Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.

Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2013/C 335/05)

(Dz.U.UE C z dnia 16 listopada 2013 r.)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 ¹ .

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych ²

"CRÈME DE BRESSE"

NR WE: FR-PDO-0005-01046-18.10.2012

ChOG () ChNP (X)

1. Nazwa

"Crème de Bresse"

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie Francja

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1. Rodzaj produktu

Klasa 1.4 - Inne produkty pochodzenia zwierzęcego (jaja, miód, różne przetwory mleczne z wyjątkiem masła itp.)

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1

"Crème de Bresse"

Jest to śmietana o "półpłynnej" konsystencji, którą poddano dojrzewaniu biologicznemu. Zawartość tłuszczu wynosi co najmniej 36 gramów na 100 gramów produktu.

Śmietana ta charakteryzuje się w szczególności kremową konsystencją, lekką kwasowością oraz nutami gotowanego mleka, słodkich biszkoptów i wanilii.

"Crème de Bresse" z informacją "épaisse" (gęsta)

Jest to śmietana o "gęstej" konsystencji, którą poddano dojrzewaniu biologicznemu. Zawartość tłuszczu wynosi co najmniej 33 gramy na 100 gramów produktu.

Śmietana ta charakteryzuje się wyraźnie kwaskowym smakiem i bardzo rozwiniętym aromatem z wybijającymi się podczas spożycia "świeżymi" nutami i wyraźnymi aromatami mleka (mleko świeże, surowe itd.) i masła.

W przypadku wspomnianych dwóch rodzajów śmietany zabrania się homogenizacji śmietany, dodawania zagęszczacza lub aromatu. Zabrania się stosowania śmietan z serwatki, śmietan odtworzonych, mrożonych lub głęboko mrożonych, substancji barwiących lub przeciwutleniających, substancji odkwaszających mających na celu obniżenie kwasowości mleka lub śmietany.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Surowe pełne mleko jest poddawane odtłuszczeniu w ciągu 36 godzin po odbiorze.

Wartość pH mleka po odbiorze mieści się w przedziale 6,4-6,9, a wskaźnik lipolizy mleka wynosi co najwyżej 0,80 meq na 100 gramów tłuszczu.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego)

Co najmniej 80 % całkowitej rocznej dawki pokarmowej stada, wyrażonej w masie suchej, pochodzi z wyznaczonego obszaru geograficznego.

Żywienie stada opiera się na systemie paszowym, który odpowiada średnio co najmniej 75 % masy suchej całkowitej dawki pokarmowej krów rocznie.

Przez paszę rozumie się:

– zielonkę, z pastwiska lub z koryta,

– zielonkę i kukurydzę pastewną we wszystkich formach konserwowania,

– lucernę zieloną lub suszoną,

– słomę,

– korzenie,

– inne zboża podawane w postaci zielonki lub w postaci paszy konserwowanej.

W żywieniu stada zabrania się stosowania rzepaku podawanego w postaci zielonki, gorczycy, kapusty, chrzanu, rzepy, rzepiku, brukwi pastewnej i rzodkwi.

W żywieniu stada zezwala się jedynie na stosowanie kukurydzy pastewnej w formie kolb lub ziaren pochodzących z produktów nietransgenicznych.

Wkład dodatków paszowych ograniczono do 1 800 kilogramów na krowę należącą do stada i na rok.

Przez dodatki paszowe rozumie się:

– dodatki energetyczne: ziarna zbóż i ich produkty pochodne, bulwy i ich produkty pochodne oraz produkty pochodne korzeni,

– dodatki azotowe: nasiona roślin wysokobiałkowych oraz oleistych i białkowych, a także ich produkty pochodne, suszona lucerna i inne produkty pochodne,

– dodatki mieszane: mieszanka dodatków energetycznych i azotowych,

– składniki mineralne, witaminy i mikroelementy,

– produkty uboczne przemysłu fermentacyjnego,

– garbniki.

Nie zezwala się na stosowanie nieprzetworzonego oleju palmowego ani jego izomerów.

a) Okres wypasu

Wypas stada trwa przez co najmniej 150 dni w roku, przy czym nie musi być to okres ciągły.

W tym okresie każda z krów dojnych ma do dyspozycji co najmniej 10 arów pastwiska dostępnych z pomieszczeń udojowych.

Wypas można uzupełniać podawaniem paszy zielonej. Podawana świeża trawa musi zostać spożyta w ciągu 24 godzin, a wszystkie odpady pozostające w korytach po upływie 24 godzin należy z nich usunąć.

