uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 2 akapit drugi w związku z akapitem pierwszym lit. b) tego artykułu rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny⁽¹⁾ przewiduje, że Rada ma przyjąć ogólne zasady dotyczące środków mających na celu promowanie lepszej organizacji produkcji, przetwarzania i wprowadzania do obrotu.

(2) Systemy produkcji bydła w wieku do dwunastu miesięcy i jego szczególne cechy charakterystyczne w momencie uboju różnią się często w zależności od państwa członkowskiego. Na głównych rynkach konsumpcyjnych Wspólnoty mięso pochodzące z różnych przedmiotowych systemów produkcji jest na ogół wprowadzane do obrotu z jednakowym opisem handlowym.

(3) Doświadczenie wskazuje, że takie praktyki mogłyby zakłócić handel i sprzyjać nieuczciwej konkurencji. Ma to więc bezpośredni wpływ na ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

(4) Praktyki te mogłyby stać się również źródłem nieporozumienia dla konsumenta i mogą wprowadzić go w błąd.

(5) W trosce o poprawę funkcjonowania rynku wewnętrznego wprowadzanie do obrotu mięsa pochodzącego z bydła w wieku do dwunastu miesięcy powinno być zorganizowane w sposób zapewniający jak największą przejrzystość. Pozwoli to również na lepszą organizację przedmiotowej produkcji. W tym celu należy szczegółowo zdefiniować opisy handlowe, które mają być stosowane w języku każdego państwa członkowskiego przy wprowadzaniu do obrotu mięsa pochodzącego z bydła w wieku do dwunastu miesięcy. Usprawni to również dostęp konsumentów do informacji.

(6) W niektórych przypadkach mięso pochodzące z bydła w wieku do dwunastu miesięcy podlega ochronie na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych⁽²⁾. W takich przypadkach jest ono wprowadzane do obrotu z chronioną nazwą lub chronionym oznaczeniem, dzięki czemu może być dokładnie identyfikowane przez podmioty gospodarcze i konsumentów. Niniejsze rozporządzenie nie powinno więc naruszać tych chronionych nazw i oznaczeń.

(7) Różne badania wykazały, że właściwości organoleptyczne mięsa, takie jak kruchość, smak i barwa, zmieniają się w zależności od wieku i sposobu żywienia zwierzęcia, z którego mięso pochodzi.

(8) Zgodnie z wynikami konsultacji publicznych zorganizowanych przez Komisję w 2005 r. dla większości konsumentów wiek zwierzęcia i jego żywienie są ważnymi kryteriami przy określaniu szczególnych cech mięsa. Natomiast waga zwierząt przy uboju wydaje się nie mieć tak dużego znaczenia.

(9) Systemy produkcji i typ stosowanego żywienia zwierząt w wieku do dwunastu miesięcy są na ogół związane z wiekiem przyjętym dla zwierząt przeznaczonych do uboju. Kontrola wieku przy uboju wydaje się łatwiejsza do przeprowadzenia niż kontrola stosowanego typu żywienia. W związku z powyższym stosowanie opisów handlowych różnych w zależności od wieku zwierząt powinno być wystarczające do uzyskania wymaganej przejrzystości.

(10) Według tych samych konsultacji większość konsumentów uważa, że zwierzęta w wieku do ośmiu miesięcy należą do odrębnej kategorii. Ta granica wiekowa jest również stosowana w art. 130 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników⁽³⁾, w celu zakwalifikowania zwierząt do przyznania premii z tytułu uboju. Wydaje się wobec tego właściwe stosowanie tej granicy wiekowej przy podziale kategorii zwierząt w wieku do dwunastu miesięcy na dwie podkategorie.

(11) Konsultacje wykazały również, że w zależności od państwa członkowskiego różne mogą być oczekiwania konsumentów wobec tego samego opisu handlowego. Przy wyborze opisów handlowych rozsądnie jest wobec tego wziąć maksymalnie pod uwagę zwyczaje i tradycje kulturowe, aby pomóc konsumentom w wyborze zgodnym z ich oczekiwaniami.

(12) Należy wprowadzić przepis stanowiący, że bydło w wieku do dwunastu miesięcy ma być oznaczane literą wskazującą, do której kategorii należy.

(13) Podmioty gospodarcze, które chciałyby dobrowolnie uzupełnić opisy handlowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu innymi informacjami powinny mieć taką możliwość zgodnie z procedurą określoną w art. 16 lub 17 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiającego system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczącego etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny⁽⁴⁾.

(14) W celu zapewnienia prawidłowego stosowania informacji znajdujących się na etykietach zgodnie z niniejszym rozporządzeniem należy przewidzieć rejestrację danych umożliwiającą zagwarantowanie prawdziwości informacji na wszystkich etapach produkcji i wprowadzania do obrotu. W tym celu powinna istnieć możliwość stosowania systemu rejestracji, o którym mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1825/2000 z dnia 25 sierpnia 2000 r. określającego szczegółowe przepisy stosowania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny⁽⁵⁾, z zastrzeżeniem dokonania niezbędnych dostosowań.

(15) Państwa członkowskie powinny wyznaczyć organy właściwe do przeprowadzania kontroli przestrzegania warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu; należy również wprowadzić przepis pozwalający Komisji zapewnić, jeśli to konieczne poprzez kontrolę na miejscu, czy warunki te są spełnione.

(16) W trosce o zachowanie spójności należy wprowadzić przepis w celu zapewnienia, że mięso przywożone z państw trzecich spełnia wymagania określone w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu, w przypadku gdy kontrole przeprowadza niezależny podmiot zewnętrzny, podmiot ten musi dawać pełną rękojmię kompetencji, niezawisłości i obiektywności.

(17) Państwa członkowskie powinny ustanowić zasady dotyczące sankcji stosowanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić ich wykonywanie. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(18) Środki niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji⁽⁴⁾,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: