RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 63 ust. 3 lit. b) oraz art. 66,
uwzględniając inicjatywę Republiki Greckiej(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Plan zarządzania granicami zewnętrznymi Państw Członkowskich Unii Europejskiej uzgodniony przez Radę podczas posiedzenia w dniu 13 czerwca 2002 r. przewiduje ustanowienie sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji oddelegowanych do państw trzecich.
(2) We wnioskach z posiedzenia w dniach 21 i 22 czerwca 2002 r. Rada Europejska w Sewilli wezwała do utworzenia sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji Państw Członkowskich przed końcem 2002 r.
(3) Na posiedzeniu w dniach 28 i 29 listopada 2002 r. Rada przyjęła wnioski w sprawie udoskonalenia sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji, biorąc pod uwagę sprawozdanie Prezydencji wskazujące, że sieć oficerów łącznikowych ds. imigracji istnieje w większości badanych w sprawozdaniu krajów, ale zauważając również, że zachodzi potrzeba dalszego umacniania tej sieci.
(4) Rada Europejska w Salonikach w dniach 19 i 20 czerwca 2003 r. podkreśliła konieczność przyspieszenia prac nad przyjęciem właściwego instrumentu prawnego ustanawiającego formalnie sieć oficerów łącznikowych ds. imigracji (ILO) w państwach trzecich możliwie najszybciej i przed końcem 2003 r. Rada Europejska nawiązała również do istotnego znaczenia informacji, które będą przekazywane przez sieć ILO, w ramach rozwoju mechanizmu oceny w celu monitorowania stosunków z państwami trzecimi, które nie współpracują z Unią Europejską w zwalczaniu nielegalnej imigracji.
(5) W następstwie Rady Europejskiej w Salonikach konieczne jest sformalizowanie istnienia i funkcjonowania takiej sieci - czerpiąc z doświadczeń zdobytych w czasie wykonywania bieżących projektów, w tym prowadzonej przez Belgów sieci ILO dla zachodnich Bałkanów - poprzez akt prawnie wiążący, przewidujący obowiązek ustanowienia form współpracy między oficerami łącznikowymi ds. imigracji Państw Członkowskich, cele takiej współpracy, funkcje i właściwe kwalifikacje takich oficerów łącznikowych, a także ich obowiązki w stosunku do kraju przyjmującego oraz wysyłającego Państwa Członkowskiego.
(6) Pożądane jest również sformalizowanie sposobu, w jaki odpowiednie instytucje Wspólnoty są informowane o działaniach sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji, tak aby umożliwić im podejmowanie lub proponowanie środków, które mogą być konieczne w celu dalszej poprawy ogólnego zarządzania kontrolami osób na granicach zewnętrznych Państw Członkowskich.
(7) Biorąc pod uwagę decyzję Rady 2003/170/WSiSW z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie wspólnego wykorzystywania oficerów łącznikowych oddelegowanych za granicę przez organy ścigania Państw Członkowskich(2).
(8) W odniesieniu do Islandii i Norwegii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwój dorobku Schengen w rozumieniu Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen(3), który dotyczy obszarów, o których mowa w art. 1 pkt A i E decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tego Układu(4).
(9) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana, ani nie podlega jego stosowaniu. Przyjmując, że niniejsze rozporządzenie oparte jest na dorobku Schengen na mocy postanowień tytułu IV trzeciej części Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania, zgodnie z art. 5 wspomnianego Protokołu, w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia, podejmie decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego.
(10) Zjednoczone Królestwo uczestniczy w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącej wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen(5).
(11) Irlandia uczestniczy w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącej wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen(6).
(12) Uczestnictwo Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w niniejszym rozporządzeniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. i art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r., związane jest z obowiązkami Wspólnoty w zakresie podjęcia środków rozwijających przepisy dorobku Schengen mające na celu zwalczanie organizowania nielegalnej imigracji, w których uczestniczą Zjednoczone Królestwo i Irlandia.
(13) Niniejsze rozporządzenie tworzy akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu Przystąpienia z 2003 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w Państwach Członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.Sporządzono w Brukseli, dnia 19 lutego 2004 r.
|
W imieniu Rady |
|
M. McDOWELL |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 140 z 14. 6.2003, str. 12.
(2) Dz.U. L 67 z 12. 3.2003, str. 27.
(3) Dz.U. L 176 z 10. 7.1999, str. 36.
(4) Dz.U. L 176 z 10. 7.1999, str. 31.
(5) Dz.U. L 131 z 1. 6.2000, str. 43.
(6) Dz.U. L 64 z 7. 3.2002, str. 20.
(7) Dz.U. L 83 z 1.4.2005, s. 48.
(8) Dz.U. L 349 z 25.11.2004, s. 1.
(9) Dz.U. L 264 z 8.10.2005, s. 8.
(10) Dz.U. C 313 z 16.12.2002, str. 1.