaniach UE w zakresie zarządzania oceanami;

5.

ponownie podkreśla istotny wymiar morski celów zrównoważonego rozwoju, w szczególności, ale nie tylko, celu nr 14 (zachowanie i zrównoważone wykorzystywanie oceanów, mórz i zasobów morskich);

6.

z zadowoleniem przyjmuje i w pełni popiera dokument "Nasz ocean, nasza przyszłość: wezwanie do działania" przyjęty na konferencji ONZ nt. oceanów w czerwcu 2017 r., wspierający realizację celu zrównoważonego rozwoju nr 14 - zachowanie i zrównoważone wykorzystywanie oceanów, mórz i zasobów morskich z myślą o zrównoważonym rozwoju; z dużą satysfakcją odnotowuje 328 dobrowolnych zobowiązań rządów, innych organizacji międzyrządowych i obywatelskich, sektora prywatnego, instytucji akademickich i badawczych oraz środowiska naukowego w zakresie ochrony oceanów i podniesienia świadomości na temat znaczenia oceanu dla przetrwania człowieka;

7.

przypomina, że Unia Europejska dysponuje bogatym zbiorem ustawodawstwa i narzędzi zarządzania skupiających się na odrębnych elementach zarządzania oceanami, niemniej jednak morza regionalne UE pozostają w stanie krytycznym, w związku z nadmierną eksploatacją zasobów, organicznymi i nieorganicznymi zanieczyszczeniami mającymi wpływ na zdrowie i wydajność oceanów, utratą różnorodności biologicznej, degradacją siedlisk, obecnością gatunków inwazyjnych, malejącymi społecznościami przybrzeżnymi i konfliktami między sektorami morskimi;

8.

wzywa Komisję Europejską do działań w następstwie wspólnego komunikatu na temat zarządzania oceanami przez opublikowanie sprawozdania na temat postępów w przedstawionych działaniach oraz szczegółowego harmonogramu przyszłych działań, z uwzględnieniem koordynacji między tymi działaniami a istniejącymi inicjatywami europejskimi i instrumentami międzynarodowymi;

9.

zachęca Komisję do zaproponowania, w stosownych przypadkach, inicjatyw dla Rady w sprawie rozwijania partnerstw na rzecz oceanów z najważniejszymi partnerami międzynarodowymi w dążeniu do promowania celu, jakim jest poprawa globalnego zarządzania i spójności polityki, oraz wykorzystania istniejących dwustronnych ram współpracy, takich jak dialogi na wysokim szczeblu w sprawie rybołówstwa i gospodarki morskiej;

10.

uznaje kluczową rolę Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) w zapewnieniu podstawowych ram prawnych w celu koordynacji wysiłków i osiągnięcia spójnego podejścia do ogólnoświatowych problemów oceanów; wzywa nadbrzeżne państwa członkowskie do wypełnienia obowiązku ochrony i zachowania środowiska morskiego i jego żywych zasobów oraz obowiązku zapobiegania zanieczyszczaniu morza i jego kontroli zgodnie z treścią konwencji UNCLOS; zauważa, że państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność za szkody spowodowane naruszeniem ich międzynarodowych zobowiązań na rzecz zwalczania takiego zanieczyszczenia;

11.

apeluje do państw członkowskich o usprawnienie ich systemów prawnych w celu ochrony oceanów; apeluje o międzynarodowe uznanie pojęcia szkody ekologicznej powstałej na skutek zanieczyszczenia wód morskich, aby umożliwić wypłatę odszkodowań kiedy stwierdzone zostanie naruszenie; apeluje o wprowadzenie zasady łańcucha odpowiedzialności, dzięki któremu możliwe będzie ustalenie, kto ponosi odpowiedzialność za spowodowane szkody środowiskowe w całej strukturze hierarchicznej;

12.

podkreśla, że UE powinna dążyć do zagwarantowania, by przepisy dotyczące rybołówstwa były ważną częścią przyszłego prawnie wiążącego instrumentu w ramach UNCLOS jeśli chodzi o ochronę i zrównoważone wykorzystywanie morskiej różnorodności biologicznej na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową;

13.

nalega, by wszystkie państwa przystąpiły do odnośnych instrumentów w dziedzinie rybołówstwa, w szczególności do Porozumienia o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu, Porozumienia ONZ w sprawie osiadłych i daleko migrujących stad ryb oraz Umowy o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (w szczególności PSMA), a także by w pełni wdrożyły postanowienia tych porozumień i umowy oraz innych międzynarodowych planów działania FAO;

14.

z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione przez UE w zakresie zewnętrznego wymiaru wspólnej polityki rybołówstwa; podkreśla, że wymiar ten, obejmujący umowy międzynarodowe i umowy o partnerstwie, stanowi ważne narzędzie promowania unijnych norm środowiskowych, socjalnych i norm w zakresie przeciwdziałania połowom NNN na szczeblu międzynarodowym;

15.

zauważa, że inicjatywa dotycząca przejrzystości w dziedzinie rybołówstwa (FiTI) przyjęła niedawno globalny standard; zachęca państwa do starania się o członkostwo FiTI; wzywa UE i państwa członkowskie do poparcia tej inicjatywy;

16.

jest zdania, że zapewnienie równych warunków działania dla unijnej floty rybackiej jest sprawą najwyższej wagi, w szczególności biorąc pod uwagę wysokie unijne normy środowiskowe i normy z zakresu zrównoważonego charakteru działań, do których statki te muszą się stosować;

17.

domaga się, by UE promowała takie same normy środowiskowe dotyczące połowów na wszystkich forach międzynarodowych i współpracy dwustronnej, jak te, które muszą być przestrzegane przez wszystkie statki UE, aby nie narazić naszej własnej floty na niekorzystne skutki jeśli chodzi o zrównoważenie środowiskowe;

18.

przypomina rezolucję ONZ 2749 (XXV) z dnia 17 grudnia 1970 r. uznającą, że "dno mórz i oceanów oraz ich podziemie na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową, wraz z zasobami tych obszarów są wspólnym dziedzictwem ludzkości", oraz art. 136 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, który stanowi, że "obszar znajdujący się poza granicami jurysdykcji państwowej oraz jego zasoby stanowią wspólne dziedzictwo ludzkości";

19.

wzywa Komisję, by zachęcała państwa członkowskie do zaprzestania dotowania licencji na poszukiwanie i wydobywanie zasobów kopalnych na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową oraz wydawania pozwoleń na eksploatację zasobów kopalnych na swych szelfach kontynentalnych;

20.

zauważa ponadto, w kontekście międzynarodowego prawa dotyczącego zanieczyszczenia powietrza, że zgodnie z konwencją UNCLOS państwom członkowskim nie przysługuje prawo do inspekcji statków, nawet w przypadkach istnienia rzetelnych dowodów wskazujących na naruszenie; wzywa zatem strony konwencji ONZ do wzmocnienia ram prawnych konwencji UNCLOS w celu zlikwidowania wszelkich istniejących luk w zarządzaniu i ustanowienia solidnych mechanizmów egzekwowania w odniesieniu do międzynarodowego prawa ochrony środowiska;

21.

wzywa do ustanowienia międzynarodowych ram regulacyjnych dotyczących zwalczania wprowadzania odpadów i zanieczyszczeń jądrowych do oceanów i dna morskiego, mających na celu wdrożenie konkretnych środków służących ograniczeniu wpływu na środowisko i zdrowie oraz usunięcie zanieczyszczeń z dna morskiego;

22.

podkreśla, że zapewnienie przejrzystości, w tym powszechnego dostępu do informacji, zaangażowania zainteresowanych stron, udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska wymaganych na mocy konwencji z Aarhus, a także legitymizacji organizacji ONZ, w tym odpowiedzialności publicznej przedstawicieli krajowych w organach międzynarodowych, takich jak Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) i Międzynarodowa Organizacja Dna Morskiego (ISA), są kwestią priorytetową w celu usunięcia istniejących niedociągnięć w dziedzinie zarządzania; wzywa państwa członkowskie i Komisję do współpracy za pośrednictwem ISA, aby zapewnić przejrzystość jej metod pracy i skuteczną zdolność do oceny wpływu na środowisko, a także do zapewnienia skutecznej ochrony środowiska morskiego przed szkodliwymi skutkami oraz w celu ochrony i zachowania środowiska morskiego, zgodnie z wymogami części XI i XII Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza;

23.

wzywa państwa członkowskie do przyjęcia proaktywnej i postępowej roli w organach międzynarodowych w celu przedstawienia reform w dziedzinie przejrzystości i zwiększenia ogólnych ambicji środowiskowych podjętych działań;

24.

podkreśla, że poprawa ram zarządzania oceanami oznacza wzmocnienie wysiłków podejmowanych na skalę regionalną i światową przez promocję uzgodnionych już instrumentów wielostronnych oraz strategii, a także ich lepszą realizację; zachęca Komisję do wsparcia lepszej międzynarodowej współpracy morskiej, w szczególności w dziedzinie nauki i technologii związanych z morzem, zgodnie z sugestią OECD;

25.

podkreśla potrzebę wzmocnionej współpracy, spójności polityki i koordynacji między wszystkimi rządami i instytucjami na wszystkich szczeblach, w tym między organizacjami międzynarodowymi, organizacjami i instytucjami regionalnymi i subregionalnymi, systemami i programami; w związku z tym zwraca uwagę na ważną rolę skutecznych i przejrzystych partnerstw wielostronnych oraz aktywnego zaangażowania rządów we współpracę z organami globalnymi, regionalnymi i subregionalnymi, środowiskiem naukowym, sektorem prywatnym, wspólnotą darczyńców, organizacjami pozarządowymi, grupami społecznymi, instytucjami akademickimi i innymi odpowiednimi podmiotami;

26.

wzywa do wzmocnienia ram regionalnych w dziedzinie zarządzania środowiskiem morskim, w szczególności na rzecz realizacji celu zrównoważonego rozwoju nr 14; zachęca UE i organizacje międzynarodowe do wzmocnienia, w szczególności poprzez oficjalną pomoc rozwojową, wsparcia dla ram regionalnych i realizacji przez państwa trzecie celu zrównoważonego rozwoju nr 14;

27.

podkreśla znaczenie włączenia władz lokalnych obszarów przybrzeżnych i regionów najbardziej oddalonych w proces zbliżania międzynarodowego systemu zarządzania oceanem do obywateli UE;

28.

podkreśla potrzebę opracowania kompleksowych strategii podnoszenia świadomości o przyrodniczym i kulturowym znaczeniu oceanów;

29.

podkreśla potrzebę konkretnego i wymiernego planu działania w zakresie zaangażowania UE w regionie Arktyki, którego punktem wyjścia powinny być cele zachowania wrażliwych ekosystemów tego regionu, jak również zwiększenie ich odporności na skutki zmiany klimatu;

30.

