Spór wyniknął na Politechnice Poznańskiej. Doktorantka Maria W.-K. specjalizująca się w inżynierii zarzadzania wystąpiła w 2013 r. do rektora o podwyższenie stypendium. Otrzymała odnowę. Wobec tego złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Sąd ten rozpatrywał sprawę aż trzy razy, i dwa razy stwierdzano nieważność wydanej przez rektora decyzji, która rażąco naruszała prawo.
Dwa razy decyzję uchylano
Za trzecim razem WSA w wyroku z 22 kwietnia 2015 r. orzekł, że skarga na decyzję rektora jest niezasadna. WSA powołał się na poprzednie swoje orzeczenia. W pierwszym wyroku z 2013 r. Sąd uznał, że zaskarżona decyzja o treści "nie przyznać stypendium doktoranckiego na rok akademicki 2012/2013" rażąco narusza rodzaje rozstrzygnięć określone w art. 138 § 1 i 2 k.p.a. Jednocześnie Sąd stwierdził, że rektor uczelni nie może przekazać sobie sprawy do ponownego rozpoznania, bowiem na podstawie tego przepisu sprawę można przekazać wyłącznie innemu organowi.
W kolejnym wyroku z 6 marca 2014 r., którym uchylono decyzję rektora . utrzymującą w mocy decyzję Sąd stwierdził, że wprawdzie zawiera ona prawidłową formalnie osnowę, jednakże jej uzasadnienie w zasadzie w ogóle nie odnosi się do przedmiotu sprawy. W szczególności wskazano, że uzasadnienie nie zawiera jakiegokolwiek odniesienia się do twierdzeń strony zgłaszanych w toku postępowania, a zwłaszcza we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W ostatnim z wyroków z dnia 16 kwietnia 2014 r. sąd ograniczył się do wyjaśnienia przyczyn swego rozstrzygnięcia i nakazał uwzględnienie wytycznych zawartych w wyroku z dnia 6 marca 2014 r. Więcej>>
Sygnatura I OSK 2408/15, wyrok z 2 marca 2016 r.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Zatrudnianie w administracji publicznej
|