Decyzja 1999/724/WE zmieniająca załącznik II do dyrektywy Rady 92/118/EWG ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz, w odniesieniu do czynników chorobotwórczych, do dyrektywy 90/425/EWG

DECYZJA KOMISJI

z dnia 28 października 1999 r.

zmieniająca załącznik II do dyrektywy Rady 92/118/EWG ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz, w odniesieniu do czynników chorobotwórczych, do dyrektywy 90/425/EWG

(notyfikowana jako dokument nr C(1999) 3493)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(1999/724/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 12 listopada 1999 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiającą warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych, do dyrektywy 90/425/EWG⁽¹⁾, ostatnio zmienioną dyrektywą 97/79/WE⁽²⁾, w szczególności art. 15 akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Szczególne zasady mające zastosowanie do przygotowywania żelatyny przeznaczonej na potrzeby przemysłu farmaceutycznego, kosmetycznego i na inne potrzeby techniczne i wyrobów medycznych są w trakcie przygotowywania; regulacje dotyczące tych produktów mogą być wyłączone z zakresu niniejszej decyzji.

(2) Powinny zostać ustanowione szczególne warunki zdrowia publicznego mające zastosowanie do przygotowywania żelatyny przeznaczonej do spożycia przez ludzi; zakładając, że te warunki są takie same dla żelatyny przeznaczonej do spożycia przez ludzi jak i dla żelatyny nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi, i zakładając, że warunki higieny pozostają takie same, to oba te rodzaje żelatyny mogą być produkowane i składowane w tym samym zakładzie.

(3) Powinny zostać ustalone metody autoryzacji, rejestracji i inspekcji oraz wymagania higieny, które muszą być przestrzegane przez zakłady produkujące żelatynę; niektóre warunki zdrowotne zawarte w dyrektywie Rady 77/99/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na produkcję i wprowadzanie do obrotu produktów mięsnych oraz niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego⁽³⁾, ostatnio zmienionej dyrektywą 97/76/WE⁽⁴⁾ i dyrektywą Rady 93/43/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r., w sprawie higieny środków spożywczych⁽⁵⁾ dotyczą również przygotowywania żelatyny.

(4) Dnia 26 i 27 marca 1996 r., Naukowy Komitet Sterujący przyjął opinię w sprawie bezpieczeństwa żelatyny, która była następnie, dnia 18 i 19 lutego 1999 r., uaktualniona; ta opinia dotyczyła warunków, które powinny być spełnione przy pozyskiwaniu surowca do produkcji żelatyny, wyborze rodzaju tego surowca i/lub procesie produkcji żelatyny przeznaczonej do spożycia przez ludzi, tak, aby zapewnić, że będzie ona wolna od gąbczastej encefalopatii bydła (BSE); zgodnie z tą opinią Naukowy Komitet Sterujący rozróżnia zalecane środki w zależności od kategorii ryzyka geograficznego; ostateczne wprowadzenie w życie tych zaleceń może nastąpić dopiero po sklasyfikowaniu krajów i regionów; dnia 21 maja 1999 r., podczas ogólnej sesji Komitetu Międzynarodowego Biura ds. Epizootii (IOE), przyjęto wniosek Międzynarodowej Komisji ds. Kodeksu Ochrony Zdrowia Zwierząt dotyczącą kryteriów ustalania statusu BSE kraju lub regionu; zgodnie z procedurą ustanowioną w zaleceniu Komisji 98/477/WE⁽⁶⁾, dotyczącym zasobu informacji niezbędnych we wnioskach o ocenę epidemiologicznego statusu kraju odnośnie do przenoszalnej gąbczastej encefalopatii, niektóre Państwa Członkowskie i państwa trzecie przedstawiły dane niezbędne w celu umożliwienia dokonania oceny ich ryzyka geograficznego w tym względzie; uwzględniając ostatni rozwój Kodeksu IOE w sprawie BSE, powyżej wspomniany proces oceny naukowej nie został zakończony i nie podjęto wynikających z niego decyzji, wprowadzenie w życie zasad dotyczących żelatyny pochodzącej z kości przeżuwaczy powinno być zawieszone do momentu rozpoczęcia stosowania ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego klasyfikacji krajów i regionów w zakresie ich statusu BSE; niezwłocznie po przyjęciu przez Wspólnotę tego ustawodawstwa Komisja rozpocznie procedury wprowadzające w życie zasady dotyczące produkcji żelatyny pochodzącej z kości przeżuwaczy.

