Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. o pomiarze morskich statków handlowych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 24 listopada 1927 r.

w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. o pomiarze morskich statków handlowych.

Na podstawie art. 30 i 31 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. o pomiarze morskich statków handlowych (Dz. U. R. P. № 47, poz. 422) zarządzam co następuje:

§ 1. 1 Dla określenia pojemności użytecznej (objętościowej zdolności ładunkowej) statku stwierdza się jego pojemność przez pomiar.

Pomiar dokonywa się sposobem i wedle zasad zawartych w załączonym do niniejszego rozporządzenia regulaminie (załącznik № 1).

§ 2. 2 Pomiarów statku dokonywa się w legalnych jednostkach miar (dekret o miarach z dnia 8 lutego 1919 r. - Dz. P. P. P. № 15, poz. 211 i rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 7 kwietnia 1919 r. o legalnych jednostkach miar- Dz. P. P. P. № 41, poz. 299).

W świadectwie pomiarowem i protokóle pomiarowym pojemności brutto i netto statku wyraża się w metrach sześciennych i angielskich tonnach rejestrowych. Jedną angielską tonnę rejestrową (100 stóp angielskich sześciennych) należy przyjmować za równą 2,83 metrów sześciennych.

§ 3. Urząd marynarki handlowej wystawia świadectwa pomiarowe według wzorów załączonych do niniejszego rozporządzenia (załączniki № 2, 3, 4). Świadectwo pomiarowe statku pokładowego, pomierzonego sposobem zwykłym, wystawia się według wzoru-załącznik № 2, statku bezpokładowego według wzoru-załącznik № 3 i statku pokładowego pomierzonego sposobem skróconym według wzoru-załącznik № 4.

Urząd marynarki handlowej prowadzi dziennik pomiarowy według wzoru-załącznik № 5.

§ 4. Świadectwo pomiarowe statku wystawia się w dwu egzemplarzach. Jeden egzemplarz otrzymuje właściciel lub kapitan statku po uiszczeniu opłaty za pomiar, ustalonej przez urząd marynarki handlowej, drugi przechowuje się w aktach urzędu marynarki handlowej.

§ 5. Świadectwa pomiarowe, wystawione przez władze polskie przed wejściem w życia niniejszego rozporządzenia, tracą moc obowiązującą z dniem 1 kwietnia 1928 r. i muszą być do tego terminu wymienione na świadectwa pomiarowe, wystawione zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  № 1

REGULAMIN

obejmujący obliczenie pojemności morskiego statku handlowego, sprawdzenie tożsamości statku, sposoby pomiaru statku, narzędzia pomiarowe, ich przechowywanie i kontrolowanie oraz prowadzenie protokółu pomiarowego i wydanie świadectw pomiarowych.

Rozdział  I.

Zasady pomiaru.

§ 1. Przez pomiar ustala się pojemność statku brutto i netto.

§ 2. Pomiar statku obejmuje pomieszczenia, położone pod najwyższym pokładem jak również nadbudówki, stale na tym pokładzie lub nad nim umocowane.

Pojemność brutto.

§ 3. Pojemność brutto składa się z pojemności następujących części statku:

1) 3 pomieszczeń pod pokładem pomiarowym (§ 13), z wyłączeniem pomieszczeń podwójnego dna dla balastu wodnego,

2) pomieszczeń między poszczególnymi pokładami ponad pokładem pomiarowym,

3) stałych i zamkniętych nadbudówek.

Za stałe i zamknięte nadbudówki uważa się takie nadbudówki na górnym pokładzie lub nad nim, które mogą być przeznaczone do przechowywania ładunku, zapasów lub paliwa albo też do umieszczenia pasażerów i załogi, jak to: bak, środkowa nadbudówka, jut, półpokład, mostek, lub inne nadbudówki i pomieszczenia, oddzielnie wybudowane na pokładach, a ograniczone przykryciem górnem i ścianami bocznemu, i zaopatrzone w stałe lub zdejmowane drzwi czy też inne urządzenia, całkowicie zamykające pomieszczenie.

4) 4 tej części ogólnej pojemności wszystkich luk, znajdujących się na najwyższym pokładzie lub nad nim, która przekracza ¹/2% pojemności brutto, "licząc bez luk.

§ 4. Wliczeniu do pojemności brutto nie podlegają następujące pomieszczenia, o ile znajdują się w nadbudówkach, na najwyższym pokładzie lub nad nim:

1) wszystkie kryte i zamknięte ubikacje, nadające się wyłącznie do pomieszczenia maszyn pomocniczych, jak pomocniczy kocioł, pomocniczy zespół mechaniczny, dostarczający energji elektrycznej dla oświetlenia i dla radjo w wypadku niebezpieczeństwa morskiego, miejsce lub miejsca zajęte przez windy (szpil, braszpil) i sterową maszynę, o ile ubikacje te nie są większe niż ich cel tego wymaga,

2) budka sternika, służąca jako schron dla sternika lub innych pracowników przy sterze, o ile ubikacja ta nie jest większa, niż powyższy cel tego wymaga,

3) budki dla kuchni i piekarni, zaopatrzone w piece, pomieszczenie aparatu destylacyjnego, o ile pomieszczenia te nie są większe niż wymaga potrzeba ochrony obsługi tych urządzeń,

4) ustępy, przeznaczone dla oficerów i załogi statku, o ile ilość ich i rozmiar nie przekraczają potrzeby. Na statkach, przeznaczonych głównie do przewozu pasażerów, nie wlicza się pozatem do pojemności brutto po jednym ustępie na każdych pięćdziesięciu pasażerów. Całkowita ilość ustępów, wyłączonych od pomiaru, nie może jednak przekraczać dwunastu,

5) wszystkie oddzielnie na pokładzie lub nad nim umieszczone wejścia i świetlne luki, o ile nie mogą być użyte do żadnego innego celu,

6) następujące nadbudówki, o ile Ministerstwo Przemysłu i Handlu na skutek umotywowanego podania właściciela statku upoważni urząd marynarki handlowej do niewliczania tych pomieszczeń do pojemności brutto:

a) nadbudówki, służące jako schronienie dla podróżnych pokładowych przed niepogodą i falami w czasie podróży w przybrzeżnej i małej żegludze;

b) nadbudówki na górnym pokładzie z jedną lub więcej otwartemi na całej ich wysokości ścianami;

c) nadbudówki, sięgające od burty do burty, które posiadają przynajmniej w jednej z końcowych swych przegród z każdej strony statku po jednym lub więcej otworów, o wymiarze każdego co najmniej: szerokości 0,91 metra, wysokości 1,22 metra, z progiem nad pokładem nie wyższym jak 0,61 metra. Otwory te nie mogą posiadać urządzonego nastałe zamknięcia, drzwi, zawias dla drzwi, uszczelnienia, skobli, haków, śrub zamykających i t. d., ani też żadnego urządzenia, mogącego wskazywać na stałe urządzenie dla zamykania nadbudówki.

