Opinia w sprawie komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego dotyczącego zarządzania ryzykiem celnym i bezpieczeństwa łańcucha dostaw.

Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego dotyczącego zarządzania ryzykiem celnym i bezpieczeństwa łańcucha dostaw

COM(2012) 793 final

(2013/C 327/04)

(Dz.U.UE C z dnia 12 listopada 2013 r.)

Sprawozdawca: Antonello PEZZINI

Dnia 18 marca 2013 r. Komisja, działając na podstawie art. 304 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, postanowiła zasięgnąć opinii Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie

komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego dotyczącego zarządzania ryzykiem celnym i bezpieczeństwa łańcucha dostaw

COM(2012) 793 final.

Sekcja Jednolitego Rynku, Produkcji i Konsumpcji, której powierzono przygotowanie prac Komitetu w tej sprawie, przyjęła swoją opinię 27 czerwca 2013 r.

Na 491. sesji plenarnej w dniach 10-11 lipca 2013 r. (posiedzenie z 10 lipca) Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny stosunkiem głosów 168 do 1 - nikt nie wstrzymał się od głosu - przyjął następującą opinię:

1.
Wnioski i zalecenia
1.1
Komitet uważa, że wspólne podejście do zarządzania ryzykiem celnym oraz bezpieczeństwem łańcucha dostaw ma kluczowe znaczenie dla zagwarantowania jednolitego i niedyskryminującego stosowania przepisów UE przez wszystkie zainteresowane organy na całym terytorium unii celnej, która zgodnie z art. 3 TFUE leży w wyłącznej kompetencji Unii Europejskiej.
1.2
Komitet zdecydowanie popiera propozycje Komisji mające na celu zapewnienie większej skuteczności i wydajności zarządzania ryzykiem oraz przemieszczania towarów przez granice UE dzięki wspólnej strategii obejmującej odpowiednie systemy informatyczne służące ogólnounijnemu zarządzaniu ryzykiem.
1.3
Unia celna, ustanowiona w traktacie rzymskim w 1957 r., realizowana jest od 1968 r. jako wspólna polityka gwarantująca jednolity obszar handlowy, na którym osoby i towary swobodnie się przemieszczają, i zapewniająca punkt kompleksowej obsługi dla praktyk celnych wszystkich podmiotów gospodarczych w całej UE bez różnic w traktowaniu. EKES wyraża jednak głębokie zaniepokojenie faktem, że unia celna opiera się wciąż na odmiennym ukierunkowaniu i zastosowaniu, które utrudniają skuteczne i wydajne zarządzanie ryzykiem celnym, spowalniając w ten sposób przepływy handlowe i swobodny przepływ towarów w UE.
1.4
EKES uważa, że zasadnicze znaczenie ma poprawienie na całym terytorium UE zdolności służb celnych do zapewnienia wysokiego poziomu zarządzania ryzykiem w całej unii celnej w odniesieniu do jednolitego stosowania definicji i klasyfikacji, a także gromadzenia i przekazywania danych do wspólnotowego banku danych, zgodnie ze wspólnymi jednoznacznymi kryteriami weryfikowanymi w oparciu o jeden system gwarancji jakości i monitorowanymi za pomocą sankcji wobec popełniających wykroczenie.
1.5
EKES zaleca opracowanie wspólnych norm techniczno-prawnych, by umożliwić jednolite i wysokiej jakości zarządzanie ryzykiem na wszystkich granicach zewnętrznych UE, a także podjęcie wysiłków na szczeblu wspólnotowym w zakresie szkolenia specjalistów z uwzględnieniem różnego zakresu zadań wynikających z różnorodnych realiów krajowych.
1.6
EKES nalega, by zagwarantowano pełną interoperacyjność różnych banków danych istniejących w ramach europejskiego systemu nadzoru rynku w oparciu o wspólną strategię, przy silnym wsparciu programów wspólnotowych na rzecz rozwoju technologicznego, tak by zapewnić wymianę informacji w czasie rzeczywistym między poszczególnymi organami na różnych szczeblach i nasilić walkę z ewentualnym zagrożeniem dumpingiem sanitarnym, ekologicznym i socjalnym.
