Program będzie trwał do 30 czerwca 2016 roku. 15 543 par jest w trakcie leczenie. W czasie realizacji programu objęto refundacją 13 leków. Na realizację programu przeznaczono 150 mln zł. W sumie planowane jest wydanie na ten cel prawie 250 mln zł.
Program ma na celu zapewnienie równego dostępu i możliwości korzystania z procedury zapłodnienia pozaustrojowego niepłodnym parom.
Zapłodnienie metodą in vitro stosuje się w sytuacji, gdy wyczerpano lub jeśli nie istnieją inne możliwości leczenia niepłodności. Para może przystąpić do programu, jeśli lekarz zdiagnozował u niej niepłodność i ma ona udokumentowane nieskuteczne leczenie przez co najmniej 12 miesięcy. Decyzję o włączeniu pary do programu mogą podjąć wyłącznie lekarze z ośrodków będących realizatorami programu na podstawie kryteriów określonych w treści programu. Z programu mogą skorzystać również pary, które nie pozostają w związku małżeńskim – program nie określa statusu prawnego pary. Wszystkie kliniki, które są realizatorami programu, stosują takie same kryteria kwalifikacji na terenie całej Polski.
Czytaj: Sejm uchwalił ustawę o in vitro >>>
Realizatorzy programu mają obowiązek bezpiecznego przechowywania wszystkich zarodków powstałych w wyniku realizacji programu. Zawierając umowy z Ministerstwem Zdrowia, każda z klinik jest zobowiązana do przechowywania zarodków, które nie zostaną wykorzystane – także po zakończeniu programu. W ramach programu para ma prawo skorzystać z trzech prób procedury wspomaganego rozrodu. Kolejny cykl pobrania i zapłodnienia komórek jajowych może być wykonany dopiero po wykorzystaniu wszystkich uzyskanych wcześniej zarodków. W programie ograniczono ilość tworzonych zarodków do sześciu. Zaleca się przenoszenie do macicy tylko jednego zarodka w kolejnym cyklu miesięcznym. W uzasadnionych przypadkach można przenieść maksymalnie 2 zarodki jednocześnie.
Nadzór nad realizacją programu sprawuje minister zdrowia, który ma prawo przeprowadzić kontrolę w siedzibie realizatora. Raz w miesiącu realizatorzy programu przekazują sprawozdania merytoryczne i finansowe z wykonania programu. Na tej podstawie Rada Programu opracowuje i przedstawia ministrowi coroczne raporty. Prowadzony jest również rejestr medycznie wspomaganej prokreacji. Zawiera on informacje o przyczynach niepłodności, zastosowanym leczeniu, przyczynach niezakwalifikowania do programu, liczbie utworzonych zarodków i transferów, liczbie uzyskanych ciąż, ich przebiegu oraz informacje o stanie zdrowia urodzonych dzieci. Dane osobowe są chronione. Nikt poza kliniką udzielającą świadczeń nie ma dostępu do danych identyfikujących pacjentów i dzieci.