Obecność w przegrodzie nadbudówki jednego otworu przepisanego wyżej wymiaru uważać można za powód dostateczny do niewliczenia tej nadbudówki do pojemności brutto, o ile oprócz tego otworu pomieszczenie nadbudówki zaopatrzone jest od strony każdej burty w dostateczną ilość otworów burzowych i szpigatów (patrz niżej § 5 pkt. 3);

d) nadbudówki sięgające od burty do burty, które posiadają w obu burtach otwory dostatecznych wymiarów i są zaopatrzone z każdej burty w dostateczną ilość otworów burzowych i szpigatów.

§ 5. Jeżeli najwyższy pokład, ciągnący się na całej lub przeważnej części długości statku, posiada stały otwór niżej podanego wymiaru i wykonania, tak zwany pokładowy otwór pomiarowy, lub jeżeli znajdują się w zewnętrznej burcie stałe otwory dostatecznego wymiaru, tak zwane boczne otwory pomiarowe, i w obu wypadkach w pobliżu otworu względnie otworów pomiarowych lub też niżej nich są otwory burzowe i szpigaty dostatecznych wymiarów i wielkości - może być taki pokład uważany jako pokład ochronny, tak zwany Shelter. Pomieszczenie między ochronnym pokładem, a leżącym bezpośrednio niżej, można traktować przy pomiarze, jako nadbudówką i nie wliczać do pojemności brutto, o ile Ministerstwo Przemysłu i Handlu, na skutek umotywowanego podania właściciela statku, upoważni urząd marynarki handlowej do niewliczania tego pomieszczenia do pojemności brutto, i o ile zostaną zachowane następujące warunki lub też stwierdzone następujące dane:

1) statek jest z ochronnym pokładem-tak zwany "Shelter-deck-Ship", i jego wolna burta mierzona jest do pokładu, leżącego bezpośrednio niżej ochronnego pokładu,

2) najwyższa dopuszczalna linja zanurzenia ładunkowego dla wolnej burty w wodzie morskiej latem leży nie wyżej górnej powierzchni poszycia żelaznego pokładu względnie górnej powierzchni desek pokładowych pokładu, leżącego bezpośrednio pod ochronnym pokładem,

3) pomieszczenie zaopatrzone w otwór ma między ograniczającemi je przegrodami z każdej burty co najmniej po jednym otworze burzowym wymiaru 0,38 metra i 0,51 metra i po szpigacie o przekroju w świetle, nie mniejszym niż płaszczyzna koła o średnicy 9 centymetrów. Otwory burzowe i szpigaty nie mogą posiadać urządzenia do ich zamykania,

4) otwór pomiarowy w ochronnym pokładzie odpowiada następującym warunkom:

a) musi być umieszczony symetrycznie do środkowego podłużnego przekroju statku;

b) jeżeli znajduje się na rufie-jego rufowa krawędź musi być oddalona od tylnej powierzchni sztaby tylnej na odległość nie mniejszą niż jedna dwudziesta długości statku, ustalonej według § 12 pkt. 1;

c) jeżeli znajduje się na dziobie - jego dziobowa krawędź musi być oddalona od sztaby przedniej na odległość nie mniejszą niż jedna piąta długości statku;

d) długość w świetle otworu winna być nie mniejszą niż 1,22 metra, szerokość - równa co najmniej szerokości normalnej tylnej luki ładunkowej, a wysokość progu otworu pomiarowego ponad pokładem, o ile otwór będzie zaopatrzony w próg, nie może przekraczać 0,30 metra;

e) musi być chroniony barjerką ze słupami; słupki muszą być tak umocowane, by nie mogły schylać się ku wewnątrz otworu.

Uwaga 1:

Otwór pomiarowy może być zaopatrzony w pokrycie prowizoryczne (nie stałe) z umocowaniem zdołu. Pokrycie może być drewniane; pokrycie żelazne nie jest dopuszczalne.

Wszystkie otwory na górnym pokładzie muszą być zaopatrzone w należyte środki dla ich zakrywania i zaklinowywania.

Uwaga 2:

Jeżeli otwór względnie otwory pomiarowe są na rufie i we wszystkich poprzecznych, sięgających od burty do burty przegrodach, w kierunku dziobu statku, między pokładami ochronnym a niżej położonym znajdują się w każdej przegrodzie co najmniej po dwa otwory, posiadające wymiar i wykonanie zgodnie z przepisami § 4 pkt. 6 lit. "c" i są ustawione z każdej burty, z obu stron przegród co najmniej po jednym szpigacie wymiarów powyżej podanych-to objętych temi przegrodami pomieszczeń nie wlicza się do pojemności brutto.

§ 6. Pomieszczenia, niewliczane do pojemności brutto na podstawie §§ 4 i 5, będą uwidocznione w świadectwie pomiarowem z podaniem ich wymiarów. W razie gdyby takich ubikacyj nie było, urząd marynarki handlowej zaznaczy to w świadectwie pomiarowem.

Pojemność netto.

§ 7. Pojemność statku netto otrzymuje się po potrąceniu od pojemności brutto wszystkich pomieszczeń statku, wymienionych w §§ 8, 9, 10 i 11, o ile te pomieszczenia odpowiadają przepisom i warunkom w tychże §§-ach zawartym i o ile zostały poprzednio włączone do pojemności brutto.

§ 8. Na statku wszelkiego rodzaju potrąca się od pojemności brutto w celu otrzymania pojemności netto następujące pomieszczenia:

1) wszelkie pomieszczenia oddzielne zarówno nad najwyższym pokładem, jak i pod nim, przeznaczone wyłącznie dla załogi, jednakże tylko w tej mierze, w jakiej ich pojemność jest dostosowana do celów, jakim mają służyć; umywalnie, łazienki dla załogi, o ile ilość ich i rozmiar nie przekraczają potrzeby.