1.7
EKES zwraca się o wzmocnienie działań wspólnotowych na rzecz rozwoju wykwalifikowanych zasobów ludzkich i doskonalenia umiejętności zarządzania, między innymi poprzez działania na rzecz równiejszego rozłożenia zadań kontrolnych i utworzenie wspólnej komórki celnej gwarantującej, na żądanie, szybką interwencję i wsparcie w trudnych sytuacjach.
1.8
Zdaniem EKES-u niezbędne jest rozwinięcie partnerstwa między organami celnymi, przewoźnikami i upoważnionymi przedsiębiorcami poprzez podniesienie ich statusu i zwiększenie ich korzyści w celu zapewnienia optymalnej współpracy w zakresie zarządzania ryzykiem, w oparciu o jednorazowe przekazywanie danych bez zbędnego powielania czynności administracyjnych.
1.9
EKES zwraca się o wdrożenie odnowionego systemu zarządzania, który obejmowałby wszystkie organy krajowe i wspólnotowe, europejskie agencje oraz systemy ostrzegawcze i informacyjne, by zapewnić bardziej zorganizowaną współpracę między służbami celnymi i innymi organami działającymi na rynku wewnętrznym.
1.10
EKES wnosi, by realizacja pakietu działań określonych w wieloletnim planie nadzoru rynku odbywała się w spójny i skoordynowany sposób, co pozwoli uniknąć powielania kontroli, rozbieżności stosowanych kryteriów, sporządzania wielu wniosków o te same dane, odmiennej wizji poszczególnych organów kontroli i nadzoru rynku, a także niewystarczającej interoperacyjności.
2.
Wprowadzenie
2.1
Na mocy art. 3 TFUE unia celna leży w wyłącznej kompetencji Unii Europejskiej.
2.2
Już w 2004 r. EKES podkreślił potrzebę "zmiany podejścia strategicznego do polityki w zakresie usług celnych, które kładłoby słusznie większy nacisk na wyzwania związane z realizacją wspólnej polityki celnej na nowych granicach zewnętrznych UE po rozszerzeniu. Uznaje również, że kontekst zmienił się w związku z zaniepokojeniem procedurami bezpieczeństwa służącymi ochronie obywateli UE, zwłaszcza po wydarzeniach w Stanach Zjednoczonych" 1 .
2.3
Unia celna musi stawić czoła poważnym problemom wynikającym z różnic w stosowaniu przepisów wspólnotowych, które mogą zmniejszyć ogólną skuteczność z powodu nieprawidłowości, marnotrawstwa i braku koordynacji między potrzebami a dostępnymi zasobami. W związku z tym EKES podkreślił, że konieczne jest "realizowanie spójnej polityki celnej, opartej na jednolitych procedurach - aktualnych, przejrzystych, skutecznych i uproszczonych - która mogłaby przyczynić się do zwiększenia gospodarczej konkurencyjności Unii Europejskiej w skali światowej [...]" 2 .
2.4
W ramach unii celnej, która jest filarem operacyjnym wielu środków polityki handlowej UE, wdraża się liczne porozumienia międzynarodowe w sprawie przepływów handlowych UE, rozwijając - za pośrednictwem administracji państw członkowskich - istotne procesy horyzontalne w zakresie zarządzania danymi, zarządzania podmiotami handlowymi i "zarządzania ryzykiem, obejmującego identyfikację, ocenę, analizę i łagodzenie niezliczonych rodzajów i poziomów ryzyka związanego z międzynarodowym handlem towarami" 3 .
2.5
Wprowadzenie wspólnego podejścia do zintegrowanego zarządzania ryzykiem w punktach wjazdu i wyjazdu towarów miałoby na celu:
lepsze przydzielenie zasobów ludzkich i finansowych poprzez skoncentrowanie ich tam, gdzie jest to konieczne;
zintegrowane i jednolite zastosowanie wspólnotowych przepisów celnych;
zintegrowany system współpracy między organami, podmiotami i przewoźnikami;
usprawnienie praktyk i skrócenie czasu oraz kosztów transakcji.
