Nieletni może zostać umieszczony w MOS tylko na wniosek rodzica poparty orzeczeniem poradni psychologiczno-pedagogicznej o potrzebie kształcenia specjalnego, na skutek skierowania wydanego przez starostę, wydanego na podstawie art. 71b ust. 5 lub 5b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) - dalej u.s.o. Do wniosku powinny zostać załączone oprócz orzeczenia poradni także inne dokumenty wymagane przez starostę, w szczególności potwierdzające miejsce zamieszkania nieletniego, jego wiek, posiadane informacje o stanie zdrowia, dokumentacja szkolna lub stosowne informacje o ukończonej szkole i klasie.
Zgodnie z art. 71b ust. 1 u.s.o., kształceniem specjalnym obejmuje się dzieci i młodzież, o których mowa w art. 1 pkt 5 i 5a u.s.o., wymagające stosowania specjalnej organizacji nauki i metod pracy. Kształcenie to może być prowadzone w formie nauki w szkołach ogólnodostępnych, szkołach lub oddziałach integracyjnych, szkołach lub oddziałach specjalnych i ośrodkach, o których mowa w art. 2 pkt 5 u.s.o., w tym w młodzieżowych ośrodkach socjoterapii. Przepisy art. 71b ust. 5 i 5b stanowią, że starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, na wniosek rodziców, zapewnia mu odpowiednią formę kształcenia, uwzględniając rodzaj niepełnosprawności, w tym stopień upośledzenia umysłowego. Jeżeli powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka nie prowadzi ośrodka, odpowiedniego ze względu na rodzaj niepełnosprawności, w tym stopień upośledzenia umysłowego, starosta tego powiatu kieruje dziecko do najbliższego powiatu prowadzącego taki ośrodek. Starosta najbliższego powiatu prowadzącego taki ośrodek nie może odmówić przyjęcia dziecka do ośrodka. W praktyce oznacza to, że skierowanie nieletniego do młodzieżowego ośrodka socjoterapii następuje tylko na podstawie skierowania wydanego przez starostę po uprzednim złożeniu wniosku przez rodziców nieletniego, który posiada orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej o potrzebie kształcenia specjalnego. Podstawę wydania skierowania stanowi art. 71b ust. 5 lub 5b u.s.o. Zarówno treść (wzór) wniosku, jak i wymagane dokumenty stanowiące załączniki do wniosku, poza aktualnym orzeczeniem poradni, określa każdy starosta. Rodzice nieletniego powinni wykazać jego miejsce zamieszkania lub złożyć oświadczenie w tym zakresie, wiek dziecka (i podać PESEL) - np. na podstawie skróconego aktu urodzenia, przedłożyć dokumentację medyczną i posiadane informacje o stanie zdrowia (karta zdrowia, karta szczepień, bilans zdrowia, itp.), dokumentację szkolną lub stosowne informacje o ukończonej szkole i klasie (np. ostatnie świadectwo szkolne lub odpis arkusza ocen, wskazać we wniosku do jakiej szkoły i klasy powinien zostać przyjęty nieletni). Dodatkowo może też być wymagane poświadczenie z zakładu pracy lub urzędu pracy o prawie do świadczeń zdrowotnych lub oświadczenie rodziców o stanie rodziny i dochodach, jeśli wnoszą o zwolnienie z odpłatności za wyżywienie ucznia.
Komentarz pochodzi z serwisu Prawo Oświatowe/ABC>>