Oficerskie jadalnie i łazienki na statkach, przeznaczonych głównie dla przewozu pasażerów, potrąca się od pojemności tylko wtedy, jeśli na statku znajdują się takież urządzenia dla użytku pasażerów,

Uwaga 1:

O ile pomieszczenia ustępów dla załogi, kuchni, piekarni, dla destylacyjnego aparatu, jak również pomieszczenia dla uruchomienia steru i wind, zostały wliczone do pojemności brutto, to należy je potrącić.

Uwaga 2:

Pomieszczenia dla zapasów aprowizacji, łańcuchów kotwicznych i kuchnie dla pasażerów nie ulegają potrąceniu z pojemności brutto.

2) pomieszczenie, przeznaczone wyłącznie dla osobistego użytku kapitana,

3) osobne pomieszczenia dla przechowywania map, instrumentów nawigacyjnych, sygnałów, radjotelegrafji, podwodnej sygnalizacji i t. p. Na statkach, na których zainstalowane są powyższe przedmioty w salonie, potrąca się połowę pojemności salonu, lecz nie więcej jak trzy tonny rejestrowe,

4) 5 pomieszczenia dla przechowywania sprzętu bosmańskiego w następujących rozmiarach:

na statkach rybackich, które przechowują sprzęt bosmański w ładowni - 8,5 metrów sześciennych

na statkach o pojemności tonn brutto:

do	150		-	nie	więcej	niż	8,5 metrów sześciennych
od	150	do	500	"	"	"	2% pojemności brutto
"	500	"	1.000	"	"	"	28,3 metrów sześciennych
ponad			1.000	"	"	"	1% pojemności brutto,

a w każdym razie najwyżej 212 metrów sześciennych,

5) pomieszczenia, zajęte przez maszynę pomocniczą i kocioł pomocniczy, o ile te urządzenia maszynowe są połączone z głównemi pompami statku,

6) wszelkie pomieszczenia, umieszczone wyżej lub niżej górnego pokładu (oprócz dna podwójnego), użyte lub przystosowane wyłącznie dla wodnego balastu, włączając w to zderzeniowe przedziały na dziobie i rufie, jeżeli dostęp do każdego z powyższych pomieszczeń uskuteczniony być może tylko przez jeden zwyczajny właz (manloch) dostatecznych wymiarów. Powierzchnia włazu nie może przekraczać 0,186 metra kwadratowego.

Wszystkie wymienione w niniejszym § pomieszczenia potrąca się od pojemności brutto, o ile posiadają odpowiednią dla swego przeznaczenia i celu konstrukcję, urządzenie i wielkość.

Uwaga:

Przeznaczenie potrąconego pomieszczenia i jego pojemność muszą być oznaczone stałym i wyraźnie widocznym napisem, umieszczonym z zewnątrz przy wejściu.

§ 9. Na statku żaglowym (z napędem jedynie żaglowym) potrąca się od pojemności brutto dla otrzymania pojemności netto, oprócz pomieszczeń wymienionych w § 8, skład dla żagli, jeśli skład ten służy wyłącznie dla tego celu. Potrącenie to nie może przekraczać jednak 2¹/₂% pojemności brutto.

Uwaga:

Przeznaczenie składu i jego pojemność winny być oznaczone stałym i wyraźnie widocznym napisem umieszczonym z zewnątrz przy wejściu.

§ 10. Na statkach poruszanych parą lub innym napędem mechanicznym potrąca się od pojemności brutto dla otrzymania pojemności netto oprócz pomieszczeń, wymienionych w § 8, również pomieszczenia, zajęte i niezbędne dla wytwarzania siły pędnej, w sposób następujący:

1) na statkach, których pojemność pomieszczenia maszynowego mieści się w granicach od 20 do 30% pojemności brutto na kołowcach, i od 13 do 20% na śrubowcach, potrącenie wynosi dla kołowców 37%, a dla śrubowców 32% pojemności brutto,

2) na statkach, których pojemność pomieszczenia maszynowego wynosi na kołowcach mniej niż 20%, a na śrubowcach mniej niż 13% pojemności brutto- potrącenie wynosi dla kołowców 1,50 pojemności pomieszczenia maszynowego, a dla śrubowców 1,75 pojemności pomieszczenia maszynowego. Ministerstwo Przemysłu i Handlu może jednakże w poszczególnych wypadkach polecić zastosowanie sposobu potrącenia, podanego w pkt. 1,

3) na statkach, których pojemność pomieszczenia maszynowego przekracza na kołowcach 30%, a na śrubowcach 20% pojemności brutto, potrącenie ustala się w sposób podany w punkcie 1 lub 2 zależnie od wyboru, zgłoszonego na piśmie przez właściciela lub kapitana statku. Jeżeli właściciel lub kapitan statku nie skorzysta z tego uprawnienia, stosuje się pkt. 1.

Na wszystkich statkach, za wyjątkiem holowników, służących wyłącznie do holowania lub lodołamania, potrącenie uskuteczniane na podstawie przepisów niniejszego paragrafu nie może przekraczać 55% tej pojemności brutto, która pozostaje po uwzględnieniu potrąceń, wymienionych w § 8.

§ 11. 6 Pomieszczenie maszynowe obejmuje przestrzeń, zajętą przez maszyny, bezpośrednio pracujące dla napędu statku (tak zwane maszyny główne), instalacje wytwarzania siły pędnej (kotły), maszyny i kotły pomocnicze, znajdujące się w obrębie przedziałów maszynowych i kotłowych i pozostające w łączności z maszynami głównemi, przestrzeń niezbędną dla prawidłowej obsługi, oraz dla dostarczania powietrza i światła, a również na statkach śrubowych tunel lub pomieszczenia wału wraz z wyjściem na pokład.

