a także mając na uwadze, co następuje:1. WPROWADZENIE
(1) Rozporządzeniem (WE) nr 1005/2008 (rozporządzeniem w sprawie połowów NNN) ustanowiono unijny system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (połowom NNN) oraz ich powstrzymywania i eliminowania.
(2) W rozdziale VI rozporządzenia w sprawie połowów NNN określono procedurę dotyczącą identyfikacji państw trzecich niewspółpracujących w zwalczaniu połowów NNN, działań wobec takich państw, sporządzania wykazu takich państw, usunięcia z tego wykazu, publicznego dostępu do niego i wszelkich środków nadzwyczajnych.
(3) Zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja powinna wskazać państwa trzecie, które uznaje za niewspółpracujące w zakresie zwalczania połowów NNN. Państwo trzecie może zostać uznane za nie- współpracujące państwo trzecie, jeżeli nie wypełnia obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, polegających na podejmowaniu działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.
(4) Przed uznaniem państw trzecich za niewspółpracujące państwa trzecie zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja ma obowiązek powiadomić państwa trzecie o możliwości uznania ich za niewspółpracujące państwa trzecie zgodnie z art. 32 wspomnianego rozporządzenia. To powiadomienie ma charakter wstępny.
(5) Powiadomienie państw trzecich o możliwości uznania za państwa niewspółpracujące musi również następować na podstawie kryteriów określonych w art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Komisja powinna podjąć wobec powiadamianych państw trzecich wszelkie działania (démarches) określone w art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. W szczególności Komisja powinna zawrzeć w powiadomieniu informacje dotyczące istotnych faktów i przyczyn takiego uznania, a także zapewnić zainteresowanym państwom trzecim możliwość udzielenia odpowiedzi i dostarczenia dowodów przemawiających przeciwko takiemu uznaniu lub, w stosownych przypadkach, przedstawienia planu działania na rzecz poprawy sytuacji oraz środków już podjętych w celu jej naprawy. Komisja powinna dać zainteresowanym państwom trzecim odpowiedni czas na przedstawienie odpowiedzi na powiadomienie, a także wyznaczyć im rozsądny termin naprawy sytuacji.
(6) Uznanie państw trzecich za niewspółpracujące zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN powinno opierać się na przeglądzie wszelkich informacji określonych w art. 31 ust. 2 tego rozporządzenia. Ma się ono opierać na przeglądzie wszelkich informacji uzyskanych na mocy rozporządzenia w sprawie połowów NNN lub, w stosownych przypadkach, wszelkich innych istotnych informacji, takich jak dane o połowach, informacje handlowe otrzymane z krajowych urzędów statystycznych i innych wiarygodnych źródeł, rejestry statków i bazy danych ich dotyczące, systemy dokumentacji połowowej lub dokumenty statystyczne oraz wykazy statków NNN przyjęte przez regionalne organizacje zarządzania rybołówstwem (RFMO), a także wszelkie inne informacje uzyskane w portach i na łowiskach.
(7) Zgodnie z art. 33 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Rada powinna podjąć decyzję w sprawie wykazu nie- współpracujących państw trzecich. W odniesieniu do tych zidentyfikowanych państw mają zastosowanie między innymi środki określone w art. 38 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.
Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia w sprawie połowów NNN świadectwa połowowe zatwierdzone przez państwo trzecie bandery są akceptowane, pod warunkiem że Komisja otrzymała od danego państwa bandery powiadomienie potwierdzające wprowadzenie ustaleń dotyczących wdrożenia, kontroli i egzekwowania przepisów ustawowych i wykonawczych oraz środków ochrony i zarządzania, których muszą przestrzegać jego statki rybackie.
(8) Zgodnie z art. 20 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja ma prowadzić, w stosownych przypadkach, współpracę administracyjną z państwami trzecimi w obszarach związanych z wdrożeniem przepisów tego rozporządzenia dotyczących świadectw połowowych.
2. PRZEBIEG POSTĘPOWANIA DOTYCZĄCEGO REPUBLIKI GHANY
(9) Republika Ghany (zwana dalej "Ghaną") przedłożyła swoje powiadomienie jako państwo bandery zgodnie z art. 20 rozporządzenia w sprawie połowów NNN i zostało ono zaakceptowane przez Komisję w dniu 1 stycznia 2010 r.
(10) W ramach współpracy administracyjnej przewidzianej w art. 20 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN w okresie od dnia 28 maja 2013 r. do dnia 23 września 2013 r. Komisja współpracowała z władzami Ghany w celu zweryfikowania informacji na temat rozwiązań przyjętych przez Ghanę dotyczących wdrożenia, kontroli i egzekwowania przepisów ustawowych i wykonawczych oraz środków ochrony i zarządzania, które musiały być przestrzegane przez jej statki rybackie, oraz środków podjętych przez Ghanę w celu wypełnienia jej zobowiązań w zakresie zwalczania połowów NNN.
(11) Zgodnie z art. 31 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeprowadziła analizę obowiązków spoczywających na Ghanie jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu. Do celów tego przeglądu Komisja uwzględniła elementy wymienione w art. 31 ust. 4-7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.
(12) Po zbadaniu wszystkich zebranych elementów stanu faktycznego i wszystkich oświadczeń złożonych przez przedmiotowe państwo Komisja stwierdziła zgodnie z art. 31 ust. 4-7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Ghana nie wypełniła obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do zgodności z przepisami międzynarodowymi, regulacjami i środkami ochrony i zarządzania.
(13) W związku z tym na mocy decyzji Komisji 2013/C 346/03 2 Ghana została powiadomiona o możliwości uznania jej za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN.
(14) Zwrócono się do Ghany o współpracę z Komisją w oparciu o zaproponowany plan działania w celu naprawienia stwierdzonych niedociągnięć.
(15) W ramach dwustronnego dialogu, będącego następstwem decyzji 2013/C 346/03, Ghana złożyła ustne i pisemne uwagi, które zostały uwzględnione przez Komisję. Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne.
(16) Ghana wprowadziła środki konieczne do zaprzestania stwierdzonych połowów NNN oraz niezbędne w celu zapobiegania wszelkim tego rodzaju działaniom, korygując wszelkie działania lub zaniechania, które doprowadziły do powiadomienia o możliwości uznania jej za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN.