3.
Rola organów celnych w dziedzinie bezpieczeństwa
3.1
Jak stwierdzono w sprawozdaniu Komisji na temat stanu unii celnej pod koniec 2012 r.: "Służba celna jest jedynym organem władz publicznych mającym pełne kompetencje w zakresie nadzoru i kontroli nad wszystkimi towarami przewożonymi przez granice zewnętrzne UE, które po dopuszczeniu do swobodnego obrotu przez służby celne w dowolnym miejscu w UE mogą być swobodnie przewożone po całym obszarze celnym UE" 4 .
3.2
Dzięki tej wyjątkowej pozycji służba celna UE ponosi główną odpowiedzialność za nadzór nad wymianą międzynarodową UE i przyczynia się do realizacji aspektów zewnętrznych rynku wewnętrznego, wspólnej polityki handlowej oraz innych kierunków polityki dotyczących handlu i bezpieczeństwa całego łańcucha logistycznego.
3.3
EKES podkreślił, że "skutecznie funkcjonująca unia celna stanowi konieczny warunek integracji europejskiej dzięki zapewnieniu swobodnego [...] przepływu towarów, maksymalnej ochrony konsumentów i środowiska, oraz dzięki skutecznej [...] walce z oszustwami i podrabianiem na całym obszarze Unii" 5 , i zalecił jednolitą politykę celną opartą na jednolitych, zaktualizowanych, przejrzystych, skutecznych i uproszczonych procedurach.
3.4
Chociaż funkcjonowanie operacyjne unii celnej opiera się na wspólnych przepisach i politykach, to jest bardzo złożonym procesem, realizowanym wciąż przez 27 odrębnych służb w UE, który polega na połączeniu czynników ludzkich, technicznych i finansowych na różnych szczeblach zarówno w celu zastosowania procedur odprawy celnej i kontroli, jak i zarządzania danymi i ich przetwarzania, zarządzania podmiotami gospodarczymi i różnymi poziomami ryzyka związanego z międzynarodową wymianą towarów oraz bezpieczeństwem łańcucha dostaw.
3.5
EKES podkreśla, że nie można dopuścić do tego, by państwa członkowskie nie miały żadnej swobody w zakresie stosowania przepisów celnych, gdyż muszą nadal uwzględniać wielkość swych przepływów handlowych. W tym względzie EKES stwierdza, że państwa członkowskie zwiększyły liczbę instrumentów ułatwiających wymianę, wprowadzając elektronizację i uproszczenie procedur, a także statut upoważnionego przedsiębiorcy.
3.6
Cała harmonizacja powinna opierać się na "dobrych praktykach", a nie na średnim poziomie europejskim.
3.7
Jeżeli celem jest racjonalizacja kosztów, ukierunkowanie prac na wyniki, również w aspekcie finansowym pod względem dochodów, oraz poczynienie prawdziwych postępów, zdaniem EKES-u kontrole nie powinny dotyczyć transakcji indywidualnych, lecz opierać się na podejściu ukierunkowanym na systemy ("systemsbased approach"), którego podstawę stanowiłaby ocena ryzyka.
4.
Zarządzanie ryzykiem łańcucha dostaw
4.1
W kontekście wciąż rosnącego przepływu towarów, nowych, coraz bardziej złożonych modeli, a także coraz szybszego tempa funkcjonowanie operacyjne unii celnej podlega rosnącej presji, której towarzyszy szybki wzrost liczby wykonywanych zadań i oczekiwań zainteresowanych stron. Unowocześnienie funkcji operacyjnych w zinformatyzowanym środowisku celnym wymaga:
zastosowania nowych procedur na skalę europejską;
większych inwestycji w technologie informatyczne;
nowych umiejętności personelu.
4.2
By opracować skuteczne, wspólne strategie analizy, kontroli i zarządzania ryzykiem, konieczna jest zmiana kulturowa we wszystkich zainteresowanych organach administracji. Powinna ona polegać na dążeniu do wspólnych celów strategicznych i metod w ramach wspólnego zarządzania ryzykiem z innymi agencjami i partnerami międzynarodowymi, zwłaszcza w dziedzinie bezpieczeństwa, zdrowia i środowiska.