Wyszczególnione pomieszczenia traktuje się jako pomieszczenie maszynowe, o ile są konieczne dla należytego działania instalacji, wytwarzającej siłę pędną, i są należytej wielkości. Winny być zatem zaliczone do pomieszczenia maszynowego, w sensie powyższego przepisu, dla potrącenia od pojemności brutto następujące pomieszczenia:

1) całkowita przestrzeń pod najbliższym pokładem, położonym nad pomieszczeniem maszyny głównej, zajęta przez instalację mechaniczną, tunele względnie pomieszczenia wału na statkach śrubowych wraz z wyjściami z tuneli bezpośrednio na pokład w postaci samoistnych luk wyjściowych,

2) te części pomieszczeń nad najbliższym pokładem, położonym nad pomieszczeniem maszyny głównej, jak i pomieszczenia maszynowe nad górnym pokładem, dla dostarczania światła i powietrza (szachty i nadbudówki), które na skutek umotywowanego podania właściciela statku właściwy urząd marynarki handlowej zaliczy do pomieszczenia maszynowego, o ile

a) zabezpieczone są od działania fal i konstrukcją swą nie zmniejszają bezpieczeństwa statku w morzu,

b) nie mogą być użyte dla innego celu niż dla umieszczenia i obsługi maszyn lub dla dostarczania światła i powietrza,

c) posiadają odpowiednie wymiary. Szerokość szachty, służącej dla dostępu światła i powietrza do maszyn i kotłów nie może być większa od połowy największej szerokości statku, a długość nie większa od długości przedziału maszynowego i kotłowego; długość pokrytej części szachty potrąca się od całej długości szachty.

Uwaga 1:

Pomieszczenia wymienione w pkt. 2, o ile zostaną zaliczone do pomieszczenia maszynowego, posiadać muszą stały napis z zewnątrz pomieszczenia o traktowaniu go przy pomiarze jako części pomieszczenia maszynowego.

Uwaga 2:

Statki motorowe, łodzie motorowe lub statki poruszane napędem elektrycznym będą traktowane przy pomiarze jako statki parowe.

Uwaga 3:

Wszelkich pomieszczeń dla paliwa, baterji akumulatorów, smarów i wody dla zaopatrzenia kotłów i maszyn oraz kajut, schowków i magazynów w pomieszczeniach maszynowych i kotłowych, jak również wszelkich pomieszczeń niezbędnych dla bezpiecznej pracy mechanizmów, nie używanych dla napędu statku - nie włącza się do pojemności pomieszczenia maszynowego w myśl niniejszego regulaminu.

Rozdział  II.

Sprawdzanie tożsamości statku.

§ 12. 7 Przed przystąpieniem do pomiaru urząd marynarki handlowej sprawdza tożsamość statku przez zdjęcie głównych wymiarów korpusu statku; wymiary te są następujące:

1) Przy statkach pokładowych:

a) długość między przednią powierzchnią sztaby przedniej, a tylną powierzchnią sztaby tylnej, mierzona na najwyższym stałym pokładzie,

b) największa szerokość między zewnętrznemi powierzchniami zewnętrznego poszycia obu burt,

c) głębokość wnętrza statku w środku długości, ustalonej jak wyżej, mierzona miedzy dolną powierzchnią najwyższego stałego pokładu, a górną powierzchnią denników lub jej przedłużeniem, obok kila, lub górną powierzchnią wewnętrznego dna podwójnego, o ile takie istnieje,

d) przy statkach, poruszanych napędem mechanicznym, największa długość przedziału maszynowego wraz ze stałem i pomieszczeniami dla paliwa, mierzona miedzy przegrodami sięgającemi od burty do burty, a ograniczającemi ten przedział.

Jeżeli pomiaru dokonano w postępowaniu skróconem, to należy uwzględnić zamiast głębokości, określonej pod lit. c), obwód statku ustalony według § 23.

2) Przy statkach bezpokładowych:

a) długość między przednią powierzchnią sztaby przedniej, a tylną powierzchnią sztaby tylnej, mierzona na wysokości górnej krawędzi najwyższego, stale umocowanego, pasa poszycia obu burt,

b) szerokość między zewnętrznymi powierzchniami zewnętrznego poszycia obu burt, mierzona w środku długości, ustalonej jak pod lit. a) niniejszego punktu,

c) głębokość, mierzona w środku długości, ustalonej jak wyżej między górnym punktem, podanym w § 21, a górną powierzchnią denników lub jej przedłużeniem obok kila.

Główne wymiary korpusu statku są wymiarami rejestracyjnemi statku; umieszcza się je w świadectwie pomiarowem.

Rozdział  III.

Sposoby pomiaru statku.

A.

Postępowanie przy pomiarze sposobem zwykłym.

§ 13. 8 Statki pokładowe.

Górny pokład na statkach, posiadających mniej niż trzy pokłady, a drugi od dołu na statkach posiadających trzy pokłady lub więcej, jest pokładem pomiarowym.

Pomieszczenia, znajdujące się pod pokładem pomiarowym pomierza się jako jedną całość. Pomieszczenia, znajdujące się ponad pokładem pomiarowym, pomierza się każde zosobna bez względu na to, czy tworzą je pokłady, czy też nadbudówki.

Za pokłady uważa się tylko te, które ciągną się bez przerwy od dziobu do rufy statku, a których pokładniki (bimsy) połączone za z resztą korpusu statku w sposób trwały i stale są przykryte. Otwory lub ogrodzenia przedziałów maszynowych i kotłowych, jak również luki, nie stanowią przerwy pokładu.

Również zagłębienia, względnie wzniesienia, choćby nawet zajmowały całą szerokość statku, jeżeli suma długości tych przerw nie wynosi połowy długości odnośnego pokładu, nie stanowią przerwy pokładu. Jeżeli natomiast suma długości zagłębionych, czy też wzniesionych części pokładu przekracza połowę jego długości, to za pokład uważa się te właśnie części i ich przedłużenia.

Niepokryte zagłębienia pokładu mierzy się oddzielnie, a pojemność ich potrąca się z otrzymanej pojemności przestrzeni pod pokładem.

§ 14. Długość statku mierzy się na górnej powierzchni pokładu pomiarowego w prostej linji od wewnętrznej powierzchni wewnętrznego poszycia burty przy sztabie przedniej do wewnętrznej powierzchni środkowej podpory rufy, albo do wewnętrznej powierzchni wewnętrznego poszycia burty na rufie w środkowym podłużnym przekroju statku.

Przy pomiarze długości statku uwzględnia się średnią grubość wewnętrznego poszycia burty. Jeżeli dziób i rufa statku są odchylone na zewnątrz, potrąca się od tej długości:

1) rzut na prostą mierzonej długości - odcinka linji dziobu, zawartej między górną i dolną powierzchnią pokładu,

2) rzut na prostą mierzonej długości - odcinków linji rufy, zawartych między górną i dolną powierzchnią pokładu i jedną trzecią wielkości wygięcia pokładnicy.