(17) W związku z tym, w drodze powiadomienia z dnia 1 października 2015 r., Komisja postanowiła zakończyć podjęte wobec Ghany działania zgodnie z przepisami art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, ze względu na wywiązanie się przez nią z obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu oraz jej działania w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania 3 .
(18) Komisja podkreśliła jednak, że zakończenie działań nie wyklucza ewentualnego podjęcia przez Komisję lub Radę dalszych kroków w przyszłości, w przypadku gdyby elementy stanu faktycznego wskazały, że Ghana nie wypełnia obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, polegających na podejmowaniu działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.
(19) W dniu 2 marca 2016 r. Ghana i Komisja uzgodniły ustanowienie grupy roboczej ds. współpracy w zakresie zwalczania połowów NNN. W tym dniu uzgodniono również zakres uprawnień takiej grupy roboczej. W latach 2016-2019 odbyły się cztery posiedzenia tej grupy roboczej. W latach 2019-2020 odbyły się dwie wideokonferen- cje międzysesyjne.
(20) Spotkania dotyczyły kwestii dotyczących działań podejmowanych przez Ghanę w celu zwalczania połowów NNN, w tym wdrażania ram zarządzania rybołówstwem, monitorowania, kontroli i nadzoru, kontroli i egzekwowania przepisów, regulacji oraz środków ochrony i zarządzania, których muszą przestrzegać statki rybackie Ghany. Spotkania te dotyczyły również przeglądu ram prawnych.
(21) Działania następcze w wyniku tych spotkań pociągnęły za sobą wymianę pisemnych uwag, w ramach których Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne w odniesieniu do środków przyjętych przez Ghanę w celu wypełnienia jej obowiązków w zakresie zwalczania połowów NNN. Ponadto delegatura Unii Europejskiej w Ghanie przeprowadziła trzy misje w terenie w latach 2019-2020.
(22) Ghana jest stroną Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r. (UNCLOS), porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 roku odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi (UNFSA) 4 oraz umowy o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (PSMA) 5 . W dniu 12 maja 2003 r. Ghana stała się stroną Porozumienia o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu (porozumienie o przestrzeganiu). 6 W maju 2014 r. Ghana przyjęła krajowy plan działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania na podstawie międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (IPOA-NNN) 7 .
(23) Ghana jest umawiającą się stroną Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT), Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Zachodnim Zatoce Gwinejskiej (FCWC) oraz Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku (CECAF), które są podregionalnymi organami doradczymi ds. rybołówstwa.
(24) W celu przeprowadzenia oceny przestrzegania przez Ghanę międzynarodowych zobowiązań spoczywających na niej jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, określonych w międzynarodowych porozumieniach, o których mowa w motywie 22, Komisja pozyskała, zgromadziła i przeanalizowała wszystkie potrzebne informacje.
3. MOŻLIWOŚĆ UZNANIA GHANY ZA NIEWSPÓŁPRACUJĄCE PAŃSTWO TRZECIE
(25) Zgodnie z art. 31 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeprowadziła analizę obowiązków Ghany jako państwa bandery, państwa portu, państwa nadbrzeżnego i państwa zbytu. Do celów tego przeglądu Komisja wzięła pod uwagę kryteria określone w art. 31 ust. 4-7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.
3.1. Działania podjęte w odniesieniu do powtarzających się przypadków nielegalnej, nieraportowanej i nieuregulowanej działalności połowowej oraz przepływów handlowych produktów pochodzących z połowów NNN (art. 31 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)
(26) Zgodnie z art. 31 ust. 4 lit. a) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeanalizowała środki wprowadzone przez Ghanę w odniesieniu do wszelkich powtarzających się połowów NNN prowadzonych lub wspieranych przez statki rybackie pływające pod jej banderą, przez jej podmioty krajowe lub przez statki rybackie prowadzące działalność na jej wodach morskich lub korzystające z jego portów.
(27) Na podstawie publicznie dostępnych informacji i danych dostarczonych przez właściwe organy Ghany ustalono, że przeładunki na morzu w wodach Ghany są zakazane na mocy rozporządzenia w sprawie rybołówstwa z 2010 r. (L. I 1968). Komisja ustaliła jednak, że przeładunki na morzu między trawlerami przemysłowymi a łodziami są powszechną praktyką na wodach podlegających jurysdykcji Ghany. W art. 33 ust. 2 rozporządzenia w sprawie rybołówstwa LI 1968 zakazuje się przeładunku ryb ze statków przemysłowych na statki półprzemysłowe bądź łodzie lub odwrotnie. Ponadto art. 33 ust. 4 tego rozporządzenia (LI 1968) stanowi, że statki rybackie o pojemności brutto co najmniej 50 ton lub posiadające licencję jako statki przemysłowe mają wyładowywać swoje połowy w zatwierdzonych portach w przedmiotowym państwie. Art. 33 rozporządzenia w sprawie rybołówstwa, LI 1968, został uchwalony na podstawie sekcji 139 ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625). Artykuł 139 ust. 1 lit. g) tej ustawy umożliwia ministrowi uchwalanie rozporządzeń w sprawie przeładunku. Ponadto w oświadczeniu budżetowym na 2020 r. władze Ghany potwierdziły nielegalny charakter tych operacji przeładunkowych, stwierdzając, że cała flota krajowa i międzynarodowa uczestnicząca w saiko 8 ma zostać objęta zakazem połowów na wodach Ghany 9 .
(28) Zgodnie z publicznie dostępnymi informacjami, jak również informacjami przekazanymi przez właściwe organy Ghany, wiele trawlerów przemysłowych działających na wodach Ghany poławia duże ilości młodocianych niewymiarowych osobników gatunków pelagicznych takich jak sardynela, z naruszeniem sekcji 89 ust. 1 lit. c) ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625). Sekcja 89 ust. 1 lit. c) stanowi, że nie powinno się świadomie poławiać młodocianych ryb podczas połowów. Ponadto art. 14 rozporządzenia w sprawie rybołówstwa, LI 1968, stanowi, że nie może łowić ani wyładowywać w żadnym miejscu wyładunku ryb o rozmiarze mniejszym niż zalecany zgodnie z tabelą 1 załącznika do rozporządzenia w sprawie rybołówstwa, LI 1968. W tabeli 1 w planie przedstawiono minimalne rozmiary dla gatunków ryb o znaczeniu handlowym. Ponadto art. 31 rozporządzenia stanowi, że ktoś, kto łowi młodociane ryby jako przyłowy lub przypadkowe połowy, musi niezwłocznie uwolnić je do ich siedliska przyrodniczego lub środowiska w sposób niepowodujący szkody 10 .