4.3
By zapewnić skuteczne zarządzanie ryzykiem, konieczna jest zwłaszcza ściślejsza współpraca służb celnych i organów nadzoru rynku na szczeblu krajowym i unijnym, gdyż bez niej dopracowanie wspólnych kryteriów i szczególnych profili ryzyka byłoby znacznie utrudnione.
4.4
Wspólne podejście do zarządzania ryzykiem w punktach wprowadzenia do UE i opuszczenia jej musi uwzględniać, że obecnie ponad sześćdziesiąt aktów prawnych 6 powierza odpowiedzialność za kontrolę organom celnym, podczas gdy organom nadzoru powierza się łańcuch wzajemnie zależnych procesów, które obejmują rewizję, pobieranie próbek, badania laboratoryjne, interpretację wyników, ocenę ryzyka, działania naprawcze i kary mające na celu zwiększenie bezpieczeństwa produktów będących w obrocie na rynku, tak jak przewiduje Akt o jednolitym rynku I 7 i II 8 .
4.5
Metody oceny ryzyka powinny zostać zgromadzone w ramach wspólnej platformy systemowej służb celnych i organów nadzoru rynku na różnych szczeblach - między innymi za pośrednictwem grup współpracy administracyjnej - a także wykorzystywać doświadczenia zdobyte w różnych bankach danych, które działają w rozmaitych dziedzinach.
4.6
Służby celne i organy nadzoru rynku powinny połączyć swe zasoby i umiejętności, by "zastosować metody przyjazne wobec MŚP" 9 , między innymi poprzez realizację wytycznych przez oba organy, a także rozwój koordynacji, współpracy, wymiany informacji i wspólnych działań, a także po to, by w sposób celowy pokierować wysyłką towarów stanowiących duże zagrożenie dla bezpieczeństwa.
5.
Rola partnerstwa organów celnych, przedsiębiorstw handlowych i przewoźników
5.1
Partnerstwo między służbami celnymi, przedsiębiorstwami handlowymi i przewoźnikami ma zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania integralności łańcucha dostaw w interesie obywateli, przedsiębiorstw i administracji publicznej.
5.2
Partnerstwo powinno opierać się na silnych mechanizmach obopólnego zaufania:
dostosowaniu ogólnych obowiązków podmiotów gospodarczych w celu zagwarantowania bezpieczeństwa produktów i wyraźnego określenia zakresu odpowiedzialności producentów, importerów i dystrybutorów dzięki istotnym środkom zapewniającym bezpieczeństwo łańcucha dostaw;
przekazywaniu przez przedsiębiorstwa handlowe wysokiej jakości zaszyfrowanych danych wszystkim organom zajmującym się zarządzaniem ryzykiem, wraz z identyfikacją i identyfikowalnością towarów oraz stron, które faktycznie stoją za transakcją;
gwarancji równego traktowania przedsiębiorstwa handlowego w zakresie zarządzania ryzykiem w całej UE, a także w dowolnym punkcie jej granic zewnętrznych bez dopuszczania do jakichkolwiek różnic w traktowaniu;
ściślejszej współpracy z przedsiębiorstwami przewożącymi towary przez granice;
zmniejszeniu obciążeń administracyjnych, proceduralnych i biurokratycznych dla przedsiębiorstw handlowych, zwłaszcza MŚP.
5.3
Już w (zrewidowanej) konwencji z Kioto dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego Światowej Organizacji Celnej (WCO) 10 , podobnie jak w ramach negocjacji WTO w sprawie ułatwienia handlu 11 , przewidziano ograniczenie uciążliwych kontroli, pomimo pokusy zaostrzenia systematycznej kontroli, zwłaszcza po wydarzeniach 11 września 2001 r.
5.4
Trzeba przeciwdziałać rozproszeniu przepływu informacji i przezwyciężyć trudności wynikające z różnic między państwami członkowskimi w zakresie zdolności zarządzania ryzykiem, by zagwarantować jednolity poziom zarządzania oraz elektronicznej analizy ryzyka. Podstawą pozostaje rozwój wspólnej europejskiej kultury zarządzania ryzykiem i bezpieczeństwa dostaw.
