Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2007 r. - Suvikas przeciwko Radzie(Sprawa F-6/07)
(2007/C 56/85)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 10 marca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Risto Suvikas (Helsinki, Finlandia) (przedstawiciel: M.-A. Lucas, avocat)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– uchylenie decyzji komitetu konsultacyjnego do spraw naboru o niewpisaniu skarżącego na listę najlepszych kandydatów w naborze dotyczącym ogłoszenia Rady o wakacie B/024;
– uchylenie tej listy, a także decyzji Rady o zatrudnieniu na stanowiskach, które mają być obsadzone, kandydatów wpisanych na tę listę i o niezatrudnianiu skarżącego;
– zasądzenie od Rady na rzecz skarżącego odszkodowania w wysokości sześcioletniej różnicy między wynagrodzeniem, które by otrzymywał gdyby był zatrudniony a wynagrodzeniem z innego tytułu oraz 25.000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę;
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Rada opublikowała w dniu 14 października 2005 r. ogłoszenie o wakacie na 8 stanowiskach członka personelu tymczasowego "Duty oficer". Skarżący, który pracował już jako oddelegowany ekspert krajowy, zgłosił swą kandydaturę. W dniu 20 lutego 2006 r. poinformowano go, że po przeprowadzeniu postępowania w sprawie naboru nie został wpisany na krótką listę.
Na poparcie swej skargi, skarżący podnosi trzy zarzuty.
W pierwszym z nich podnosi naruszenie pkt 4 ogłoszenia, a także zasady obiektywizmu, przejrzystości i równego traktowania. W szczególności, choć kandydaci zewnętrzni ocenieni zostali przez komitet konsultacyjny do spraw naboru na podstawie rozmów i badania świadectw posiadanych przez nich kwalifikacji, to kandydaci pracujący już w charakterze "Duty officers", będący ekspertami krajowymi, oceniani byli na podstawie opinii przełożonych co do sposobu wywiązywania się przez nich ze swych obowiązków. Rada nie wykazała jego zdaniem, że ta zarzucana nieprawidłowość nie miała wpływu na wyniki naboru.
W drugim zarzucie skarżący podnosi naruszenie prawa do obrony z tej przyczyny, że kandydaci wewnętrzni, skoro oceniani byli zgodnie z wyżej opisaną procedurą, to powinno się ich powiadomić z wyprzedzeniem o opinii ich przełożonych, tak by mogli się bronić.
Trzeci zarzut dotyczący naruszenia art. 9 i 12 ust. 1 warunków zatrudnienia innych pracowników, a także zasady bezstronności, obiektywizmu i równego traktowania, podzielony jest na trzy części.
W pierwszej z nich skarżący podnosi, że niektórzy członkowie komitetu do spraw naboru znajdowali się w sytuacji konfliktu interesów w stosunku do niektórych kandydatów i że z tego powodu niektórzy kandydaci ocenieni zostali poza procesem naboru, o którym mowa w ogłoszeniu.
W drugiej części skarżący twierdzi, że komitet ocenił świadectwa posiadanych kwalifikacji z pominięciem poziomu, okresu i szczegółowości ich wykształcenia i doświadczenia zawodowego.
W trzeciej części skarżący podnosi, że zakładając nawet dopuszczalność co do zasady oceny kandydatów wewnętrznych w oparciu o opinię ich bezpośrednich przełożonych, to tym niemniej postępowanie to było nieprawidłowe w takim zakresie w jakim opinie te nie były w należyty sposób uwzględnione przy sporządzaniu listy laureatów, a to w szczególności z powodu wyżej opisanego konfliktu interesów.