Jeżeli zaś dziób i rufa są nachylone ku wewnątrz, to do długości, pomierzonej na pokładzie pomiarowym, dodaje się długość przestrzeni, wymierzonej wewnątrz statku od punktów końcowych pomiaru długości na pokładzie do wewnętrznej powierzchni burty na dziobie i rufie w największej długości statku.

Długość mierzy się na pokładzie pomiarowym w płaszczyźnie równoległej ze środkowym podłużnym przekrojem statku. Linje, po których mierzy się długość, prowadzić należy poza lukami i innemi przeszkodami na pokładzie; końce tych linij znaczy się na pokładzie i rzuca się je na linję, leżącą w środkowem podłużnym przekroju statku. Od tak uzyskanych punktów mierzy się długość od dziobu do rufy statku, i tak mierzona długość stanowi długość pomiarową statku.

Długość pomiarową dzieli się na równe części, mianowicie:

do	15	metrów		-	na 4 równe części,
ponad	15	"	do	37	metrów	-na	6
"	37	"	"	55	"	-"	8
"	55	"	"	69	"	-"	10
"	69	"				-"	12

Punkty podziału długości pomiarowej zwą się punktami podziałowemi długości.

§ 15. 9 Na każdym punkcie podziałowym długości pomiarowej dokonywa się pomiaru poprzecznego przekroju wnętrza pod pokładem pomiarowym.

Jako głębokość przekroju mierzy się pionową odległość dwóch punktów, położonych w płaszczyźnie równoległej do podłużnego przekroju statku, z których jeden leży na dolnej powierzchni pokładu pomiarowego lub na jego przedłużeniu, a drugi na górnej powierzchni denników lub na jej przedłużeniu obok kila, zmniejszoną o trzecią część wygięcia pokładnika (bimsa) pokładu pomiarowego w danym przekroju i o średnią grubość stałej lub trwale umocowanej okładziny (poszycia wewnętrznego) denników, o ile denniki okładzinę taką posiadają.

Na statkach posiadających wzniesioną platformę nad dnem niezaopatrzonem w okładzinę, głębokość mierzy się wdół przez platformę do górnej powierzchni denników lub jej przedłużenia obok kiła, zmniejszoną o grubość tej platformy.

Na statkach z dnem podwójnem głębokość przekroju mierzy się od dolnej powierzchni pokładu pomiarowego lub jej przedłużenia do górnej powierzchni wewnętrznego dna podwójnego z potrąceniem trzeciej części wygięcia pokładnika (bimsa) pokładu pomiarowego w danem miejscu i średniej grubości stałej, trwale umocowanej okładziny dna podwójnego, o ile taka istnieje.

Jeżeli podwójne dno lub jego części są użyte dla przewożenia ładunku, zapasów lub olejów, to objętość komór dna podwójnego, użytych dla ładunku, zapasów lub olejów oblicza się ł dodaje, na czas zajmowania tych komór przez ładunek, zapasy lub oleje, do pojemności netto statku, podanej w świadectwie pomiarowem.

W razie, gdy istnieją przerwy dna podwójnego lub wysokość dna podwójnego jest zmienna, to pomiar statku poniżej pokładu pomiarowego odbywa się częściami w zależności od wysokości dna podwójnego. Długość każdej takiej części statku dzieli się na tę ilość części i wymierza się w ten sposób, jak przewidziane jest dla długości pomiarowej w § 14.

§ 16. 10 Jeżeli głębokość przekroju poprzecznego, przechodzącego przez środkowy punkt podziałowy długości statku nie wynosi więcej niż 5 metrów, w takim razie głębokość każdego przekroju poprzecznego dzieli się na 4 równe części. Przez każdy z trzech środkowych punktów podziału jako też przez górny i dolny końcowy punkt głębokości mierzy się wewnętrzne szerokości każdego przekroju pod kątem prostym do płaszczyzny przekroju podłużnego statku.

Przy statkach żelaznych lub stalowych zwykłej budowy, które nie posiadają wewnętrznego poszycia burty, mierzy się szerokość miedzy wewnętrznemi krawędziami kątowników lub belek wręg. Jeżeli wewnętrzne poszycie składa się z umocowanych na stałe listew z niezakrytą między dwiema sąsiedniemi listwami przestrzenią nie więcej jak 0,3 metra, mierzy się szerokość do wewnętrznej powierzchni listew. Jeżeli natomiast nie zakryta między temi listwami przestrzeń jest większa niż 0,3 metra, dodaje się do szerokości, mierzonej między wewnętrznemi krawędziami wręg, średnie grubości listew obu burt. Grubość wewnętrznego poszycia, przyjmowana w obliczeniu szerokości przekroju, nie może przekraczać 75 milimetrów z każdej burty.

Jeżeli przedziały ładunkowe, przeznaczone na chłodnie, mają izolację, wystającą ponad wręgi względnie ponad denniki dna podwójnego, należy przy pomiarze szerokości i głębokości potrącić średnią grubość izolacji, nie więcej jednak niż 75 milimetrów.

Za wewnętrzne poszycie należy uważać tylko takie, które umocowane jest do korpusu statku na stałe.

Celem obliczenia powierzchni przekrojów poprzecznych numeruje się wymierzone szerokości każdego przekroju w ten sposób, że górną szerokość oznacza się cyfrą l, a następne kolejno cyframi 2, 3, 4, dolną zaś cyfrą 5. Drugą i czwartą szerokość mnoży się przez 4, a trzecią przez 2. Do sumy tych iloczynów dodaje się szerokość pierwszą i piątą. Uzyskany rezultat mnoży się przez trzecią część wzajemnego rozstępu szerokości; iloczyn ten stanowi powierzchnię przekroju.

Jeżeli jednak głębokość przekroju poprzecznego, przechodzącego przez najbliższy środka punkt podziałowy długości, wynosi więcej niż 5 metrów, to dzieli się głębokość każdego przekroju nie na 4, lecz na 6 równych części.

