Rozporządzenie delegowane 2019/348 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria oceny wpływu upadłości danej instytucji na rynki finansowe, inne instytucje i warunki finansowania

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/348

z dnia 25 października 2018 r.

uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria oceny wpływu upadłości danej instytucji na rynki finansowe, inne instytucje i warunki finansowania

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającą dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 ¹ , w szczególności jej art. 4 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W celu ustalenia, czy państwa członkowskie powinny przyznać instytucjom działającym w ramach ich jurysdykcji możliwość stosowania uproszczonych obowiązków, w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE nałożono na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, by właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przeprowadziły ocenę wpływu, jaki może mieć upadłość instytucji z uwagi na szereg czynników określonych w tym artykule.

(2) Ocena ta powinna być odrębna od wszelkich innych ocen przeprowadzanych przez organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w tym w szczególności od jakiejkolwiek oceny możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji lub grupy, lub od oceny sprawdzającej, czy spełniono warunki uruchomienia procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, o których mowa w dyrektywie 2014/59/UE i rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 ² , oraz ocena ta nie powinna przesądzać o wyniku takich innych ocen.

(3) Uściślenie kryteriów, o których mowa w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE, powinno być praktyczne, skuteczne i efektywne. W związku z tym możliwy wpływ upadłości instytucji należy ocenić w pierwszej kolejności na podstawie kryteriów ilościowych, a następnie na podstawie kryteriów jakościowych. Na ogół ocenę opartą na kryteriach jakościowych należy przeprowadzić wyłącznie w przypadku, gdy ocena na podstawie kryteriów ilościowych nie prowadzi do wniosku, że w świetle możliwego wpływu upadłości tej instytucji wymagane jest stosowanie pełnych obowiązków zamiast wyłącznie uproszczonych obowiązków.

(4) W celu zapewnienia zbieżnego i skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny przeprowadzić ocenę na podstawie kryteriów ilościowych poprzez obliczenie łącznego wyniku ilościowego i odniesienie go do wspólnego unijnego progu. Właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny obliczyć ten łączny wynik ilościowy zgodnie z zestawem wskaźników, wykorzystując wartości z mających zastosowanie ram sprawozdawczości nadzorczej, które to ramy ustanowiono w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 680/2014 ³ .

(5) Aby zapewnić pożądaną równowagę pod względem oczekiwanego odsetka instytucji niekwalifikujących się do stosowania uproszczonych obowiązków w poszczególnych państwach członkowskich oraz pod względem dystrybucji instytucji niekwalifikujących się we wszystkich państwach członkowskich, unijny próg dla łącznego wyniku ilościowego w odniesieniu do instytucji kredytowych należy zasadniczo ustalić na poziomie 25 punktów bazowych. Właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny jednak mieć możliwość podwyższenia lub obniżenia progu ustalonego na poziomie 25 punktów bazowych i określić jego wartość w przedziale 0-105 punktów bazowych, w zależności od specyfiki sektora bankowego danego państwa członkowskiego. Wysoce skoncentrowany sektor bankowy może uzasadniać ustalenie wyższego progu, natomiast znaczna liczba małych instytucji w połączeniu z niewielką liczbą dużych instytucji może prowadzić do ustalenia niższego progu. Próg powinien umożliwiać osiągnięcie odpowiedniej równowagi między łączną wartością całości aktywów instytucji kredytowych, które mogłyby kwalifikować się do stosowania uproszczonych obowiązków w danym państwie członkowskim, a łączną wartością całości aktywów instytucji kredytowych, które nie kwalifikowałyby się do stosowania tych obowiązków na podstawie oceny ilościowej.

(6) Jeżeli w ramach sprawozdawczości nadzorczej właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie otrzymają od instytucji wartości wskaźników, powinny wykorzystywać właściwe wskaźniki zastępcze oparte na krajowych ogólnie przyjętych zasadach rachunkowości. Właściwe organy lub organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć możliwość przypisania odpowiednim wskaźnikom wartości wynoszącej zero, jeżeli określenie wskaźników zastępczych okazałoby się nadmiernie kłopotliwe. Możliwość taką należy jednak ograniczyć do instytucji nieprzekazujących informacji według wzoru 20 na podstawie art. 5 lit. a) ppkt 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 680/2014, z uwagi na fakt, że instytucje te nie przekraczają progu, o którym mowa w tym artykule.