(29) W przeciwieństwie do rozporządzenia w sprawie rybołówstwa, o którym mowa w motywie 27, połowy te są wyrzucane do morza lub mrożone w blokach i przeładowywane do specjalnie przystosowanych łodzi, a następnie wyładowywane i sprzedawane lokalnym społecznościom.
(30) Od dnia 1 marca 2018 r. wszystkie trawlery przemysłowe muszą mieć na pokładzie obserwatora zgodnie z sekcją 100 ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625) i art. 35 rozporządzenia w sprawie rybołówstwa (LI 1968), ale środek ten nie okazał się wystarczający do wyeliminowania nielegalnych przeładunków. Te połowy NNN są odpowiednio udokumentowane dzięki misjom w terenie, o których mowa w motywie 21, badaniu przeprowadzonemu przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) 11 oraz informacjom ze źródeł jawnych. Kwestia ta została również omówiona z właściwymi organami Ghany na posiedzeniach grupy roboczej, o której mowa w motywie 19.
(31) Porażka Ghany w skutecznym zwalczaniu połowów NNN, w szczególności nielegalnych przeładunków, jest niezgodna z zobowiązaniami państwa nadbrzeżnego wynikającymi z Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, w szczególności w odniesieniu do zrównoważonej ochrony żywych zasobów i zarządzania nimi, jak przewidziano w art. 61 ust. 2 i 3, a także z obowiązkami wynikającymi z przystąpienia Ghany do porozumienia UNFSA w 2017 r.
(32) Ghana nie wzięła ponadto pod uwagę zaleceń zawartych w ust. 24 MPD-NNN, w którym zaleca się państwom bandery, aby zapewniły kompleksowe i skuteczne monitorowanie, kontrolę i nadzór, poczynając od połowów, przez miejsce wyładunku, po ostateczne miejsce przeznaczenia, w tym poprzez wdrożenie satelitarnego systemu monitorowania statków (VMS), zgodnie z właściwymi krajowymi, regionalnymi i międzynarodowymi normami. W dniu 21 października 2020 r. delegatura UE odwiedziła Regionalne Centrum Monitorowania, Kontroli i Nadzoru FCWC (RMCSC) w jego siedzibie w Temie. Centrum Monitorowania Rybołówstwa Ghany (CMR) - znajdujące się w tym samym miejscu - było nieaktywne. Mogłoby to wskazywać, że Ghana nie jest w stanie sprawować odpowiedniej kontroli nad swoimi statkami. W kwietniu 2017 r. misja Banku Światowego zwróciła również uwagę na powszechną niechęć władz Ghany do wykorzystywania licznych informacji generowanych przez VMS 12 . Ponadto krajowy plan inspekcji rybołówstwa jest nieaktualny, ponieważ obejmuje jedynie lata 2015 i 2016. Oznacza to, że Ghana nie spełniła warunków określonych w art. 94 UNCLOS, który stanowi, że obowiązkiem państwa bandery jest sprawowanie kontroli nad każdym statkiem pływającym pod jego banderą.
(33) W świetle wyżej wymienionych informacji Komisja stwierdziła, że Ghana nie wypełniła obowiązków państwa bandery polegających na uniemożliwieniu prowadzenia połowów NNN. Stanowi to naruszenie art. 94 ust. 1 i 2 UNCLOS, w których określono, że każde państwo zobowiązane jest skutecznie sprawować jurysdykcję i wykonywać kontrolę nad statkami pływającymi pod jego banderą.
(34) Ponadto zgodnie z art. 91 UNCLOS musi istnieć rzeczywisty związek między państwem bandery a statkiem. Zgodnie z sekcją 47 ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625) miejscowy statek przemysłowy lub półprzemy- słowy powinien być własnością obywatela Ghany lub rządu być przez nich kontrolowany, lub powinien być kontrolowany bądź być własnością przedsiębiorstwa lub spółki osobowej zarejestrowanej z mocy prawa w Ghanie, której główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się w Ghanie i która jest własnością rzeczywistą rządu Ghany, obywatela, przedsiębiorstwa publicznego ustanowionego na mocy prawa Ghany lub kombinacji któregoś z nich 13 . Sekcja 47 ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625) stanowi również, że statek ma być zarejestrowany w Ghanie. Jednakże w przypadku sektora trawlerów przemysłowych, zgodnie z ogólnodostępnymi informacjami i wymianą informacji z władzami Ghany, istnieją przesłanki wskazujące na to, że wymagany rzeczywisty związek może nie istnieć, a odpowiednie przepisy krajowe mogą nie być przestrzegane.
(35) Zgodnie z art. 31 ust. 4 lit. b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja zbadała również środki zastosowane przez Ghanę w odniesieniu do dostępu produktów rybnych pochodzących z połowów NNN do jej rynku i do dalszych przepływów handlowych.
(36) Biorąc pod uwagę informacje, o których mowa w motywach 27-32, Komisja uważa, że Ghana nie może zagwarantować, że produkty rybołówstwa wprowadzane na jej rynek nie pochodzą z połowów NNN. Na przykład podczas wizyt w terenie w październiku 2020 r., o których mowa w motywie 21, odnotowano rozładunek w porcie Elmina dużej łodzi niewyposażonej w żadne narzędzia połowowe lub sieci. Bloki mrożonych ryb o rozmiarze ok. 60x40 cm zostały wyładowane z pomieszczeń magazynowych w kadłubie, a rybacy sprzedawali je bezpośrednio przed łodzią. Łodzie nie posiadały żadnych generatorów ani lodówek, skąd mogłyby pochodzić takie bloki, były one po prostu przykryte płachtami. Ponadto przeprowadzona przy tej okazji analiza dwóch bloków mrożonych ryb zakupionych w miejscu wyładunku ryb w Elmina wykazała, że wśród 705 osobników 60 % pochodziło z gatunków o znaczeniu handlowym takich jak małe gatunki pelagiczne, w tym głęboko przetrzebione gatunki Sardinella aurita i inne przybrzeżne gatunki pelagiczne. Wszystkie te osobniki były poniżej minimalnego rozmiaru określonego w art. 14 rozporządzenia w sprawie rybołówstwa, LI 1968, i tabeli 1 załącznika do tego rozporządzenia. Ilości młodocianych osobników małych gatunków pelagicznych w połowach wskazywały na stosowanie rozmiarów oczek/narzędzi połowowych zakazanych na mocy przepisów krajowych. Uwagi te są podobne do uwag zawartych w innych informacjach ze źródeł jawnych i w badaniach FAO, o których mowa w motywie 30, a także w informacjach przekazanych przez władze Ghany.
