Główne cele nowelizacji to:

1)  stworzenie warunków informacyjnych umożliwiających podejmowanie w dłuższej perspektywie optymalnych decyzji w zakresie polityki zdrowotnej, niezależnie od przyjętego modelu organizacyjnego opieki zdrowotnej oraz zasad jej finansowania;

2)  stworzenie stabilnego systemu informacji w ochronie zdrowia, charakteryzującego się, z jednej strony, elastycznym podejściem do organizacji systemu zasobów ochrony zdrowia, w tym do modelu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych, z drugiej strony, odpornością na zaburzenia w gromadzeniu i archiwizacji danych, spowodowane zmianami systemowymi w ochronie zdrowia;

3) zmniejszenie luki informacyjnej w sektorze ochrony zdrowia, uniemożliwiającej zbudowanie optymalnego modelu opieki zdrowotnej;

4)  uporządkowanie istniejącego systemu zbierania, przetwarzania i wykorzystywania informacji w ochronie zdrowia;

5)  poprawę funkcjonowania opieki zdrowotnej przez zapewnienie kompleksowości, aktualności, niesprzeczności norm, procesów, systemów i zasobów informacyjnych sektora ochrony zdrowia mających wpływ na zachowanie spójności ładu informacyjnego w ochronie zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb informacyjnych obywateli;

6) optymalizację nakładów finansowych ponoszonych na informatyzację sektora ochrony zdrowia i rozwój społeczeństwa informacyjnego w obszarze zdrowia względem uzyskiwanych efektów;

7) przywrócenie właściwych relacji pomiędzy wytwórcą danych, gestorami systemów informacyjnych zbierających dane, a podmiotami wykorzystującymi i analizującymi informacje generowane w systemach informacyjnych.

Ustawa ponadto:

1) zawiera regulacje dostosowujące inne ustawy między innymi do wprowadzenia elektronicznej postaci recepty, skierowania, zlecenia oraz rejestrów medycznych i dziedzinowych systemów teleinformatycznych, a także doprecyzowuje przepisy dotyczące „telemedycyny”;

2) wykonuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18 grudnia 2014 roku, sygn. akt K 33/13;

3) koryguje obowiązujące procedury funkcjonujące w procesie kształcenia lekarzy, lekarzy dentystów, diagnostów laboratoryjnych, farmaceutów i ratowników medycznych, w sposób pozwalający na informatyzację systemu kształcenia kadr medycznych. Zmiany są warunkiem niezbędnym do wprowadzenia Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych.

Oprócz zmian w ustawie z 28 kwietnia 2011 roku o systemie informacji w ochronie zdrowia, ustawa wprowadza również zmiany w 14 innych ustawach.

Ustawa wchodzi w życie zasadniczo po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Wyjątki w tym zakresie przewiduje art. 52 ustawy.

Ustawa została opublikowana w Dzienniku Ustaw 27 listopada 2015 roku pod poz. 1991.