Adopcja międzynarodowa w Unii Europejskiej.

Adopcja międzynarodowa w Unii Europejskiej

P7_TA(2011)0013

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 stycznia 2011 r. w sprawie międzynarodowej adopcji w Unii Europejskiej

(2012/C 136 E/05)

(Dz.U.UE C z dnia 11 maja 2012 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając konwencję ONZ o prawach dziecka przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 20 listopada 1989 r., a w szczególności jej art. 21,

– uwzględniając Europejską konwencję o przysposobieniu dzieci z 1967 r.,

– uwzględniając konwencję o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego (podpisaną w Hadze dnia 29 maja 1993 r.) oraz europejską konwencję o wykonywaniu praw dzieci z dnia 25 stycznia 1996 r. (ETS nr 160),

– uwzględniając art. 24 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

– uwzględniając art. 3 ust. 3 i 5 Traktatu o Unii Europejskiej,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie poprawy prawodawstwa i współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w zakresie adopcji dzieci⁽¹⁾,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 stycznia 2008 r. w sprawie strategii UE na rzecz praw dziecka⁽²⁾,

– uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że dobro każdego dziecka oraz zabezpieczenia najlepszego interesu dziecka są sprawami najwyższej wagi, a także mając na uwadze, że ochrona praw dziecka jest celem Unii Europejskiej,

B. mając na uwadze, że kompetencje w dziedzinie adopcji są wykonywane przez państwa członkowskie, które stosują odpowiednie procedury zgodnie z najlepszym interesem dziecka,

C. mając na uwadze, że obowiązują konwencje o ochronie dziecka i odpowiedzialności rodzicielskiej, a mianowicie: Europejska konwencja o przysposobieniu dzieci z 1967 r., która zmierza do zbliżenia prawa państw członkowskich w przypadkach, w których adopcja pociąga za sobą przemieszczenie dziecka z jednego państwa do drugiego, oraz Konwencja o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego (konwencja haska) z 1993 r.,

D. mając na uwadze, że wszystkie państwa członkowskie UE są sygnatariuszami konwencji haskiej,

E. mając na uwadze, że dzięki konwencji haskiej poczyniono znaczne postępy,

F. mając na uwadze, że konwencja ONZ o prawach dziecka, a także konwencja haska opisują rodzinę jako podstawową grupę społeczną oraz naturalne środowisko dla rozwoju i dobrobytu dziecka w przeważającej większości przypadków, a także jako podstawową opcję opieki nad dzieckiem,

G. mając na uwadze, że jeżeli podstawowym miejscem opieki nad dzieckiem nie może być rodzina, adopcja powinna być drugą naturalną opcją opieki nad nim, zaś umieszczenie dziecka w instytucji opiekuńczej powinno być ostatecznością,

H. mając na uwadze, że problem dzieci znajdujących się w niepewnej sytuacji, a szczególnie dzieci porzuconych lub przebywających w instytucjach opiekuńczych, ma w Europie znaczny wymiar i powinien być rozpatrywany z największą powagą,

I. mając na uwadze, że w UE wciąż stanowią problem: naruszanie praw dzieci, przemoc wobec nich, handel dziećmi w celu nielegalnej adopcji, prostytucji, nielegalnej pracy, przymusowych małżeństw, żebractwa lub w innych nielegalnych celach,

J. mając na uwadze, że ważna jest ochrona prawa dziecka do życia w rodzinie, a także zagwarantowanie, że dzieci nie są zmuszone pozostawać przez długie okresy w sierocińcach,

K. mając na uwadze, że wraz z wejściem w życie traktatu lizbońskiego, zaczęła obowiązywać Karta praw podstawowych Unii Europejskiej; mając na uwadze, że zgodnie z jej art. 24 "dzieci mają prawo do takiej ochrony i opieki, jaka jest konieczna dla ich dobra"; a także mając na uwadze, że art. 3 traktatu lizbońskiego stanowi, iż "ochrona praw dziecka" jest jednym z celów Unii,