(37) Ponadto, jak wspomniano w motywie 9, Ghana jest uprawniona do zatwierdzania świadectw połowowych towarzyszących produktom rybołówstwa poławianym przez statki pływające pod banderą Ghany na rynku unijnym. Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa (EFCA) przeprowadziła analizę próbki świadectw połowowych i deklaracji przetwórczych zatwierdzonych przez Ghanę w 2019 r. EFCA stwierdziła, że zatwierdzenie świadectw połowowych przez właściwe organy Ghany budzi poważne wątpliwości co do obowiązujących procedur wewnętrznych ze względu na brak lub niespójność informacji potwierdzonych w świadectwach połowowych.
(38) EFCA zidentyfikowała liczne niedociągnięcia w analizowanych świadectwach połowowych takie jak przypadki, w których daty połowów zgłoszonych miały miejsce po dacie wygaśnięcia licencji połowowej; brak odniesienia do krajowych środków ochrony i zarządzania w świadectwie wyładunku, mimo że statki rybackie prowadziły działalność w jednej lub kilku wyłącznych strefach ekonomicznych (w.s.e.); przypadki gdy w załączonym załączniku "dodatek do przetworzonych w kraju produktów rybołówstwa" wymieniono państwo końcowego przeznaczenia inne niż państwo, do którego wysłano przesyłkę; niespójności w wypełnianiu wzorów świadectwa połowowego; niespójne i sprzeczne dane zawarte w świadectwach wyładunku statków w odniesieniu do działalności statków rybackich, w tym dane dotyczące domniemanej działalności połowowej w wyłącznych strefach ekonomicznych państw trzecich bez odniesienia do licencji połowowej wydanej przez państwa trzecie. Ustalenia te doprowadziły do wniosku, że weryfikacje przeprowadzane przed zatwierdzeniem świadectw połowowych nie mogą zagwarantować, że wywożone produkty rybołówstwa nie pochodzą z połowów NNN.
(39) Komisja stwierdziła, że informacje dotyczące pochodzenia i identyfikowalności produktów rybołówstwa złowionych przez statki pływające pod banderą Ghany, nie były kompletne i wiarygodne. Ponadto Ghana nie wprowadziła w życie przepisów mających na celu zapewnienie identyfikowalności ryb lub produktów rybołówstwa na rynku zgodnie z ust. 71 i 72 MPD-NNN.
(40) W świetle uwag przedstawionych w niniejszej sekcji oraz na podstawie elementów stanu faktycznego zgromadzonych przez Komisję, jak również oświadczeń właściwych organów Ghany można stwierdzić, że, zgodnie z art. 31 ust. 3 i art. 31 ust. 4 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, Ghana nie wypełnia swoich obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie nadbrzeżnym i państwie zbytu, jeśli chodzi o połowy NNN prowadzone lub wspierane przez statki rybackie pływające pod jej banderą lub jej własne statki, ani nie zapobiega obecności produktów rybołówstwa pochodzących z połowów NNN dostępnych na jej rynku wewnętrznym.
3.2. Niewypełnienie obowiązku współpracy i egzekwowania prawa (art. 31 ust. 5 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)
(41) Na podstawie art. 31 ust. 5 lit. a) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja sprawdziła, w jakim stopniu Ghana współpracowała, odpowiadając na pytania, przekazując informacje zwrotne i prowadząc dochodzenia w sprawach dotyczących połowów NNN i związanej z nimi działalności.
(42) Podczas czterech spotkań grupy roboczej, o których mowa w motywie 19 władze Ghany były zasadniczo skłonne do współpracy, jeśli chodzi o odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji i dostarczanie informacji zwrotnych. Niektóre z dostarczonych informacji nie były jednak dokładne. Na przykład w marcu 2020 r. władze Ghany wskazały - w odpowiedzi na wniosek Komisji złożony w listopadzie 2019 r. - że statki YU FENG 1 (numer IMO 8561933), YU FENG 3 (IMO 8561945) i YU FENG 4 (IMO 8561957) oczekują na rejestrację w rejestrze statków Ghany. Niemniej jednak według baz danych ze źródeł otwartych takie statki były zarejestrowane w Ghanie już od października 2019 r. Informacje te zostały następnie potwierdzone przez władze Ghany w czerwcu 2020 r. po przekazaniu przez Komisję informacji pochodzących z tych baz danych.
(43) Ponadto podczas trzeciego posiedzenia grupy roboczej w 2018 r. Komisja i Ghana uzgodniły przeprowadzenie cok- wartalnych wideokonferencji w celu zapewnienia stałej i dynamicznej wymiany informacji na temat kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. W następstwie wideokonferencji, która odbyła się w styczniu 2019 r., Komisja podjęła próbę zorganizowania w kolejnych miesiącach powiązanych dyskusji. Takie dyskusje okazały się jednak niemożliwe do czasu czwartego posiedzenia grupy roboczej w listopadzie 2019 r., ze względu na powtarzającą się niedostępność władz Ghany.
(44) W następstwie nieudanej próby zorganizowania wideokonferencji w czerwcu 2020 r. Komisja przesłała władzom Ghany pytania na piśmie. Ghana udzieliła odpowiedzi, jednak niektóre z nich nie odniosły się w wystarczającym stopniu do poruszonych kwestii, w szczególności jeśli chodzi o kontrolę, wykrywanie naruszeń i egzekwowanie sankcji w przypadkach związanych z nielegalnym przeładunkiem na morzu na wodach Ghany. W sierpniu 2020 r. Komisja ponownie przesłała otwarte pytanie, ale władze Ghany nie udzieliły jeszcze odpowiedzi.
(45) Zgodnie z art. 31 ust. 5 lit. b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja dokonała analizy istniejących środków egzekwowania prawa w celu zapobiegania połowom NNN, ich powstrzymywania i eliminowania.
