PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa Rady 98/18/WE z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich(4) wprowadza jednolity poziom bezpieczeństwa życia i mienia na nowych i istniejących statkach pasażerskich oraz szybkich jednostkach pasażerskich, gdy obie kategorie statków i jednostek wykonują rejsy krajowe, oraz ustanawia procedury w sprawie negocjacji na szczeblu międzynarodowym w związku z harmonizacją przepisów odnoszących się do statków pasażerskich wykonujących rejsy międzynarodowe.
(2) Definicja obszarów morza ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia zastosowania dyrektywy 98/18/WE dla różnych kategorii statków pasażerskich. Niniejsza dyrektywa obejmuje procedurę ogłaszania wykazów tych obszarów morza, która okazała się trudna do wdrożenia. Dlatego też niezbędne jest ustanowienie funkcjonalnej i przejrzystej procedury, która umożliwiałaby skuteczne monitorowanie wykonania niniejszej dyrektywy.
(3) W celu zharmonizowania poziomu bezpieczeństwa mającego zastosowanie do statków pasażerskich na obszarze Wspólnoty, skreśla się odstępstwo udzielone Grecji w zakresie harmonogramu dla zastosowania wymagań bezpieczeństwa.
(4) Dyrektywa 2003/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie szczególnych wymagań stateczności statków pasażerskich ro-ro(5) wprowadza zaostrzone wymagania stateczności dla statków pasażerskich ro-ro wykonujących usługi międzynarodowe do i z portów Wspólnoty, a ten wzmocniony środek powinien także mieć zastosowanie do pewnej kategorii statków wykonujących usługi krajowe w takich samych warunkach morskich. Niezastosowanie powyższych wymagań stateczności powinno stanowić podstawę do wycofania statków pasażerskich ro-ro po określonej liczbie lat ich eksploatacji.
(5) Z uwagi na zmiany strukturalne, którym powinny zostać poddane istniejące statki pasażerskie ro-ro w celu spełnienia wymagań stateczności, wymagania te powinny być wprowadzane w okresie kilkuletnim w celu umożliwienia części branży, której te zmiany dotyczą, spełnienia tych wymogów: w tym celu, powinien zostać opracowany harmonogram wprowadzania zmian dla istniejących statków. Harmonogram nie powinien naruszyć wykonania szczegółowych wymagań stateczności na tych obszarach morza, które są objęte załącznikami do Porozumienia sztokholmskiego z dnia 28 lutego 1996 r.
(6) Konieczne jest uwzględnienie zmian, które zostały wprowadzone do właściwych instrumentów międzynarodowych, takich jak konwencje, protokoły, kodeksy i rezolucje Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), oraz przeprowadzenie tego w sposób elastyczny i sprawny.
(7) Na mocy dyrektywy 98/18/WE, Międzynarodowy Kodeks Bezpieczeństwa Jednostek Szybkich zawarty w rezolucji MSC 36(63) z dnia 20 maja 1994 r. Komitetu Bezpieczeństwa Morskiego IMO stosuje się do wszystkich szybkich jednostek pasażerskich wykonujących usługi krajowe. IMO uchwaliła nowy kodeks dla szybkich jednostek, Międzynarodowy Kodeks Bezpieczeństwa Jednostek Szybkich, 2000 (Kodeks 2000 HSC), który jest zawarty w rezolucji MSC 97(73) z dnia 5 grudnia 2000 r. Komitetu Bezpieczeństwa Morskiego IMO, mającego zastosowanie do wszystkich szybkich jednostek zbudowanych dnia 1 lipca 2002 r. lub później. Należy zapewnić, aby dyrektywa 98/18/WE mogła być uaktualniana w sposób elastyczny w celu zastosowania tych zmian na szczeblu międzynarodowym, także do szybkich jednostek pasażerskich wykonujących usługi krajowe.
(8) Ważne jest, aby zastosować właściwe środki w celu zapewnienia dostępu do statków i szybkich jednostek pasażerskich wykonujących usługi krajowe na obszarze Państw Członkowskich. w bezpiecznych warunkach, dla osób o ograniczonych możliwościach poruszania się.
(9) Dlatego też dyrektywa 98/18/WE powinna zostać odpowiednio zmieniona,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 14 kwietnia 2003 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
P. COX |
A. GIANNITSIS |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 20 E z 28.1.2003, str. 51.
(2) Opinia wydana dnia 11 grudnia 2002 r. (dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 7 listopada 2002 r. (dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 17 marca 2003 r.
(4) Dz.U. L 144 z 15.5.1998, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 324 z 29.11.2002, str. 53).
(5) Dz.U. L 123 z 17.5.2003, str. 22.