Porozumienie ramowe w sprawie stosunków Parlamentu Europejskiego z Komisją Europejską.

Porozumienie ramowe w sprawie stosunków Parlamentu Europejskiego z Komisją Europejską

P7_TA(2010)0009

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 lutego 2010 r. w sprawie zmienionego porozumienia ramowego między Parlamentem Europejskim a Komisją na następną kadencję parlamentarną

(2010/C 341 E/01)

(Dz.U.UE C z dnia 16 grudnia 2010 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając "Założenia polityczne dla następnej Komisji" przedstawione przez przewodniczącego-elekta Komisji w dniu 3 września 2009 r.,

– uwzględniając oświadczenie przewodniczącego-elekta Komisji złożone w Parlamencie w dniu 15 września 2009 r. oraz oświadczenie przed Konferencją Przewodniczących z dnia 19 listopada 2009 r.,

– uwzględniając swoją decyzję z dnia 16 września 2009 r.⁽¹⁾, w wyniku której José Manuel Barroso został wybrany na przewodniczącego Komisji,

– uwzględniając aktualne porozumienie ramowe w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim a Komisją⁽²⁾,

– uwzględniając obecne rozwiązania dotyczące wdrażania przez Komisję i Parlament międzyinstytucjonalnego porozumienia w sprawie lepszego stanowienia prawa⁽³⁾,

– uwzględniając doświadczenia zdobyte podczas ostatniej kadencji oraz nowe postanowienia traktatu lizbońskiego, który wszedł w życie z dniem 1 grudnia 2009 r. i który ustala nową równowagę instytucjonalną oraz osiągnięcie porozumienia pomiędzy grupą roboczą Parlamentu Europejskiego do spraw przeglądu porozumienia ramowego a przewodniczącym-elektem Komisji Europejskiej z dnia 27 stycznia 2010 r.,

– uwzględniając art. 17 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 244-248 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

– uwzględniając art. 106 i 107 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że Parlament Europejski i Komisja muszą ze sobą ściśle współpracować, aby pomyślnie i skutecznie stosować "metodę wspólnotową", szczególną odpowiedzialność ponosząc za doprowadzenie do tego, by Unia stanowiła więcej niż sumę swoich elementów składowych,

1. z zadowoleniem przyjmuje nowy wniosek przewodniczącego-elekta w sprawie ustanowienia "szczególnego partnerstwa między Parlamentem Europejskim a Komisją", zgodnie z propozycją zawartą w "Założeniach politycznych dla następnej Komisji", z myślą o określeniu i wprowadzeniu w życie swoistego interesu europejskiego oraz stworzeniu podstawy odnowionej Unii Europejskiej w okresie polizbońskim;

2. wzywa do jak najszybszego dokonania przeglądu porozumienia ramowego między Parlamentem Europejskim a Komisją, które reguluje stosunki dwustronne między obiema instytucjami, przyjmując za punkt wyjścia zobowiązania poczynione przez przewodniczącego-elekta Komisji José Manuela Barroso;

3. w świetle powyższych zobowiązań apeluje w szczególności o włączenie do zmienionego porozumienia ramowego poniższych punktów:

a) gwarancji, że Komisja będzie stosować podstawową zasadę równego traktowania Parlamentu i Rady, zwłaszcza w odniesieniu do dostępu do posiedzeń, wystąpień i innych informacji, w szczególności dotyczących kwestii o charakterze ustawodawczym i budżetowym;

b) wdrażania szczególnego partnerstwa między Parlamentem Europejskim i Komisją na drodze następujących ustaleń:

– przewodniczący Komisji prowadzić będzie regularny dialog z przewodniczącym Parlamentu Europejskiego w sprawie kluczowych kwestii horyzontalnych i ważnych wniosków legislacyjnych; dialog ten powinien również obejmować zaproszenia przewodniczącego Parlamentu do uczestniczenia w posiedzeniach kolegium komisarzy;

– przewodniczący lub wiceprzewodniczący Komisji zapraszany jest do uczestniczenia w posiedzeniach Konferencji Przewodniczących i Konferencji Przewodniczących Komisji, gdy omawiane są szczegółowe kwestie związane z ustalaniem porządku obrad oraz z problematyką ustawodawczą i budżetową;