przypomina, że środkowy Ocean Arktyczny nie jest objęty międzynarodowym systemem ochrony ani zarządzania; podkreśla konieczność zastosowania skoordynowanego podejścia między UE i jej państwami członkowskimi w zakresie zapobiegania nieuregulowanym połowom na Oceanie Arktycznym;

31.

ponawia swój apel wyrażony w rezolucji z dnia 16 marca 2017 r. w sprawie zintegrowanej polityki Unii Europejskiej w sprawie Arktyki, aby Komisja i państwa członkowskie podjęły wszelkie niezbędne działania w celu odegrania aktywnej roli na rzecz ułatwienia przyjęcia międzynarodowo uzgodnionego zakazu użytkowania na pokładzie i przewozu w zbiornikach paliwa ciężkiego oleju napędowego na statkach pływających w morzach arktycznych, za pośrednictwem Międzynarodowej Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL) stosowanej obecnie do regulowania wód wokół Antarktydy; wzywa Komisję do uwzględnienia środowiskowych, społecznych, zdrowotnych i klimatycznych zagrożeń płynących ze stosowania ciężkiego oleju opałowego w swym stanowisku w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami; wzywa Komisję, aby w związku z brakiem odpowiednich uregulowań międzynarodowych przedstawiła propozycje przepisów dotyczących statków, które przed wypłynięciem na wody Arktyki wpływają do portów UE, z myślą o zakazaniu stosowania i przewozu ciężkiego oleju napędowego;

32.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia aktywnych działań w celu szybkiej finalizacji przedłużającego się procesu określenia planu prac IMO dotyczącego redukcji emisji sadzy ze statków żeglujących w Arktyce, który ma na celu spowolnienie gwałtownego wzrostu temperatury i przyspieszonego topnienia lodu polarnego w tym regionie;

33.

wzywa Komisję do promowania równych warunków na rynku zatrudnienia w dziedzinie morskiej oraz do zapewnienia sprawiedliwego traktowania poprzez skuteczne stosowanie odpowiednich konwencji międzynarodowych, takich jak Konwencja dotycząca pracy w sektorze rybołówstwa oraz Konwencja o pracy na morzu MOP, a także przez wdrożenie zharmonizowanych ram socjalnych dla działalności morskiej na wodach wspólnotowych;

34.

domaga się nowego porozumienia międzynarodowego w sprawie warunków pracy w sektorze morskim; przypomina o konieczności położenia kresu wszelkim formom niewolnictwa, które wciąż występują na pokładach statków i podkreśla wpływ, jaki brak godziwych warunków pracy wywiera na ludzi, podmioty gospodarcze i środowisko morskie;

35.

wzywa Komisję do rozwijania partnerstwa na rzecz oceanów z kluczowymi podmiotami w formie mechanizmów współpracy wielokulturowej lub dialogów dwustronnych, aby zapewnić lepszą koordynację i współpracę w celu skutecznego wdrożenia odpowiednich celów zrównoważonego rozwoju związanych z oceanami, promowania zrównoważonego niebieskiego wzrostu, jak również ochrony, zachowania i odbudowy ekosystemów morskich oraz różnorodności biologicznej, przy jednoczesnym ograniczeniu presji na oceany i morza oraz stworzenie warunków dla zrównoważonej niebieskiej gospodarki;

36.

nalega, aby Komisja wzmocniła współpracę w sektorze morskim i rozwijała potencjał w kontekście swojej polityki zewnętrznej w odniesieniu do takich obszarów jak współpraca na rzecz rozwoju i umowy handlowe, w szczególności umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów, w celu zwiększenia zdolności do walki z wpływem zmiany klimatu i odpadów morskich oraz by promowania lepszego zarządzania oceanem i zrównoważonego niebieskiego wzrostu;

37.

wzywa UE do stosowania zasady, że przydział zasobów rybnych musi uwzględniać wpływ na środowisko i skutki społeczne, potrzeby w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego krajów rozwijających się oraz ambicje tych krajów dotyczące rozwijania własnych sektorów gospodarki rybnej, przy jednoczesnym zapewnieniu zrównoważonego poziomu połowów, który nie doprowadzi do nadmiernej zdolności połowowej zgodnie z celem zrównoważonego rozwoju nr 14;

38.

wzywa UE, aby zgodnie ze wspólną polityką rybołówstwa zmniejszyła oddziaływanie akwakultury na środowisko naturalne dzięki zapewnieniu zrównoważonego źródła pasz i wspieraniu badań koncentrujących się na zmniejszeniu presji na dzikie stada ryb wykorzystywane do produkcji pasz;

39.

zauważa, że UE jest największym na świecie importerem produktów rybołówstwa oraz że niektóre połowy są sprowadzone z obszarów, na których połowy są znacznie mniej zrównoważone niż na wodach UE; zachęca UE do wykorzystania swojego stanowiska w tym względzie, aby propagować wzrost stabilności we wszystkich basenach morskich;

40.

nalega, aby Komisja wezwała państwa członkowskie do zaprzestania sponsorowania koncesji na poszukiwania i eksploatację w górnictwie głębokomorskim na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową i niewydawania pozwoleń na wydobycie głębokomorskie na szelfie kontynentalnym państw członkowskich;

41.

wzywa Komisję do wspierania wzmocnienia inicjatyw międzynarodowych w celu zwalczania handlu ludźmi drogą morską;

42.

apeluje do Komisji i państw członkowskich o poparcie międzynarodowego moratorium na komercyjne koncesje na eksploatację w górnictwie głębokomorskim, dopóki nie zostaną przestudiowane i zbadane w wystarczający sposób skutki wydobycia głębokomorskiego dla środowiska morskiego, różnorodności biologicznej i działalności człowieka na morzu i nie zostaną poznane wszystkie możliwe zagrożenia;

43.

podkreśla znaczenie strategii Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa morskiego oraz wzywa Komisję do włączenia bezpieczeństwa morskiego do polityki zewnętrznej, mając na uwadze, że znaczna część wymiany handlowej odbywa się drogą morską, a ponad 70 % granic zewnętrznych to granice morskie, oraz że należy zapewnić bezpieczeństwo pasażerów podróżujących przez unijne porty;

44.

podkreśla znaczenie dalszego sprzyjania współpracy między Europejską Agencją Bezpieczeństwa Morskiego (EMSA), Fronteksem i Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa (EFCA), zgodnie z mandatem każdej z nich, w celu wspierania władz krajowych państw członkowskich, którym powierzono funkcje straży przybrzeżnej, oraz podkreśla znaczenie promowania bezpieczeństwa i ochrony na morzu, zwalczania przestępczości transgranicznej i ochrony środowiska przez zapobieganie zanieczyszczeniom powodowanym przez instalacje morskie służące do wydobywania ropy naftowej i gazu oraz przez ograniczanie tego zanieczyszczenia; jest zdania, że agencje te powinny otrzymywać większe środki finansowe z UE, jeżeli zachodzi taka potrzeba, aby były w stanie realizować te nowe zadania; podkreśla znaczenie dalszego rozwijania rozwiązań cyfrowych (takich jak ułatwianie branży transportu morskiego formalności sprawozdawczych za pomocą usprawnionych procedur oraz większe inwestycje we wspólną infrastrukturę służącą ogólnoeuropejskiej wymianie danych z korzyścią dla wszystkich organów państw członkowskich wykonujących funkcje straży przybrzeżnej) i zaawansowanych technologii (takich jak zintegrowane usługi morskie EMSA) dla poprawy systemów nadzoru i monitorowania działalności morskiej oraz innych programów, takich jak wspólny mechanizm wymiany informacji (CISE) do celów nadzoru morskiego;

45.

podkreśla, że stworzenie zrównoważonej gospodarki morskiej i ograniczenie presji na środowisko morskie wymaga działań w zakresie zmiany klimatu, zanieczyszczeń ze źródeł lądowych docierających do mórz i oceanów, zanieczyszczenia mórz i eutrofizacji, ochrony, zachowania i odbudowy ekosystemów morskich i różnorodności biologicznej oraz zrównoważonego wykorzystywania zasobów morskich;

46.

wyraża zaniepokojenie faktem, że chociaż, jak wynika z niedawnego badania Parlamentu Europejskiego, niebieska gospodarka może mieć pozytywny wpływ społeczno-gospodarczy (jeśli chodzi o zatrudnienie, dochody, wartość dodaną brutto), zasadniczo jej skutki dla środowiska są negatywne jeśli chodzi o zmiany dynamiki linii brzegowej, zanieczyszczenia morskie, eutrofizację, morfologię dna morskiego oraz przemiany dotykające siedlisk, ekosystemów lub różnorodności biologicznej; wyraża zaniepokojenie, że łączna waga skutków dla środowiska byłaby szkodliwa dla rybołówstwa;

47.

wzywa do ukierunkowania niebieskiej gospodarki na odbudowę odporności społeczności nadbrzeżnych w celu przywrócenia potencjału produkcyjnego rybołówstwa, wspierając w ten sposób bezpieczeństwo żywnościowe, ograniczanie ubóstwa i zrównoważone zarządzanie żywymi zasobami wodnymi; przypomina, że przed podjęciem jakichkolwiek działań w sektorach niebieskiej gospodarki należy zagwarantować ocenę skutków i proces pełnego informowania i udziału wszystkich zainteresowanych stron; podkreśla, że niebieska gospodarka musi przyczyniać się do osiągnięcia celu zrównoważonego rozwoju nr 14, jakim jest zachowanie i zrównoważona eksploatacja oceanów i zasobów morskich;

48.

uważa, że inwestycje w niebieską gospodarkę nie powinny opierać się na skończonych zasobach, lecz powinny skupiać się na "innowacjach ekologicznych" oraz, nie przekraczając naturalnych poziomów regeneracji, na ochronie przyrody, łagodzeniu zmiany klimatu i adaptacji;

49.

wzywa państwa członkowskie do podjęcia dalszych wysiłków na rzecz terminowego wdrożenia dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej w celu osiągnięcia dobrego stanu środowiska wód morskich do roku 2020 oraz do szczególnego zaangażowania na rzecz zapobiegania szkodom w środowisku przybrzeżnym i morskim na skutek wszelkich zanieczyszczeń morskich, w tym zanieczyszczenia substancjami biogennymi, znajdujących się w wodzie morskiej odpadów, jak również likwidacji szkodliwych dopłat, które zachęcają do niezrównoważonych połowów, i wzmocnienia globalnej walki z wyrzucaniem odpadów i tworzyw sztucznych do morza;

50.

dostrzega wielkie wyzwanie na płaszczyźnie międzynarodowej w przeciwdziałaniu dostawaniu się do mórz odpadów z tworzyw sztucznych, ich wydobywaniu i odzysku, i wzywa Komisję do przedsięwzięcia środków, takich jak większe wspieranie badań naukowych i włączenie tego zagadnienia do strategii zrównoważonej "niebieskiej gospodarki", aby uczynić UE siłą napędową dla innowacyjnych rozwiązań oraz by odgrywała ona w tej kwestii wiodącą rolę na świecie;

51.