(7) W celu zapewnienia, by podejście przyjęte w niniejszym rozporządzeniu było w pełni zgodne z zasadą proporcjonalności, oraz w celu wyeliminowania wszelkich nieproporcjonalnych obciążeń, należy wprowadzić możliwość oceny ilościowej małych instytucji kredytowych wyłącznie na podstawie ich wielkości. Właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny zatem mieć możliwość stwierdzenia -nie stosując łącznego wyniku ilościowego - że upadłość małej instytucji kredytowej prawdopodobnie nie będzie miała znaczącego negatywnego wpływu na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, pod warunkiem że wynik oceny jakościowej przeprowadzonej przez te organy potwierdza ten wniosek. W odniesieniu do tych małych instytucji kredytowych również ocenę kryteriów jakościowych należy przeprowadzić w sposób proporcjonalny.

(8) W celu zapewnienia, by ocena wpływu upadłości instytucji na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania była skuteczna i efektywna, specyfikację kryteriów ilościowych i jakościowych należy stworzyć w oparciu o pojęcia i kategorie ustanowione w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE ⁴ .

(9) W szczególności zgodnie z art. 131 ust. 2 dyrektywy 2013/36/UE globalne instytucje o znaczeniu systemowym określa się jako takie na podstawie między innymi ich wielkości, wzajemnych powiązań z systemem finansowym, złożoności i działalności transgranicznej. Kryteria te pokrywają się w znacznej mierze z kryteriami określonymi w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE, dlatego też właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć możliwość podjęcia decyzji - bez konieczności przeprowadzania oceny ilościowej - że upadłość globalnej instytucji o znaczeniu systemowym prawdopodobnie będzie miała znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania.

(10) Ponadto zgodnie z art. 131 ust. 3 dyrektywy 2013/36/UE inne instytucje o znaczeniu systemowym określa się jako takie na podstawie między innymi ich wielkości, znaczenia dla gospodarki Unii lub danego państwa członkowskiego, znaczenia prowadzonej przez nie działalności transgranicznej i wzajemnych powiązań tych instytucji z systemem finansowym. Kryteria te są bardzo podobne do kryteriów określonych w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE, dlatego też właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć możliwość podjęcia decyzji - bez konieczności przeprowadzania oceny ilościowej - że upadłość innej instytucji o znaczeniu systemowym prawdopodobnie będzie miała znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania.

(11) Ponadto w art. 107 ust. 3 dyrektywy 2013/36/UE nałożono na Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) obowiązek wydania wytycznych dotyczących wspólnych procedur i metod stosowanych w ramach procesu przeglądu i oceny nadzorczej, zgodnie z art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 ⁵ . Właściwe organy i instytucje finansowe, do których skierowane są te wytyczne, są zobowiązane dołożyć wszelkich starań, aby zastosować się do tych wytycznych. W kontekście oceny, o której mowa w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE, należy zatem uwzględnić kategoryzację przeprowadzaną przez właściwe organy na podstawie wytycznych EUNB dotyczących wspólnych procedur i metod stosowanych w ramach procesu przeglądu i oceny nadzorczej. Właściwe organy dzielą instytucje na cztery kategorie. Pierwsza kategoria (kategoria 1 SREP) obejmuje globalne instytucje o znaczeniu systemowym i inne instytucje o znaczeniu systemowym oraz, w stosownych przypadkach, inne instytucje przydzielone do tej kategorii przez właściwe organy na podstawie ich wielkości, organizacji wewnętrznej, jak również charakteru, zakresu i złożoności ich działalności. W związku z tym w przypadku, gdy właściwe organy określiły, że instytucja należy do kategorii 1 SREP, właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć możliwość podjęcia decyzji - bez konieczności przeprowadzania oceny ilościowej - że upadłość tej instytucji będzie prawdopodobnie miała znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania.

(12) W celu zapewnienia, by ocena instytucji była spójna, konieczne jest określenie minimalnego wykazu aspektów, na podstawie którego właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny przeprowadzać oceny jakościowe, nie uniemożliwiając jednak tym organom uwzględnienia również innych istotnych aspektów. Minimalny wykaz aspektów jakościowych powinien odnosić się do okoliczności wskazujących, że upadłość instytucji mogłaby mieć znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania.