(46) Obecny system sankcji oparty na ustawie o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625), ze zmianami wprowadzonymi przez ustawę o rybołówstwie (zmienionej) z 2014 r. (ustawa nr 880) i rozporządzeniu w sprawie rybołówstwa z 2010 r. (L.I. 1968) oraz rozporządzeniu w sprawie rybołówstwa z 2015 r. (zmiany) (L.I. 2217). Przyjęcie tych zmian instrumentów prawnych miało kluczowe znaczenie dla zakończenia działań wobec Ghany w październiku 2015 r. Ghana nie wdrożyła jednak w należyty sposób tych instrumentów ani ich nie egzekwowała.
(47) Ustawa o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625) zmieniona ustawą o rybołówstwie z 2014 r. (ustawa nr 880) ustanawia w sekcji 88 A wykaz działań uznawanych za połowy NNN, w tym połowy na obszarze zamkniętym, przy użyciu zabronionych lub niezgodnych z przepisami narzędzi połowowych, przeładunek lub wyładunek ryb niewymiarowych, przeładunek na inny statek rybacki prowadzący połowy NNN. Ponadto sekcja 88 A stanowi, że ktoś, która prowadzi połowy NNN, podlega w postępowaniu uproszczonym karze grzywny nie niższej niż 1 000 000 USD i nie wyższej niż 2 000 000 USD za pierwsze naruszenie. Grzywna wzrasta do 2 000 000 USD, ale nie przekracza 4 000 000 USD w przypadku powtórnego naruszenia. Ponadto licencja lub upoważnienie wydane w odniesieniu do danego statku rybackiego zostają zawieszone na okres sześciu miesięcy od daty skazania. Ponadto sekcja 88 A ustanawia grzywnę w wysokości nie mniejszej niż 2 000 000 USD i nie większej niż 4 000 000 USD za trzecie naruszenie oraz cofnięcie licencji lub upoważnienia, jak również natychmiastowe kroki w celu usunięcia nazwy statku rybackiego z rejestru statków w Ghanie. Art. 116 ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625) przewiduje kumulację naruszeń i kar administracyjnych w przypadku, gdy dana osoba przyzna się na piśmie do popełnienia przestępstwa i wyrazi gotowość do zareagowania. Sprawca powinien zapłacić kwotę nie mniejszą niż minimalna kara określona za przestępstwo, powiększoną o godziwą wartość rynkową wszelkich nielegalnie złowionych ryb. Kwotę należy uiścić w terminie 30 dni, w przeciwnym razie sprawa zostaje skierowana do sądu.
(48) Informacje zgromadzone przez Komisję oraz w szczególności kontakty z władzami Ghany wykazały, że sankcje nakładane na statki prowadzące połowy NNN lub je wspierające nie są skuteczne i odstraszające zgodnie z UNFSA i porozumieniem o przestrzeganiu wiążącym dla Ghany. Z 19 spraw ugód pozasądowych w 2018 i 2019 r., dotyczących naruszeń popełnionych przez trawlery przemysłowe, obejmujące przeładunek lub wyładunek ryb niewymiarowych, przeładunek i obecność młodocianych osobników na pokładzie, przy użyciu zakazanych lub niezgodnych z przepisami narzędzi połowowych, tylko w jednym przypadku nałożono minimalną grzywnę w wysokości 1 000 000 USD. W pozostałych przypadkach nałożone grzywny wynosiły od 6 000 GHS (równowartość 950 EUR) do 700 000 GHS (równowartość 110 000 EUR).
(49) W czerwcu 2018 r. aresztowano trawler przemysłowy za wykonywanie połowów w wyłącznej strefie przybrzeżnej z naruszeniem sekcji 81 ust. 3 ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625). W sekcji 81 ustanowiono grzywnę za to naruszenie w wysokości nie niższej niż 10 000 USD i nie wyższej niż 100 000 USD w przypadku popełnienia naruszenia przez miejscowy statek rybacki prowadzący połowy przemysłowe. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze Ghany w ramach ostatniej wymiany informacji, w sierpniu 2018 r., w ramach postępowania administracyjnego nałożono grzywnę w wysokości 48 000 GHS (10 140 USD lub 8 633 EUR). Zgodnie z sekcją 116 ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625) kary administracyjne należy uiścić w terminie 30 dni. W przeciwnym razie sprawa zostaje skierowana do sądu. Grzywna nie została zapłacona. W listopadzie 2019 r. ten sam trawler przemysłowy został ponownie zatrzymany w związku z wyrzucaniem ryb, stosowaniem niewymiarowych oczek, obecnością młodocianych ryb na pokładzie, przeładunkiem na morzu i niezgłoszonymi połowami. Sprawa została skierowana do rozstrzygnięcia przez sąd.
(50) W innym przypadku w czerwcu 2019 r. aresztowano trawler przemysłowy za połowy młodocianych ryb, niezgło- szone połowy obecne na pokładzie i połowy przy użyciu niewymiarowych oczek. Właściciel statku wybrał ugodę pozasądową. Nałożono karę w wysokości 1 000 000 USD, zgodnie z przepisami sekcji 88 A zmienionej ustawy o rybołówstwie z 2014 r. (ustawa nr 880). Właściciel statku nie zapłacił jednak grzywny w terminie przewidzianym w ustawie, a sprawa została skierowana do sądu. W grudniu 2019 r. wszczęto kolejną ugodę pozasądową dotyczącą tego samego trawlera przemysłowego w związku z wyrzucaniem ryb i nielegalnym przeładunkiem, w wyniku czego statek został zatrzymany w październiku 2018 r. Nałożono grzywnę w wysokości 680 000 GHS (ekwiwalent 110 510 EUR). W maju 2020 r. statek został ponownie aresztowany za posiadanie sieci o oczkach niewymiarowych oraz za połowy młodocianych ryb.
(51) Sześć trawlerów przemysłowych zatrzymano i ukarano grzywną w wysokości 6 000 GHS (wtedy była to równowartość 1 080 EUR) w 2017 r. i 2018 r. w drodze postępowania administracyjnego dotyczącego wyrzucania ryb do morza (w jednym przypadku były to 22,3 tony), za użycie sieci o oczkach niewymiarowych i wyrzucanie młodocianych ryb do morza. Zgodnie z art. 32 ust. 1 rozporządzenia w sprawie rybołówstwa z 2010 r. (L.I. 1968). Wysokość takich grzywien jest wyraźnie nieadekwatna i nieproporcjonalna do wagi naruszeń, których dotyczą, do ewentualnego wpływu tych naruszeń i do ewentualnych korzyści, które mogą płynąć z takich sprzecznych z prawem działań. W kwietniu 2017 r. jeden z tych trawlerów został ukarany grzywną w wysokości 6 000 GHS za wyrzucenie 22 ton ryb, co jest sprzeczne z art. 32 ust. 1 rozporządzenia. Decyzja w sprawie grzywny nałożonej w drodze postępowania administracyjnego została podjęta w lipcu 2018 r., czyli ponad rok po aresztowaniu w kwietniu 2017 r. Ten sam trawler został już w kwietniu 2015 r. zatrzymany i ukarany grzywną za posiadanie na pokładzie ryb niewymiarowych. Sprawa z 2015 r. została rozstrzygnięta, a grzywna w wysokości 200 000 GHS (wtedy było to 44 500 EUR) zapłacona w drodze ugody pozasądowej. Mimo to we wrześniu 2020 r. ten sam statek przemysłowy został ponownie zatrzymany za domniemane podobne przestępstwo, tj. posiadanie młodocianych ryb na pokładzie, co stanowi naruszenie art. 89 ust. 1 lit. c) ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625), który stanowi, że młodociane ryby nie powinny być świadomie poławiane podczas połowów, oraz art. 14 rozporządzenia w sprawie rybołówstwa, LI 1968, który stanowi, że nikt nie może łowić ani wyładowywać w żadnym miejscu ryb o rozmiarze mniejszym niż określony zgodnie z tabelą 1 załącznika I do rozporządzenia w sprawie rybołówstwa, LI 1968.
(52) W listopadzie 2019 r. inny trawler został ukarany w drodze ugody pozasądowej za dwa naruszenia związane z wyrzucaniem ryb sprzecznym z art. 32 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie rybołówstwa z 2010 r. (L.I. 1968). Na statek nałożono grzywny w wysokości 6 000 GHS i 24 000 GHS, stanowiące równowartość odpowiednio 940 EUR i 3 750 EUR, których zgodnie z najnowszymi informacjami przekazanymi przez władze Ghany wciąż nie zapłacono. Ponadto w dniu 28 października 2019 r. ten sam trawler został aresztowany za wyrzucanie ryb, niewymiarowe oczka, obecność młodocianych ryb i niezgłoszone połowy. Sprawa została skierowana do sądu w dniu 11 listopada 2019 r. Właściciel trawlera z nałożoną już grzywną został ponownie ukarany w listopadzie 2019 r. za inne przestępstwo (wyrzucanie ryb wbrew przepisom art. 32 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie rybołówstwa z 2010 r. (L.I. 1968)) popełnione przez inny z jego trawlerów grzywną w wysokości 36 000 GHS (wtedy równowartość 5 850 EUR), której zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze Ghany również nie zapłacono.
(53) Zgodnie z sekcją 76 ust. 1 ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625), Komisja Rybołówstwa Ghany, odpowiedzialna za wydawanie ministrowi zaleceń dotyczących wydawania licencji, nie może zalecać wydania lub odnowienia licencji połowowej miejscowemu statkowi przemysłowemu, dopóki nie uzyska pewności, że wykonano wyrok lub inne ustalenia związane z naruszeniem ustawy. Ponadto sekcja 24M rozporządzenia (zmiany) w sprawie rybołówstwa z 2015 r., LI 2217, stanowi, że Komisja Rybołówstwa nie może udzielać upoważnień do połowów, jeżeli ma podstawy, by sądzić, że statek rybacki prowadził połowy NNN, lub jeśli ustalono, że statek ten brał udział w połowach NNN z naruszeniem międzynarodowego środka ochrony i zarządzania, oraz dopóki nie wykonano sankcji nałożonych na mocy prawa Ghany. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze Ghany ponad 18 % grzywien nałożonych na trawlery na mocy ugód pozasądowych w latach 2018 i 2019 nie było nadal uiszczonych na koniec grudnia 2019 r. Niemniej jednak nadal wydawano tym statkom licencje połowowe. Nie jest to zgodne z ustawą o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625). Ponadto w kwietniu 2017 r. w ramach misji Banku Światowego zidentyfikowano takie problemy jak duża rozbieżność między znaczną liczbą wykrytych przestępstw a niewielką liczbą postępowań wszczętych przez właściwe organy. W ramach misji stwierdzono również niespójne kwoty grzywien za podobne naruszenia, zwolnienia z grzywny bez wyraźnego uzasadnienia, przedłużenie licencji dla sprawców naruszenia, częściowe zgłaszanie naruszeń i niepełna realizacja działań następczych oraz wysoki odsetek niepobranych grzywien 14 .
(54) Przykłady przedstawione w motywach 48-53 pokazują, że sankcje nałożone przez władze Ghany nie są współmierne do wartości połowów, nie pozbawiają sprawców korzyści wynikających z popełnionych poważnych naruszeń i nie są wystarczająco surowe, aby skutecznie zapewnić przestrzeganie przepisów i zniechęcać do popełniania dalszych naruszeń. W świetle zgromadzonych informacji na temat ram prawnych i toczących się postępowań egzekucyjnych mających na celu stwierdzenie naruszeń i nałożenie w związku z tym sankcji Komisja stwierdziła, że Ghana nie wdrożyła art. 19 ust. 2 porozumienia UNFSA. Przepis ten stanowi, że wszystkie dochodzenia i postępowania sądowe przeprowadza się niezwłocznie, a sankcje mające zastosowanie w przypadku naruszeń powinny być odpowiednio surowe, aby skutecznie zapewniały przestrzeganie prawa i zniechęcały do jego naruszania, niezależnie od tego, gdzie dochodzi do naruszenia, i powinny pozbawiać sprawców korzyści płynących z nielegalnej działalności. Rzeczywisty poziom nałożonych sankcji nie zapewnia efektu odstraszającego spełnianego przez system sankcji w odniesieniu do naruszeń z tytułu połowów NNN. Ponadto w ust. 21 MPD-NNN stanowi się, że państwa powinny dopilnować, aby sankcje za połowy NNN prowadzone przez statki oraz, w jak największym stopniu, przez obywateli podlegających ich jurysdykcji, były wystarczająco surowe, by pozbawić sprawców korzyści wynikających z takich połowów.