wzywa państwa członkowskie do szybkiego wdrożenia dyrektywy ramowej w sprawie planowania przestrzennego obszarów morskich i zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną w celu umożliwienia pełnego i harmonijnego rozwoju różnych rodzajów działalności morskiej;

52.

nalega, aby Komisja ściśle zintegrowała kwestie związane z zarządzaniem oceanem ze swoją polityką w zakresie pomocy i rozwoju;

53.

przypomina, że sektor rybołówstwa ma ogromne znaczenie jako jeden z głównych obszarów tradycyjnej działalności człowieka wykonywanej w środowisku morskim, co sprawia, że jest on zasadniczym elementem zintegrowanej polityki morskiej; zwraca uwagę, że rybołówstwo to sektor najbardziej odczuwający skutki innych metod eksploatacji mórz i innych rodzajów działalności, takiej jak transport morski i turystyka, rozwój zabudowy miejskiej i przybrzeżnej, wykorzystywanie surowców i źródeł energii, górnictwo morskie, jak również problemów środowiskowych, takich jak zanieczyszczenie wód morskich (tworzywa sztuczne, porzucone sieci rybackie, wycieki ropy naftowej, zanieczyszczenie hałasem, utylizacja odpadów balastowych, niekontrolowane wydobycie i poszukiwanie ropy naftowej i gazu itp.) i zmiana klimatu (podnoszenie się poziomu mórz, wzrost temperatury powierzchni morza, powodzie przybrzeżne, zwiększenie kwasowości oceanów itp.);

54.

podkreśla znaczenie kobiet w przemyśle rybnym, ze względu na to, że według FAO stanowią one połowę pracowników tego sektora; wzywa UE do promowania i ochrony kobiet w działalności połowowej i w związanych z rybołówstwem gałęziach przemysłu dzięki zachęcaniu do uczciwych cen produktów rybnych oraz promowaniu lepszego dostępu dla kobiet prowadzących działalność w sektorze rybołówstwa do wsparcia publicznego i zasobów finansowych, w tym w negocjacjach z państwami trzecimi w sprawie wykorzystania wsparcia sektorowego w umowach o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów oraz w opracowywaniu instrumentów pomocy rozwojowej i na różnych forach międzynarodowych;

55.

oczekuje na przygotowywaną strategię Komisji w sprawie tworzyw sztucznych, a także na wszelkie pozostałe działania podejmowane w celu zwalczania wyrzucania odpadów do morza, w tym ogłoszony niedawno plan działania; wzywa do wysokiego poziomu ambicji w strategii dotyczącej tworzyw sztucznych w ramach gospodarki o obiegu zamkniętym w celu odpowiedniego rozwiązania u źródła problemu odpadów wyrzucanych do morza oraz wzywa Komisję do przedstawienia konkretnych działań legislacyjnych i wiążących środków w tej dziedzinie, w szczególności dotyczących projektu ekologicznego dla tworzyw sztucznych i mikrodrobin plastiku, a także działań mających na celu zmniejszenie ilości zużytych produktów wyrzucanych na lądzie, zwłaszcza w pobliżu rzek i innych dróg wodnych oraz na wybrzeżu; wyraża głębokie zaniepokojenie skalą problemu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania i przyłączenia się do międzynarodowej koalicji na rzecz ograniczenia zanieczyszczenia torbami z tworzywa sztucznego zawiązanej na COP 22 w Marrakeszu w listopadzie 2016 r.;

56.

ponownie wyraża potrzebę przemyślanej polityki produktowej, która przedłuża przewidywany cykl życia, trwałości, możliwości ponownego wykorzystania i recyklingu produktów, co podkreślił w swojej rezolucji z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie oszczędnego gospodarowania zasobami: ku gospodarce o obiegu zamkniętym 22 ; ponadto podkreśla, że należy to pilnie zastosować do jednorazowych produktów i opakowań z tworzyw sztucznych w planowanej strategii dotyczącej tworzyw sztucznych w kontekście szkód dla środowiska powodowanych przez te przedmioty jako odpady wyrzucane do morza;

57.

nalega, aby Komisja pomagała w opracowywaniu rozwiązań regionalnych i promowała krajowe działania mające na celu zajęcie się problemem odpadów wyrzucanych do morza w celu ich wyeliminowania; apeluje także do Komisji, aby pomogła w przygotowywaniu pilotażowych projektów zbierania odpadów morskich przez sprzątanie plaż i prowadzenie kampanii połowów śmieci, oraz zapewniła wsparcie finansowe rybakom w Europie na rzecz zbierania odpadów morskich;

58.

zwraca się do Komisji o zaproponowanie nowego prawodawstwa w celu zlikwidowania zanieczyszczenia mikrodrobinami plastiku we wszystkich jego formach, w szczególności przez zakaz stosowania mikrodrobin plastiku we wszystkich produktach do pielęgnacji ciała oraz zapewnienia, aby wszystkie przedsiębiorstwa, które zajmują się produkcją plastikowych granulek, stosowały odpowiednie protokoły, aby zminimalizować wycieki granulek;

59.

uznaje zanieczyszczenie jednorazowymi butelkami plastikowymi za poważną przyczynę zanieczyszczenia mórz i zachęca Komisję do rozważenia możliwości wprowadzenia europejskiego systemu kaucji za jednorazowe opakowania do napojów według modelu niemieckiego;

60.

wzywa UE i państwa członkowskie do wspierania i przyłączenia się do międzynarodowej koalicji na rzecz ograniczenia zanieczyszczenia torbami z tworzywa sztucznego;

61.

z zadowoleniem przyjmuje ogłoszony przez Komisję zamiar promowania zaakceptowanego w wymiarze międzynarodowym planu przeciwdziałania konsekwencjom ocieplenia oceanów, podniesienia poziomu morza i zakwaszenia;

62.

wzywa państwa członkowskie do promowania efektywnego gospodarowania zasobami, recyklingu i podnoszenia świadomości na temat odpadów wyrzucanych do morza za pośrednictwem krajowych kampanii uświadamiających, programów edukacyjnych i współpracy między szkołami i uniwersytetami w tych kwestiach;

63.

przypomina swoje przychylne stanowisko wobec ambitnego pakietu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym obejmującego cele UE w zakresie ograniczenia ilości odpadów wyrzucanych do morza o 30 % w 2025 r. oraz o 50 % w 2030 r, a także podniesione docelowe poziomy recyklingu opakowań plastikowych;

64.

wzywa państwa członkowskie do utrzymania takiego samego poziomu ambicji, jaki ma UE w odniesieniu do ograniczenia ilości odpadów wyrzucanych do morza;

65.

wzywa Komisję do zintensyfikowania wysiłków na rzecz walki z odpadami morskimi w wymiarze europejskim i globalnym przez podjęcie działań dotyczących źródeł tych odpadów zlokalizowanych na lądzie i do morskich źródeł odpadów poprzez rozwiązanie problemu nielegalnego wyrzucania do morza odpadów, takich jak narzędzia połowowe, oraz finansowe wspieranie zbiórki odpadów morskich; nalega, aby Komisja ograniczyła ilość odpadów wyrzucanych do morza ze statków, w szczególności przez promowanie zharmonizowanego systemu zwrotu kosztów odbioru śmieci we wszystkich portach europejskich w ramach przeglądu dyrektywy 2000/59/WE w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku; wzywa do zwiększenia finansowania badań naukowych nad rozmieszczeniem i oddziaływaniem odpadów morskich i skuteczności międzynarodowych, regionalnych i subregionalnych strategii zwalczania odpadów morskich i innych substancji zanieczyszczających;

66.

podkreśla, że w przypadku potencjalnych przyszłych poszukiwań w górnictwie głębokomorskim należy zastosować unijną zasadę ostrożności; jest zaniepokojony naciskiem Komisji, aby górnictwo głębokomorskie było jednym z najważniejszych sektorów Unii w zakresie niebieskiego wzrostu, biorąc pod uwagę istniejące naukowe dowody na jego istotne i nieodwracalne zagrożenia dla środowiska; jest zaniepokojony, że dalsza promocja górnictwa głębokomorskiego może negatywnie wpływać na działania wymagane na mocy celu zrównoważonego rozwoju nr 12 (przejście na zrównoważoną konsumpcję i produkcję);

67.

podkreśla, że w odniesieniu do powstającego sektora górnictwa głębokomorskiego należy zastosować zasadę ostrożności, a biorąc pod uwagę ostrzeżenia ze strony nauki dotyczące znacznych i potencjalnie nieodwracalnych szkód wyrządzonych środowisku naturalnemu, jest zdania, że UE nie powinna wspierać rozwoju tego sektora, a zamiast tego powinna raczej inwestować w zrównoważone alternatywy, przede wszystkim w przejście na zrównoważoną konsumpcję i produkcję, zgodnie z wymogami celu zrównoważonego rozwoju nr 12 w ramach agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030;

68.

podkreśla, że nie powinno się zezwalać na poszukiwanie i wydobycie ropy naftowej lub gazu na chronionych obszarach morskich lub w ich pobliżu lub na obszarach o wysokiej wartości ochronnej;

69.

z zadowoleniem przyjmuje plan działania UE na rzecz gospodarki o obiegu zamkniętym i wzywa Komisję do zaproponowania zdecydowanych środków zapobiegających wyrzucaniu mikro- i makrocząsteczek do środowiska morskiego, w tym zmniejszenia poziomu wycieku odpadów o 50 % do 2020 r., środków legislacyjnych dotyczących przemysłu, takich jak zakaz stosowania tworzyw sztucznych jednorazowego użytku (tam gdzie dostępne są alternatywy naturalne), oraz potencjalnie międzynarodowego instrumentu prawnego;

70.

wzywa państwa członkowskie oraz władze lokalne i regionalne do wspierania technologii innowacyjnych i inicjatyw finansowych na rzecz podejmowania działań dotyczących zanieczyszczenia mórz i oceanów w celu promowania skutecznych systemów zwrotu kosztów odbioru odpadów ze statków - w szczególności odpadów z tworzyw sztucznych - w portach i przystaniach; wzywa także do podnoszenia świadomości w sektorze żeglugi morskiej w odniesieniu do skutków usuwania odpadów z tworzyw sztucznych do morza oraz do pokonania głównych przeszkód utrudniających wdrożenie Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL);

71.

podkreśla, że UE powinna być liderem globalnej inicjatywy monitorowania i znacznego ograniczenia odpadów morskich w oceanach; zauważa, że państwa członkowskie zobowiązały się do osiągnięcia celów dyrektywy 2008/56/WE (dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej), zgodnie z którą ani właściwości ani ilość odpadów znajdujących się w wodzie morskiej nie mogą powodować szkód w środowisku przybrzeżnym i morskim (wskaźnik nr 10);

72.

zachęca do walki ze wszystkimi źródłami zanieczyszczenia oceanów i dna morskiego, łącznie z zanieczyszczeniem hałasem, oraz do wdrożenia konkretnych działań na szczeblu międzynarodowym na rzecz usuwania zanieczyszczeń z oceanów i dna morskiego;