1. wzywa do przeanalizowania możliwości skoordynowania na szczeblu europejskim strategii dotyczących instrumentu adopcji międzynarodowej, zgodnie z konwencjami międzynarodowymi, żeby usprawnić pomoc w dziedzinie usług informacyjnych, przygotowania adopcji międzynarodowej, procedury rozpatrywania wniosków o adopcję międzynarodową i usługi poadopcyjne, pamiętając, że wszystkie konwencje międzynarodowe dotyczące ochrony praw dziecka uznają prawo sierot lub dzieci porzuconych do posiadania rodziny i do ochrony;

2. wzywa Komisję do dokonania przeglądu funkcjonowania systemów krajowych na szczeblu europejskim;

3. uważa, że powinno się traktować priorytetowo, kiedy tylko jest to możliwe i zgodnie z najlepszym interesem dziecka, adopcję w kraju pochodzenia dziecka, przy czym możliwym rozwiązaniem może być rodzina zastępcza lub pobyt w domu opieki, bądź znalezienie rodziny w ramach adopcji międzynarodowej, zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem krajowym i konwencjami międzynarodowymi, a umieszczanie w instytucjach opiekuńczych powinno być stosowane wyłącznie jako rozwiązanie tymczasowe;

4. podkreśla, że odnośnie do ochrony praw dziecka w perspektywie długoterminowej musi mieć zastosowanie ustawodawstwo krajowe kraju pochodzenia rodziny pragnącej dokonać międzynarodowej adopcji;

5. wzywa państwa członkowskie i Komisję, by we współpracy z Konferencją Haską, Radą Europy i organizacjami działającymi na rzecz dzieci stworzyły ramy zapewniające przejrzystość i skuteczną ocenę tendencji dotyczących dzieci porzuconych i adoptowanych, w tym poddanych międzynarodowej adopcji oraz skoordynowały swoje działania w celu zapobiegania handlowi dziećmi;

6. wzywa wszystkie instytucje UE do odegrania bardziej aktywnej roli w trakcie Konferencji Haskiej w celu skłonienia jej do poprawy, usprawnienia i ułatwienia procedur adopcji międzynarodowej i zlikwidowania zbędnej biurokracji przy jednoczesnym zobowiązaniu się do zapewnienia ochrony praw dzieci z krajów trzecich;

7. wzywa właściwe organy krajowe do okresowego przedstawiania państwom członkowskim pochodzenia sprawozdań na temat dzieci poddanych międzynarodowej adopcji;

8. zwraca się do państw członkowskich o uznanie psychologicznych, emocjonalnych, fizycznych i społeczno-edukacyjnych następstw, jakie mogą się pojawić w przypadku przeniesienia dziecka z jego miejsca pochodzenia oraz do zaoferowania odpowiedniej pomocy adopcyjnym rodzicom dziecka adoptowanego;

9. wzywa państwa członkowskie, aby zwróciły szczególną uwagę na dzieci ze specjalnymi potrzebami, takie jak dzieci wymagające opieki medycznej czy dzieci niepełnosprawne;

10. przyznaje, że zabezpieczenia proceduralne i właściwa kontrola wszystkich dokumentów adopcyjnych, w tym aktów urodzenia, ułatwiają ochronę dziecka przed naruszaniem jego praw wynikającym z wątpliwości dotyczących jego wieku lub tożsamości; jest przekonany, że rzetelny system rejestracji urodzeń może zapobiec handlowi dziećmi do celów adopcji, i wzywa do rozważenia rozwiązań prawnych ułatwiających wzajemne uznawanie dokumentów niezbędnych do adopcji;

11. wzywa wszystkie instytucje i wszystkie państwa członkowskie UE do aktywnego uczestnictwa w walce z handlem dziećmi do celów adopcji;

12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodniczącemu Rady Europejskiej, Radzie, Komisji, Konferencji Haskiej oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 20 z 20.1.1997, s. 176

⁽²⁾ Dz.U. C 41 E z 19.2.2009, s. 24

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2012.136E.24
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Adopcja międzynarodowa w Unii Europejskiej.
• Data aktu: 19/01/2011
• Data ogłoszenia: 11/05/2012