Według Pracodawców RP jedną z głównych barier rozwoju telemedycyny w Polsce jest niedookreślony i nieprecyzyjny zapis w ustawie o zawodzie lekarza i lekarza dentysty. Stanowi on, że lekarz orzeka o stanie zdrowia pacjenta po jego osobistym zbadaniu.
W założeniach do projektu nowelizacji ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 113, poz. 657 z późn. zm.) Ministerstwo Zdrowia podkreśliło, że celem zmian jest między innymi „wprowadzenie rozwiązań umożliwiających realizację świadczeń zdrowotnych w systemie telemedycyny w ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634 z późn. zm.) - dalej u.z.l.l.d.”.
Pracodawcy RP w przekazanym Ministerstwu stanowisku wskazali, iż pominięto w projekcie konieczność doprecyzowania art. 42 u.z.l.l.d. Jednocześnie projekt wprowadza propozycję zmiany (art. 4 projektu ustawy), która mówi, że „lekarz ma obowiązek wykonywać zawód zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, w tym za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością”.
- Zapis ten – w kontekście niezmienionego art. 42 u.z.l.l.d. – będzie naszym zdaniem nadal budził zastrzeżenia co do prawnych możliwości stosowania telemedycyny. Dlatego też uważamy, że konieczne jest rozwianie wszelkich wątpliwości. Najnowsze propozycje Ministerstwa Zdrowia nic w tym zakresie nie zmienią, co oznacza, że rozwój tego sektora ochrony zdrowia w naszym kraju nadal będzie skutecznie blokowany. Tymczasem w wielu państwach europejskich telemedycyna pozwala optymalizować koszty, co jest szczególnie ważne dla publicznych płatników – mówi Grzegorz Byszewski, ekspert Pracodawców RP.
Opracowanie: Magdalena Okoniewska
Źródło: www.pracodawcyrp.pl, stan z dnia 7 października 2014 r.
\