73.

z zadowoleniem przyjmuje zdecydowany zamiar Komisji wdrożenia działań na szczeblu międzynarodowym mających na celu monitorowanie konsekwencji wzrostu temperatury oceanów, podnoszenia się poziomu mórz oraz zakwaszenia wód; wzywa do wzmocnienia i rozwoju międzynarodowych programów naukowych mających na celu monitorowanie temperatury, zasolenia i pochłaniania ciepła przez oceany, oraz do ustanowienia światowej sieci obserwacji oceanów, aby poprawić monitorowanie światowych zmian w oceanach i umożliwić lepsze prognozowanie skutków zmiany klimatu dla funkcjonowania oceanów, pochłaniania dwutlenku węgla oraz zarządzania żywymi zasobami mórz;

74.

podkreśla znaczenie podejścia do produktów z tworzyw sztucznych uwzględniającego cykl życia, które obejmuje wzięcie pod uwagę degradacji różnych polimerów i stopnia ich rozdrobnienia (w środowisku morskim) przez internalizację kosztów środowiskowych i społecznych produktów (internalizację kosztów), poprawę procesu zamykania obiegu w rozwoju i wytwarzaniu produktów i procesów, a także w łańcuchach produkcyjnych wyrobów z tworzyw sztucznych, poprawę trwałości produktów, promowanie ekologicznych zamówień publicznych i prywatnych, promowanie między innymi zasad i ram zielonej inżynierii, projektu ekologicznego i oznakowania ekologicznego oraz zwiększanie zdolności podmiotów prywatnych, w tym małych i średnich przedsiębiorstw, do przejścia na bardziej przyjazne dla środowiska procesy produkcyjne;

75.

z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie podjęte przez Komisję w jej programie działań w zakresie zarządzania oceanami do zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (połowy NNN); zachęca Komisję do kontynuowania walki z połowami NNN we wszystkich regionalnych organizacjach ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) i na innych właściwych forach; uważa, że statki pływające pod banderą UE, które dokonują połowów NNN powinny być umieszczone na publicznej liście, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie połowów NNN; nalega, aby UE skłoniła państwa trzecie do podjęcia działań mających na celu zapobieganie wprowadzaniu na ich rynki ryb złowionych w połowach NNN;

76.

wzywa do większej współpracy między RFMO i wzywa ich umawiające się strony do zadbania o to, by organizacje te miały odpowiednie zasoby i wystarczająco szerokie uprawnienia;

77.

wzywa RFMO do:

78.

wzywa państwa członkowskie do przyjęcia znaczącego pakietu wniosków przedstawionych przez Parlament Europejski i Komisję w kontekście przeglądu dyrektywy 2008/98/WE w sprawie odpadów, które łącznie stanowią spójną nową politykę UE w zakresie podziału odpowiedzialności między wszystkie zainteresowane podmioty za odpady oraz zapobieganie śmieceniu, zarówno na lądzie, jak i w środowisku morskim;

79.

zachęca Komisję Europejską do wdrożenia prawdziwej polityki przystosowania się do zmiany klimatu w strefach przybrzeżnych i na obszarach morskich, w szczególności przez zastosowanie konkretnych działań w zakresie ochrony ekosystemów przybrzeżnych i morskich;

80.

przypomina, że od stycznia 2016 r., w celu poprawienia identyfikacji statków jako narzędzia walki z połowami NNN wymagane są numery Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) dla wszystkich statków UE o długości całkowitej (LOA) przekraczającej 24 metry lub pojemności brutto przekraczającej 100 ton, prowadzących połowy na wodach UE, oraz dla wszystkich statków UE o długości całkowitej LOA powyżej 15 metrów prowadzących połowy poza wodami europejskimi; zachęca UE do wprowadzenia wymogu dotyczącego numeru IMO dla statków spoza UE, zgodnego z wymogiem odnoszącym się do statków UE (LOA powyżej 15 metrów), podawanego na świadectwie połowowym przywozu, aby zapewnić równe szanse i pomagać państwom członkowskim w kontrolowaniu przywozu;

81.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do promowania efektywnych pod względem kosztów działań i instrumentów, a także współpracy na wszystkich szczeblach w odniesieniu do opartych na analizie ryzyka i przyjaznych dla środowiska działaniach porządkowych dotyczących odpadów morskich w rzekach i na obszarach przybrzeżnych i morskich, zgodnie z krajowymi uwarunkowaniami; wzywa w związku z tym Komisję i państwa członkowskie do ułatwienia finansowania, partnerstw publiczno-prywatnych i budowania potencjału, a także do opracowania i wykorzystania międzynarodowych kryteriów dotyczących zbiorowych działań usuwania, oczyszczania i przywracania do stanu pierwotnego, w tym w odniesieniu do ilości, populacji, wrażliwości ekosystemu i wykonalności;

82.

podkreśla potrzebę włączenia do ram zarządzania światowymi oceanami kwestii związanych z zatrudnieniem na morzu i praw człowieka; wzywa Komisję do podjęcia ukierunkowanych działań w celu promowania standardów godnej pracy w światowym rybołówstwie w celu uznania związku między przemocą w pracy i nadużyciami w dziedzinie praw człowieka a niewspółmiernymi, niszczącymi praktykami połowowymi, w szczególności połowami NNN; wzywa Komisję do podjęcia działań mających na celu uniemożliwienie, aby produkty rybołówstwa złowione z wykorzystaniem pracowników, którzy byli przedmiotem handlu ludźmi lub podlegali innym naruszeniom w zakresie praw człowieka i pracy, trafiały na rynki w UE, oraz do współpracy z podmiotami z sektora na rzecz zachęcania do korzystania z mechanizmów należytej staranności w celu umożliwiania im usuwania takich produktów z łańcuchów dostaw; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia transpozycji do prawa krajowego i wdrożenia konwencji MOP nr C 188 (Konwencja dotycząca pracy w sektorze rybołówstwa);

83.

podkreśla, że najważniejszym rozwiązaniem problemu odpadów morskich jest poprawa zbierania i recyklingu odpadów stałych na lądzie, biorąc pod uwagę, że większość odpadów morskich jest wytwarzanych na lądzie; jest ponadto zdania, że UE powinna promować spójne podejście do gospodarowania odpadami na wszystkich możliwych forach międzynarodowych, w porozumieniach i instytucjach; w związku z tym wzywa państwa członkowskie do jak najszybszego zakończenia prac nad pakietem dotyczącym gospodarki o obiegu zamkniętym, do niezwłocznego wdrożenia ambitnych celów w zakresie recyklingu i do przestrzegania celów dotyczących redukcji odpadów morskich w UE;

84.

wzywa Komisję do współpracy na forach międzynarodowych w celu opracowania jasnych ram zrównoważoności, w tym definicji i norm, dla biodegradowalnych tworzyw sztucznych we wszystkich środowiskach naturalnych;

85.

wyraża przekonanie, że zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja muszą podjąć odważniejsze kroki, aby walczyć z nielegalnym eksportem i składowaniem odpadów z tworzyw sztucznych, łącznie z surowszym egzekwowaniem przepisów UE dotyczących przemieszczania odpadów, a także bardziej rygorystycznym systemem monitorowania i inspekcji w portach i wszystkich zakładach przetwarzania odpadów, przez wykrywanie potencjalnie nielegalnego przemieszczania odpadów i zwalczanie eksportu odpadów dokonywanego w celu ponownego ich wykorzystania (głównie w odniesieniu do pojazdów wycofanych z eksploatacji i WEEE), oraz aby zapewnić eksport tylko do zakładów, które spełniają wymogi bezpiecznego dla środowiska gospodarowania odpadami zgodnie z art. 49 rozporządzenia w sprawie przemieszczania odpadów;

86.

wzywa państwa członkowskie do wzmocnienia działań edukacyjnych i podnoszących świadomość dotyczących odpadów morskich, wykorzystania tworzyw sztucznych oraz wpływu indywidualnych zachowań konsumentów na środowisko, wprowadzając elementy do programów nauczania na wszystkich szczeblach, zapewniając materiały edukacyjne i popularyzatorskie skierowane do konkretnych grup zainteresowania i przedziałów wiekowych, mające na celu promowanie zmian w zachowaniu, a także organizując duże kampanie informacyjne skierowane do obywateli;

87.

podkreśla potrzebę ograniczenia wycieków azotu i fosforu do oceanów i zmniejszenia tym samym eutrofizacji spowodowanej przez człowieka poprzez podstawowe zmiany w europejskim modelu rolnictwa, między innymi przez ograniczenia w stosowaniu nawozów, optymalizację wykorzystania składników odżywczych wobec wymagań dotyczących plonów, ostrożne planowanie stosowania nawozów i tworzenie bardziej zrównoważonych form rolnych, a także poprzez redukcję azotu atmosferycznego, lepsze oczyszczanie ścieków oraz lepszą kontrolę miejskich rozproszonych źródeł substancji biogennych, takich jak wypływy z ulic i kanałów deszczowych oraz przez uwzględnienie presji na ekosystemy morskie w śródokresowym przeglądzie wspólnej polityki rolnej;

88.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia wszelkich odpowiednich działań mających na celu ułatwienie przyjęcia międzynarodowych przepisów w celu ograniczenia hałasu z działalności przemysłowej, takich jak badania dotyczące transportu morskiego i badania sejsmiczne, w szczególności w siedliskach wrażliwych biologicznie, na przykład w formie propozycji załącznika dotyczącego zanieczyszczenia hałasem do konwencji MARPOL, podobnego do ostatnio dodanego załącznika dotyczącego zanieczyszczenia powietrza;

89.

zauważa, że zobowiązania podjęte w porozumieniu paryskim powodują, że eksploatacja nowych źródeł paliw kopalnych, zwłaszcza jeśli są one zlokalizowane na terenach wrażliwych ekologicznie, staje się nierozsądna i przyniesie efekt przeciwny do zamierzonego;

90.

podkreśla, że wszystkie wody są narażone na podmorskie wiercenia paliw kopalnych; podkreśla, że stosowanie paliw kopalnych w większym stopniu nasili i przyspieszy zmianę klimatu zagrażającą naszej planecie; jest zdania, że UE musi współpracować z międzynarodowymi partnerami w celu zrealizowania sprawiedliwej transformacji, z dala od podmorskich wierceń, przyczyniając się tym samym do osiągnięcia gospodarki niskoemisyjnej;

91.

podkreśla, że każda nowa koncesja na poszukiwanie ropy naftowej lub gazu powinna być zgodna z surowymi normami ostrożności w zakresie ochrony środowiska i bezpieczeństwa badań, poszukiwania i wydobycia ropy naftowej i gazu, a także zawierać wiążące zobowiązania w odniesieniu do likwidacji infrastruktury poszukiwawczej, która z zasady ma ograniczoną żywotność;

92.

