a także mając na uwadze, co następuje:(1) Zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 515/2014 przeznacza się kwotę 791 mln EUR na opracowanie systemów informatycznych wspierających zarządzanie przepływami migracyjnymi przez granice zewnętrzne, z zastrzeżeniem przyjęcia odpowiednich aktów ustawodawczych Unii.
(2) Art. 15 rozporządzenia (UE) nr 515/2014 upoważnia Komisję do przyjęcia aktu delegowanego określającego podział kwoty, o której mowa w art. 5 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 515/2014, przeznaczonej na opracowanie systemów informatycznych, w przypadku gdy podział takiej kwoty nie został określony w odpowiednich aktach ustawodawczych Unii.
(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 2 ustanawia system wjazdu/wyjazdu (EES). EES jest głównym komponentem systemów informatycznych, o których mowa w motywach 1 i 2. Ponadto istotne jest jak najszybsze rozpoczęcie wdrażania rozporządzenia (UE) 2017/2226, tak aby, zgodnie z planem, system był w pełni operacyjny do 2020 r.
(4) W art. 64 rozporządzenia (UE) 2017/2226 określono koszty poniesione w związku z wdrożeniem EES, które pokrywane są z budżetu ogólnego Unii, w związku z czym przejmowane są na poziomie 100 %. Przepis ten nie określa jednak ani kwoty dodatkowych środków, które zostaną przeznaczone na pokrycie tych kosztów, ani ich podziału według rodzaju kosztów i beneficjentów.
(5) Z puli środków finansowych przewidzianej w art. 5 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 515/2014 należy udostępnić łączny przydział w wysokości 480 241 000 EUR na pokrycie kosztów związanych ze stosowaniem art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2017/2226.
(6) W ramach tego łącznego przydziału należy udostępnić Europejskiej Agencji ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości ("eu-LISA") kwotę 287 863 000 EUR na pokrycie, zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) 2017/2226, kosztów związanych z utworzeniem i funkcjonowaniem systemu centralnego EES, infrastruktury łączności, jednolitych interfejsów krajowych, usługi sieciowej i repozytorium danych, o którym mowa w art. 63 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2226, jak określono w art. 64 ust. 1 tego rozporządzenia.
(7) Z tego łącznego przydziału państwom członkowskim należy udostępnić kwotę 192 378 000 EUR na pokrycie kosztów poniesionych w związku z integracją istniejącej krajowej infrastruktury granicznej oraz jej połączeniem z jednolitym interfejsem krajowym, a także w związku z obsługą jednolitego interfejsu krajowego zgodnie z art. 64 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2226. Ponadto kwota ta powinna pokrywać koszty związane z utworzeniem i funkcjonowaniem jednolitych interfejsów krajowych, o których mowa w art. 64 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2226, ponieważ koszty te są ponoszone zarówno przez eu-LISA, jak i przez państwa członkowskie.
(8) Zgodnie z art. 64 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2017/2226 kwoty 192 378 000 EUR nie można wykorzystać na pokrycie kosztów wymienionych w tym akapicie. Koszty te kwalifikowałyby się jednak do finansowania w ramach programów krajowych z Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego ustanowionego rozporządzeniem (UE) nr 515/2014 na poziomie współfinansowania, o którym mowa w art. 16 ust. 3, 4 i 5 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.
(9) Zważywszy, że rozporządzenie (UE) 2017/2226 powstało w oparciu o dorobek Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania postanowiła wdrożyć rozporządzenie (UE) 2017/2226 do swojego prawa krajowego. Dania jest zatem związana prawem międzynarodowym.
(10) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE 3 nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa. Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związane ani go nie stosuje. W związku z tym niniejszego rozporządzenia nie należy kierować do Zjednoczonego Królestwa.
(11) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE 4 nie mają zastosowania do Irlandii. Irlandia nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani go nie stosuje. W związku z tym niniejszego rozporządzenia nie należy kierować do Irlandii.
(12) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 5 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A i B decyzji Rady 1999/437/WE 6 .
(13) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 7 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A i B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 8 .
(14) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 9 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A i B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 10 .
(15) Aby umożliwić szybkie zastosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią ekspertów ze wszystkich państw członkowskich, z którymi się specjalnie w tym celu skonsultowano.
(17) Należy zatem odpowiednio uzupełnić rozporządzenie (UE) nr 515/2014,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
