WSA: Doktor nie otrzyma habilitacji, gdyż ma nikły dorobek

Osiągnięcia naukowe kandydata do uzyskania stopnia doktora habilitowanego muszą stanowić znaczny wkład w rozwój określonej dyscypliny, a kandydat - wykazywać się istotną aktywnością naukową. Bez tego nie ma szans na pozytywne rozstrzygnięcie.

Dr Marian L. złożył wniosek o nadanie stopnia doktora habilitowanego, skierowany wraz z autoreferatem do Centralnej Komisji.
Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych odmówiła nadania stopnia naukowego doktora habilitowanego Marianowi L. Powodem był zbyt mały dorobek naukowy kandydata, brak publikacji w wydawnictwach specjalistycznych.

Komisja habilitacyjna nie wysłuchała kandydata
Centralna Komisja powołała komisję habilitacyjną i w wyniku jej obrad 19 stycznia 2016 r. Rada Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej (obecnie Akademia Sztuki Wojennej) podjęła uchwałę negatywną; 25 głosów było przeciw, jeden - za, cztery osoby wstrzymały się.
Jednak mimo zaproszenia dr Mariana L. na posiedzenie, nie został on wysłuchany, rozmowa nie odbyła się.
W sumie, zamiast w ciągu pół roku, Komisja podjęłą decyzję dopiero po 15 miesiącach. I to był jeden z zarzutów skargi dr L. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
W skardze dr L. zarzucił decyzji Komisji, brak rzeczowego odniesienia się do zarzutów pod adresem Rady Wydziału (art. 29 ust. o stopniach i tytułach). Przepisy kpa stosuje się odpowiednio, a zatem i uzasadnienie powinno spełniać określone wymogi.
Co więcej skarżący zarzucił naruszenie Konstytucji RP, poprzez utajnienie akt sprawy.

WSA oddala skargę

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 19 kwietnia br. stwierdził, że Komisja habilitacyjna miała podstawę do odmowy nadania tytułu doktora habilitowanego. Decyzja i uchwała nie naruszają art. 16 a) ustawy o stopniach i tytułach naukowych. Okoliczność, że Komisja nie odniosła się do wniosku o wyłączenie jednego z członków Rady - nie ma w tej sprawie znaczenia. Zwłaszcza, że dr L. taki wniosek złożył dopiero po podjęciu negatywnej dla niego uchwały.
Istotnie członkiem Komisji nie powinien być jeden z recenzentów. Jednak nie jest to warunek obligatoryjny, lecz zalecenie.
Zdaniem WSA najważniejszą kwestią jest treść uchwały Rady Wydziału, która stwierdziła, że dorobek kandydata nie spełnia wymogów ustawowych. Osiągnięcia naukowe, uzyskane po otrzymaniu stopnia doktora, muszą stanowić znaczny wkład autora w rozwój określonej dyscypliny naukowej oraz wykazywać się istotną aktywnością naukową.
Wszystkie recenzje jego pracy były negatywne.
Co do czasu trwania, to nie stwierdzono przewlekłości.

Sygnatura akt II SA/Wa 1477/17, wyrok z 19 kwietnia 2018 r.