podkreśla istotny potencjał energii wyprodukowanej z wykorzystaniem fal i pływów lub gradientów temperatury i zasolenia oceanów i mórz; zauważa, że w perspektywie długoterminowej energia oceaniczna może stać się jedną z najbardziej konkurencyjnych i opłacalnych form generowania energii;

93.

z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione przez państwa członkowskie w zakresie planowania przestrzennego obszarów morskich; podkreśla, że konieczne są dalsze wysiłki na rzecz spójnego wdrożenia dyrektywy 2014/89/UE, aby dać przykład dla globalnego wprowadzenia planowania przestrzennego obszarów morskich; wzywa zatem państwa członkowskie, aby najpóźniej do dnia 31 marca 2021 r. opracowały swoje plany zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich; podkreśla transnarodowy i międzynarodowy wymiar tego planowania oraz wzywa Komisję do podjęcia prac nad opracowaniem wniosków w sprawie międzynarodowych wytycznych z uwzględnieniem znaczenia synergii i interakcji między lądem i morzem oraz związanych z nimi procesów takich jak zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną, a także do prowadzenia międzynarodowego forum na temat zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich przy udziale zainteresowanych stron i państw trzecich, do promowania go na całym świecie i udostępniania najlepszych praktyk w celu zacieśnienia współpracy międzynarodowej, poprawy zarządzania, utrzymania i eksploatacji oceanów, zwiększenia przejrzystości oraz poprawy kształcenia i szkolenia;

94.

zwraca uwagę, że wzmożona działalność w wodach przybrzeżnych i morskich w coraz większym stopniu wymaga wdrożenia planowania przestrzennego obszarów morskich (MSP); zwraca się do Komisji, aby pracowała nad międzynarodowymi wytycznymi dotyczącymi MSP i przyczyniała się do rozszerzenia morskich obszarów chronionych na całym świecie wraz z finansowaniem w ramach programów "Horyzont 2020" i LIFE;

95.

wzywa Komisję do wsparcia międzynarodowych wysiłków na rzecz ochrony morskiej różnorodności biologicznej, w szczególności w ramach prowadzonych negocjacji w sprawie nowego, prawnie wiążącego instrumentu ochrony i zrównoważonej eksploatacji bioróżnorodności morskiej na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową; wzywa Komisję do wzmocnienia prawodawstwa mającego na celu zagwarantowanie ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej mórz na obszarach znajdujących się w granicach jurysdykcji państw członkowskich;

96.

z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie Komisji na rzecz wsparcia konwencji CBD i CITES oraz podkreśla potrzebę istnienia skoordynowanego podejścia w realizacji decyzji podjętych w ramach tych konwencji na rzecz ochrony gatunków morskich i różnorodności biologicznej oraz większej spójności prac międzynarodowych z pracami prowadzonymi na szczeblu europejskim; podkreśla znaczenie silniejszej ochrony gatunków morskich w ramach konwencji CITES, a w przypadku gatunków morskich już chronionych konwencją - konieczności rygorystycznego jej przestrzegania;

97.

zwraca uwagę na znaczenie bioróżnorodności jako podstawy naszych oceanów, gdzie odgrywa ona istotną rolę w utrzymaniu produktywności i funkcjonalności ekosystemów morskich;

98.

zwraca uwagę, że wspólna unijna polityka rybołówstwa (WPRyb) powinna zapewnić ustalanie wskaźników śmiertelności połowowej na poziomach pozwalających na odbudowę stad ryb i ich utrzymanie powyżej poziomów umożliwiających uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu; podkreśla potrzebę zrównoważonych praktyk zarządzania rybołówstwem przez wdrożenie środków zarządzania, monitorowania, kontroli i egzekwowania w oparciu o najlepsze dostępne opinie naukowe; jest zdania, że dalsze środki mogą wiązać się ze wspieraniem konsumpcji ryb pochodzących z rybołówstwa zarządzanego w sposób zrównoważony oraz z zastosowaniem podejścia ostrożnościowego i ukierunkowanego na ekosystem; z zadowoleniem przyjmuje zrównoważone innowacje wprowadzane przez sektor rybołówstwa, a także inwestycje i zmiany w zakresie selektywnych technik połowu;

99.

przypomina, że w celu skutecznego zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów konieczne jest zapewnienie, że żadne rodzaje produktów rybołówstwa pochodzących z tych połowów nie wejdą do obrotu; zachęca UE do wspierania, w ramach wszystkich partnerstw i na wszystkich forach międzynarodowych, zakazu wprowadzania produktów rybołówstwa z nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (NNN) na możliwie jak największą liczbę rynków, co powinno skutkować zmniejszeniem rentowności takich działań;

100.

podkreśla, jak ważne jest kontynuowanie i rozszerzanie dwustronnych partnerstw dla skutecznego zwalczania połowów NNN oraz nadmiernej eksploatacji zasobów rybnych, gdyż w innym przypadku działania UE mogą mieć jedynie ograniczony wpływ na obecną sytuację;

101.

proponuje, aby państwa członkowskie i kraje trzecie zapewniły większą spójność i skuteczność kontroli dokumentów połowowych (świadectw połowowych) oraz ładunków, aby zagwarantować legalność połowu ryb; zachęca państwa do podjęcia środków w celu zapewnienia lepszej koordynacji pomiędzy zwalczaniem połowów NNN a handlem i polityką rynkową; podkreśla, że UE powinna promować, wspierać i realizować we wszystkich sferach międzynarodowych niezbędne działania służące wyeliminowaniu połowów NNN;

102.

wyraża uznanie dla wiodącej roli UE na arenie międzynarodowej w osiąganiu konkretnych postępów w zwalczaniu połowów NNN oraz dla silnego zaangażowania UE we wdrażanie skutecznych środków zwalczających te praktyki; przypomina o staraniach UE na rzecz wzmocnienia jej międzynarodowych działań przeciwko połowom NNN na szczeblach dwustronnym, regionalnym i wielostronnym, w tym przez kontynuację dwustronnych dialogów z partnerami z państw trzecich, wykorzystywanie instrumentów śledzenia statków oraz zapewnienie większej roli kluczowych agencji międzynarodowych, takich jak Interpol; wzywa władze państw członkowskich do aktywnego wspierania prac Komisji na rzecz stworzenia elektronicznego narzędzia służącego zarządzaniu świadectwami połowowymi;

103.

zauważa, że uregulowania UE mające na celu zapobieganie nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom, ich powstrzymywanie i eliminowanie (rozporządzenie w sprawie połowów NNN), doprowadziły do postępów, jednak należy poprawić ich wdrażanie we wszystkich państwach członkowskich, oraz że istnieje potrzeba ściślejszej koordynacji z krajami trzecimi, aby nie dopuścić do nielegalnego wprowadzania ryb na rynek UE; nalega również, aby UE skłoniła państwa trzecie do podjęcia działań mających na celu zapobieganie wprowadzaniu na ich rynki ryb złowionych w połowach NNN;

104.

podkreśla znaczenie wczesnego reagowania dla zwalczania gatunków inwazyjnych, biorąc pod uwagę ich większe oddziaływanie na środowisko, rybołówstwo, wydajność oceanów i różnorodność biologiczną, a także ryzyko, jakie stanowią dla tych ostatnich, oraz rolę, jaką odgrywają w zakłócaniu naturalnych ekosystemów; wzywa państwa członkowskie, aby wzmocniły współpracę między sobą oraz z państwami trzecimi, w tym poprzez zsynchronizowane i wspólne działania, wymianę informacji, danych i najlepszych praktyk;

105.

stwierdza, że wymiana wody balastowej jest potencjalnym sposobem uniknięcia wprowadzenia inwazyjnych gatunków obcych; podkreśla, że Międzynarodowa konwencja o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami IMO, której celem jest kontrolowanie tego problemu i zarządzanie nim, wkrótce wejdzie w życie, a jej pomyślne wdrożenie będzie warunkowane jej szerszą ratyfikacją;

106.

zachęca Komisję do zapewnienia przywództwa i promowania opartego na ekosystemie planowania przestrzennego obszarów morskich na szczeblu globalnym w celu zmniejszenia presji na środowisko morskie i ułatwienia rozwoju zrównoważonych niebieskich gospodarek;

107.

nalega, aby Komisja przyspieszyła prace i wzmocniła współpracę i koordynację w zakresie opracowywania interoperacyjnych systemów dokumentacji połowowej i identyfikowalności produktów rybołówstwa;

108.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia zdecydowanych działań w celu zakazania pewnych form subsydiów połowowych, które przyczyniają się do nadmiernej zdolności połowowej i przełowienia, wyeliminowania subsydiów, które przyczyniają się do połowów NNN oraz powstrzymania się od wprowadzenia jakichkolwiek takich subsydiów na nowo, w tym przez przyspieszenie prac w celu zakończenia negocjacji w tej sprawie w WTO, uznając także, że odpowiednie i skuteczne szczególne i zróżnicowane traktowanie krajów rozwijających się i najsłabiej rozwiniętych powinno stanowić integralną część tych negocjacji;

109.

z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie Komisji na rzecz zapewnienia możliwości finansowania dla ustanowienia chronionych obszarów morskich i wymiany najlepszych praktyk jako wkład w realizację ogólnoświatowego celu w postaci wyznaczenia 10 % obszarów morskich i przybrzeżnych jako chronione obszary morskie do roku 2020 zgodnie z celem zrównoważonego rozwoju nr 14.5; zauważa, że morskie obszary chronione niosą korzyści ekologiczne i społeczno-gospodarcze oraz stanowią ważne narzędzie zarządzania działalnością połowową i zapewniania ochrony tarlisk; przypomina w szczególności o tym, jak ważne są obszary o szczególnym znaczeniu ekologicznym i biologicznym zdefiniowane w Konwencji o różnorodności biologicznej oraz o potrzebie ich ochrony dla wspierania zdrowego funkcjonowania oceanów i licznych spełnianych przez nie funkcji; z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji promowania i wzmocnienia środków zarządzania morskimi obszarami chronionymi, w szczególności poprzez rozwój spójnych i połączonych sieci tych obszarów;

110.

wzywa UE i jej państwa członkowskie do inwestowania w kapitał społeczny w celu lepszego zarządzania zasobami oceanicznymi i przybrzeżnymi; zdecydowanie zachęca przede wszystkim do udziału kobiet i ludzi młodych w programach szkoleń dotyczących oceanów oraz w konsultacjach z zainteresowanymi stronami związanymi z oceanami;

111.

podkreśla potrzebę zaproponowania przez Komisję środków mających na celu dalsze wzmocnienie działalności badawczej i innowacyjnej w zakresie mórz w ramach programu "Horyzont 2020" i przyszłych programów będących jego następcą;