(55) Uwzględniając kwestie przedstawione w niniejszej części oraz na podstawie elementów stanu faktycznego ustalonych przez Komisję i oświadczeń złożonych przez władze Ghany, można stwierdzić zgodnie z art. 31 ust. 3 i 5 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Ghana nie wypełniła obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do współpracy oraz działań egzekucyjnych.
3.3. Niewdrożenie przepisów międzynarodowych (art. 31 ust. 6 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)
(56) Zgodnie z art. 31 ust. 6 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeprowadziła analizę dokumentów ratyfikacyjnych lub dotyczących przystąpienia Ghany do odpowiednich międzynarodowych instrumentów w dziedzinie rybołówstwa oraz statusu Ghany jako umawiającej się strony regionalnych organizacji zarządzania rybołówstwem lub jej zgody na stosowanie przyjętych przez te organizacje środków ochrony i zarządzania.
(57) Ghana jest stroną UNCLOS i przystąpiła do UNFSA w 2017 r. W 2016 r. Ghana ratyfikowała również PSMA. W 2003 r. Ghana zaakceptowała porozumienie FAO o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu. Ponadto Ghana jest umawiającą się stroną ICCAT. Ghana jest również członkiem FCWC, która jest podregionalnym organem doradczym ds. rybołówstwa.
(58) Obowiązująca obecnie w Ghanie ustawa o rybołówstwie pochodzi z 2002 r. Została ona częściowo zmieniona w 2014 r. Podczas posiedzeń grupy roboczej, o której mowa w motywie 19, władze Ghany poinformowały, że Ghana jest w trakcie przeglądu ustawy o rybołówstwie z 2002 r. w celu odzwierciedlenia zobowiązań międzynarodowych, do których przystąpiła. Proces przeglądu uległ jednak znacznym opóźnieniom. Na przykład podczas drugiego posiedzenia grupy roboczej w styczniu 2018 r. pierwszym orientacyjnym harmonogramem przedstawionym przez Ghanę do przedłożenia parlamentowi był wrzesień 2018 r. Na trzecim posiedzeniu grupy roboczej w październiku 2018 r. Ghana poinformowała, że zaktualizowany docelowy termin przedstawienia projektu tekstu parlamentowi to czerwiec 2019 r. Podczas wideokonferencji, która odbyła się w styczniu 2019 r., Ghana przedstawiła nowy zaktualizowany harmonogram przedłożenia parlamentowi, przewidziany na sierpień 2019 r. W styczniu 2020 r. Ghana poinformowała, że zaktualizowany orientacyjny termin przedłożenia projektu parlamentowi to koniec drugiego kwartału 2020 r. W czerwcu 2020 r. Ghana poinformowała, że zaktualizowany harmonogram finalizacji ostatecznego projektu przypada na koniec września 2020 r. W związku z tym obecna ustawa o rybołówstwie nie jest zgodna z odpowiednimi instrumentami międzynarodowymi, których stroną jest Ghana.
(59) Zgodnie z art. 31 ust. 6 lit. c) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeanalizowała, czy Ghana mogła uczestniczyć w jakichkolwiek działaniach zmniejszających skuteczność obowiązujących ustaw, przepisów lub międzynarodowych środków ochrony i zarządzania lub była winna zaniedbań tym zakresie.
(60) Sekcja 42 ust. 1 ustawy o rybołówstwie z 2002 r. (ustawa nr 625) upoważnia Komisję Rybołówstwa Ghany do przygotowania planu zarządzania połowami, który powinien opierać się na najlepszych dostępnych informacjach naukowych, zapewniać optymalne wykorzystanie zasobów rybnych, ale unikać nadmiernej eksploatacji, i przestrzegać zasad dobrego zarządzania. W 2015 r. władze Ghany przyjęły krajowy plan zarządzania rybołówstwem na lata 2015-2019. Przyjęcie tych zmian w instrumentach prawnych miało kluczowe znaczenie dla zakończenia działań wobec Ghany w październiku 2015 r. Ghana nie wdrożyła jednak należycie krajowego planu zarządzania rybołówstwem.
(61) Na przykład w krajowym planie zarządzania rybołówstwem przewidziano roczny plan operacyjny, w którym należało określić działania do podjęcia w każdym roku kalendarzowym. Jednak zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze Ghany taki roczny plan operacyjny został przygotowany jedynie na 2015 r. Nie sporządzono również sprawozdań rocznych na temat wyników dotyczących zasobów rybnych w odniesieniu do wskaźników określonych w Krajowym Planie Zarządzania Rybołówstwem. Ponadto krajowy plan zarządzania rybołówstwem stracił ważność, a nowy nie został jeszcze przyjęty, jak to wynika z ostatniej wymiany informacji z władzami Ghany.
(62) Ponadto w krajowym planie zarządzania rybołówstwem wśród działań mających na celu zmniejszenie nakładu połowowego i zdolności połowowej w sektorze trawlerów, w szczególności w celu zmniejszenia liczby dni połowowych o 50 % w ciągu najbliższych trzech lat, przewidziano okresy zamknięte wynoszące dwa miesiące i do czterech miesięcy począwszy od trzeciego roku. Te okresy zamknięte mają miejsce w maju-czerwcu lub listopadzie-grudniu. Podobnie w krajowym planie zarządzania rybołówstwem przewidziano od jednego do dwóch miesięcy zamknięcia dla wszystkich łowisk oraz do czterech miesięcy do 2019 r., w celu ochrony siedlisk morskich i zachowania różnorodności biologicznej, z wyjątkiem połowów tradycyjnymi łodziami.