Pomiar i obliczenie powierzchni przekroju odbywa się w sposób podany wyżej. Mnoży się mianowicie drugą, czwartą i szóstą szerokość przez cztery, trzecią i piątą przez dwa, a do sumy tych iloczynów dodaje się pierwszą i siódmą szerokość. Tę łączna sumę mnoży się przez trzecią część wzajemnego rozstępu szerokości, a otrzymany iloczyn określa powierzchnię przekroju.

§ 17. Z powierzchni wszystkich poszczególnych przekrojów poprzecznych, otrzymanej według przepisów § 16, oblicza się pojemność wnętrza statku, znajdującego się pod pokładem pomiarowym w sposób następujący:

Przekroje numeruje się kolejno liczbami 1, 2, 3 i t. d. w ten sposób że 1 oznacza przekrój, przechodzący przez początkowy punkt na dziobie statku, a ostatni numer określa przekrój, przechodzący przez końcowy punkt długości na rufie. Wielkość każdego przekroju, oznaczonego numerem parzystym, mnoży się przez cztery, a każdego nieparzystego, z wyjątkiem pierwszego i ostatniego przez dwa, i do sumy tych iloczynów dodaje się wielkość przekroju pierwszego i ostatniego. Tę łączną sumę mnoży się przez trzecią część wzajemnego rozstępu przekrojów. Uzyskany iloczyn stanowi pojemność wnętrza statku, znajdującego się pod pokładem pomiarowym.

§ 18. Jeżeli statek posiada nad pokładem pomiarowym jeszcze dalsze pokłady, to pojemność przestrzeni między pokładami, leżącemi nad pokładem pomiarowym, mierzy się dla każdej przestrzeni między pokładami oddzielnie w sposób następujący:

Wewnętrzna długość przestrzeni między pokładem pomiarowym a najbliższym nad nim - trzecim pokładem - mierzy się na połowie wysokości tej przestrzeni od wewnętrznej powierzchni poszycia przy sztabie przedniej do wewnętrznej powierzchni poszycia wręg na rufie. Długość tę dzieli się na tę samą ilość równych części, na jaką była podzielona długość pokładu pomiarowego. W każdym z punktów podziału wymierza się naprzód pionowy odstęp dolnej powierzchni trzeciego pokładu od górnej powierzchni pokładu pomiarowego lub ich przedłużenia. Średnia arytmetyczna tych pomiarów określa średnią wysokość przestrzeni między pokładami. W każdym ze wspomnianych punktów podziału, jako też w punktach końcowych długości na dziobie i na rufie mierzy się wewnętrzne szerokości w myśl § 16, w połowie wysokości. Szerokości te oznacza się kolejno numerami l, 2, 3 i t. d. w ten sposób, że szerokość u sztaby przedniej otrzymuje numer 1. Wszystkie szerokości oznaczone numerami parzystemi mnoży się przez cztery, a oznaczone numerami nieparzystemi, z wyjątkiem pierwszej i ostatniej, przez dwa. Sumę tych iloczynów wraz z pierwszą i ostatnią mnoży się przez trzecią część rozstępu szerokości pomiędzy sobą. Iloczyn stanowi powierzchnię średniej, poziomej płaszczyzny przekroju, a pomnożony przez uzyskaną według drugiego ustępu średnią wysokość przestrzeni między pokładami, daje pojemność mierzonej przestrzeni.

Jeżeli statek posiada więcej niż trzy pokłady, to pomiar przestrzeni między pokładami, znajdującemi się ponad trzecim pokładem, odbywa się w sposób, powyżej określony, oddzielnie dla każdej z przestrzeni między-pokładowych.

§ 19. Pojemność nadbudówek, którą wlicza się do pojemności brutto, ustala się, jak następuje. Mierzy się wewnętrzną, średnią długość każdego takiego pomieszczenia i dzieli się ją na dwie równe części. W połowie wysokości pomieszczenia wymierza się następnie trzy wewnętrzne szerokości, a mianowicie po jednaj szerokości, przechodzącej przez każdy punkt końcowy długości, a trzecią, która przechodzi przez środek mierzonej długości. Do sumy obydwu szerokości końcowych dodaje się następnie czterokrotną środkową szerokość, a całkowitą sumę mnoży się przez trzecią część wzajemnego rozstępu szerokości. Iloczyn daje powierzchnię średniej poziomej płaszczyzny przekroju, a wielkość ta, pomnożona przez średnią wewnętrzną wysokość pomieszczenia, określa pojemność nadbudówki.

Jeżeli wewnętrzne urządzenie nadbudówek nie pozwala na zdejmowanie miar wewnątrz, wymierza się zewnętrzne strony nadbudówek przy uwzględnieniu potrąceń grubości ścian i sufitów.

W pomieszczeniach, których ściany boczne przechodzą z zaokrągleniem w pokład (dach), należy mierzyć szerokości nie w połowie wysokości pomieszczenia, lecz na jednej trzeciej zaokrąglenia, licząc od dołu.

W pomieszczeniach, ograniczonych czworobocznemi płaskiemi powierzchniami, wymierza się i mnoży przez siebie średnie wewnętrzne: szerokość i wysokość oraz długość. Iloczyn określa pojemność pomieszczenia.

§ 20. Pomiar przedziałów maszynowych i kotłowych, składających się według § 11 na pomieszczenia maszynowe, przeprowadza się w sposób następujący:

1) 11 Stwierdza się średnią głębokość każdego przedziału pomiędzy dolną powierzchnią najbliższego pokładu, położonego nad pomieszczeniem maszyny głównej, lub jej przedłużeniem, a górną powierzchnią denników obok kila lub jej przedłużeniem względnie górną powierzchnią wewnętrznego dna podwójnego. W połowie głębokości przedziału wymierza się przynajmniej trzy szerokości i oblicza się z nich średnią arytmetyczną. Następnie wymierza się średnią długość przedziału pomiędzy przegrodami poprzecznemi, ograniczającemi przedział maszynowy lub kotłowy zprzodu i ztyłu lub też między miejscami, które urząd marynarki handlowej uzna za granicę przedziałów. W ten sposób uzyskane główne wymiary przedziału maszynowego lub kotłowego pod pokładem, położonym nad pomieszczeniem maszyny głównej, a więc średnie: głębokość i szerokość oraz długość mnoży się przez siebie, a iloczyn określa pojemność przedziału maszynowego lub kotłowego, położonego pod tymże pokładem.