112.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do zintensyfikowania wysiłków na rzecz zastosowania i zapewnienia całościowego podejścia do gwarantowania ekologicznej spójności i łączności sieci chronionych obszarów morskich oraz ich skutecznego wyznaczania, ich oceny oraz zarządzania nimi jako elementu skutecznego procesu planowania przestrzennego, tak by mogły one osiągnąć pełnię oferowanych przez nie możliwości w zakresie ochrony morskiej i przybrzeżnej różnorodności biologicznej; wyraża ubolewanie, że obecnie mniej niż 3 % oceanu światowego wyznaczono jako całkowicie chronione obszary morskie; wzywa państwa członkowskie do zwiększenia liczby wyznaczonych chronionych obszarów morskich z poszanowaniem celu zrównoważonego rozwoju nr 14 na rzecz objęcia ochroną co najmniej 10 % obszarów morskich i przybrzeżnych; zachęca państwa członkowskie do rozwoju spójnych i połączonych sieci chronionych obszarów morskich; wzywa Komisję Europejską i Radę do korzystania z wyników prac naukowych nad różnorodnością biologiczną dotyczących kryteriów ustanawiania chronionych obszarów morskich w ramach negocjacji w sprawie ochrony i zrównoważonego wykorzystania różnorodności biologicznej na obszarach znajdujących się poza jurysdykcją krajową; ponadto zachęca państwa członkowskie do zadbania o uzupełniający się charakter narzędzi oraz rozwoju morskiego planowania przestrzennego w celu lepszego łączenia chronionych obszarów morskich z innymi skutecznymi środkami ochrony;

113.

podkreśla znaczenie ochrony różnorodności biologicznej dzięki zapewnieniu skutecznie zarządzanej i spójnej ekologicznie sieci morskich obszarów chronionych, stref ochrony i obszarów morskich sieci Natura 2000 obejmujących co najmniej 10 % wszystkich europejskich mórz i obszarów morskich do 2020 r., w celu zapewnienia zgodności z celem zrównoważonego rozwoju nr 14.5; zachęca w miarę możliwości do postępów na rzecz osiągnięcia zalecanego przez IUCN i Światowy Kongres Parków wskaźnika chronionych obszarów morskich wynoszącego 30 % do 2030 r.;

114.

wzywa do wdrażania w większym zakresie sieci Natura 2000 w środowisku morskim poprzez identyfikację takich obszarów, w szczególności na pełnym morzu, oraz zarządzanie nimi; ponownie wzywa do wprowadzenia specjalnych i trwałych rozwiązań mających na celu ochronę różnorodności biologicznej na równorzędnych zasadach we francuskich regionach najbardziej oddalonych;

115.

wzywa do zintensyfikowania wysiłków mających na celu zwiększenie wiedzy na temat oceanów w Europie przez ściślejszą współpracę i wymianę między badaczami, zainteresowanymi stronami, decydentami i społeczeństwem, ze zdecydowanym podkreśleniem programów edukacyjnych na temat znaczenia oceanów i mórz oraz informacji o możliwościach kariery w niebieskiej gospodarce;

116.

wzywa państwa członkowskie do zwiększenia ochrony i poprawy odporności ekosystemów morskich i przybrzeżnych, w szczególności raf koralowych i namorzyn, oraz w tym kontekście wzywa je do zaangażowania w międzynarodową inicjatywę na rzecz raf koralowych;

117.

wzywa państwa członkowskie do wspierania krajów najsłabiej rozwiniętych, a zwłaszcza małych rozwijających się państw wyspiarskich, w celu lepszego wdrożenia konwencji MARPOL, a tym samym do ochrony środowiska naturalnego i warunków życia ludzi na obszarach portowych;

118.

zachęca Komisję i państwa członkowskie do realizacji za pomocą różnych funduszy wspólnotowych koniecznych inwestycji w celu utworzenia warunków sprzyjających rozwojowi energii z morskich źródeł odnawialnych w celu pełnego wykorzystania potencjału europejskich mórz;

119.

wzywa Komisję do zwiększenia wysiłków na szczeblu międzynarodowym w celu ustanowienia spójnych ram regulacyjnych w zakresie poszukiwania i eksploatacji kopalin głębokomorskich, które powinny opierać się na zasadzie ostrożności;

120.

zachęca Komisję i państwa członkowskie do wdrożenia priorytetowych działań przyjętych przez konferencję stron Konwencji o różnorodności biologicznej w odniesieniu do ochrony morskiej i przybrzeżnej różnorodności biologicznej;

121.

uważa, że należy uruchomić pakiet bezpieczeństwa morskiego "Erika IV" w celu zapobiegnięcia dalszym katastrofom na morzu oraz że w ramach tego pakietu należy uwzględnić uznanie szkód ekologicznych wyrządzonych wodom morskim przez obowiązujące prawodawstwo UE;

122.

wzywa Komisję, by w ramach prawa unijnego zapewniła uznanie istnienia szkód ekologicznych odrębnych od szkód gospodarczych, szkód materialnych i szkód moralnych i by pracowała nad ich uznaniem na szczeblu międzynarodowym;

123.

wzywa Komisję do poprawy spójności między jej polityką wewnętrzną i zagraniczną w odniesieniu do zarządzania zasobami, różnorodnością biologiczną i oceanami oraz ich ochrony;

124.

podkreśla, że rozwój energii z morskich źródeł odnawialnych na obszarach wyspiarskich stanowi prawdziwą szansę dla zrównoważonego rozwoju tych obszarów, ale również znaczące potencjalne źródło energii dla UE i pozostałych części świata; wzywa Komisję Europejską, by stanęła na czele inicjatywy na rzecz światowej strategii dla obszarów wyspiarskich, mającej na celu stworzenie nowego modelu gospodarczego dostosowanego do ich specyfiki oraz opartego na niezależności energetycznej i rozwoju energii z morskich źródeł odnawialnych;

125.

zachęca państwa członkowskie i Komisję do wspierania za pomocą różnych funduszy wspólnotowych inwestycji w regionach wyspiarskich i najbardziej oddalonych niezbędnych w celu umożliwienia rozwoju energii z morskich źródeł odnawialnych i przyczynienia się w ten sposób do niezależności energetycznej tych obszarów;

126.

zachęca Komisję do wspierania szkoleń i rozwoju kwalifikacji w nowych zawodach związanych ze zrównoważoną "niebieską" gospodarką i do promowania ich w szczególności w regionach o dużym potencjale, takich jak regiony morskie, wyspiarskie i najbardziej oddalone;

127.

wzywa do wdrożenia zintegrowanej europejskiej polityki w dziedzinie oceanów, złożonej ze składnika wewnętrznego i zewnętrznego, obejmującej swoim zakresem wszystkie kierunki polityki dotyczące oceanów (badania, środowisko, energetyka, transport, rybołówstwo, polityka spójności, polityka sąsiedztwa, handel międzynarodowy itd.), opartej na podstawowych celach ochrony środowiska morskiego i zapewniania zrównoważonego rozwoju;

Rozwiązanie problemu zwiększonych emisji pochodzących z transportu morskiego

128.

zauważa, że w trzecim badaniu IMO na temat emisji gazów cieplarnianych z 2014 r. wskazano, iż w zależności od przyszłego rozwoju w dziedzinie gospodarki i energii przewiduje się wzrost emisji dwutlenku węgla w sektorze morskim o 50-250 % do roku 2050, podczas gdy w badaniu Parlamentu z 2015 r. dotyczącym celów w dziedzinie ograniczania emisji dla międzynarodowego transportu lotniczego i morskiego stwierdzono, że w przypadku dalszego odroczenia planu działania IMO w zakresie przeciwdziałania zmianie klimatu udział emisji dwutlenku węgla pochodzących z sektora morskiego w światowej emisji gazów cieplarnianych do 2050 r. może znacząco wzrosnąć do 17 % w odniesieniu do transportu morskiego; w związku z tym podkreśla, że sama żegluga mogłaby zużyć znaczną część pozostałego budżetu na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, aby ograniczyć wzrost temperatury do poziomu znacznie poniżej 2 stopni Celsjusza;

129.

podkreśla potrzebę pilnych działań na skalę globalną w celu złagodzenia niekorzystnego wpływu wzrostu poziomu dwutlenku węgla w atmosferze na ekosystemy i stan oceanów, w szczególności w ramach porozumienia paryskiego przyjętego na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu; wskazuje, że te negatywne skutki obejmują rosnącą temperaturę oceanów, zakwaszenie przybrzeżne i oceaniczne, wzrost poziomu mórz, zmiany w obiegu oceanicznym i erozję wybrzeża oraz ekstremalne zjawiska pogodowe, zmniejszenie pokrycia lodu polarnego, zmiany zasolenia, dostępność składników odżywczych i odtlenienie, i że skutki te mogą się kumulować w przyrodzie; podkreśla znaczenie dobrze funkcjonujących ekosystemów w celu zwiększenia odporności oceanów; ponownie podkreśla pilną potrzebę uwzględnienia tych skutków, które osłabiają kluczową rolę oceanu jako regulatora klimatu, pochłaniacza dwutlenku węgla, źródła różnorodności biologicznej i kluczowego dostawcy żywności, środków do życia, energii i usług ekosystemowych;

130.

ponownie stwierdza, że zgodnie z porozumieniem paryskim wszystkie sektory gospodarki muszą przyczyniać się do zmniejszania emisji CO₂; wzywa do przyjęcia przez IMO jasnego celu w zakresie emisji oraz krótkoterminowych środków redukcji zanieczyszczeń do 2018 r., tak aby ograniczyć emisję CO₂ ze źródeł morskich na szczeblu globalnym, zgodnie z celami określonymi w porozumieniu paryskim; zauważa ponadto, że w związku z brakiem porównywalnego systemu w ramach IMO, emisje CO₂ pochodzące z portów Unii oraz powstałe w związku z rejsami do i z unijnych portów należy rozliczać za pośrednictwem europejskiego systemu handlu uprawnieniami do emisji lub porównywalnego solidnego mechanizmu ustalania cen, który ma funkcjonować jak najszybciej, a najpóźniej od 2023 r.;

131.

przypomina, że należy promować wykorzystanie bio-LNG jako środka dekarbonizacji w sektorze żeglugi i wykorzystanie biogazu w transporcie powinno być zarezerwowane przede wszystkim dla sektora żeglugi, gdzie bio-LNG stanowi istniejące zaawansowane paliwo odnawialne; uważa, że rozwój infrastruktury określony w dyrektywie 2014/94/UE powinien uwzględniać wykorzystanie bio-LNG w sektorze morskim, w którym istnieje obecnie niewiele innych możliwości paliw odnawialnych;

132.

zwraca uwagę na potencjalne znaczenie gazu ziemnego, w szczególności skroplonego gazu ziemnego (LNG), w procesie dekarbonizacji sektora transportu, zwłaszcza w odniesieniu do żeglugi, poprzez pomoc w ograniczeniu emisji CO₂ i zanieczyszczeń powietrza;

133.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do dokonania oceny i promowania stosowania ograniczeń prędkości statków na szczeblu IMO w celu ograniczenia emisji, z uwzględnieniem projektowego wskaźnika efektywności energetycznej (EEDI) oraz planu zarządzania efektywnością energetyczną statku (SEEMP), jak również faktu, że ograniczenia prędkości są powszechne w sektorach drogowym i kolejowym; podkreśla, że wewnętrzne i zewnętrzne korzyści z niższych prędkości statków przeważają nad kosztami; zauważa, że ograniczenia prędkości są stosunkowo łatwe do monitorowania i egzekwowania, nie stanowiąc przy tym znacznego obciążenia administracyjnego dla zainteresowanych stron;

134.

podkreśla, że energia elektryczna pobierana z lądu ma zasadniczą rolę do odegrania w bardziej ekologicznej żegludze, ponieważ umożliwia statkom wyłączanie silników i podłączenie do sieci elektroenergetycznej w celu uzyskania energii elektrycznej na potrzeby hotelowe, rozładunku i załadunku, podczas pobytu i postoju w porcie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmożenia wysiłków na rzecz zachęcania i wspierania korzystania z energii elektrycznej pobieranej z lądu przez wszystkie statki odwiedzające europejskie porty, i wyeliminowania w ten sposób emisji z silników okrętowych na wodach portowych, zmniejszenia emisji zanieczyszczeń i emisji gazów cieplarnianych, jak również ograniczenia hałasu, wibracji i zużycia silnika;

135.

apeluje o stworzenie globalnego mechanizmu rynkowego, takiego jak mechanizm wyceny emisji w ramach IMO dotyczący emisji pochodzących z międzynarodowego transportu morskiego, ze szczególnym uwzględnieniem regionów całkowicie uzależnionych od transportu morskiego, w szczególności regionów najbardziej oddalonych oraz regionów i państw wyspiarskich;

136.

wzywa IPCC, w kontekście dynamicznego rozwoju wiedzy naukowej na temat wpływu na światowy klimat emisji CO₂ oraz innych emisji poza CO₂ powodowanych przez transport morski, do przeprowadzenia wraz z IMO oceny oddziaływania transportu morskiego analogicznie do oceny zawartej w specjalnym raporcie IPCC pt. "Aviation and the Global Atmosphere" (Lotnictwo i atmosfera na świecie) dla sektora transportu powietrznego;

137.

wzywa Europejską i państwa członkowskie do aktywnego działania na rzecz szybkiego sfinalizowania przedłużającego się planu pracy IMO w sprawie ograniczenia emisji sadzy z statków pływających w Arktyce w celu spowolnienia szybkiego wzrostu temperatury w regionie polarnym;

138.

wzywa Komisję do przedstawienia najpóźniej do 2020 r. wniosku dotyczącego zainstalowania i wykorzystania zasilania energią elektryczną pobieraną z lądu przez statki podczas postoju w portach UE w celu ograniczenia emisji na obszarach portowych;

139.

podkreśla znaczenie przeglądu dyrektywy w sprawie portowych urządzeń odbiorczych (2000/59/WE) oraz zachęca państwa członkowskie i Komisję do przyjęcia strategii - w ramach partnerstwa z IMO, państwami trzecimi i przedstawicielami branży - na rzecz dekarbonizacji sektora morskiego, która wychodziłaby naprzeciw celom porozumienia paryskiego oraz konieczności ustanowienia międzynarodowego systemu monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji gazów cieplarnianych;

140.

wzywa Komisję do promowania niezbędnych warunków fiskalnych w celu zachęcania do korzystania z zasilania energią elektryczną pobieraną z lądu przez statki w portach UE oraz do zastosowania odnawialnych technologii, w szczególności żagli, baterii i ogniw paliwowych w sektorze morskim, w szczególności w odniesieniu do żeglugi morskiej bliskiego zasięgu;

141.

wzywa odpowiednie organy do ustalenia równych warunków w całej UE w odniesieniu do emisji tlenków siarki i tlenków azotu przez dostosowanie odpowiednich wartości granicznych do najniższych istniejących wartości;

142.

wzywa Komisję do zbadania i zaproponowania środków mających na celu znaczące zmniejszenie emisji tlenków azotu pochodzących z istniejącej floty, w tym ocenę skutków ewentualnego wprowadzenia opłaty z tytułu tlenków azotu i systemu funduszy, aby szybko i skutecznie osiągnąć znaczne redukcje;

143.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do zaproponowania prawnych i technicznych środków na rzecz dalszego ograniczenia emisji cząstek stałych i sadzy;

144.

podkreśla znaczenie regionów najbardziej oddalonych w kontekście środowiska morskiego, w szczególności z uwagi na ich położenie na Oceanie Atlantyckim i Indyjskim, jako laboratoriów umożliwiających badania skutków zmiany klimatu oraz walkę z nimi, badania różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich, a także wykazujących duży potencjał w zakresie rozwoju energii ze źródeł odnawialnych oraz biotechnologii morskich; podkreśla potrzebę stworzenia innowacyjnych programów i zapewnienia odpowiedniego finansowania w celu wdrożenia ośrodków badawczo-rozwojowych na terytorium regionów najbardziej oddalonych; w tym celu apeluje o stworzenie klastra morskiego regionów najbardziej oddalonych;

Wzmocnienie międzynarodowych badań i danych dotyczących oceanów

145.

podkreśla znaczenie opracowania innowacyjnych usług dla podmiotów sektora publicznego i prywatnego, takich jak węzły i sieci wiedzy, w celu uzyskania obszernej wiedzy na temat stanu środowiska wód morskich, aby zwiększyć wymianę informacji naukowych, najlepszych praktyk i know-how, a także w pełni wdrożyć działania planu działania inicjatywy Wiedza o morzu (SWD(2014)0149); w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje fakt zapewnienia pełnej operacyjności programu Copernicus w zakresie monitorowania środowiska morskiego oraz międzyrządowej Grupy ds. Obserwacji Ziemi; wzywa Komisję do ustanowienia środków monitorowania emisji gazów cieplarnianych, w tym emisji CO₂, ponieważ przyniosłoby to znaczną wartość dodaną walce przeciwko zmianie klimatu;

146.

oczekuje na propozycje Komisji dotyczące koordynacji unijnej działalności badawczo-obserwacyjnej z partnerami międzynarodowymi, a także zbadania sposobów poprawy jakości badań, między innymi przez rozszerzenie zakresu istniejących unijnych narzędzi i działań badawczo-obserwacyjnych, w tym europejskiej sieci informacji i obserwacji środowiska morskiego (EMODnet), w celu stworzenia wspólnej bazy danych, europejskiego programu obserwacji i monitorowania Ziemi (Copernicus), europejskiego globalnego systemu obserwacji oceanów (EuroGOOS) i inicjatywy w zakresie wspólnego programowania "Zdrowe i wydajne morza i oceany", a wszystko to w celu stworzenia międzynarodowej sieci danych morskich;

147.

apeluje o pełne prawne dopuszczenie i integrację na szczeblu europejskim innowacyjnych, potwierdzonych selektywnych technik połowów, które należy monitorować w ścisłej współpracy z instytutami naukowymi i bez protekcjonizmu krajowego;

148.

wzywa do większych inwestycji w badania naukowe w celu lepszego zrozumienia naszych mórz i oceanów; zauważa, że jak dotąd 95 procent mórz i oceanów nadal nie zostało zbadane;

149.

podkreśla znaczenie wymiany danych badawczo-naukowych uzyskanych z nauk o morzu i technologii morskich z gronem naukowców z krajów trzecich; podkreśla, że zarówno promowanie kolejnych inwestycji w dziedzinie nauk o morzu w państwach trzecich, jak również tworzenie międzynarodowych sieci, poprzez które gdy wyniki i informacje mogą być wymieniane, jest niezwykle ważne dla rozwoju bardziej zrównoważonego rybołówstwa oraz lepszego zarządzania środowiskiem morskim i oceanami z myślą o rozwiązywaniu wspólnych problemów dotyczących oceanów;

150.

z zaniepokojeniem zauważa, że małe wyspy są bardzo narażone na erozję obszarów przybrzeżnych, ponieważ ich środowiska przybrzeżne mogą być silnie dotknięte podnoszącym się poziomem mórz oraz trendami w zakresie cyklu hydrologicznego i ekosystemu morskiego wynikającymi ze zmiany klimat; podkreśla, że istniejące duże europejskie centra gromadzenia danych nie zawierają zbiorów danych dotyczących równowagi masy osadów, które to dane są potrzebne do zrozumienia zmian wybrzeży i erozji w skali małych wysp; w związku z tym podkreśla pilną potrzebę opracowania i wykorzystania innowacyjnych, najnowocześniejszych technologii w celu zbierania, oceny i monitorowania erozji obszarów przybrzeżnych, warunków przybrzeżnych i morskich oraz parametrów środowiskowych małych wysp UE; zwraca się do Komisji Europejskiej i państw członkowskich o wspieranie takich projektów;

151.

podkreśla znaczenie umożliwienia poznania dna morskiego, gatunków i siedlisk morskich oraz zbierania danych geologicznych, batymetrycznych, sejsmicznych, wulkanicznych, chemicznych, hydrologicznych, atmosferycznych i meteorologicznych oceanów, w szczególności dla rozwoju energii z morskich źródeł odnawialnych i tworzenia chronionych obszarów morskich; zachęca w związku z tym do obserwacji i eksploracji naukowej oceanów z poszanowaniem środowiska i ekosystemów morskich, z myślą o zrównoważonym rozwoju;

152.

zwraca uwagę na zasadnicze znaczenie zagwarantowania dokładnych danych w sektorze rybołówstwa jako koniecznego warunku wstępnego osiągnięcia dobrego zarządzania oceanami; podkreśla, że aby osiągnąć ten cel, należy zagwarantować odpowiednie i realistyczne zasoby finansowe; uważa, że konieczna jest poprawa współpracy i koordynacji z partnerami międzynarodowymi w oparciu o przykład EMODnet i zgodnie z komunikatem grupy G7 z Tsukuby;

153.

zachęca do przeznaczenia większych zasobów na zwiększenie wiedzy morskiej i zrozumienia oceanów, ze szczególnym uwzględnieniem morskich badań naukowych, gromadzenia nowych danych i platform wymiany wiedzy i danych oraz promowania rozwoju polityki i podejmowania decyzji opartych na najlepszych dostępnych dowodach naukowych; ponownie podkreśla znaczenie podejścia ostrożnościowego, w przypadku gdy odpowiednie dowody naukowe są niedostępne;

154.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do promowania wiedzy naukowej, wymiany danych i transferu technologii w celu przyczynienia się do ochrony i zrównoważonego wykorzystania oceanów; wzywa do kontynuowania i wzmocnienia na szczeblu międzynarodowym inicjatyw, współpracy i inwestycji na rzecz morskich badań naukowych i innowacji;

155.

podkreśla, że zarządzanie oceanami powinno opierać się na najlepszej dostępnej wiedzy i w związku z tym wzywa do zwiększenia badań i innowacji w celu zarządzania oceanami i ich zasobami w sposób zapewniający ochronę i odbudowę ekosystemów morskich, w tym zrównoważone wykorzystanie ich zasobów;

156.

