Maszyn dotyczą dwa rozporządzenia – jedno dotyczy maszyn nabytych do roku 2003, a drugie – późniejszych. Jeśli chodzi o te starsze maszyny (nabyte do roku 2003), to należało dokonać ich przeglądu i dostosować do nowych przepisów do 2006 r., te nowe maszyny (produkowane po roku 2003) powinny już być produkowane i certyfikowane zgodnie z nowym rozporządzeniem.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z 21.10.2008 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla maszyn – dalej r.z.w.m. § 3 ust. 1 stanowi, iż maszyna, to:
a) zespół wyposażony lub który można wyposażyć w mechanizm napędowy inny niż bezpośrednio wykorzystujący siły mięśni ludzkich lub zwierzęcych, składający się ze sprzężonych części lub elementów, z których przynajmniej jedna jest ruchoma, połączonych w całość mającą konkretne zastosowanie;
b) zespół, o którym mowa w lit. a, bez elementów przeznaczonych do jego podłączenia w miejscu pracy lub do podłączenia do źródeł energii i napędu;
c) zespół, o którym mowa w lit. a i b, gotowy do zainstalowania i zdolny do funkcjonowania jedynie po zamontowaniu na środkach transportu lub zainstalowaniu w budynku lub na konstrukcji;
d) zespoły maszyn, o których mowa w lit. a–c, lub maszyny nieukończone określone w pkt 7, które w celu osiągnięcia określonego efektu końcowego zostały zestawione i są sterowane w taki sposób, że działają jako zintegrowana całość;
e) zespół sprzężonych części lub elementów, z których przynajmniej jeden jest ruchomy, połączonych w całość, przeznaczony do podnoszenia ładunków, którego jedynym źródłem mocy jest bezpośrednie wykorzystanie siły mięśni ludzkich.
Maszyna nieukończona to: zespół elementów tworzących maszynę, która nie może być samodzielnie stosowana; jedynym przeznaczeniem maszyny nieukończonej jest włączenie do innej maszyny lub połączenie z inną maszyną lub maszyną nieukończoną lub wyposażeniem w celu stworzenia maszyny; układ napędowy jest maszyną nieukończoną.
Urządzenie ochronne to: urządzenie, inne niż osłona, zmniejszające ryzyko niezależnie albo w połączeniu z osłoną.
R.z.w.m. nie podaje definicji sprzętu.
Sprzęt, według „Słownika poprawnej polszczyzny” (PWN; Warszawa 1978 r., red. Witolda Doroszewskiego) to:
1. wychodząca z użycia nazwa „przedmioty użytkowe, zwłaszcza meblowe”;
2. w znaczeniu zbiorowym „przedmioty (maszyny, urządzenia, itp.) związane z jakąś dziedziną”.
Urządzenie techniczne – takiego określenia używa rozporządzenie Ministra Gospodarki z 20.09.2001 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych – określając w zał. 1 (grupa IV)), że są to np.: wózki jezdniowe o napędzie mechanicznym lub elektrycznym, rusztowania.
Jednak rozporządzenie nie podaje żadnej definicji „urządzeń technicznych”.
Według zestawienia „Klasyfikacja Środków Trwałych” - rozporządzenie Rady Ministrów z 3.10.2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych - w Grupie 6 „Urządzenia Techniczne” wymieniono m.in.: zbiorniki, urządzenia i aparaturę energii elektrycznej, dźwigi i przenośniki (osprzęt), urządzenia przemysłowe i nieprzemysłowe. Pozostałe (np. kontenery, nadwozia wymienialne).
Urządzenia techniczne to urządzenia stosowane do ochrony przed skutkami rozprężenia się materiałów, które także mogą stanowić zagrożenia, szczególnie dla zdrowia ludzi i zachowania mienia. Np. podczas rozprężenia gazu, innych materiałów niebezpiecznych.
Z tego wynika, że najważniejsze tu są maszyny. Chociaż nie ma na to przepisu (klasyfikacji ważności).
Nazwy grupy sprzętu i urządzeń technicznych wymieniono w tekście. Nazwy grupy maszyn (definicję podano w tekście), można je uzupełnić o przykładowe nazwy. Oczywiście tylko grupy maszyn. Podawanie nazwy wszystkich maszyn, sprzętu i urządzeń technicznych nie jest uzasadnione. Zgodnie z r.z.w.m. to nie pracodawca powinien certyfikować maszyny, tylko producent lub odpowiednio dystrybutor, chyba że maszyny starsze, których należało dokonać przeglądu i dostosować. Nowe, producent powinien certyfikować i umieścić na nich znak CE. O zagrożeniach (do oceny ryzyka zawodowego) stwarzanych przez maszynę, pracodawca (użytkownik) dowiaduje się z dokumentacji (instrukcja) dostarczonej wraz z maszyną.
Mimo wszystko, poniżej znajdują się przykładowe nazwy maszyn podane w tym samym r.z.w.m. Są to grupy maszyn:
– maszyny przeznaczone (napędzane elektrycznie) do kontaktu z artykułami spożywczymi, produktami kosmetycznymi lub farmaceutycznymi (§ 61 ust. 1 r.z.w.m.);
– maszyny przenośne trzymane w ręku (napędzane elektrycznie) lub prowadzone ręcznie;
– maszyny powodujące hałas lub drgania mechaniczne (§ 64, ust. 1 pkt 1 r.z.w.m.);
– przenośne maszyny (napędzane elektrycznie) montażowe i inne udarowe (§ 65 ust. 1 r.z.w.m.);
– maszyny do obróbki drewna i materiałów (§ 67 r.z.w.m.) o właściwościach fizycznych podobnych do drewna;
– przemieszczające się maszyny (napędzane mechanicznie), bez osprzętu (§ 68 r.z.w.m.);
– maszyny do podnoszenia, napędzane elektrycznie (§ 90 r.z.w.m.) bez osprzętu;
– maszyny (napędzane elektrycznie) do pracy pod ziemią (§ 112 r.z.w.m.);
– maszyny do podnoszenia i przenoszenia osób (§ 117 r.z.w.m.);
– maszyny warsztatowe (frezarka, szlifierka, wiertarka), te napędzane elektrycznie, itp.
Nazwy maszyn znajdują się na tabliczkach znamionowych, a większość z nich ma znak CE.
