W sprawie chodziło o chorwackiego studenta, który w ramach programu Erasmus+ wyjechał na studia do Finlandii. Chorwacka administracja podatkowa pozbawiła jego matkę prawa do zwiększonego osobistego odliczenia na dziecko pozostające na jej utrzymaniu, argumentując, że w wyniku otrzymania stypendium przez studenta przekroczono progi dochodowe określone w krajowych przepisach podatkowych. Trybunał konstytucyjny Chorwacji, rozpatrujący tę sprawę, zwrócił się do TSUE z pytaniem, czy przepisy krajowe są zgodne z prawem Unii Europejskiej. TSUE uznał, że takie przepisy stanowią naruszenie prawa unijnego.

 

Nie tylko Erasmus - ustawa w sprawie programu wymiany akademickiej opublikowana>>

 

Wsparcie wyłączone z podatku

Trybunał wskazał, że państwa członkowskie uczestniczące w programie Erasmus+ są zobowiązane do tworzenia takich zasad przyznawania i opodatkowania stypendiów, które nie będą utrudniały korzystania z prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu w innych państwach członkowskich. W tej konkretnej sytuacji wsparcie finansowe w ramach programu Erasmus+ nie podlegało bezpośredniemu opodatkowaniu w Chorwacji. Jednak jego uwzględnienie przy obliczaniu podatku dochodowego matki studenta spowodowało, że znalazła się w mniej korzystnej sytuacji podatkowej.

Zobacz w LEX: Ulga na dzieci na przykładach >

 

TSUE stwierdził, że włączenie takiego wsparcia do podstawy obliczenia podatku, prowadzące do utraty prawa do zwiększonego odliczenia, stanowi ograniczenie swobody przemieszczania się. Wskazano również, że zarówno student, który korzystał z programu Erasmus+, jak i jego rodzic, mogą powoływać się na naruszenie prawa unijnego, ponieważ ograniczenie to wpływa na ich sytuację ekonomiczną. Trybunał podkreślił, że ograniczenie swobody przemieszczania się może być uzasadnione jedynie wtedy, gdy wynika z obiektywnych przesłanek o charakterze ogólnym, niezwiązanych z obywatelstwem, oraz gdy jest proporcjonalne do realizowanego celu. W tym przypadku jednak wsparcie finansowe z programu Erasmus+ jest przeznaczone na pokrycie dodatkowych kosztów związanych z mobilnością, które nie powstałyby bez wyjazdu. W rezultacie otrzymanie stypendium nie zmniejsza wydatków rodziców ani nie zwiększa ich zdolności płatniczej. TSUE wskazał, że traktowanie takiego wsparcia jako podstawy do obciążeń podatkowych rodziców jest nieuzasadnione i może prowadzić do sytuacji odwrotnych od zamierzonych.