Wkład kukurydzy zapewnia się przez podawanie kukurydzy w ilości stanowiącej co najmniej 10 % masy suchej w postaci pasz lub co najmniej 1 kilograma ekwiwalentu suchych ziaren kukurydzy w średniej całkowitej dziennej dawce pokarmowej w danym okresie.

b) Okres zimowy

W tym okresie wkład zielonki zapewnia się przez podawanie zielonki w ilości stanowiącej co najmniej 15 % masy suchej (zielonka i lucerna we wszystkich formach konserwowania) w średniej całkowitej dziennej dawce pokarmowej w danym okresie.

W tym okresie wkład kukurydzy zapewnia się przez podawanie kukurydzy w ilości stanowiącej co najmniej 25 % masy suchej w postaci paszy lub co najmniej 2,5 kilograma ekwiwalentu suchych ziaren kukurydzy w średniej całkowitej dziennej dawce pokarmowej w danym okresie.

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Produkcja mleka oraz wytwarzanie "Crème de Bresse" odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.

Śmietanę pakuje się w opakowania jednostkowe przeznaczone do sprzedaży o objętości nieprzekraczającej 1 000 litrów.

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania

Na etykiecie produktów objętych nazwą pochodzenia "Crème de Bresse" muszą znajdować się następujące elementy:

– nazwa pochodzenia pisana czcionką o rozmiarze równym co najmniej dwóm trzecim rozmiaru największej czcionki użytej na etykiecie,

– symbol "AOP" (ChNP) Unii Europejskiej od momentu zarejestrowania przez Unię Europejską.

Po nazwie pochodzenia "Crème de Bresse" może znajdować się informacja "épaisse" w przypadku śmietan odpowiadających warunkom produkcji.

W przypadku sprzedaży bezpośredniej prowadzonej przez producenta lub inną osobę, za którą jest on bezpośrednio odpowiedzialny, w gospodarstwie lub na targu, etykietowanie indywidualne nie jest jednak obowiązkowe, informacje te muszą być zawarte jedynie na szyldzie.

Wzory etykiety i szyldu określa grupa, która zajmuje się ich udostępnianiem podmiotom gospodarczym.

Nazwa "Crème de Bresse" wraz z informacją "Appellation d'origine protégée" (chroniona nazwa pochodzenia) muszą być obowiązkowo uwidocznione na fakturach i dokumentach handlowych od momentu zarejestrowania przez Unię Europejską.

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar geograficzny obejmuje terytorium następujących gmin:

departament Ain: AbergementClémenciat (L'), Attignat, Bâgéla-Ville, Bâgéle-Châtel, Beaupont, Bény, Béréziat, Biziat, Boissey, Bourgen-Bresse, Buellas, Certines, Ceyzériat, Chanoz-Châtenay, Chavannessur-Reyssouze, Chaveyriat, Chevroux, Coligny, Condeissiat, Confrançon, Cormoz, Courmangoux, Courtes, Crassur-Reyssouze, Cruzilleslès-Mepillat, Curciat-Dongalon, Curtafond, Dommartin, Dompierresur-Chalaronne, Domsure, Etrez, Foissiat, Gorrevod, Illiat, Jasseron, Jayat, Journans, Laiz, Lent, Lescheroux, Malafretaz, Mantenay-Montlin, Marboz, Marsonnas, Meillonnas, Mézériat, Montagnat, Montcet, Montracol, Montrevelen-Bresse, Neuvilleles-Dames, Péronnas, Perrex, Pirajoux, Polliat, PontdeVeyle, Pressiat, Saint-Andr-éde-Bâgé, Saint-Andréd'Huiriat, Saint-Andrésur-Vieu-xJonc, Saint-Cyrsur-Menthon, Saint-Denislès-Bourg, Saint-Didierd'Aussiat, Saint-Étiennedu-Bois, Saint-Étiennesur-Chalaronne, Saint-Étiennesur-Reyssouze, Saint-Genissur-Menthon, Saint-Jeansur-Reyssouze, Saint-Jeansur-Veyle, Saint-Juliensur-Reyssouze, Saint-Juliensur-Veyle, Saint-Just, Saint-Martindu-Mont, Saint-Martinle-Châtel, Saint-Nizierle-Bouchoux, Saint-Rémy, Saint-Sulpice, Saint-Trivierde-Courtes, Salavre, Servas, Servignat, Sulignat, Tossiat, Tranclière (La), Treffort-Cuisiat, Vandeins, Verjon, Vernoux, Vescours, Villemotier, Viriat, Vonnas;

departament Jura: Augea, Balanod, Beaufort, Bletterans, Bonnaud, Cesancey, Chazelles, Chillyle-Vignoble, Condamine, Cosges, Courlans, Courlaoux, Cousance, Cuisia, Digna, Fontainebrux, Frébuans, Gevingey, Larnaud, Mallerey, Maynal, Messiasur-Sorne, Montmorot, Nanclès-Sain-tAmour, Nance, Orbagna, Repôts (Les), Ruffeysur-Seille, Sainte-Agnès, Saint-Amour, Saint-Didier, Trenal, Vercia, Villevieux, Vincelles;

departament Saôneet-Loire: Abergementde-Cuisery (L'), Bantanges, Baudrières, Beaurepaireen-Bresse, Bosjean, Bouhans, Branges, Brienne, Bruailles, Champagnat, Chapelle-Naude (La), Chapelle-Thècle (La), Condal, Cuiseaux, Cuisery, Devrouze, Diconne, Dommartinlès-Cuiseaux, Fay (Le), Flaceyen-Bresse, Frangyen-Bresse, Frette (La), Frontenaud, Genête (La), Huillysur-Seille, Joudes, Jouvençon, Juif, Lessarden-Bresse, Loisy, Louhans, Ménetreuil, Mervans, Miroir (Le), Montagnyprès-Louhans, Montcony, Montponten-Bresse, Montret, Rancy, Ratenelle, Ratte, Romenay, Sagy, Saillenard, Saint-Andréen-Bresse, Sainte-Croix, Saint-Étienneen-Bresse, Saint-Germaindu-Bois, Saint-Martindu-Mont, Saint-Usuge, Saint-Vincenten-Bresse, Savignyen-Revermont, Savignysur-Seille, Senssur-Seille, Serley, Simandre, Simard, Sornay, Tartre (Le), Thurey, Tronchy, Varennes-Sain-tSauveur, Vérissey, Vincelles.

5. Związek z obszarem geograficznym

5.1. Specyfika obszaru geograficznego

Obszar geograficzny produkcji "Crème de Bresse" znajduje się na lekko pofałdowanej zadrzewionej równinie (fr. bocage) o typowej dla Bresse pagórkowatej rzeźbie terenu, przy wysokości nieprzekraczającej 300 metrów nad poziomem morza. Jest to jednostka geologiczna utworzona z gleb o gliniastej matrycy zapewniających duże zapasy wody, charakteryzująca się jednak różnorodnością działek, która w większości przypadków występuje w obrębie gospodarstwa. Na obszarze tym występuje gęsta i wszechobecna sieć wodna złożona z rzek wypływających ze źródeł na zboczach jurajskich, zasilanych przez liczne strumienie lub kanały. Panuje tam klimat kontynentalny typowy dla Bresse, charakteryzujący się obfitymi i regularnymi opadami przekraczającymi 800 mm/rok, które sprzyjają wzrostowi trawy w okresie wegetacyjnym i które, w połączeniu z odpowiednim gospodarowaniem glebami, pozwalają na rozwijanie licznych upraw zbożowych, a w szczególności uprawy nienawadnianej kukurydzy.

Współwystępowanie czynników hydrologicznych, geologicznych, morfologicznych i klimatycznych na tym terytorium doprowadziło do wyodrębnienia siedliska (liczne ujęcia wody, niezbyt przejezdne drogi) i do szczególnej organizacji terenów rolnych, która sprzyja uprawie mieszanej i chowowi w systemie prawie samowystarczalnym. Nisko położone części o nieprzepuszczalnych, gliniastych i regularnie zalewanych glebach są przeznaczone pod użytki zielone i drzewiaste żywopłoty; na zboczach, na których występują gleby o lepszej jakości, uprawia się zboża, w szczególności kukurydzę; słabo odwadniane płaskowyże pozostają zalesione. Taka różnorodność bocage stanowi najważniejszą cechę geograficzną omawianego regionu nazywanego "bocage bressan" (bocage regionu Bresse), na którym występują naprzemiennie uprawy, użytki zielone i obszary zadrzewione.