Przy pomiarze pomieszczenia maszynowego statków (z wyjątkiem holowników, jachtów i trawlerów), do których nie miał zastosowania punkt 1 § 10, należy:

a) za długość pomieszczenia kotłów przyjmować długość zajętą przez kotły wraz z długością, potrzebną do manipulowania pogrzebaczami kotłowemi. Wtedy, gdy paleniska kotłów są tak rozmieszczone, że obsługa ich musi się odbywać w kierunku długości statku, - za przestrzeń potrzebną do manipulowania pogrzebaczami uważa się długość paleniska z dodaniem około 30 centymetrów. Jeżeli zaś obsługa paleniska kotłów odbywa się w kierunku poprzecznym statku, to swobodną przestrzeń między kotłami w kierunku poprzecznym statku przyjmuje się w rozmiarze 2,5 do 3,5 metra bez wyżej wspomnianych doliczeń,

b) przy ustalaniu długości pomieszczenia maszynowego przyjmować taką długość pomieszczenia, aby za tylną krawędzią ostatniego - licząc od przodu statku - cylindra maszyny lub suwaka, pozostawała przestrzeń, wystarczająca dla bezpiecznej obsługi; przestrzeń ta nie może jednak być bez zezwolenia Ministerstwa Przemysłu i Handlu dłuższą niż 1,22 metra. Długość przestrzeni między kotłami i maszyną nie może być większa, niż to jest niezbędne dla bezpiecznej ich obsługi.

Jeżeli przedział maszynowy jest kształtów nieregularnych, dzieli się go na części i wymierza się każdą z nich zosobna.

2) 12 Pojemność tunelu wału, na statkach śrubowych, otrzymuje się przez mnożenie średnich wysokości i szerokości oraz długości tunelu. Jeżeli tunel składa się z większej ilości przedziałów, to wymierza się każdy z nich zosobna.

Jeżeli statek śrubowy nie posiada tunelu dla wału, to przyjmuje się dla obliczenia pomieszczenia dla obsługi wału na statkach o jednej śrubie, przestrzeń tworzoną przez powierzchnię łożyska wału, takiej wielkości, która pozwala na odkręcanie górnych nakrętek, a wysokością nie przekraczającą 2,14 metra. Przyjęta w obliczeniu wielkość pomieszczenia dla obsługi wału winna być wymiarów, odpowiednich dla tegoż statku. Jeżeli statek jest dwuśrubowy i nie posiada tuneli, a przestrzeń za maszynami jest otwarta od burty do burty, średnia wysokość przestrzeni, która może być włączona do pomieszczenia maszynowego, nie może przekraczać 1,83 metra. Jeżeli w tej przestrzeni znajdują się jakiekolwiek pomieszczenia, nie służące ściśle do celów napędu statku, pojemność ich nie będzie brana w rachubę przy obliczaniu pojemności pomieszczenia maszynowego.

3) Pojemność wyjść z tuneli bezpośrednio na górny pokład otrzymuje się przez pomnożenie średnich wysokości i szerokości oraz długości.

4) Pojemność pomieszczenia maszynowego wyżej pokładu, położonego nad pomieszczeniem maszyny głównej, otrzymuje się przez pomiar każdej oddzielnej części. Pojemność każdej części otrzymuje się przez pomnożenie średnich wysokości i szerokości oraz długości.

5) Całkowitą pojemność pomieszczenia maszynowego otrzymuje się sumując pojemności pomieszczeń, ustalonych i pomierzonych według wyżej podanych przepisów.

Statki bezpokładowe.

§ 21. Przy określeniu pojemności brutto statku bezpokładowego należy uważać za dolną płaszczyznę pokładu pomiarowego płaszczyznę, położoną po górnych krawędziach najwyższego, stale umocowanego pasa poszycia obu burt. Głębokość mierzy się od linij poprzecznych, łączących górne krawędzie najwyższego, stale umocowanego pasa poszycia obu burt, a przechodzących przez punkty podziałowe długości statku, ustalone w § 14.

Pozatem do statków bezpokładowych mają zastosowanie przepisy odnoszące się do statków pokładowych.

Uwaga: Za statki bezpokładowe uważa się również statki które posiadają częściowo pokład, a których ładownie nie są zaopatrzone w luki lub inne urządzenia do zamykania.

Statki specjalnej konstrukcji i budowy.

§ 22. Jeżeli z powodu specjalnej konstrukcji i budowy statku, przepisy o pomiarze, zawarte w niniejszym regulaminie, nie mogą być do statku zastosowane, Ministerstwo Przemysłu i Handlu udzieli urzędowi marynarki handlowej odnośnej instrukcji.

B.

Postępowanie przy pomiarze sposobem skróconym.

§ 23. Długość statku mierzy się na najwyższym pokładzie od zewnętrznej powierzchni zewnętrznego poszycia burty obok sztaby przedniej do zewnętrznej krawędzi sztaby tylnej. Największą szerokość statku mierzy się między zewnętrznemi powierzchniami zewnętrznego poszycia obu burt. W płaszczyźnie największej szerokości statku oznacza się z zewnątrz na obu burtach wysokość najwyższego pokładu i w płaszczyźnie prostopadłej do kila statku (w płaszczyźnie wręgi) rozciąga się łańcuch naokoło statku pod kilem, od znaku na jednej stronie do znaku na stronie przeciwległej statku. Tak otrzymana długość od jednego znaku do drugiego stanowi zewnętrzny obwód kadłuba statku. Do połowy otrzymanego w ten sposób zewnętrznego obwodu dodaje się połowę największej szerokości statku; otrzymaną stąd sumę podnosi się do drugiej potęgi, a następnie mnoży się przez długość statku. Powstały iloczyn mnoży się przez 0,18 jeżeli statek zbudowany jest przeważnie z żelaza, a przez 0,17 jeżeli statek zbudowany jest przeważnie z drzewa. Otrzymana liczba daje pojemność brutto statku pod najwyższym pokładem.

Przy pomiarze statku sposobem skróconym w celu uzyskania pojemności stałych i zamkniętych nadbudówek postępuje się według przepisów § 19, a w razie, gdyby to nie było możliwe, stwierdza się ich pojemność, mnożąc przez siebie średnią szerokość i średnią wysokość oraz długość. Dodając tę pojemność do pojemności pod najwyższym pokładem otrzymuje się pojemność brutto statku pomierzonego sposobem skróconym.