– corocznie powinny odbywać się spotkania pomiędzy Konferencją Przewodniczących, Konferencją Przewodniczących Komisji i kolegium komisarzy w celu omówienia istotnych spraw, w tym przygotowania i wdrożenia programu prac Komisji;

– w ramach przygotowań i wdrażania legislacji UE, w tym legislacji niewiążącej, Komisja udostępni wszystkie informacje i pełną dokumentację na temat posiedzeń z ekspertami krajowymi; Komisja może również zaprosić ekspertów z Parlamentu na te posiedzenia;

c) zobowiązania Komisji do informowania o konkretnych działaniach podjętych w następstwie wniosków w sprawie inicjatywy prawodawczej po przyjęciu sprawozdania legislacyjnego z własnej inicjatywy zgodnie z art. 225 TFUE w terminie trzech miesięcy od przyjęcia sprawozdania; Komisja przedstawia wniosek legislacyjny w terminie najdłużej jednego roku lub wpisuje wniosek do swojego programu prac na następny rok. Jeżeli Komisja nie przedłoży wniosku, szczegółowo przedstawi Parlamentowi Europejskiemu powody, z jakich tego nie uczyniła;

d) zobowiązania do ścisłej współpracy, już na wczesnym etapie, między Parlamentem a Komisją w sprawie wszelkich wniosków dotyczących inicjatyw prawodawczych wypływających z inicjatyw obywatelskich;

e) zobowiązania Parlamentu i Komisji do uzgodnienia kluczowych zmian w ramach przygotowań do przyszłych negocjacji z Radą dotyczących dostosowania porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa do nowych postanowień traktatu lizbońskiego i, inter alia, zmiany praktyki wdrażania aktualnego porozumienia, między innymi:

– ocena wpływu prowadzona jest pod kierownictwem Komisji według przejrzystej procedury gwarantującej niezależną ocenę; ocena wpływu jest w stosownym czasie publikowana przy uwzględnieniu szeregu różnych scenariuszy, w tym możliwości niepodejmowania działań, i z zasady jest przedstawiana odpowiedniej komisji parlamentarnej podczas okresu konsultacji z parlamentami krajowymi zgodnie z traktatem lizbońskim;

– w dziedzinach, w których Parlament zazwyczaj uczestniczy w procesie legislacyjnym, prawo niewiążące stosuje się w odpowiednich przypadkach i jeżeli jest to należycie uzasadnione po konsultacji z Parlamentem;

– w celu propagowania uproszczenia prawa Unii gwarantuje się stosowanie przekształcenia jako standardowej procedury, o ile jest to możliwe i właściwe, lub zastąpienie go kodyfikacją aktu prawnego w ciągu sześciu miesięcy od jego ostatecznego przyjęcia;

– w celu zapewnienia lepszego monitorowania transpozycji i stosowania prawa Unii Komisja i Parlament starają się wprowadzić obowiązkowe tabele korelacji i wiążące terminy transpozycji, które w przypadku dyrektyw nie powinny w normalnych warunkach przekraczać dwóch lat;

– Komisja udostępnia Parlamentowi zwięzłe informacje o wszystkich postępowaniach w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego od momentu ich wszczęcia, w tym na wniosek Parlamentu w sprawach objętych postępowaniem w sprawie uchybienia o każdym przypadku z osobna i z zachowaniem zasad poufności;

f) zgody na następujące żądania służące poprawie odpowiedzialności organu wykonawczego:

– jeżeli Komisja proponuje zmianę kodeksu postępowania dla komisarzy zwraca się do Parlamentu o wydanie opinii;

– jeżeli Parlament przedstawia zmiany w Regulaminie dotyczące stosunków z Komisją, zwraca się do Komisji o wydanie opinii;

– jeżeli Parlament zwróci się do przewodniczącego Komisji o wycofanie poparcia wobec któregoś z członków Komisji, przewodniczący poważnie rozważy, czy zażądać rezygnacji tego członka, zgodnie z art. 17 ust. 6 Traktatu UE; przewodniczący żąda rezygnacji tego członka lub wyjaśnia Parlamentowi powody swojej odmowy w trakcie najbliższej sesji miesięcznej;

– jeżeli przewodniczący Komisji zamierza dokonać zmian w rozdziale obowiązków komisarzy w trakcie kadencji Komisji zgodnie z art. 248 TFUE, informuje o tym w stosownym czasie Parlament w celu wszczęcia konsultacji parlamentarnej proponowanych zmian z Parlamentem. Decyzja przewodniczącego w kwestii dokonania zmian w rozdziale obowiązków może zostać wdrożona natychmiast;

– jeżeli ma nastąpić wymiana komisarza przewodniczący Komisji poważnie rozważy wynik konsultacji z Parlamentem przed wyrażeniem zgody na decyzję Rady zgodnie z art. 246 TFUE;

– Komisja poprze Parlament w zbliżających się negocjacjach w sprawie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, tak aby zagwarantować jej pełną odpowiedzialność, w tym przejrzyste procedury mianowana specjalnych przedstawicieli i ambasadorów;

– Komisja udzieli Parlamentowi Europejskiemu wsparcia w nadchodzących negocjacjach w sprawie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych w celu kontynuowania i wzmacniania "podejścia wspólnotowego" w zakresie polityki na rzecz rozwoju, w tym programowania i rozwoju instrumentów pomocowych, w szczególności Europejskiego Funduszu Rozwoju, który powinien pozostać w gestii Komisji ponoszącej w tym zakresie odpowiedzialność przed Parlamentem;

– wzorując się na obecnej formule tury pytań z przewodniczącym Komisji, wprowadza się turę pytań z komisarzami, w tym z wiceprzewodniczącym ds. stosunków zewnętrznych/wysokim przedstawicielem Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, w celu zreformowania bieżącej tury pytań;

g) kandydaci na stanowiska dyrektorów naczelnych agencji regulacyjnych powinni zostać przesłuchani przez komisje parlamentarne;

h) Komisja zobowiązuje się do pełnego zaangażowania Parlamentu poprzez niezwłoczne przekazywanie mu kompletnych informacji na każdym wszystkich etapach toczących się negocjacji w sprawie umów międzynarodowych (łącznie z określeniem mandatu negocjacyjnego), w szczególności dotyczących kwestii handlowych oraz innych negocjacji wymagających procedury zgody, tak aby w pełni wprowadzić w życie art. 218 TFUE, przestrzegając roli każdej z instytucji i pełnej zgodności z nowymi procedurami i przepisami dotyczącymi poszanowania zasad niezbędnej poufności;

i) na konferencji międzynarodowej Komisja, w związku z rozszerzeniem uprawnień Parlamentu na mocy Traktatu z Lizbony oraz aby zagwarantować skuteczny przepływ informacji, na wniosek Parlamentu, ułatwia otrzymanie przez przewodniczącego delegacji Parlamentu statusu obserwatora na właściwych posiedzeniach i w tym celu gwarantuje delegacjom Parlamentu dostęp do infrastruktury UE;

j) zobowiązania do poprawy obecnych ustaleń dotyczących programowania za pomocą szeregu środków obejmujących:

– z zasady, przedstawienie wybranych kluczowych inicjatyw Komisji, najpierw na sesji plenarnej, a dopiero później publicznie;

– zobowiązanie ze strony Komisji do szybkiego inicjowania, zgodnie z art. 17 Traktatu UE, "rocznego i wieloletniego programowania Unii w celu osiągnięcia porozumień międzyinstytucjonalnych";

– co roku kolegium komisarzy spotyka się z Konferencją Przewodniczących oraz z Konferencją Przewodniczących Komisji przed przyjęciem programu prac Komisji, łącznie z przyszłymi wnioskami w sprawie uproszczenia, najważniejszymi inicjatywami z zakresu prawa miękkiego i decyzjami o wycofaniu w celu przygotowania debaty i znalezienia wspólnego stanowiska Komisji i Parlamentu;

– zasada, że Komisja powinna uzasadnić niemożność przedstawienia poszczególnych wniosków w programie swoich prac, lub jeżeli odchodzi od tego programu;

4. wzywa Parlament i Komisję do dokonania przeglądu funkcjonowania przyszłego porozumienia ramowego do końca 2011 r.;

5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji nowej Komisji.

______

⁽¹⁾ Protokół z tej daty, P7_PV(2009)09-16, poz. 7.1.

⁽²⁾ Dz.U. C 117 E, z 18.5.2006, s. 123.

⁽³⁾ Dz.U. C 321, z 31.12.2003, s. 1.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2010.341E.1
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Porozumienie ramowe w sprawie stosunków Parlamentu Europejskiego z Komisją Europejską.
• Data aktu: 09/02/2010
• Data ogłoszenia: 16/12/2010