a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 1 ustanowiono najwyższe dopuszczalne poziomy (NDP) arsenu, kadmu i ołowiu w różnych środkach spożywczych. Obecnie nie istnieją jednak żadne NDP dla tych substancji w wodorostach morskich i halofitach, z wyjątkiem NDP ustanowionych na podstawie wymienionego rozporządzenia dla suplementów diety składających się wyłącznie lub głównie z wodorostów morskich lub produktów otrzymanych z wodorostów morskich.
(2) Najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości (NDP) w odniesieniu do rtęci ustanowiony w rozporządzeniu (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady 2 dla alg i organizmów prokariotycznych określono na domyślnym poziomie 0,01 mg/kg.
(3) W 2006 r. Komitet Naukowy ds. Żywności ustalił górną granicę spożycia jodu na poziomie 600 µg dziennie dla dorosłych i 200 µg dziennie dla dzieci w wieku od 1 do 3 lat 3 . Komitet wskazał, że spożywanie bogatych w jod produktów na bazie alg (zwłaszcza produktów suszonych) może prowadzić do niebezpiecznie wysokiego, nadmiernego spożycia jodu, jeśli takie produkty zawierają więcej niż 20 mg jodu na kilogram suchej masy, a narażona populacja mieszka na obszarze endemicznego niedoboru jodu.
(4) Dostępne dane dotyczące występowania wskazują, że wodorosty morskie zawierają znaczne stężenia arsenu, kadmu, jodu, ołowiu i rtęci. Ponieważ halofity również rosną w środowisku morskim, można zasadnie założyć, że będą one charakteryzować się podobnym modelem absorpcji tych substancji, a tym samym podobnym modelem zanieczyszczenia.
(5) Udział wodorostów morskich i halofitów w zwyczajach konsumpcyjnych niektórych konsumentów w UE jest coraz większy. W związku z tym należy ocenić, czy udział arsenu, kadmu, jodu, ołowiu i rtęci z wodorostów morskich i halofitów w całkowitym narażeniu na te substancje wymaga ustanowienia najwyższych dopuszczalnych poziomów arsenu, kadmu i ołowiu dla tych towarów lub zmiany najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości rtęci dla alg i organizmów prokariotycznych lub innego działania, które należy podjąć w odniesieniu do narażenia na jod z tych produktów.
(6) Specyfikacje dla dodatków do żywności na bazie wodorostów morskich ustanowiono w załącznikach do rozporządzenia Komisji (UE) nr 231/2012 4 . W odniesieniu do niektórych z tych dodatków EFSA zaleciła przeprowadzenie przeglądu poziomów zanieczyszczeń toksycznymi pierwiastkami, aby zapewnić, by stosowanie tych dodatków nie stanowiło istotnego źródła narażenia na te toksyczne pierwiastki, w szczególności dla niemowląt i małych dzieci 5 . W związku z tym należy ocenić narażenie na arsen, kadm, jod, ołów i rtęć w dodatkach do żywności na bazie wodorostów morskich i alg.
(7) W odniesieniu do arsenu, ołowiu, kadmu i rtęci najwyższe dopuszczalne poziomy w paszach ustalono w dyrektywie 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 6 . Z uwagi na fakt, że niektóre gatunki wodorostów morskich stosowane są jako pasza, należy także zbadać zawartość metali w tych gatunkach, zarówno ze względu na zdrowie zwierząt, jak i w związku z możliwością przeniesienia tych metali do produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego.
(8) Na poparcie oceny narażenia z dietą należy gromadzić dane o występowaniu arsenu, kadmu, jodu, ołowiu i rtęci w różnych gatunkach wodorostów morskich, halofitach oraz produktach wytwarzanych na bazie wodorostów morskich,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