(5) Komisja przyjęła decyzję 97/534/WE⁽⁷⁾, ostatnio zmienioną decyzją Rady 98/745/WE⁽⁸⁾ w sprawie zakazu stosowania materiału stanowiącego zagrożenie pod względem przenośnej gąbczastej encefalopatii.

(6) Komisja przyjęła decyzję 98/272/WE⁽⁹⁾ w sprawie pomiarów epidemiologicznych przenośnych gąbczastych encefalopatii (TSE) zmieniającą decyzję 94/474/WE; decyzja ta ustanawia środki, które mają być stosowane wobec zwierząt podejrzanych, że są nosicielami przenośnej gąbczastej encyfalopatii (BSE).

(7) Zmiana Kodeksu Ochrony Zdrowia Zwierząt (IOE) w sprawie BSE (Kodeks IOE w sprawie BSE) została przyjęta podczas ogólnego zgromadzenia IOE w Paryżu dnia 29 maja 1998 r.; art. 3.2.13.3 tego Kodeksu zaleca, aby w przypadku gdy żelatyna przygotowywana jest wyłącznie ze skór pochodzących ze zdrowych zwierząt, władze weterynaryjne mogły zezwalać na nieograniczony przywóz i tranzyt przez ich terytoria tej żelatyny i kolagenu niezależnie od statusu kraju wywozu; art. 3.2.13.15 Kodeksu określa warunki dotyczące rodzaju surowców i metod przetwarzania żelatyny i kolagenu z kości, które muszą być spełnione w celu umożliwienia handlu tymi towarami.

(8) Żelatyna jest przygotowywana z kości hodowanych przeżuwaczy oraz ze skór dziko żyjących zwierząt łownych, skór świń i drobiu, ścięgien, skór i ości ryb; nadzór w celu zapewnienia higienicznych warunków uboju bydła zapobiega zanieczyszczeniom skór materiałami powodującymi zagrożenie przenoszalną gąbczastą encefalopatią; jest rzeczą właściwą, aby powyżej wymienione surowce pochodziły ze zdrowych zwierząt i były pozyskiwane, transportowane, składowane i przenoszone w odpowiednich warunkach higieny; w celu zapewnienia możliwości śledzenia źródła tych surowców jest rzeczą wskazaną, aby od garbarni i punktów skupu zajmujących się skupowaniem tych materiałów w celu bycia ich dostawcami, wymagać autoryzacji i rejestracji; ponadto jest rzeczą wskazaną ustanowienie wzoru dokumentu handlowego, który powinien towarzyszyć tym surowcom w trakcie ich transportu, w czasie dostarczania ich do punktów skupu, garbarni i zakładów przetwórczych żelatyny.

(9) Naukowy Komitet Sterujący w wyżej wspomnianej opinii stanowczo zaleca, aby producenci żelatyny wprowadzili w życie i respektowali procedurę analizy ryzyka i krytycznych punktów kontroli; środki odnoszące się do ustanowionych przez same zakłady punktów kontrolnych zgodnie z art. 7 dyrektywy 77/99/EWG dotyczą własnych procedur kontrolnych tych zakładów produkujących żelatynę, określonych w art. 4 ust. 2 dyrektywy 92/118/EWG.

(10) Normy produktów gotowych powinny być ustalone w celu zapewnienia, że będą one chronione przed zanieczyszczeniami substancjami lub drobnoustrojami stanowiącymi zagrożenie dla zdrowia konsumentów; w oczekiwaniu na ocenę naukową tych norm jest rzeczą pożądaną, aby wprowadzić tymczasowe ogólnie uznane normy dotyczące ochrony przed zanieczyszczeniami.

(11) Należy ustanowić wymagania dotyczące pakowania, składowania i transportu produktów gotowych.

(12) Niezbędne jest ustanowienie szczególnych zasad zdrowotnych regulujących przywóz surowców przeznaczonych do produkcji żelatyny spożywczej oraz żelatyny spożywczej; w sytuacjach, gdy istnieje możliwość zaakceptowania warunków oferujących równoważne gwarancje w państwie trzecim, kraj ten może złożyć do Komisji wniosek o rozpatrzenie takiej akceptacji.

