Sprawa C-142/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 23 stycznia 2014 r. w sprawie T-221/12 The Sunrider Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 24 marca 2014 r. przez The Sunrider Corporation.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 23 stycznia 2014 r. w sprawie T-221/12 The Sunrider Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 24 marca 2014 r. przez The Sunrider Corporation

(Sprawa C-142/14 P)

(2014/C 212/12)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 7 lipca 2014 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: The Sunrider Corporation (przedstawiciele: N. Dontas i E. Markakis, Δικηγόροι)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i Nannerl GmbH & CO. KG.

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

- stwierdzenie dopuszczalności niniejszego odwołania;

- częściowe uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 23 stycznia 2014 r. w sprawie T-221/12 w zakresie, w jakim oddalone zostały zarzut drugi (naruszenie art. 75 zdanie drugie i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego ¹ ) i zarzut trzeci (naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego), podniesione przez skarżącą w skardze z dnia 25 maja 2012 r.

- przekazanie sprawy do Sądu w celu ponownego rozpoznania w zakresie zarzutów drugiego i trzeciego, podniesionych przez skarżącą w skardze z dnia 25 maja 2012 r. i celem nowego zastosowania art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego,

- obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w niniejszym postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

- obciążenie OHIM kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu przed Sądem i

- obciążenie OHIM koniecznymi kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu administracyjnym przed Czwartą Izbą Odwoławczą w sprawie R 2401/2010-4.

Zarzuty i główne argumenty

PIERWSZY ZARZUT: Sąd naruszył art. 1 pkt 2 dyrektywy 2001/83/WE ² i art. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 726/2004 ³ w części dotyczącej zakresu stosowania pojęcia "produktu leczniczego". Sąd przekroczył swoje kompetencje poprzez stworzenie nowych definicji legalnych, czyli pojęcia produktów "mających zastosowanie lecznicze w szerokim tego słowa znaczeniu" i naruszył podlegające zastosowaniu definicje legalne przyjęte przez prawodawcę Unii Europejskiej.

DRUGI ZARZUT: Sąd naruszył prawo wnoszącej odwołanie do bycia wysłuchaną, opierając się bez uzasadnienia na "fakcie notoryjnym" mającym decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu. Naruszył prawo skarżącej do bycia wysłuchaną orzekając w pkt 77 wyroku, że ustalony fakt wchodził w zakres pojęcia "faktu notoryjnego" bez wsparcia tej oceny jakimkolwiek dowodem znajdującym się w katach sprawy i bez uzasadnienia dlaczego ustalony fakt miał z prawnego punktu widzenia charakter "notoryjny".

ZARZUT TRZECI: Sąd naruszył art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w zakresie, w jakim: a) dokonał analizy i oceny ograniczonych do podobieństwa dodatków do żywności na bazie ziół w świetle wyłącznie produktów wyraźnie wymienionych w klasie 32, bez konkretnego zbadania, czy występowało najmniejsze podobieństwo między dodatkami do żywności na bazie ziół i innymi towarami zaliczanymi do towarów z klasy 32; (b) zniekształcił treść zaskarżonej decyzji i zastąpił swoją oceną i uzasadnieniem ocenę i uzasadnienie sporządzone przez Izbę Odwoławczą w części dotyczącej "zainteresowanego kręgu odbiorców"; oraz (c) naruszył prawo przy okazji analizy i oceny indywidualnych czynników/kryteriów podobieństwa rzeczonych towarów, w szczególności w zakresie dotyczącym (i) wykładni i stosowania pojęcia "medyczny" jako charakteryzującego podstawowe przeznaczenie dodatków do żywności na bazie ziół, (ii) obowiązku prawnego, że "duża część" producentów przedmiotowych towarów stanowił te same podmioty, (iii) kryterium/normy prawnej zastosowanej przy porównaniu produktów; (iv) oddalenia zarzutu drugiego, uznanego za nieskuteczny, (v) braku zbadania czynnika "zamienności" oraz (vi) braku zbadania charakteru porównywanych towarów.

1 Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s.1)

2 Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311, s.67)

3 Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2014.212.11/2
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa C-142/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 23 stycznia 2014 r. w sprawie T-221/12 The Sunrider Corporation przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 24 marca 2014 r. przez The Sunrider Corporation.
• Data aktu: 07/07/2014
• Data ogłoszenia: 07/07/2014