(13) W świetle zróżnicowania firm inwestycyjnych objętych przepisami dyrektywy 2014/59/UE oraz konieczności nieuprzedzania wyników trwających na szczeblu Unii prac nad przeglądem wymogów ostrożnościowych dla firm inwestycyjnych w niniejszym rozporządzeniu należy określić wyłącznie wskaźniki, które właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny wziąć pod uwagę, aby przeprowadzić ocenę kryterium wielkości. Organy te powinny ustalić wagi przypisane tym wskaźnikom i określić odpowiednie progi.

(14) Instytucja należąca do grupy objętej nadzorem skonsolidowanym zgodnie z art. 111 i 112 dyrektywy 2013/36/UE (grupa transgraniczna) jest w znacznym stopniu powiązana z innymi instytucjami, a jej działalność jest o wiele bardziej złożona niż działalność instytucji samodzielnej. Istnieje zatem prawdopodobieństwo, że upadłość instytucji należącej do grupy transgranicznej będzie mieć bardziej istotny wpływ. Właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny zatem stwierdzić, że upadłość instytucji należącej do grupy transgranicznej będzie prawdopodobnie mieć znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, jeżeli wykaże to którakolwiek z ocen przeprowadzonych na szczeblu poszczególnych państw członkowskich, w których grupa prowadzi działalność. Aby osiągnąć ten cel, właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny koordynować swoje oceny i wymieniać wszystkie niezbędne informacje w ramach struktury unii bankowej i w ramach kolegiów organów nadzoru i kolegiów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

(15) Właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny mieć możliwość zdecydowania, że upadłość określonych instytucji nie będzie prawdopodobnie miała znaczącego negatywnego wpływu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE, nawet jeżeli łączny wynik ilościowy tych instytucji osiągnie ustalony wcześniej próg. Ten inny sposób traktowania tych instytucji powinien być uzasadniony ich wyjątkowymi cechami. Do pierwszej z takich grup należą banki rozwoju, które dążą do promowania celów polityki publicznej instytucji rządowych na szczeblu centralnym lub instytucji rządowych i samorządowych na szczeblu regionalnym lub samorządu terytorialnego w państwie członkowskim poprzez udzielanie kredytów preferencyjnych na zasadach niekonkurencyjnych i w sposób nienastawiony na zysk. Kredyty udzielane przez te instytucje są bezpośrednio lub pośrednio gwarantowane przez instytucje rządowe na szczeblu centralnym lub instytucje rządowe i samorządowe na szczeblu regionalnym bądź samorząd terytorialny. Banki rozwoju można zatem uznać za instytucje, których upadłość prawdopodobnie nie będzie mieć znaczącego negatywnego wpływu na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, pod warunkiem że wniosek ten jest zgodny z oceną jakościową przeprowadzoną w odniesieniu do tych banków rozwoju. Do drugiej grupy należą instytucje kredytowe, które podlegają procesowi kontrolowanej likwidacji. Z uwagi na fakt, że proces kontrolowanej likwidacji na ogół uniemożliwia prowadzenie dalszej działalności, instytucje kredytowe, które podlegają takiemu procesowi, również można uznać za instytucje, których upadłość prawdopodobnie nie będzie mieć znaczącego negatywnego wpływu na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, pod warunkiem że jest to zgodne z oceną jakościową przeprowadzoną w odniesieniu do tych instytucji kredytowych.

(16) Uwzględniając poszczególne cele planowania naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji z tego samego państwa członkowskiego powinny mieć możliwość dojścia do różnych wniosków wynikających z ocen przeprowadzonych przez te organy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności organy te mogą podjąć różne decyzje przy ustalaniu progów łącznego wyniku ilościowego i różne decyzje dotyczące stosowania specjalnego sposobu traktowania banków rozwoju i instytucji podlegających procesowi kontrolowanej likwidacji, a także mogą dojść do różnych wniosków dotyczących możliwości stosowania uproszczonych obowiązków. W takich przypadkach właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny przeprowadzać regularne oceny w celu sprawdzenia, czy taka różnica jest wciąż uzasadniona.

(17) Podstawą niniejszego rozporządzenia jest projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez EUNB.

(18) EUNB przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych związanych z nim kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Ocena ilościowa w przypadku instytucji kredytowych

1. Właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dokonują oceny wpływu upadłości danej instytucji kredytowej na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania na podstawie łącznego wyniku ilościowego obliczonego zgodnie z załącznikiem I. Organy te przeprowadzają tę ocenę regularnie i co najmniej raz na dwa lata.