podkreśla potrzebę dalszego badania zagrożenia, jakie stwarzają katastrofalne wycieki ropy naftowej oraz skumulowane skutki częstszych wycieków ropy na środowisko oceaniczne, dla zapewnienia, aby decyzje podejmowane w celu prowadzenia morskiej działalności poszukiwawczej i wydobywczej były oparte na dokładnej i aktualnej wiedzy naukowej;

157.

wzywa Komisję Europejską i państwa członkowskie do wzmocnienia działań badawczych, do promowania podejścia wielodyscyplinarnego oraz partnerstw między podmiotami gospodarczymi i publicznymi w celu rozwoju wiedzy naukowej na temat oceanów;

158.

podkreśla potrzebę przeznaczania większych zasobów na morskie badania naukowe, takie jak badania interdyscyplinarne i stałe obserwacje oceaniczne i przybrzeżne, a także na gromadzenie danych i wiedzy, w tym w formie tradycyjnej, oraz dzielenie się nimi, w celu zwiększenia naszej wiedzy na temat oceanów, aby lepiej zrozumieć relacje między klimatem a zdrowiem i produktywnością oceanów, wzmocnić rozwój skoordynowanych systemów wczesnego ostrzegania w przypadku ekstremalnych zjawisk pogodowych oraz promować podejmowanie decyzji w oparciu o najlepszą dostępną wiedzę naukową, zachęcić do innowacji naukowych i technologicznych, a także zwiększyć wkład morskiej różnorodności biologicznej w rozwój krajów rozwijających się, a zwłaszcza małych rozwijających się państw wyspiarskich i państw najsłabiej rozwiniętych;

159.

wzywa Komisję Europejską do wdrożenia na szczeblu europejskim i promowania na szczeblu międzynarodowym badań, obserwacji, gromadzenia i wymiany danych na temat aktywności wysp wulkanicznych i wulkanów oceanicznych oraz ich powiązania z oceanami; podkreśla, że regiony najbardziej oddalone mogą odgrywać przewodnią rolę w tej dziedzinie;

160.

wskazuje, że energia odnawialna pochodząca z mórz i oceanów ma znaczący potencjał w zakresie realizacji celów dotyczących klimatu i energii oraz dywersyfikacji źródeł energii; podkreśla, że konieczne są dalsze badania nad falami, prądami i zasoleniem, podobnie jak opracowanie odpowiednich kryteriów zrównoważenia środowiskowego;

161.

przypomina, że jednym z celów strategii niebieskiego wzrostu jest pogłębianie wiedzy oceanograficznej; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zaproponowanie partnerstw w dziedzinie badań i nauk o morzu z udziałem innych podmiotów międzynarodowych, oraz o wzmocnienie partnerstw już istniejących, takich jak BlueMed;

162.

z zadowoleniem przyjmuje unijne wsparcie za pośrednictwem programów na rzecz badań morskich i innowacji finansowanych przez program ramowy; wzywa Komisję do kontynuowania tego wsparcia;

163.

wzywa do przeznaczenia wystarczających środków finansowych na wsparcie działalności badawczej i innowacyjnej w zakresie mórz, zwłaszcza międzysektorowej, w dedykowanej misji na rzecz badań i innowacji oceanicznych;

164.

popiera kontynuację zapisów Deklaracji z Galway z 2013 r. i zachęca do ustanowienia takiej współpracy z krajami trzecimi;

165.

podkreśla, że promocja dalszych inwestycji w naukę o morzu wraz z państwami trzecimi, zgodnie z Deklaracją z Galway z 2013 r., jak również inwestycje we wspólne projekty badawcze w krajach rozwijających się i tworzenie sieci międzynarodowych służących wymianie wyników i informacji, ma ogromne znaczenie dla lepszego i bardziej zrównoważonego zarządzania rybołówstwem i ekosystemem morskim oraz radzenia sobie ze wspólnymi wyzwaniami w odniesieniu do oceanów;

166.

ponownie podkreśla znaczenie współpracy z międzynarodowymi partnerami w celu wzmocnienia mapowania, obserwacji i badań na Morzu Śródziemnym, Morzu Czarnym i Atlantyku, zgodnie z inicjatywą BLUEMED i deklaracjami z Belém i Galway oraz globalnymi lub regionalnymi sojuszami, takimi jak Belmont Forum;

167.

z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do zaproponowania dostosowania sieci EMODnet do innych przedsięwzięć w zakresie gromadzenia danych morskich do 2018 r.; przypomina znaczenie zaangażowania Unii w cele ONZ w zakresie zrównoważonego rozwoju, a zwłaszcza SDG 14.A i 14.A.1, jak również komunikat ze spotkania ministrów nauki i technologii grupy G7 w Tsukubie; nalega, aby Komisja i państwa członkowskie przypomniały międzynarodowym partnerom o ich zobowiązaniach do promowania dostępnej, interoperacyjnej i otwartej wiedzy naukowej; wzywa Komisję do regularnego informowania Parlamentu o postępach dokonanych na rzecz prawdziwie globalnych platform obserwacji oceanów;

168.

wzywa, w związku z wezwaniem ONZ do działania "Nasz ocean, nasza przyszłość", do dokonania dokładnej oceny stanu oceanów, opartej na nauce i tradycyjnych systemach wiedzy;

169.

podkreśla potrzebę dążenia do opracowania dostosowanych do potrzeb systemów obserwacji oceanów, dostępu do danych morskich i przetwarzania dużych ilości danych (w tym niebieskiej chmury) zgodnie z komunikatem z Tsukuby;

170.

zachęca do przeznaczenia większych zasobów na zwiększenie wiedzy morskiej i zrozumienia oceanów, ze szczególnym uwzględnieniem morskich badań naukowych, gromadzenia nowych danych i platform wymiany wiedzy i danych oraz promowania rozwoju polityki i podejmowania decyzji opartych na najlepszych dostępnych dowodach naukowych; ponownie podkreśla znaczenie podejścia ostrożnościowego, w przypadku gdy odpowiednie dowody naukowe są niedostępne;

171.

wzywa państwa członkowskie oraz jednostki regionalne i lokalne, a także podmioty prywatne do skupienia się na projektach innowacyjnych, biotechnologiach morskich i wykorzystywaniu czystych źródeł energii w celu promowania i lepszego dostosowania ekologicznej infrastruktury i bardziej ekologicznego transportu morskiego oraz do ochrony ekosystemu i różnorodności biologicznej oceanów za pośrednictwem Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), programu "Horyzont 2020" i instrumentu "Łącząc Europę" (CEF); wzywa ponadto państwa członkowskie do skupienia się na alternatywnych i niekonwencjonalnych paliwach dla statków, takich jak skroplony gaz ziemny (LNG), oraz na projekcie niebieskich korytarzy LNG łączących wyspy w celu promowania i dostosowania infrastruktury (takiej jak terminale LNG) jako na technologiach pomostowych, z wykorzystaniem istniejących źródeł finansowania, o których mowa powyżej; wzywa Komisję do rozwijania partnerstw w zakresie oceanów z udziałem najważniejszych podmiotów morskich jako narzędzia zacieśniania współpracy, spójności polityki i koordynacji w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w zakresie obszarów mających kluczowe znaczenie dla zarządzania ocenami, w tym takich jak "niebieski wzrost" i wymiana najlepszych praktyk;

172.

zauważa, że automatyzacja i cyfryzacja sektora morskiego pociągają za sobą poprawę umiejętności cyfrowych i kwalifikacji, oraz podkreśla, że jest to okazja do przyciągnięcia młodych ludzi; wzywa Komisję do przedstawienia inicjatyw w tej dziedzinie przez opracowanie wspólnych inicjatyw na rzecz uznawania kwalifikacji i wspieranie rozmaitych form działalności morskiej;

173.

wyraża ubolewanie z powodu braku jakiegokolwiek odniesienia we wspólnym komunikacie w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami do turystyki przybrzeżnej i morskiej, mając na uwadze jej wpływ na regiony przybrzeżne, wyspiarskie i najbardziej oddalone, a także na sektor turystyki lokalnej, w którym działają głównie MŚP; wzywa do wdrożenia europejskiej strategii na rzecz turystyki w ramach Międzynarodowego Forum na rzecz Oceanów, w tym do stworzenia sieci regionów i zaangażowania w nią lokalnych władz regionów przybrzeżnych jako uczestników ogólnoeuropejskiego dialogu w celu wymiany najlepszych praktyk w dziedzinie inteligentnego zarządzania turystyką przybrzeżną i morską. nalega, aby w strategii Komisji dotyczącej odpadów z tworzyw sztucznych i innych odpadów nie tracono z oczu obszarów przybrzeżnych, gdyż zachwianie równowagi dna oceanicznego ma ogromnie negatywny wpływ na atrakcyjność turystyczną i pociąga za sobą nieuniknione konsekwencje gospodarcze i klimatyczne dla wszystkich rodzajów działalności w regionach najbardziej oddalonych;

174.

wzywa do zwiększenia wysiłków w celu intensyfikacji badań naukowych i innowacji umożliwiających lepsze zarządzanie oceanami w sposób zapewniający ochronę i odbudowę ekosystemów morskich, w tym zrównoważony rozwój zasobów, a także lepsze zrozumienie roli oceanów w Europie i na świecie przez zacieśnianie współpracy i wymianę informacji między badaczami, zainteresowanymi stronami, decydentami i ogółem społeczeństwa z myślą o podniesieniu poziomu edukacji w zakresie oceanów oraz wiedzy o możliwościach kariery w niebieskiej gospodarce; wzywa do dokładnej oceny stanu oceanów, opartej na nauce i tradycyjnych systemach wiedzy, zgodnie z dokumentem "Nasz ocean, nasza przyszłość: wezwanie do działania";

175.

podkreśla znaczenie włączenia lokalnych władz regionów przybrzeżnych i regionów najbardziej oddalonych w proces przybliżania obywatelom UE międzynarodowego zarządzania oceanami;

o

o o

176.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

Identyfikator:	Dz.U.UE.C.2018.458.9
Rodzaj:	Rezolucja
Tytuł:	Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami - programu działań na rzecz przyszłości oceanów w kontekście celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030 (2017/2055(INI)).
Data aktu:	16/01/2018
Data ogłoszenia:	19/12/2018

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami - programu działań na rzecz przyszłości oceanów w kontekście celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030 (2017/2055(INI)).

Międzynarodowe zarządzanie oceanami - program działań na rzecz przyszłości oceanów w kontekście celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030

Zmiany w prawie

Prezydent Andrzej Duda zawetował ustawę obniżającą składkę zdrowotną dla przedsiębiorców

Powstańcy nie zapłacą podatku dochodowego od nagród

Lepsze prawo. W Sejmie odbyła się konferencja podsumowująca konsultacje społeczne projektów ustaw

Rząd organizuje monitoring metanu

Rząd zaktualizował wykaz zakazanej kukurydzy

Od 18 kwietnia fotografowanie obiektów obronnych i krytycznych tylko za zezwoleniem

Dz.U.UE.C.2018.458.9