Pojemność statku netto pomierzonego sposobem skróconym, uzyskuje się przez dokonanie potrąceń, stosowanych jak przy pomiarze sposobem zwykłym.

§ 24. Do statków bezpokładowych pomiar sposobem skróconym nie ma zastosowania.

Rozdział  IV.

Narzędzia pomiarowe.

§ 25. 13 Przy pomiarze statków należy posługiwać się następującemi narzędziami mierniczemi:

1) dwumetrowym przymiarem sztywnym z jednym końcem ściętym;

2) przyrządem rozsuwanym do mierzenia głębokości względnie wysokości dla pomiarów od 2 do 4 m;

3) dwoma przyrządami wysuwnemi do mierzenia głębokości względnie wysokości dla pomiarów do 2 i 4 m;

4) przymiarem sztywnym zestawianym z dwóch przymiarów o długości 1 i 2 m;

5) przymiarem wstęgowym stalowym długości 20 m.

Narzędzia do pomiarów statków posiada urząd marynarki handlowej w dwóch kompletach.

Wyżej wymienione narzędzia miernicze powinny posiadać niewygasłą cechą legalizacyjną;

§ 26. 14 Będące w użyciu narzędzia miernicze, wymienione w § 25, powinny być rzetelne, t. j. uchybienia tych narzędzi nie powinny przekraczać granic uchybień obiegowych ustalonych dla tych narzędzi obowiązującem rozporządzeniem o granicach uchybień obiegowych dla narzędzi mierniczych znajdujących się w obrocie publicznym.

Narzędzia miernicze, nasuwające wątpliwości, że stały się nierzetelnemi, powinny być wycofane z użytku aż do czasu ponownego ich zalegalizowania.

§ 27. Wszelkie pomiary uskutecznia się z dokładnością do centymetra, uważając ¹/₂ centymetra i wyżej jako pełny centymetr, a opuszczając ułamek mniejszy od ¹/₂ centymetra.

Wynik końcowy obliczeń, podawany w świadectwie pomiarowem w metrach sześciennych, należy zaokrąglić do jednego miejsca dziesiętnego w ten sposób, że stojącą na niem cyfrę podwyższa się o jednostkę, jeżeli na drugiem miejscu dziesiętnem stoi cyfra 5 lub większa.

Wynik końcowy obliczeń, podawany w świadectwie pomiarowem w tonnach rejestrowych, należy uskutecznić przeliczając metry sześcienne na tonny rejestrowe, z zaokrągleniem otrzymanego rezultatu do drugiego miejsca dziesiętnego w ten sposób, że cyfrę na nim stojącą podwyższa się o jednostkę, jeżeli na trzeciem miejscu stoi cyfra 5 lub wyższa.

Rozdział  V.

Sporządzanie protokółu oraz świadectwa pomiarowego.

§ 28. Przy dokonywaniu pomiaru urząd marynarki handlowej sporządza protokół pomiarowy, który zawiera szczegółowe obliczenia pojemności statku brutto i netto. Protokół ten musi być zatwierdzony przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu w wypadkach, gdy chodzi o pomiar sposobem zwykłym:

a) statku polskiego, wpisanego do rejestru statkowego,

b) statku obcego.

We wszystkich innych wypadkach urząd marynarki handlowej sam zatwierdza protokół pomiarowy.

§ 29. Po zatwierdzeniu protokółu pomiarowego i po uiszczeniu należnej opłaty, urząd marynarki handlowej wydaje właścicielowi lub kapitanowi statku świadectwo pomiarowe.

§ 30. Jeżeli urząd marynarki handlowej po wymierzeniu w myśl § 12 głównych wymiarów korpusu statku stwierdzi, że statek był pomierzony przez władze polskie w postępowaniu pomiarowem sposobem zwykłym wedle przepisów niniejszego regulaminu, to odmówi dokonania pomiaru.

§ 31. Jeżeli na statku posiadającym świadectwo pomiarowe zaszły jakiekolwiek zmiany w objętości lub w użyciu pomieszczeń, urząd marynarki handlowej zarządzi pomiar ponowny, przyczem dane dotyczące pomieszczeń, które zmianie nie uległy, przenosi się z dawnego świadectwa pomiarowego do nowego.

§ 32. Jeżeli świadectwo pomiarowe statku, pomierzonego na wniosek właściciela lub kapitana wykazuje braki, urząd marynarki handlowej może przeprowadzić pomiar ponowny. Pomiar ten musi być zatwierdzony przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu.

§ 33. Na każdym statku pomierzonym wybija się na głównej wrędze odpowiedni bieżący numer dziennika pomiarowego urzędu marynarki handlowej, pojemność statku netto i godło Państwa.

ZAŁĄCZNIK  № 2 ¹⁵

Świadectwo pomiarowe dla statków pokładowych.

grafika

ZAŁĄCZNIK  № 3 ¹⁶

Świadectwo pomiarowe dla statków bezpokładowych.

grafika

1 § 1 zmieniony przez § 1 pkt I ppkt 1 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

2 § 2 zmieniony przez § 1 pkt I ppkt 2 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

3 Załącznik nr 1 § 3 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 1 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

4 Załącznik nr 1 § 3 pkt 4 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 2 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

5 Załącznik nr 1 § 8 pkt 4 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 3 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

6 Załącznik nr 1 § 11 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 4 i 5 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

7 Załącznik nr 1 § 12 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 6, 7 i 8 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

8 Załącznik nr 1 § 13 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 9 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

9 Załącznik nr 1 § 15:

- zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 10 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

- zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 10 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 listopada 1932 r.

10 Załącznik nr 1 § 16 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 11 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

11 Załącznik nr 1 § 20 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 12 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

12 Załącznik nr 1 § 20 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 13 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

13 Załącznik § 25 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 14 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

14 Załącznik nr 1 § 26 zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 15 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.

15 Załącznik nr 2 zmieniony przez § 1 pkt III rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r. Zmiany nie zostały naniesione a tekst.

16 Załącznik nr 3 zmieniony przez § 1 pkt IV rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r. Zmiany nie zostały naniesione a tekst.

• Identyfikator: Dz.U.1927.105.906
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. o pomiarze morskich statków handlowych.
• Data aktu: 24/11/1927
• Data ogłoszenia: 30/11/1927
• Data wejścia w życie: 30/11/1927