Dyrektywa 2000/84/WE w sprawie ustaleń dotyczących czasu letniego

DYREKTYWA 2000/84/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
z dnia 19 stycznia 2001 r.
w sprawie ustaleń dotyczących czasu letniego

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji(1),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2).

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Ósma dyrektywa 97/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 1997 r. w sprawie ustaleń dotyczących czasu letniego(4) wprowadziła, wspólną we wszystkich Państwach Członkowskich, datę i czas rozpoczęcia i końca czasu letniego w latach 1998, 1999, 2000 i 2001.

(2) Jeżeli Państwa Członkowskie zastosują ustalenia dotyczące czasu letniego, dla funkcjonowania rynku wewnętrznego ważne jest, aby wspólna data i czas rozpoczęcia i końca okresu obowiązywania czasu letniego zostały ustalone w całej Wspólnocie.

(3) Ponieważ okres czasu letniego uznany za najodpowiedniejszy przez Państwa Członkowskie trwa od końca marca do końca października, jest wskazane, aby okres ten został utrzymany.

(4) Sprawne funkcjonowanie określonych sektorów, nie tylko transportu i komunikacji, ale również innych sektorów przemysłu, wymaga stałego, długookresowego planowania. Zatem przepisy dotyczące czasu letniego powinny być ustanowione na czas nieokreślony. Artykuł 4 dyrektywy 97/44/WE przewiduje, że Parlament Europejski i Rada mają przyjąć do dnia 1 stycznia 2001 uregulowania, które będą stosowane od 2002 r.

(5) Po to, aby informacje były jasne i dokładne, harmonogram wprowadzania okresu czasu letniego dla kolejnych pięciu lat powinien być publikowany, co pięć lat.

(6) Wdrażanie niniejszej dyrektywy powinno ponadto być monitorowane przy pomocy sprawozdania na temat oddziaływania niniejszych przepisów na wszystkie odnośne dziedziny, które ma być przedstawione przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu,. Sprawozdanie to powinno opierać się na informacjach udostępnionych Komisji przez Państwa Członkowskie w czasie wystarczającym od przedstawienia sprawozdania w określonym terminie.

(7) Jeżeli Państwa Członkowskie nie zdołają wystarczająco zharmonizować harmonogramu dla okresu czasu letniego, w celu ułatwienia transportu i komunikacji, a cel ten może zostać lepiej osiągnięty na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości, jak określono w art. 5 Traktatu. Niniejsza dyrektywa nie dotyczy niczego ponad to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(8) Ze względów geograficznych, ustalenia dotyczące czasu letniego nie mają zastosowania w odniesieniu do terytoriów zamorskich Państw Członkowskich,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Do celów niniejszej dyrektywy "okres czasu letniego" oznacza okres w roku, w którym zegary ustawia się o 60 minut do przodu w porównaniu do reszty roku.

Artykuł  2

Począwszy od 2002 r. okres czasu letniego zaczyna się w każdym Państwie Członkowskim o godz. 1.00 czasu uniwersalnego (GMT) w ostatnią niedzielę marca.

Artykuł  3

Począwszy od 2002 r. okres czasu letniego kończy się w każdym Państwie Członkowskim o godz. 1.00 czasu uniwersalnego (GMT) w ostatnią niedzielę października.

Artykuł  4

Komisja opublikuje komunikat w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich(5) po raz pierwszy przy okazji publikowania niniejszej dyrektywy i potem, co pięć lat, zawierający harmonogram przedstawiający daty rozpoczęcia i końca okresu czasu letniego dla kolejnych pięciu lat.

Artykuł  5

Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu w sprawie oddziaływania przepisów niniejszej dyrektywy na dane sektory, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2007 r.

Sprawozdanie sporządza się w oparciu o informacje udostępnione Komisji przez każde Państwo Członkowskie, najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2007 r.

Jeśli będzie to konieczne, w wyniku wniosków płynących ze sprawozdania, Komisja składa właściwe propozycje.

Artykuł  6

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania w odniesieniu do terytoriów zamorskich Państw Członkowskich.

Artykuł  7

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przed dniem 31 grudnia 2001 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł  8

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  9

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 stycznia 2001 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady
N. FONTAINE B. RINGHOLM
Przewodniczący Przewodniczący

______

(1) Dz.U. C 337 z 28.11.2000, str. 136.

(2) Opinia wydana dnia 29 listopada 2000 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 12 grudnia 2000 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 20 grudnia 2000 r.

(4) Dz.U. L 206 z 1.8.1997, str. 62.

(5) Dz.U. C 35 z 2.2.2001.

Zmiany w prawie

Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 30.04.2024
Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024
Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024
Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024