Odwołanie wniesione w dniu 10 marca 2006 r. przez Rodericha Weiβenfelsa od wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 25 stycznia 2006 r. w sprawie T-33/04 Roderich Weiβenfels/Parlament(Sprawa C-135/06 P)
(2006/C 108/21)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 6 maja 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Roderich Weiβenfels [Przedstawiciel: G. Maximini, avocat]
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania strony skarżącej
1) uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 25 stycznia 2006 r. w sprawie T-33/04 Weiβenfels/ Parlament(1), doręczonego w dniu 31 stycznia 2006 r.;
2) uchylenie decyzji Parlamentu z dnia 26 czerwca 2003 r. na mocy której z podwójnego dodatku na dzieci pozostające na utrzymaniu urzędnika przysługującego skarżącemu na podstawie art. 67 ust. 3 regulaminu pracowniczego potrącony został pochodzący z innego źródła specjalny dodatek na rzecz ciężko upośledzonego syna skarżącego, Frederika;
3) uchylenie dorozumianej odmowy Parlamentu w przedmiocie zwrotu uprzednio niesłusznie zatrzymanych kwot podwójnego dodatku na dzieci, skarżącego który skarżący wystąpił w dniu 4 czerwca 2003 r.;
4) uchylenie decyzji Parlamentu z dnia 28 kwietnia 2004 r. na mocy której pochodzący z innego źródła specjalny dodatek na rzecz ciężko upośledzonego syna skarżącego, Frederika, uznany został za "dodatek podobnego rodzaju" w rozumieniu art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego, jak przyznany skarżącemu podwójny dodatek na dzieci;
5) zasądzenia na rzecz skarżącego odszkodowania (pomocniczo w wysokości odsetek ustawowych) za szkody powstałe od dnia 1 grudnia 1998 r. w związku z niesłusznym zatrzymaniem kwot wynagrodzenia skarżącego odpowiadających podwójnemu dodatkowi na dzieci;
6) obciążenie Parlamentu kosztami postępowania w obydwu instancjach oraz koniecznymi nakładami poniesionymi przez skarżącego.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący podnosi w odwołaniu, że w zaskarżonym wyroku Sąd Pierwszej Instancji dopuścił się uchybień procesowych, nie dokonując właściwej oceny żądań skarżącego i dokonując niezgodnie z prawem zawężenia przedmiotu skargi. Stwierdzenie Sądu jakoby żądanie odszkodowania zostało wyrażone jedynie w replice jest błędne, gdyż odnośne pierwotne żądanie skargi stanowi, zgodnie z jego treścią, żądanie zadośćuczynienia.
Sąd nie dokonał formalnej oceny jak również materialnie błędnie ocenił podobieństwo spornych świadczeń, stanowiące przesłankę stosowania art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego. Z formalnego punktu widzenia nie chodzi o "dodatek podobnego rodzaju", ponieważ luksemburski dodatek specjalny nie jest w żaden sposób związany z faktem pozostawiania w stosunku zatrudnienia. Z materialno-prawnego punktu widzenia uwzględnienia wymaga różnorodność celów tych dwóch świadczeń: podczas gdy dodatek określony w art. 67 ust. 3 regulaminu pracowniczego przysługuje jedynie skarżącemu, niezależnie od jego miejsca zamieszkania i ma na celu jego finansowe odciążenie, samodzielny luksemburski dodatek specjalny przysługuje jedynie uprawnionemu - a zatem synowi skarżącego - mający na celu zapewnienia opieki nad nim, tak długo jak zamieszkuje on w Luksemburgu.
Zastosowanie art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego jest zatem wykluczone z tego względu, gdyż ani z formalnego, ani z materialno-prawnego punktu widzenia nie chodzi o świadczenie pochodzące z innego źródła stanowiące "dodatek podobnego rodzaju" w rozumieniu przedmiotowego przepisu prawa wspólnotowego. Przeciwna ocena Sądu narusza w związku z tym prawo wspólnotowe.
______
(1) Dz.U. C 74, str. 18