Hodowcy umieli dostosować się do właściwości miejsc i potencjału środowiska naturalnego oraz współtworzyć z nim szczególny system rolny. Uprawa mieszana w Bresse wyróżnia się zatem poprzez następujące elementy:

– utrzymanie systemu pastwiskowego, który zajmuje połowę użytków rolnych na tym obszarze. W Bresse zielonkę traktuje się jak prawdziwą uprawę. Jakość skoszonej zielonki (różnorodność flory i skład botaniczny) wynika w równym stopniu z utrzymywania przeważnie wodolubnych trwałych użytków zielonych co z prowadzenia czasowych użytków zielonych. Praktyki te opierają się na prawdziwych umiejętnościach producentów mleka z Bresse, którzy najchętniej korzystają z produkcji pasz lokalnych, wypasu lub paszy zielonej,

– uprawę kukurydzy, która zajmuje poczesne miejsce wśród upraw zbożowych w Bresse. Od ponad 400 lat kukurydza uprawiana jest przez hodowców bez nawadniania i stanowi bardzo ważną część żywienia zwierząt. Faktycznie wzmiankę na temat uprawy kukurydzy można znaleźć już w 1612 r. w inwentaryzacji majątku przeprowadzonej po zgonie w Montponten-Bresse (P. Ponsot, 1997 r.), a następnie w 1625 r. w cennikach z Louhans (L. Guillemaut, 1896 r.). Od kukurydzy, będącej oznaką dostatku i dobrobytu, wywodzi się nazwa "żółte brzuchy" nadawana dawniej mieszkańcom Bresse,

– umiejętności w zakresie kiszonek rozwijane przez hodowców z Bresse od XIX wieku (Lecouteux, 1875 r.) w celu przezwyciężenia trudności związanych ze zbiorem siana w wilgotnym klimacie.

Właśnie w oparciu o te dwie główne uprawy hodowcy z Bresse ukierunkowują swój system produkcji na uzupełniające się rodzaje chowu, chów drobiu i chów bydła mlecznego, i w sposób naturalny w ramach produkcji mleka określają schemat żywienia zwierząt łączący zielonkę i kukurydzę. Powstałe dzięki temu produkty, w szczególności śmietana, zajmują istotne miejsce w gospodarce tego obszaru. Śmietanę sprzedaje się zatem na targach klientom miejscowym lub osobom odbierającym produkty z gospodarstw, zwanym coquetiers, którzy przewożą ją wraz z jajami i drobiem do sąsiednich miast w regionie.

W latach 30. XX wieku pojawiły się pierwsze spółdzielnie, które zastąpiły stopniowo zakłady produkcyjne na terenie gospodarstw. Spółdzielnie te, świadome konieczności zachowania pierwotnych specyficznych właściwości surowca, organizują odbiór mleka w sektorach ściśle ograniczonych do okolic zakładów przetwórstwa i zawsze w ramach krótkich tras objazdów. Stosują one również zasadę szybkiego wykorzystania mleka do produkcji niezwłocznie po odbiorze i ograniczają czynności dokonywane bezpośrednio na śmietanie, a także jej przepompowywanie.

Utrwalają tym samym tradycyjną metodę produkcji śmietany pochodzącej ze śmietany z mleka krowiego, rozwijając jednocześnie procesy dojrzewania biologicznego.

Przetwórcy stosują szczepy bakterii mlekowych zakwaszających i nadających aromat, tak aby uzyskać wystarczające zakwaszenie i intensywny aromat śmietany.

Szczególną uwagę poświęca się również pakowaniu śmietany, ograniczając do minimum czynności dokonywane bezpośrednio na śmietanie, a także jej przepompowywanie.

5.2. Specyfika produktu

Jest to śmietana powstała w wyniku dojrzewania biologicznego, bez żadnych dodatków zagęszczacza lub aromatu. Ma ona barwę od złamanej bieli do kości słoniowej, jest błyszcząca i gładka z niewieloma widocznymi pęcherzykami powietrza lub bez pęcherzyków.

Występują dwa rodzaje śmietany, które różnią się poziomem tłuszczu, kwasowością, konsystencją i odmiennym zastosowaniem kulinarnym.

Śmietana półpłynna, która charakteryzuje się wysokim poziomem tłuszczu wynoszącym co najmniej 36 gramów na 100 gramów, jest zwarta, ma gładką i bardzo aksamitną konsystencję oraz pozostawia silny posmak podczas jedzenia. Zarówno pod względem zapachu, jak i smaku śmietana ta ma rozwinięty, intensywny aromat, który stanowi mieszankę lekkiej kwasowości z nutami mlecznymi i słodkimi (gotowane mleko, słodki biszkopt, wanilia) i jest źródłem jej wyjątkowości.

Zaletą tej śmietany jest duża odporność na ciepło (zapiekanki ziemniaczane, kurczaki w śmietanie, kaszanka w śmietanie, wyroby cukiernicze), jest zatem często stosowana przy długiej obróbce termicznej w wysokich temperaturach.

