Znowelizowany w 2016 r. art. 25[1] Kodeksu pracy wprowadza nową ogólną zasadę, że okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech, gdyż taka umowa ulega przekształceniu po upływie 33-go miesiąca w umowę o pracę na czas nieokreślony.
KN nie określa czasu trwania terminowej umowy zawartej na zastępstwo lub ze względu na organizację nauczania, ani ilościowego limitu takich umów.
Przykład
Nauczycielka zatrudniona na podstawie mianowania w samorządowym przedszkolu z terminem porodu w dniu 15 marca 2016 r., złożyła wniosek o udzielenie jej urlopu macierzyńskiego przed porodem oraz poinformowała, że po wykorzystaniu urlopu macierzyńskiego zamierza w całości wykorzystać urlop rodzicielski oraz bezpośrednio po nim urlop wychowawczy w wymiarze 36 miesięcy. Z uwagi na planowaną blisko 4-letnią nieobecność nauczycielki dyrektor zastanawia się, ile umów może zawrzeć z innym nauczycielem na zastępstwo i na jak długi czas, by nauczyciel na zastępstwie nie domagał się trwałego zatrudnienia.
Dyrektor może zawrzeć na zastępstwo zarówno jedną umowę na cały przewidywany okres nieobecności nauczycielki, jak i kilka umów z tym samym lub różnymi nauczycielami przyjmowanymi na zastępstwo. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 lipca 2013 r. (wyrok SN z dnia 24 lipca 2013 r., I PK 7/13, G.Prawna NO 2013/187/8) orzekł, że pedagog, który był zatrudniony przez kilka lat na umowie terminowej zawartej zgodnie z art. 10 ust. 7 KN, bo nie miał gwarancji pracy, nie otrzyma stałego angażu.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd, że art. 10 KN w sposób pełny i wyczerpujący reguluje zagadnienia dotyczące umów na czas określony. Przykładowo w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 września 1999 r. (wyrok SN z dnia 2 września 1999 r., I PKN 235/99, OSNP 2001, nr 3, poz. 64 SN) orzekł, że nie ma podstaw, aby poprzez odesłanie z art. 91c ust. 1 KN stosować przepisy kodeksu pracy, a w szczególności art. 251 k.p. Również w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2000 r. (wyrok SN z dnia 29 czerwca 2000 r., I PKN 709/99, OSNP 2001, nr 24, poz. 716) SN wskazał, że przepis art. 251 k.p. nie ma zastosowania, jeżeli ustawa w sposób wyczerpujący wskazuje okoliczności, w których strony mogą zawrzeć umowę o pracę na czas określony, wskazując na art. 10 ust. 4 KN.
LEX PRAWO OŚWIATOWE - dostęp do produktu>>
Pogląd o wyłączeniu stosowania k.p. do umów o pracę na czas określony w sytuacji, gdy podstawę zawarcia stosunku pracy nauczyciela stanowi art. 10 ust. 4 KN, Sąd Najwyższy podtrzymał także w wyroku z dnia 26 września 2001 r. (wyrok SN z dnia 26 września 2001 r., I PKN 649/00, LEX nr 1214931) oraz w wyroku z dnia 21 września 2011 r. (wyrok SN z dnia 21 września 2011 r., II PK 36/11, LEX nr 1108547). W ostatnim z powołanych orzeczeń Sąd Najwyższy stwierdził, że art. 251 k.p. nie ma zastosowania wówczas, gdy ustawa w sposób wyczerpujący (kompleksowy) wskazuje okoliczności, w których strony mogą zawrzeć umowę o pracę na czas określony. Dotyczy to w szczególności zatrudnienia nauczycieli, w odniesieniu do których kwestię zawierania umów o pracę na czas określony uregulowano całościowo w KN.
W związku z tym, że art. 251 k.p. nie ma odpowiedniego zastosowania do umów zawartych na podstawie art. 10 ust. 7 KN, po dniu 21 lutego 2016 r. nadal umowy te mogą być zawierane z nauczycielami feryjnych i nieferyjnych szkół, przedszkoli i placówek samorządowych na czas wynikający z konieczności zastąpienia nieobecnego nauczyciela (np. korzystającego z uprawnień rodzicielskich) lub w przypadku zaistnienia potrzeby wynikającej z organizacji nauczania, nawet gdy okres ten jest dłuższy niż 33 miesiące i to bez skutku w postaci przekształcenia w umowę na czas nieokreślony lub gdy obejmuje więcej niż 3 umowy.
Nauczyciel skorzysta na nowych przepisach o opiece nad dzieckiem>>
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Prawo Oświatowe z serii Meritum
|