2. Instytucję kredytową, której łączny wynik ilościowy jest równy co najmniej 25 punktom bazowym, uznaje się za instytucję, której upadłość prawdopodobnie będzie mieć znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania.

3. Właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą podwyższać lub obniżać próg, o którym mowa w ust. 2, w przedziale 0-105 punktów bazowych. Właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dokonują regularnych przeglądów zmienionego progu.

4. Jeżeli nie są dostępne wartości wskaźników z załącznika I, ocenę, o której mowa w ust. 1, przeprowadza się na podstawie wskaźników zastępczych skorelowanych w największym możliwym stopniu ze wskaźnikami określonymi w załączniku III.

5. Jeżeli instytucja kredytowa nie przekracza progu określonego w art. 5 lit. a) ppkt 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 680/2014 i nie przedkłada wzoru 20 z tego rozporządzenia, właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą przypisać odpowiednim wskaźnikom określonym w załączniku III wartość wynoszącą zero.

6. Jeżeli całkowita wartość aktywów instytucji kredytowej nie przekracza 0,02 % całkowitej wartości aktywów wszystkich instytucji kredytowych posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności oraz, w przypadku gdy są dostępne odpowiednie dane, oddziałów mających siedzibę w państwie członkowskim, w tym unijnych oddziałów, właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą stwierdzić, nie stosując przepisów ust. 1-5, że upadłość tej instytucji kredytowej prawdopodobnie nie będzie miała znaczącego negatywnego wpływu na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, chyba że nie byłoby to uzasadnione na podstawie art. 2.

7. Jeżeli instytucję kredytową określono zgodnie z art. 131 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE jako globalną instytucję o znaczeniu systemowym lub jako inną instytucję o znaczeniu systemowym bądź zaklasyfikowano ją do kategorii 1 na podstawie wytycznych dotyczących wspólnych procedur i metod stosowanych w ramach procesu przeglądu i oceny nadzorczej wydanych zgodnie z art. 107 ust. 3 tej dyrektywy, właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą stwierdzić, nie stosując przepisów ust. 1-5 niniejszego artykułu, że upadłość tej instytucji kredytowej prawdopodobnie będzie miała znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania. Odpowiednie wartości wskaźników dla tych instytucji są w każdym wypadku nadal uwzględniane w celu określenia kwoty łącznej, o której mowa w załączniku I pkt 2, oraz w celu określenia całkowitej wartości aktywów wszystkich instytucji kredytowych posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności w państwie członkowskim do celów ust. 6.

Artykuł  2

Ocena jakościowa w przypadku instytucji kredytowych

1. Jeżeli na podstawie art. 1 instytucji kredytowej nie uznaje się za instytucję, której upadłość prawdopodobnie będzie mieć znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji regularnie i co najmniej raz na dwa lata dokonują oceny wpływu upadłości danej instytucji kredytowej na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, uwzględniając co najmniej wszystkie następujące aspekty jakościowe:

a) zakres, w jakim instytucja kredytowa wykonuje funkcje krytyczne w co najmniej jednym państwie członkowskim;

b) czy depozyty gwarantowane w instytucji kredytowej przekroczyłyby dostępne środki finansowe odpowiedniego systemu gwarancji depozytów oraz zdolność systemu gwarancji depozytów do pobierania składek nadzwyczajnych ex post, jak określono w art. 10 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE ⁶ ;

c) czy struktura udziałów instytucji kredytowej jest wysoce skoncentrowana, wysoce rozproszona lub niewystarczająco przejrzysta w sposób, który mógłby mieć negatywny wpływ na dostępność lub terminowe wdrożenie działań naprawczych lub działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji;

d) czy instytucja kredytowa będąca członkiem instytucjonalnego systemu ochrony, jak określono w art. 113 ust. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 ⁷ , świadczy funkcje krytyczne względem innych członków instytucjonalnego systemu ochrony, w tym usługi rozliczeniowe, skarbowe lub inne usługi;

e) czy instytucja kredytowa jest powiązana z organem centralnym, jak określono w art. 10 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, a podział strat między instytucje powiązane stanowiłby istotną przeszkodę, jeżeli chodzi o standardowe postępowanie upadłościowe.