6.
Nowe technologie: interoperacyjność systemów i wymiana informacji
6.1
Wieloletnie programy UE w zakresie badań i rozwoju, zwłaszcza siódmy program ramowy, a także IDABC 12 i ISA 13 na rzecz interoperacyjności administracji publicznej, położyły podwaliny pod rozwój różnych wspólnych projektów w zakresie zarządzania ryzykiem. Zapewniły nowe instrumenty, które wykraczają poza krajowe procesy i domeny infrastruktury IT oraz aplikacji komputerowych, znacznie się różniących między państwami członkowskimi.
6.2
Niezbędne jest, by wysiłki na rzecz innowacji i B+R w zakresie zarządzania ryzykiem oraz bezpieczeństwa łańcucha dostaw były koordynowane w UE w celu zagwarantowania szybkiego rozpowszechnienia i wprowadzenia technologii do obrotu. Zwłaszcza projekty demonstracyjne proofofconcept (weryfikacja poprawności projektu) oraz pilotażowe linie produkcyjne są niezbędne do rozpowszechnienia technologii na skalę przemysłową. Partnerstwa publiczno-prywatne mogą finansować te inicjatywy za pośrednictwem funduszy strukturalnych, inicjatywy "Horyzont 2020" i innych programów unijnych.
7.
Zorganizowana, systematyczna współpraca i koordynacja między służbami celnymi a innymi organami
7.1
Również niedawno EKES podkreślił potrzebę "zacieśnienia współpracy między administracją celną, organami nadzorującymi rynek, służbami Komisji i agencjami europejskimi w celu ściślejszego kontrolowania jakości towarów przewożonych przez granice" 14 , zwracając uwagę, że konieczne są odpowiednie wspólne informacje i szkolenia.
7.2
Zdaniem Komisji "na poziomie UE istnieje potrzeba lepszego łączenia możliwości i zasobów państw członkowskich, aby w sposób bardziej skuteczny osiągać unijne cele zarządzania ryzykiem w każdym miejscu na granicy zewnętrznej", między innymi dzięki "zastosowaniu w czasie rzeczywistym elektronicznych narzędzi analizy ryzyka" i wzmocnieniu zdolności na szczeblu UE.
7.3
Zdaniem EKES-u kwestia współpracy i koordynacji w zakresie zarządzania ryzykiem jest jednym z newralgicznych punktów wniosku Komisji, nie tylko jeżeli chodzi o koordynację systemową organów państw członkowskich, lecz również na szczeblu samej UE, między poszczególnymi dyrekcjami generalnymi i agencjami operacyjnymi.
8.
Uwagi ogólne
8.1
EKES przyjmuje z zadowoleniem inicjatywę Komisji, która ma na celu zapewnienie skuteczności i wydajności zarządzania ryzykiem oraz przemieszczania towarów przez granice UE za pomocą wspólnej strategii na różnych szczeblach. Strategia ta ukierunkowana jest na wskazanie rodzaju i poziomu ryzyka, a także zakresu możliwych reakcji w europejskich ramach koordynacji różnych organów i w oparciu o jednolite podejście oraz uprzednio określone wspólne kryteria.
8.2
EKES jest przekonany o potrzebie centralizacji procesu elektronicznych odpraw celnych dzięki wyposażeniu Komisji w odpowiednie systemy informatyczne służące unijnemu zarządzaniu ryzykiem, w oparciu o sieć interoperacyjnych banków danych oraz systematyczne zastosowanie standardowych metod pracy, które umożliwiłyby kontrolowanie zagrożeń dla pracowników, konsumentów i przedsiębiorstw, wynikających z dumpingu sanitarnego, ekologicznego i socjalnego.
8.3
Zdaniem EKES-u zasadnicze znaczenie ma rozwinięcie zdolności służb celnych, by w każdym punkcie terytorium UE można było zagwarantować ten sam poziom zarządzania ryzykiem, zgodnie ze wspólnymi i jednoznacznymi kryteriami, weryfikowanymi w oparciu o jeden system gwarancji jakości i monitorowanymi za pomocą sankcji wobec popełniających wykroczenie.
8.4
EKES uważa, że kwestia ta wpisuje się w ramy wieloletniego planu nadzoru rynku określającego dwadzieścia praktycznych działań 15 , który ma zostać zrealizowany do 2015 r. ze szczególnym uwzględnieniem:
wsparcia wdrożenia wytycznych w państwach członkowskich przez organy celne oraz organy nadzoru rynku (działanie 17);
poprawy skuteczności granicznych kontroli bezpieczeństwa i zgodności (działanie 18);
wskazania różnic w zakresie kontroli bezpieczeństwa i zgodności produktów wprowadzanych do Unii (działanie 19);
opracowania wspólnego podejścia do zagrożeń w ramach kontroli celnych w zakresie bezpieczeństwa i zgodności produktów (działanie 20).
8.5
EKES uważa, że zarządzania kontrolą celną i nadzorem rynku nie można rozpatrywać oddzielnie i że do opracowania wspólnego podejścia na szczeblu europejskim należy dążyć wspólnie, wraz z pełną interoperacyjnością narzędzi analizy, gromadzenia i przetwarzania danych w sieci przez różne zainteresowane organy.
8.6
EKES opowiada się za systemem wsparcia, by wzmocnić zdolności zarządzania ryzykiem państw członkowskich i by zagwarantować jednolity poziom jakości za pomocą unijnego mechanizmu weryfikacji, kontroli, monitorowania i sankcji, a także większego wysiłku wspólnotowego w zakresie szkolenia wysoko wykwalifikowanych specjalistów, zwłaszcza tam, gdzie wymagania i koszty są szczególnie wysokie, jak np. na granicach obszaru Schengen.
8.7
W tym względzie EKES zwraca się o wzmożenie działań wspólnotowych na rzecz rozwoju wykwalifikowanych zasobów ludzkich i doskonalenia umiejętności zarządzania, między innymi poprzez utworzenie wspólnej komórki celnej gwarantującej szybką interwencję i wsparcie w trudnych sytuacjach.
8.8
Komitet usilnie apeluje, by w celu zapewnienia jasnych i spójnych wspólnych norm na całym rynku wewnętrznym na rzecz tego samego poziomu bezpieczeństwa zapewniono ściślejszą współpracę i wymianę informacji - w oparciu o wysokie wspólne standardy - między organami celnymi, organami nadzoru rynku, służbami Komisji i agencjami europejskimi. Celem jest zapewnienie lepszej kontroli jakości towarów przewożonych przez granice.
8.9
EKES popiera konkluzje Rady w sprawie postępów we wdrażaniu strategii dotyczącej rozwoju unii celnej 16 w zakresie poprawy zarządzania unią celną, zdolności unii celnej do określenia swego wpływu oraz propagowania jednolitego stosowania przepisów, poprawy współpracy między agencjami, a przede wszystkim "przyjęcia bardziej kompleksowego podejścia właściwego dla międzynarodowego łańcucha dostaw", ułatwienia handlu i zapewnienia "realnych i konkretnych korzyści upoważnionym przedsiębiorcom".

Bruksela, 10 lipca 2013 r.

Przewodniczący
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego
Henri MALOSSE
1 Dz.U. C 110 z 30.4.2004, s. 72.
2 Dz.U. C 229 z 31.7.2012, s. 68.
3 COM(2012) 791 final.
4 COM(2012) 791 final.
5 Dz.U. C 229 z 31.7.2012, s. 68.
6 Załącznik 2 do SEC(2011) 1317 final: "Ocena wpływu programu działań dla ceł i podatków w Unii Europejskiej na lata 2014-2020" (program FISCUS).
7 COM(2011) 206 final.
8 COM(2012) 573 final.
9 COM(2013) 76 final, działanie 9.
10 WCO 2003 r.
11 Art. VIII GATT, którego celem jest ograniczenie procedur koniecznych do importu i eksportu.
12 Interoperable Delivery of Pan-European e-Government Services to Public Administrations, Businesses and Citizens. IDABC jest częścią inicjatywy i2010 na rzecz modernizacji europejskiego sektora publicznego.
13 Interoperability Solutions for European Public Administrations Program 2010-15.
14 Dz.U. C 229 z 31.7.2012, s. 68.
15 COM(2013) 76 final.
16 Dz.U. C 80 z 19.3.2013, s. 11.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024