(2016/C 199/07)(Dz.U.UE C z dnia 4 czerwca 2016 r.)
RADA ORGANÓW NADZORU EUROPEJSKIEGO URZĘDU NADZORU BANKOWEGO,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE 1 (zwane dalej "rozporządzeniem" i "EUNB"), w szczególności jego art. 8 ust. 1 lit. j),
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającą dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 2 , w szczególności część B sekcję 4 ust. 2 oraz sekcję 6 ust. 4 załącznika II do tej dyrektywy,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z art. 14 ust. 2 dyrektywy 2014/17/UE zindywidualizowane informacje przedumowne, których należy udzielić konsumentom, zanim zwiążą się jakąkolwiek umową o kredyt lub ofertą, muszą być przekazywane przy użyciu europejskiego znormalizowanego arkusza informacyjnego (ESIS), zawartego w załączniku II do dyrektywy.
(2) Zgodnie z ust. 2 sekcji 4 i ust. 4 sekcji 6 części B załącznika II do dyrektywy 2014/17/UE, w przypadku gdy stopa oprocentowania jest zmienna, arkusz ESIS musi zawierać poglądowy przykład rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania oraz orientacyjną maksymalną kwotę raty. W przypadku gdy nie określono górnego limitu stopy oprocentowania, a kredytodawca nie korzysta z zewnętrznej stopy referencyjnej, obliczenie obu powyższych przykładów poglądowych powinno opierać się na stopie odniesienia określonej przez właściwy organ lub EUNB ("stopa odniesienia EUNB").
(3) Stopa odniesienia EUNB powinna być prosta, łatwa w użyciu i reprezentatywna. Określenie stopy w formie wzoru powinno zapewnić jej reprezentatywność niezależnie od upływu czasu oraz umożliwić odpowiednie uwzględnienie uwarunkowań krajowych. Wzór powinien ograniczać się do określonej liczby ogólnodostępnych danych w celu zapewnienia, aby był prosty i łatwy w użyciu.
(4) Okres czasu przyjęty dla obliczenia stopy powinien odpowiadać okresom ustalonym w załączniku II do dyrektywy 2014/17/UE w scenariuszach, w których stopę oprocentowania oblicza się w oparciu o zewnętrzną stopę referencyjną. W związku z tym stopa odniesienia EUNB powinna opierać się na przyjętej stopie obliczonej dla okresu 20 lat sprzed udostępnienia konsumentowi przez kredytodawcę arkusza ESIS.
(5) Aby spełnić wymóg reprezentatywności, wzór powinien opierać się na przyjętej stopie obowiązującej w państwie członkowskim, w którym konsument otrzymuje arkusz ESIS. Przyjęta stopa powinna być główną stopą oprocentowania kredytu refinansowego Europejskiego Banku Centralnego ("EBC") dla państw członkowskich, których walutą jest euro, oraz stopą oprocentowania kredytu refinansowego krajowego banku centralnego (lub równoważną stopą oprocentowania krajowego banku centralnego) dla pozostałych państw członkowskich. Stopy te utworzą stopę odniesienia reprezentatywną dla lokalnego rynku kredytów hipotecznych. Kompletne historyczne dane dotyczące tych stóp są dostępne dla wszystkich państw członkowskich. Niemniej jednak, ponieważ dane dotyczące głównych stóp oprocentowania kredytu refinansowego EBC są dostępne jedynie od dnia 1 stycznia 1999 r., najwcześniejszą datą początkową przyjętą dla okresu historycznego powinien być dzień 1 stycznia 1999 r. Data ta powinna być taka sama w arkuszach ESIS udostępnianych we wszystkich państwach członkowskich celem zapewnienia, aby w całej Unii Europejskiej wykorzystywano ten sam okres historyczny.
(6) Wzór powinien uwzględniać fakt, że stopa oprocentowania będzie częściowo odzwierciedlać koszty finansowania, których zamiennikiem jest informacja o stopie oprocentowania kredytu refinansowego, biorąc również pod uwagę najniższe przyjęte stopy w poprzedzających dwudziestu latach.
(7) Ponieważ wzór jest częścią przykładu poglądowego, wystarczy, aby kredytodawcy aktualizowali przyjętą stopę raz do roku.
(8) W celu zapewnienia, aby w każdym państwie członkowskim kredytodawcy stosowali tę samą różnicę pomiędzy najwyższymi i najniższymi wartościami przyjętej stopy, obliczanie stopy odniesienia EUNB powinno odbywać się przy wykorzystaniu tej samej daty referencyjnej, którą powinien być pierwszy dzień roboczy danego roku.
(9) W celu zapewnienia, aby przykłady poglądowe odzwierciedlały uwarunkowania lokalne, nie należy korzystać ze stopy odniesienia EUNB, jeśli właściwy organ ustalił stopę odniesienia. Stopa odniesienia określona w niniejszej decyzji nie będzie miała wówczas zastosowania.
(10) EUNB przeprowadził otwarte konsultacje publiczne odnośnie do projektu decyzji w sprawie stóp referencyjnych EUNB, dokonał analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych oraz wystąpił o ich zaopiniowanie do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