2. Ocenę, o której mowa w ust. 1, przeprowadzają niezależnie właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, uwzględniając cele określone w ramach planowania naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

3. Ocenę, o której mowa w ust. 1, można przeprowadzić dla danej kategorii instytucji kredytowych, jeżeli odpowiednie właściwe organy lub organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji stwierdzą, że co najmniej dwie instytucje kredytowe mają podobne cechy w odniesieniu do wszystkich aspektów jakościowych określonych w ust. 1.

Artykuł  3

Ocena ilościowa w przypadku firm inwestycyjnych

1. Właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji regularnie i co najmniej raz na dwa lata dokonują oceny wpływu upadłości firmy inwestycyjnej na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania na podstawie:

a) łącznego wyniku ilościowego obliczonego w oparciu o wskaźniki, o których mowa w załączniku II;

b) wag przypisanych tym wskaźnikom przez właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

2. Wartości wskaźników określa się na podstawie wskaźników określonych w załączniku III. Jeżeli nie są dostępne wartości wskaźników z załącznika II, ocenę, o której mowa w ust. 1, przeprowadza się na podstawie wskaźników zastępczych skorelowanych w największym możliwym stopniu ze wskaźnikami określonymi w załączniku III. Jeżeli nie są dostępne wskaźniki zastępcze, właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą zastąpić wskaźniki, o których mowa w załączniku II, innymi odpowiednimi wskaźnikami.

3. Próg dla łącznego wyniku ilościowego jest wyznaczany przez właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

4. Firmę inwestycyjną, której łączny wynik ilościowy jest co najmniej równy progowi, o którym mowa w ust. 3, uznaje się za instytucję, której upadłość prawdopodobnie będzie mieć znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania.

5. Jeżeli firmę inwestycyjną określono zgodnie z art. 131 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE jako globalną instytucję o znaczeniu systemowym lub jako inną instytucję o znaczeniu systemowym bądź zaklasyfikowano ją do kategorii 1 na podstawie wytycznych dotyczących wspólnych procedur i metod stosowanych w ramach procesu przeglądu i oceny nadzorczej wydanych zgodnie z art. 107 ust. 3 tej dyrektywy, właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą stwierdzić, nie stosując przepisów ust. 1-4 niniejszego artykułu, że upadłość tej instytucji prawdopodobnie będzie miała znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania.

Artykuł  4

Ocena jakościowa w przypadku firm inwestycyjnych

1. Jeżeli na podstawie art. 3 firmy inwestycyjnej nie uznaje się za instytucję, której upadłość prawdopodobnie będzie mieć znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje i warunki finansowania, właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji regularnie i co najmniej raz na dwa lata dokonują oceny wpływu upadłości danej firmy inwestycyjnej na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, uwzględniając co najmniej wszystkie następujące aspekty jakościowe:

a) zakres, w jakim firma inwestycyjna wykonuje funkcje krytyczne w co najmniej jednym państwie członkowskim;

b) czy struktura udziałów firmy inwestycyjnej jest wysoce skoncentrowana, wysoce rozproszona lub niewystarczająco przejrzysta w sposób, który mógłby mieć negatywny wpływ na dostępność lub terminowe wdrożenie działań naprawczych lub działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji;

c) czy firma inwestycyjna będąca członkiem instytucjonalnego systemu ochrony, jak określono w art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, świadczy funkcje krytyczne na rzecz innych członków instytucjonalnego systemu ochrony, w tym usługi rozliczeniowe, skarbowe lub inne usługi;

d) czy większość klientów firmy inwestycyjnej stanowią klienci indywidualni czy też klienci profesjonalni;

e) zakres, w jakim środki pieniężne i instrumenty finansowe, które firma inwestycyjna przechowuje w imieniu swoich klientów, nie byłyby w pełni chronione przez system rekompensat dla inwestorów, o którym mowa w dyrektywie 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ⁸ ;

f) czy model biznesowy firmy inwestycyjnej jest złożony, uwzględniając skalę jej działalności inwestycyjnej.

2. Ocenę, o której mowa w ust. 1, przeprowadzają niezależnie właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, uwzględniając cele określone w ramach planowania naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Artykuł  5

Instytucje należące do grup

1. W przypadku instytucji, która jest częścią grupy, oceny, o których mowa w art. 1-4, przeprowadza się na poziomie jednostki dominującej w państwie członkowskim, w którym instytucja posiada zezwolenie na prowadzenie działalności.

2. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1 w przypadku instytucji, która jest częścią grupy podlegającej nadzorowi skonsolidowanemu na podstawie art. 111 i 112 dyrektywy 2013/36/UE, oceny, o których mowa w art. 1-4 niniejszego rozporządzenia, przeprowadza się na następujących poziomach:

a) na poziomie unijnej jednostki dominującej;

b) na poziomie każdej jednostki dominującej w państwie członkowskim lub, jeżeli w danym państwie członkowskim nie ma żadnej jednostki dominującej, na poziomie każdej samodzielnej jednostki zależnej grupy w państwie członkowskim.

3. Instytucje, które są częścią grupy podlegającej nadzorowi skonsolidowanemu na podstawie art. 111 i 112 dyrektywy 2013/36/UE, uznaje się za instytucje, których upadłość prawdopodobnie będzie mieć znaczący negatywny wpływ na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, jeżeli na którymkolwiek z poziomów, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b) niniejszego artykułu, ma zastosowanie którykolwiek z poniższych punktów:

a) instytucja osiągnęła łączny wynik ilościowy, który jest co najmniej równy progowi wyznaczonemu przez właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 1 ust. 3 lub art. 3 ust. 3;

b) spełnione są kryteria określone w art. 2 ust. 1 lub art. 4 ust. 1.

4. Przepisy ust. 2 i 3 nie mają zastosowania w przypadku instytucji, które podlegają planowi naprawy, jak określono w art. 8 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2014/59/UE.

5. Właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji koordynują oceny, o których mowa w niniejszym artykule, i wymieniają się wszystkimi niezbędnymi informacjami w ramach kolegiów organów nadzoru oraz kolegiów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Artykuł  6

Ocena banków rozwoju

Właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą - nie stosując przepisów art. 1 ust. 2 i 7 oraz art. 5 ust. 3 - uznać banki rozwoju, zdefiniowane w art. 3 pkt 27 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/63 ⁹ , za instytucje, których upadłość prawdopodobnie nie będzie mieć znaczącego negatywnego wpływu na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, jeżeli na którymkolwiek z następujących poziomów nie są spełnione aspekty jakościowe przewidziane w art. 2 ust. 1:

a) na poziomie unijnej jednostki dominującej;

b) na poziomie każdej jednostki dominującej w państwie członkowskim lub, jeżeli w danym państwie członkowskim nie ma żadnej jednostki dominującej, na poziomie każdej samodzielnej jednostki zależnej grupy w państwie członkowskim.

Artykuł  7

Ocena instytucji kredytowych podlegających procesowi kontrolowanej likwidacji

Właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą - nie stosując przepisów art. 1 ust. 2 i 7 oraz art. 5 ust. 3 - uznać instytucje kredytowe podlegające procesowi kontrolowanej likwidacji za instytucje, których upadłość prawdopodobnie nie będzie mieć znaczącego negatywnego wpływu na rynki finansowe, inne instytucje lub warunki finansowania, jeżeli na którymkolwiek z następujących poziomów nie są spełnione aspekty jakościowe przewidziane w art. 2 ust. 1:

a) na poziomie unijnej jednostki dominującej;

b) na poziomie każdej jednostki dominującej w państwie członkowskim lub, jeżeli w danym państwie członkowskim nie ma żadnej jednostki dominującej, na poziomie każdej samodzielnej jednostki zależnej grupy w państwie członkowskim.

Artykuł  8

Ocena dokonywana przez właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji z tego samego państwa członkowskiego

Uwzględniając poszczególne cele w ramach planowania naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, właściwe organy oraz organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji z tego samego państwa członkowskiego mogą dojść do różnych wniosków, jeżeli chodzi o stosowanie przepisów art. 1-4, 6 i 7, w którym to przypadku powinny one regularnie dokonywać oceny, czy te różne wnioski są w dalszym ciągu uzasadnione.

Artykuł  9

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 października 2018 r.

