Język postępowania: niemiecki(2015/C 026/20)
(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2015 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Schutzgemeinschaft Milch und Milcherzeugnisse e.V. (przedstawiciele: adwokaci M. Loschelder, V. Schoene)
Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Europejska, Królestwo Niderlandów, Nederlandse Zuivelorganisatie
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy: Sąd uznał, że skarżący nie miał legitymacji procesowej, ponieważ zaskarżone rozporządzenie wskazuje, że "edam" stanowi nazwę rodzajowa. Wspomniane sformułowanie, widniejące w rozporządzeniu dotyczącym rejestracji, ma wyłącznie tautologiczny charakter. W rezultacie wbrew temu, co twierdzi Sąd, stwierdzenie rozporządzenia rejestrującego przyniosłoby członkom skarżącego korzyść dowodzącą ich legitymacji procesowej. A zatem skarga jest dopuszczalna. Z tego samego względu jest też ona zasadna. W istocie powyższe stwierdzenie spotkało się z aprobatą niderlandzkich wnioskodawców. W związku z tym Komisja popełniła błąd, nie zastosowawszy się do tego stwierdzenia.
Zarzut drugi: Skarżący utrzymywał, że w przeszłości jego członkowie dostarczali w Niderlandach mleko, które mogło być tam używane do produkcji sera gouda lub edam i które najprawdopodobniej było tam wykorzystywane w tym celu. Sąd nie wywiódł z tego legitymacji procesowej skarżącego. W istocie ustalenie to nie znajduje oparcia w stanie faktycznym. A zatem Sąd dopuścił się przeinaczenia faktów, ponieważ przytoczony powyżej argument jest prawdziwy. Co więcej, zdaniem Sądu sprzeciw i skarga skarżącego nie miały na celu obrony interesów "wytwórców mleka". Takie twierdzenie również stanowi przeinaczenie faktów, ponieważ sprzeciw został zgłoszony w imieniu członków skarżącego w zakresie, w jakim przetwarzali oni mleko (mleko sprzedawane w Niderlandach jest mlekiem przetworzonym) i zajmowali się sprzedażą mleka lub sera.
Zarzut trzeci: Sąd stwierdza, że oddalenie sprzeciwu nie dowodzi istnienia legitymacji procesowej skarżącego. W istocie z punktu widzenia prawa sprzeciw nie został zgłoszony przez skarżącego, lecz przez Republikę Federalną Niemiec. Takie stwierdzenie nie jest zgodne z rozporządzenia (WE) nr 510/2006 2 i wbrew temu, co uznał Sąd, kwestia ta nie została jeszcze rozstrzygnięta w odniesieniu do rozporządzenia podstawowego przez Trybunał. Między rozporządzeniem podstawowym nr 510/2006 a jego poprzednikiem, rozporządzeniem (EWG) nr 2081/92 3 istnieją różnice, które nie były przedmiotem oceny Sądu i które prowadzą do tego, że pod rządami rozporządzenia podstawowego zgłaszający sprzeciw tacy jak skarżący realizują swoje własne prawa do zgłoszenia sprzeciwu.
Zarzut czwarty: Sąd odrzucił argumentację skarżącego, zgodnie z którą niebieski znak wskazujący chronione oznaczenie geograficzne Unii nie przyznaje producentom niderlandzkim bardziej konkurencyjnej pozycji względem członków skarżącego. To nieprawda. Bardziej konkurencyjna pozycja istnieje i powoduje powstanie po stronie członków skarżącego interesu prawnego w stwierdzeniu nieważności rozporządzenia rejestrującego.
