Sprawa T-626/16: Skarga wniesiona w dniu 2 września 2016 r. - Troszczynski/Parlament.

Skarga wniesiona w dniu 2 września 2016 r. - Troszczynski/Parlament

(Sprawa T-626/16)

Język postępowania: francuski

(2016/C 383/35)

(Dz.U.UE C z dnia 17 października 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Mylène Troszczynski (Noyon, Francja) (przedstawiciel: adwokat M. Ceccaldi)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 23 czerwca 2016 r., wydanej na podstawie art. 33, 43, 62, 67 i 68 decyzji Prezydium Parlamentu Europejskiego 2009/C 159/01 z dni 19 maja i 9 lipca 2008 r. i "dotyczącej przepisów wykonawczych do statutu posła do Parlamentu Europejskiego" ze zmianami, która to decyzja sekretarza generalnego stwierdza istnienie długu po stronie skarżącej w wysokości 56 554,00 EUR z tytułu nienależnie wypłaconych kwot w ramach zatrudniania asystentów parlamentarnych i uzasadnia jej windykację na podstawie art. 68 przepisów wykonawczych i art. 78, 79 i 80 regulaminu finansowego;

- stwierdzenie nieważności noty debetowej nr 2016-888, nieopatrzonej datą, informującej skarżącą, że po jej stronie został stwierdzony dług, zgodnie z decyzją sekretarza generalnego z dnia 23 czerwca 2016 r. - windykacja nienależnie wypłaconych kwot z tytułu zatrudniania asystentów parlamentarnych - zastosowanie art. 68 MAS i art. 78, 79 i 80 rozporządzenia finansowego;

- obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania;

- zasądzenie od Parlamentu Europejskiego na rzecz Mylène Troszczynski, tytułem zwrotu kosztów podlegających zwrotowi, kwoty 50 000 EUR.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący wad zaskarżonych aktów, wpływających na ich zgodność z prawem formalnym. Zarzut ten dzieli się na trzy części.

- Pierwsza część, zgodnie z którą zaskarżone akty wchodziły w zakres kompetencji materialnej Prezydium Parlamentu Europejskiego, a nie sekretarza generalnego, jeśli chodzi o decyzje finansowe dotyczące partii politycznych, a więc i posłów.

- Druga część, zgodnie z którą Prezydium Parlamentu Europejskiego nie ma uprawnień, by decydować o swoich kompetencjach, a tym samym nie mogło zmienić ich charakteru i zakresu. Tymczasem sekretarz generalny nie przedstawił żadnego usprawiedliwienia w przedmiocie jakiejkolwiek prawidłowej delegacji zadań od Przewodniczącego Prezydium Parlamentu Europejskiego, dającej mu uprawnienia do wydawania, podpisywania i doręczania spornych aktów w odniesieniu do regulowania kwestii finansowych dotyczących posłów.

- Trzecia część, zgodnie z którą autor spornych aktów nie spełnił wymogu uzasadnienia. Tym samym, przedstawione uzasadnienie nie obejmowało stanu faktycznego opisanego w tych aktach i zawierało sprzeczność nie do pogodzenia między zarzutem, że asystent skarżącej faktycznie sprawował dwie funkcje w tym samym czasie a zarzutem, że sprawował tylko jedną funkcję z wyłączeniem jakiejkolwiek innej; do tej ostatniej sytuacji odnosił się jedynie sekretarz generalny.

2. Zarzut drugi dotyczący wad zaskarżonych aktów, wpływających na ich zgodność z prawem materialnym. Zarzut ten dzieli się na dziewięć części.

- Pierwsza część, zgodnie z którą okoliczności zarzucane na poparcie zaskarżonych aktów nie miały miejsca.

- Druga część, zgodnie z którą zaskarżone akty zostały wydane z naruszeniem norm i ogólnych zasad prawa, obowiązujących w obszarze przedstawienia dowodu i ciężaru dowodu.

- Trzecia część, zgodnie z którą decyzja w sprawie odzyskania nienależnych kwot wydana przez sekretarza generalnego naruszała zasadę proporcjonalności. Żądana kwota nie została ponadto ani szczegółowo uzasadniona, ani nie podano metody jej obliczenia.

- Czwarta część, zgodnie z którą zaskarżone akty stanowią naruszenie praw politycznych miejscowych asystentów parlamentarnych posłów do Parlamentu Europejskiego.

- Piąta część, zgodnie z którą zaskarżone akty zostały wydane z przekroczeniem uprawnień, ponieważ sekretarz generalny uzurpował sobie uprawnienia przymusu o charakterze finansowym, których nie posiadał na potrzeby ograniczenia sposobów działania posła, co jest faktem powszechnie znanym i niepodlegającym dyskusji, bez względu na głoszone idee czy program polityczny.

- Szósta część, zgodnie z którą zaskarżone akty mają charakter dyskryminacyjny i zakładają zamiar wyrządzenia szkody działalności politycznej skarżącej; zatem istnieje fumus persecutionis.

- Siódma część, zgodnie z którą zaskarżone akty naruszają niezależność skarżącej jako posła Parlamentu Europejskiego.

- Ósma część, zgodnie z którą zaskarżone akty naruszają zasadę "una via electa" i podnoszą kwestię stronniczości OLAF, który prowadził dochodzenia wyłącznie w odniesieniu do wszystkich francuskich posłów Parlamentu Europejskiego, wybranych z list Frontu Narodowego.

- Dziewiąta część, zgodnie z którą zaskarżone akty stanowią naruszenie ogólnej zasady prawa "postępowanie cywilne musi czekać na wynik postępowania karnego", a w związku z tym postępowania w celu odzyskania nienależnie wypłaconych kwot powinny zostać zawieszone do czasu zakończenia innych postępowań, w szczególności francuskiego, jak również naruszenia zasady non bis in idem.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2016.383.26
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-626/16: Skarga wniesiona w dniu 2 września 2016 r. - Troszczynski/Parlament.
• Data aktu: 17/10/2016
• Data ogłoszenia: 17/10/2016