	W imieniu Komisji
	Jean-Claude JUNCKER
	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  1

Tabela 1

Wskaźniki i wagi służące do obliczania łącznego wyniku ilościowego dla instytucji kredytowych

Kryterium	Wskaźnik dla instytucji kredytowych	Waga
Wielkość	Aktywa ogółem	25 %
Wzajemne powiązania	Zobowiązania w obrębie systemu finansowego	8,33 %
	Aktywa w obrębie systemu finansowego	8,33 %
	Dłużne papiery wartościowe w obrocie	8,33 %
Zakres i stopień złożoności działalności	Wartość (nominalna) pozagiełdowych instrumentów pochodnych	8,33 %
	Zobowiązania transgraniczne	8,33 %
	Należności transgraniczne	8,33 %
Charakter prowadzonej działalności	Depozyty sektora prywatnego od deponentów z UE	8,33 %
	Kredyty dla sektora prywatnego udzielone kredytobiorcom w UE	8,33 %
	Wartość krajowych transakcji płatniczych	8,33 %

1. Dla każdego wskaźnika w tabeli 1 odpowiednią wartość określa się zgodnie ze specyfikacjami zawartymi w załączniku III.

2. Wartość wskaźnika dla każdej instytucji kredytowej dzieli się przez zagregowaną wartość odpowiedniego wskaźnika dla wszystkich instytucji kredytowych posiadających zezwolenie w państwie członkowskim oraz, w przypadku gdy są dostępne odpowiednie dane, oddziałów mających siedzibę w danym państwie członkowskim, w tym unijnych oddziałów mających siedzibę w tym państwie członkowskim.

3. Wynik obliczeń mnoży się przez 10 000 w celu wyrażenia wyniku dla danego wskaźnika w punktach bazowych.

4. Wyniki dla poszczególnych wskaźników (wyrażone w punktach bazowych) mnoży się przez wagi przypisane każdemu wskaźnikowi i określone w tabeli 1.

5. Suma wszystkich ważonych wyników dla poszczególnych wskaźników stanowi łączny wynik ilościowy.

ZAŁĄCZNIK  2

Tabela 2

Wskaźniki dla firm inwestycyjnych

Kryterium	Wskaźnik dla firm inwestycyjnych
Wielkość	Aktywa ogółem
	Zobowiązania ogółem
	Dochód z tytułu opłat i prowizji ogółem
	Zarządzane aktywa