(63) W 2016 i 2017 r. okresy zamknięte dla sektora trawlerów przemysłowych miały miejsce odpowiednio od dnia 1 listopada 2016 r. do dnia 30 listopada 2016 r. oraz od dnia 1 lutego 2017 r. do dnia 31 marca 2017 r. W 2018 r. okresy zamknięte dla sektora trawlerów przemysłowych miały miejsce między dniem 1 stycznia a 28 lutego. W sektorze tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego i w sektorze tuńczyka odnotowano również istnienie okresu zamkniętego. Jednakże w 2018 r. drugi okres zamknięty dla sektora trawlerów przemysłowych i tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego - planowany pierwotnie na sierpień - został na tydzień przed planowanym rozpoczęciem przesunięty na 2019 r., ze względu na porę silnego wypływania wód głębinowych (upwelling), jak wskazano w krajowym planie zarządzania rybołówstwem). Władze Ghany wyjaśniły, że decyzja ta została podjęta w celu umożliwienia większej współpracy z zainteresowanymi stronami, aby zapewnić przestrzeganie przepisów. W przeciwieństwie do tego, co ustalono w krajowym planie zarządzania rybołówstwem, w 2019 r., w okresie od dnia 1 sierpnia do dnia 30 września zamknięto tylko przez dwa miesiące połowy dla trawlerów przemysłowych, a w okresie od 15 maja 2019 r. do 15 czerwca 2019 r. odnotowano tylko jednomiesięczne zamknięcie połowów dla sektora tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego.
(64) W 2020 r. w Ghanie nie miały miejsca żadne okresy zamknięte, mimo że w sprawozdaniu budżetowym na 2020 r. podkreślono, że z informacji naukowych wynika, iż poziom stad ryb morskich w wyłącznej strefie ekonomicznej w Ghanie zmniejsza się; pomimo faktu, że władze Ghany oświadczyły, że istnieje potrzeba przyjęcia drastycznych środków w celu powstrzymania tego zjawiska, aby zapobiec sytuacji, w której Ghana stanie się importerem netto ryb do 2025 r.; oraz pomimo deklaracji władz dotyczącej przedłużenia jednomiesięcznego okresu zamkniętego w taki sposób, by cała flota została nim objęta jednocześnie przez dwa miesiące w 2020 r. i 2021 r. 15 Ocena krytycznej sytuacji stad, w szczególności gatunków pelagicznych, jest zgodna z oceną CECAF, o której mowa w motywie 28.
(65) Innym przykładem braku pełnego wdrożenia krajowego planu zarządzania rybołówstwem na lata 2015-2019 jest to, że zgodnie z załącznikiem do tego planu maksymalna liczba licencji połowowych dla trawlerów przemysłowych, pozwalająca zapewnić zrównoważone wykorzystanie odnośnych zasobów rybnych, nie powinna przekraczać 48. Władze Ghany przyznały jednak w rozliczeniu kwartalnym 75 licencji dla sektora trawlerów. Niepełne wdrożenie krajowego planu zarządzania rybołówstwem podważa art. 61 ust. 2, art. 61 ust. 3 i art. 62 ust. 1 UNCLOS oraz art. 6 ust. 4 porozumienia UNFSA.
(66) Uwzględniając sytuację wyjaśnioną w niniejszej części decyzji oraz na podstawie elementów stanu faktycznego ustalonych przez Komisję i oświadczeń złożonych przez władze Ghany można stwierdzić zgodnie z art. 31 ust. 3 i 6 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Ghana nie wypełniła obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do międzynarodowych przepisów, regulacji oraz środków ochrony i zarządzania.
3.4. Szczególne ograniczenia krajów rozwijających się (art. 31 ust. 7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN)
(67) Według wskaźnika rozwoju społecznego ONZ (UNHDI) 16 w 2019 r. Ghanę uznano za państwo o średnim stopniu rozwoju społecznego (142. miejsce wśród 189 państw).
(68) Pomimo szczególnych ograniczeń możliwości, które mogą występować w odniesieniu do monitorowania i kontroli jej floty oraz nadzoru nad nią, szczególne ograniczenia Ghany związane z jej poziomem rozwoju nie uzasadniają braków opisanych w poprzednich częściach. Biorąc pod uwagę ranking UNHDI, nie istnieją dowody wskazujące na to, że niewypełnienie przez Ghanę jej obowiązków na mocy prawa międzynarodowego jest wynikiem niskiego poziomu rozwoju. Nie ma namacalnych dowodów umożliwiających powiązanie niedociągnięć w zakresie ram prawnych, monitorowania i kontroli połowów oraz nadzoru nad nimi i w zakresie systemów identyfikowalności ze słabymi możliwościami i infrastrukturą. Ponadto ograniczenia te nie mogą usprawiedliwiać braku skutecznego egzekwowania przez Ghanę krajowych przepisów dotyczących karania naruszeń związanych z połowami NNN.
(69) Od 2018 r. Komisja udziela Ghanie wsparcia w sektorze rybołówstwa za pośrednictwem programu regionalnego (Poprawa regionalnego zarządzania rybołówstwem w Afryce Zachodniej, PESCAO). Komisja zaproponowała również udzielenie wsparcia w zakresie przeglądu prawa i przyjęcia zaktualizowanego krajowego planu działania przeciwko połowom NNN w ramach grupy roboczej, o której mowa w motywie 19.
(70) Uwzględniając uwagi przedstawione w niniejszej części oraz na podstawie elementów stanu faktycznego ustalonych przez Komisję i oświadczeń wydanych przez władze Ghany, można stwierdzić zgodnie z art. 31 ust. 7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że poziom rozwoju tego państwa nie ma negatywnego wpływu na jego ogólne wyniki w zarządzaniu rybołówstwem,
4. WNIOSKI DOTYCZĄCE MOŻLIWOŚCI UZNANIA PAŃSTWA TRZECIEGO ZA NIEWSPÓŁPRACUJĄCE
(71) Biorąc pod uwagę wnioski wyciągnięte w odniesieniu do niewywiązania się przez Ghanę z obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nabrzeżnym lub państwie zbytu oraz w odniesieniu do niepodjęcia działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zgodnie z art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, Ghanę należy powiadomić o możliwości uznania jej przez Komisję za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN.
(72) Komisja powinna również podjąć wobec Ghany wszelkie działania określone w art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. W celu zapewnienia sprawnego zarządzania należy ustalić okres, w którym wymienione państwo może odpowiedzieć na piśmie na powiadomienie i dokonać naprawy sytuacji.
(73) Ponadto należy stwierdzić, że powiadomienie Ghany o możliwości uznania jej za państwo, które zdaniem Komisji jest niewspółpracującym państwem trzecim, do celów niniejszej decyzji, nie wyklucza ani nie powoduje automatycznie żadnego późniejszego działania podejmowanego przez Komisję lub Radę na potrzeby określenia i ustanowienia wykazu państw niewspółpracujących,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