Śmietana gęsta, która charakteryzuje się poziomem tłuszczu wynoszącym co najmniej 33 gramy na 100 gramów produktu, ma gęstą konsystencję i wyraźną kwasowość. Jest gładka i bardzo aksamitna oraz pozostawia silny posmak podczas jedzenia. Zarówno pod względem zapachu, jak i smaku śmietana ta ma rozwinięty, intensywny aromat z wybijającymi się podczas spożycia "świeżymi" nutami i wyraźnymi aromatami mleka (mleko świeże, surowe itd.) i masła.

Śmietanę tę stosuje się tradycyjnie bez obróbki termicznej, jako polewę do owoców lub białych serów, lub w przypadku krótkiej obróbki termicznej w umiarkowanych temperaturach.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG)

Schemat mieszanego żywienia bydła stosowany tradycyjnie w Bresse, łączący zielonkę i kukurydzę, jest jednym z czynników decydujących o właściwościach mleka produkowanego na wyznaczonym obszarze geograficznym. Równowaga obydwu składników, jakimi są zielonka i kukurydza, w dawce pokarmowej wpływa na właściwości mleka sprzyjające jego przetwarzaniu na śmietanę.

Wkład zielonki do dawki żywieniowej nadaje mleku charakterystyczne właściwości organoleptyczne. Utrzymywanie przez producentów różnorodności flory na użytkach zielonych i ich składu botanicznego zapewnia intensywne zabarwienie mleka, wpływa na skład mleka pod względem zawartości składników rozpuszczalnych w tłuszczach oraz na bogactwo prekursorów aromatycznych, które wiążą się z tłuszczami.

Wkład kukurydzy, w związku z jej wysoką wartością energetyczną, gwarantuje produkcję mleka bogatego w tłuszcze i białka. Stosowanie kukurydzy wpływa również na wielkość drobinek tłuszczu, posiadających dużą średnicę i charakterystycznych dla mleka przeznaczonego do produkcji "Crème de Bresse". Z tego zaś wynika bezpośrednio duży potencjał aromatyczny mleka, ponieważ powierzchnia wiązania związków aromatycznych jest znaczna.

Warunki chłodzenia i przechowywania mleka w gospodarstwie, niewielkie odległości między podmiotami i ograniczenie tras odbioru mleka składają się na praktyki, które przyczyniają się zarówno do zachowania składu mleka, jak i wewnętrznej jakości zawartych w nim tłuszczów. Mleko przeznaczone do produkcji "Crème de Bresse" posiada bowiem wyjątkowo niski wskaźnik lipolizy, odzwierciedlający bardzo dobrą jakość tłuszczu. Jego pierwotne zabarwienie wpływa na barwę śmietany.

W związku z szybkim wykorzystaniem mleka przez przetwórców i ograniczeniem liczby czynności i przepompowań tłuszcz zachowuje wszystkie swoje właściwości. Brak homogenizacji pozwala zachować konsystencję i zwartość śmietany oraz powoduje jej gładki i błyszczący wygląd z niewieloma widocznymi pęcherzykami powietrza lub bez pęcherzyków.

Etap dojrzewania biologicznego śmietany, który jest ważnym etapem produkcji "Crème de Bresse", jest długi i przeprowadzany w niskiej temperaturze na bazie wyselekcjonowanych szczepów bakterii mlekowych zakwaszających i nadających smak. Dostosowanie parametrów tego etapu pozwala zróżnicować poziom kwasowości śmietany i otrzymać półpłynną lub gęstą konsystencję. Zróżnicowanie to wpływa na bogactwo tłuszczów i nadaje śmietanie odmienną złożoność aromatyczną. Niestosowanie zagęszczaczy ani aromatów pozwala zagwarantować naturalny smak śmietany.

Specyficzne właściwości "Crème de Bresse" opierają się przede wszystkim na właściwościach mleka, jak również na umiejętnościach w zakresie produkcji rozwijanych i utrwalanych przez przetwórców. Obecnie "Crème de Bresse" jest stosowanym na bardzo szeroką skalę składnikiem kuchni regionalnej; śmietana ta jest powszechnie stosowana przez kucharzy i cukierników, którzy doceniają jej właściwości (kurczak z Bresse w śmietanie, ryby lub pulpety w kremowym sosie, zapiekanki ziemniaczane, bułki, tarty i placki z Bresse (mieszanka cukru, masła i śmietany)).

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 ³ )

https://www.inao.gouv.fr/fichier/CDCCremedeBresse.pdf

1 Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

2 Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.

3 Porównaj: przypis 2.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2013.335.16
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.
• Data aktu: 16/11/2013
• Data ogłoszenia: 16/11/2013