ZAŁĄCZNIK  3

Tabela 3

Specyfikacje wskaźników

Wskaźnik	Zakres	Specyfikacja
Aktywa ogółem	Cały świat	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 01.01, wiersz 380 kolumna 010
Zobowiązania ogółem	Cały świat	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 01.02, wiersz 300 kolumna 010
Dochód z tytułu opłat i prowizji ogółem	Cały świat	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 02.00, wiersz 200 kolumna 010
Zarządzane aktywa	Cały świat	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 22.02, wiersz 010 kolumna 010
Zobowiązania w obrębie systemu finansowego	Cały świat	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 20.06, wiersze 020 + 030 + 050 + 060 + 100 + 110, kolumna 010, Wszystkie kraje (oś z)
Aktywa w obrębie systemu finansowego	Cały świat	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 20.04, wiersze 020 + 030 + 050 + 060 + 110 + 120 + 170 + 180, kolumna 010, Wszystkie kraje (oś z)
Dłużne papiery wartościowe w obrocie	Cały świat	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 01.02, wiersze 050 + 090 + 130 kolumna 010
Wartość (nominalna) pozagiełdowych instrumentów pochodnych	Cały świat	FINREP (MSSF) → F 10.00, wiersze 300 + 310 + 320, kolumna 030 + F 11.00, wiersze 510 + 520 + 530, kolumna 030 FINREP (GAAP) → F 10.00, wiersze 300 + 310 + 320, kolumna 030 + F 11.00, wiersze 510 + 520 + 530, kolumna 030
Zobowiązania transgraniczne	Cały świat	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 20.06, wiersze 010 + 040 + 070, kolumna 010, Wszystkie kraje z wyjątkiem kraju siedziby (oś z) Uwaga: Wyliczona wartość nie powinna obejmować (i) zobowiązań wewnątrzgrupowych (intra-office) i (ii) zobowiązań zagranicznych oddziałów i jednostek zależnych wobec kontrahentów w tym samym kraju przyjmującym
Należności transgraniczne	Cały świat	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 20.04, wiersze 010 + 040 + 080 + 140, kolumna 010, Wszystkie kraje z wyjątkiem kraju siedziby (oś z) Uwaga: Wyliczona wartość nie powinna obejmować (i) należności wewnątrzgrupowych (intra-office) i (ii) należności zagranicznych oddziałów i jednostek zależnych wobec kontrahentów w tym samym kraju przyjmującym
Depozyty sektora prywatnego od deponentów z UE	Wyłącznie z UE	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 20.06, wiersze 120 + 130, kolumna 010, Kraje UE (oś z)
Kredyty dla sektora prywatnego udzielone kredytobiorcom w UE	Wyłącznie z UE	FINREP (MSSF lub GAAP) → F 20.04, wiersze 190 + 220, kolumna 010, Kraje UE (oś z)
Wartość krajowych transakcji płatniczych	Cały świat	Płatności dokonane w ciągu roku sprawozdawczego (z wyjątkiem płatności wewnątrzgrupowych): wskaźnik ten oblicza się jako wartość płatności banku dokonywanych za pośrednictwem wszystkich głównych systemów płatniczych, których bank ten jest członkiem.
		Należy zgłaszać całkowitą wartość brutto wszystkich płatności pieniężnych dokonywanych przez właściwy podmiot za pośrednictwem systemów płatności wysokokwotowych oraz wartość brutto wszystkich płatności pieniężnych dokonywanych za pośrednictwem banku-korespondenta (np. z wykorzystaniem rachunku prowadzonego przez bank-korespondenta lub rachunku nostro) w ciągu roku sprawozdawczego w każdej wskazanej walucie. Należy zgłaszać wszystkie płatności dokonywane za pośrednictwem banku-korespondenta, niezależnie od faktycznego sposobu rozliczenia transakcji przez ten bank. Nie należy uwzględniać transakcji wewnątrzgrupowych (tj. transakcji dokonywanych w obrębie lub między podmiotami należącymi do tej samej grupy co właściwy podmiot). Jeżeli dokładne kwoty nie są dostępne, można zgłaszać znane kwoty przeszacowane. Płatności należy zgłaszać niezależnie od ich celu, miejsca lub metody rozliczenia. Obejmuje to między innymi płatności pieniężne związane z instrumentami pochodnymi, transakcjami finansowania papierów wartościowych i transakcjami walutowymi. Nie należy uwzględniać wartości pozycji niepieniężnych rozliczanych w związku z tymi transakcjami. Należy uwzględniać płatności pieniężne dokonywane w imieniu podmiotu sprawozdawczego, jak również płatności dokonywane w imieniu klientów (w tym instytucji finansowych i innych klientów komercyjnych). Nie należy uwzględniać płatności dokonywanych za pośrednictwem systemów płatności detalicznych. Należy uwzględniać wyłącznie płatności wychodzące (tj. należy wyłączyć płatności otrzymane). Należy uwzględniać kwoty płatności dokonywanych za pośrednictwem systemu rozrachunku ciągłego (Continuous Linked Settlement, CLS). Z wyjątkiem płatności dokonywanych za pośrednictwem CLS nie należy dokonywać unettowienia wartości wychodzących płatności hurtowych, nawet jeżeli transakcja została rozliczona w ujęciu netto (tj. wszystkie płatności hurtowe dokonywane za pośrednictwem systemów płatności wysokokwotowych lub korespondenta należy zgłaszać w ujęciu brutto). Płatności detaliczne dokonywane za pośrednictwem systemów płatności wysokokwotowych lub korespondenta mogą być zgłaszane w ujęciu netto. Wartości należy podawać w euro przy zastosowaniu oficjalnego kursu zamieszczonego na stronie http://ec.europa.eu/budget/contracts_grants/info_contracts/inforeuro/inforeuro_en.cfm (kursy miesięczne) lub http://www.ecb.europa.eu/stats/exchange/eurofxref/html/index.en.html (kursy dzienne).

1 Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190.

2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1).

3 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 680/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne dotyczące sprawozdawczości nadzorczej instytucji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz. U. L 191 z 28.6.2014, s. 1).

4 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).

5 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).

6 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/49/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (Dz. U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).

7 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).

8 Dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów (Dz. U. L 84 z 26.3.1997, s. 22).

9 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. L 11 z 17.1.2015, s. 44).

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2019.63.1
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie delegowane 2019/348 uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria oceny wpływu upadłości danej instytucji na rynki finansowe, inne instytucje i warunki finansowania
• Data aktu: 25/10/2018
• Data ogłoszenia: 04/03/2019
• Data wejścia w życie: 24/03/2019