Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 15 czerwca 2010 r. w sprawie T-177/07, Mediaset SpA przeciwko Komisji Europejskiej popieranej przez Sky Italię Srl, wniesione w dniu 6 sierpnia 2010 r. przez Mediaset SpA(Sprawa C-403/10 P)
(2010/C 301/11)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Mediaset SpA (przedstawiciele: K. Adamantopoulos, Dikigoros i G Rossi, avvocato)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Sky Italia Srl
Żądania wnoszącej odwołanie
– Uchylenie wyroku Sądu z dnia 15 czerwca 2010 r. w sprawie T-177/07;
– ostateczne rozstrzygnięcie sporu poprzez stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej zaskarżonej w postępowaniu pierwszej instancji; lub - tytułem żądania ewentualnego - przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; oraz
– obciążenie kosztami postępowania strony pozwanej oraz interwenienta w postępowaniu pierwszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
1) Wnosząca odwołanie twierdzi, że: Sąd naruszył prawo w dwojaki sposób, uznając, że niedopuszczalne jest powoływanie się przez wnoszącą odwołanie na art. 4 ust. 1 włoskiej ustawy nr 350/2003, oraz że niedopuszczalny jest podniesiony przez wnoszącą odwołanie zarzut dotyczący różnicy między pojęciem i) selektywności w rozumieniu art. 107 ust. 1) TFUE a ii) dyskryminacji, które jest odrębne od pojęcia neutralności technologicznej. W rezultacie Sąd w oczywisty sposób naruszył prawo, charakteryzując włoską ustawę jako nie będącą technologicznie neutralną.
2) Sąd błędnie zastosował art. 107 ust. 1) TFUE, uznając, że zarzucany "brak neutralności technologicznej" włoskiej ustawy musiał skutkować przyznaniem wnoszącej odwołanie selektywnej korzyści gospodarczej. Ponadto Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że pozwana słusznie uznała, iż po stronie Mediaset powstała korzyść gospodarcza, chociaż (podobnie jak pozwana) nie zakwalifikował pod względem prawnym abstrakcyjnego - i jedynie zakładanego - "wzrostu oglądalności" oraz "obniżonego kosztu penetracji rynku" jako szczególnej korzyści gospodarczej dla Mediaset. Sąd nie przedstawił też wystarczającego uzasadnienia, wbrew art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości, w oczywisty sposób wypaczył fakty oraz naruszył prawo, dokonując w pkt 62-68 i 74-79 zaskarżonego wyroku błędnej i zniekształconej wykładni zaskarżonej decyzji. Sąd naruszył bowiem prawo przez to, że zastąpił własną argumentację argumentacją przedstawioną w zaskarżonej decyzji w odniesieniu do korzyści, jaka powstała rzekomo po stornie Mediaset, a także zinterpretował przedstawione dowody w sposób, który kłóci się z brzmieniem analizy zawartej w pkt 82-95 zaskarżonej decyzji, wypaczając je. Sąd naruszył także prawo, w odniesieniu do wykładni pojęcia beneficjenta pośredniego, a także jego zastosowania i kwalifikacji prawnej w niniejszej sprawie.
3) Ponadto Sąd naruszył prawo pomijając całkowicie analizę konkretnych zarzutów podniesionych po pierwsze w pkt 93-96, a po drugie w pkt 121-129 skargi, w odniesieniu do oceny zgodności włoskiej ustawy z art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE. Sąd nie przedstawił też wystarczającego uzasadnienia w tym względzie. Co więcej naruszył on prawo poprzez błędne zastosowanie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, uznając włoską ustawę za niezgodną ze wspólnym rynkiem wyłącznie na tej podstawie, że nie poszanowano w niej rzekomo zasady neutralności technologicznej ze względu na zarzucane wyłączenie dekoderów satelitarnych z zakresu zastosowania włoskiej ustawy, quod non; oraz przyjmując, że pozwana nie dokonała oceny prawnej rzekomych skutków zakłócających badanych przepisów na rynku telewizji płatnej, polegającej na przeprowadzeniu stosownej kontroli prawnej, gospodarczej i porównawczej: a) konkretnych zakłóceń konkurencji na rynku telewizji płatnej; oraz b) rzeczywistych skutków uzyskania rzekomej korzyści gospodarczej. Założono po prostu na wstępie, że korzyść taka zaistniała i uznano ją za niezgodną ze wspólnym rynkiem, że względu na to, że nie była ona ponoć neutralna technologicznie. Sąd naruszył także prawo i przedstawił błędne uzasadnienie, oddalając trzeci zarzut skargi. Nie tylko nieprawidłowo przedstawił i i zinterpretował ten mający istotne znaczenie zarzut oraz argumenty dotyczące wewnętrznej sprzeczności uzasadnienia zaskarżonej decyzji, ale także nie zbadał tych argumentów, wobec czego oddalił je jako bezzasadne.
4) Sąd błędnie zastosował wreszcie art. 14 rozporządzenia nr 659/1999(1), gdyż nie uwzględnił okoliczności, że wady zaskarżonej decyzji dotyczące rzekomego przyznania wnoszącej odwołanie korzyści gospodarczej faktycznie uniemożliwiały odzyskanie domniemanej pomocy państwa, co oznacza, że naruszona została zasada pewności prawa. Zaskarżoną decyzję pozbawiono zatem skutecznego i przejrzystego środka zaskarżenia, a także stosownej metodologii odzyskania pomocy. Ponadto Sąd błędnie zinterpretował zarzuty podniesione w tym względzie przez skarżącą oraz naruszył prawo, uznając, że zaskarżona decyzja umożliwiała przywrócenie sytuacji, jaka panowała wcześniej.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE, Dz.U. L 83, s. 1.