Zmiana wynika z konieczności uwzględnienia w zakresach działów administracji rządowej spraw związanych z kształceniem dorosłych. Problematyka kształcenia dorosłych należy obecnie do zakresu działania wielu ministrów.

Projekt ustawy zakłada koordynacyjną rolę ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, działającego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego, w sprawie kształcenia ustawicznego dorosłych. Projekt zakłada również właściwość ministra kierującego działem gospodarka w sprawach kształcenia dorosłych nieobjętych właściwością pozostałych ministrów.

Uczenie się dorosłych jest w Polsce tradycyjnie sprowadzane do kształcenia dorosłych w szkołach oraz do udziału w sformalizowanych szkoleniach. Zgodnie z definicją uzgodnioną w Unii Europejskiej strategia uczenia się przez całe życie (lifelong learning) dotyczy uczenia się na wszystkich etapach życia, we wszystkich formach (nie tylko w ramach edukacji formalnej) oraz w każdym zakresie ważnym dla życia w nowoczesnym społeczeństwie. Komisja Europejska szczególną uwagę zwraca na kompleksowość i spójność krajowych strategii uczenia się przez całe życie.

Kompleksowość zapewnić ma ujęcie wszystkich zakresów uczenia się, tzn. kształcenie i szkolenie formalne, obszar szkoleń pozaformalnych oraz uczenie się nieformalne - samodzielne (niezinstytucjonalizowane), zamierzone lub niezamierzone uczenie się wszystkich obywateli od najmłodszych do najstarszych lat, występujące najczęściej w sytuacjach życia codziennego i w pracy (poza planowanymi przez pracodawców lub pracobiorców szkoleniami).

W dniu 14 lutego 2008 r. na posiedzeniu Europejskiej Rady ds. edukacji zostało przyjęte zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji (EQF), dla uczenia się przez całe życie, mające na celu utworzenie wspólnych ram odniesienia, które będą służyć jako mechanizm przekładu między różnymi systemami kwalifikacji i ich poziomami, zarówno w kształceniu ogólnym i wyższym, jak i w szkoleniu zawodowym. Poprawi to przejrzystość, porównywalność i możliwość przenoszenia kwalifikacji obywateli, uzyskanych zgodnie z praktykami stosowanymi w poszczególnych państwach członkowskich. Każdy poziom kwalifikacji powinien być zasadniczo możliwy do osiągnięcia z wykorzystaniem rożnych ścieżek kształcenia i kariery zawodowej. Europejskie ramy kwalifikacji mają ponadto umożliwiać międzynarodowym organizacjom sektorowym odnoszenie swoich systemów kwalifikacji do wspólnego europejskiego punktu odniesienia, co ułatwi wskazanie związku między wewnętrznymi kwalifikacjami sektorowymi a krajowymi systemami kwalifikacji.

źródło: MEN BIP, 4 kwietnia 2008 r.