(13) Przyjęcie szczególnych zasad regulujących produkcję żelatyny pozostaje bez uszczerbku dla przyjęcia zasad organizacji środków zapobiegania i kontroli przenoszalnej gąbczastej encefalopatii.

(14) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu Weterynaryjnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

W załączniku II do dyrektywy 92/118/EWG rozdział 2 skreśla się tiret drugie.

Artykuł  2

Załącznik do niniejszej decyzji dodaje się jako załącznik II do dyrektywy 92/118/EWG rozdział 4.

Artykuł  3

Załącznik do niniejszej decyzji może zostać zmieniony zgodnie z procedurami przewidzianymi w art. 18 dyrektywy 92/118/EWG, w szczególności w celu uwzględnienia rozwoju wiedzy naukowej i technologicznej, jak i porad udzielonych przez właściwy Komitet Naukowy Komisji.

Artykuł  4

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 czerwca 2000 r. Nie stosuje się jej do żelatyny spożywczej wyprodukowanej przed tą datą.

Jednakże przepisy części II pkt 2 tiret pierwsze Załącznika stosuje się od dnia ustalonego przez Komisję, która stanowi zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 92/118/EWG.

Artykuł  5

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 28 października 1999 r.

	W imieniu Komisji
	David BYRNE
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 49.

⁽²⁾ Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 31.

⁽³⁾ Dz.U. L 26 z 31.1.1977, str. 85.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 10 z 16.1.1998, str. 25.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 175 z 19.7.1993, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 212 z 30.7.1998, str. 58.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 216 z 8.8.1997, str. 95.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 358 z 31.12.1998, str. 113.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 122 z 24.4.1998, str. 59.

ZAŁĄCZNIK 

"ROZDZIAŁ 4

SZCZEGÓLNE WARUNKI ZDROWOTNE DOTYCZĄCE ŻELATYNY SPOŻYWCZEJ

Niniejszy rozdział ustanawia warunki zdrowotne mające zastosowanie wobec wprowadzanej do obrotu i przywożonej żelatyny spożywczej, ale z wyłączeniem żelatyny przeznaczonej na potrzeby przemysłu farmaceutycznego, kosmetycznego i dla innych zastosowań technicznych i wyrobów medycznych.

Do celów niniejszego rozdziału stosuje się poniższe definicje:

- żelatyna: naturalna, rozpuszczalna proteina, żelująca lub nieżelująca, otrzymywana poprzez częściową hydrolizę kolagenu z kości, ości, skór i ścięgien zwierząt (w tym ryb i drobiu),

- skóry: wszystkie tkanki skórne i podskórne,

- garbowanie: wzmacnianie skór przy pomocy roślinnych środków garbujących, soli chromu i innych substancji, takich jak sole glinu i żelaza, aldehydy i chinony lub inne syntetyczne środki utwardzające,

- kraj lub region kategorii 1: kraj lub region sklasyfikowany jako wolny od BSE zgodnie z prawodawstwem ustawodawstwem wspólnotowym,

- kraj lub region kategorii 2: kraj lub region sklasyfikowany jako tymczasowo wolny od BSE zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym,

- kraj lub region kategorii 3: kraj lub region sklasyfikowany jako stanowiący niskie ryzyko BSE zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym,

- kraj lub region kategorii 4: kraj lub region sklasyfikowany jako stanowiący wysokie ryzyko BSE zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym.

Żelatyna spożywcza podlega następującym warunkom:

I. Warunki dotyczące zakładów produkujących żelatynę

Żelatyna spożywcza pochodzi z zakładów, które:

1) spełniają warunki ustanowione w rozdziałach I, II, V, VI, VII, VIII, IX i X Załącznika do dyrektywy 93/43/EWG;

2) są zatwierdzone i zarejestrowane zgodnie z art. 11 dyrektywy 77/99/EWG;

3) podlegają nadzorowi warunków produkcji realizowanemu przez właściwą władzę zgodnie z załącznikiem B do dyrektywy 77/99/EWG rozdział IV stosownie do przypadku;

4) realizują własne programy kontroli zgodnie z art. 7 ust. 1 i 3 dyrektywy 77/99/EWG;

5) przez okres dwóch lat przechowują rejestry miejsc pochodzenia wszelkich przychodzących surowców i wszelkich wychodzących produktów;

6) przedstawiają i wprowadzają w życie system umożliwiający powiązanie każdej wysłanej partii towaru, każdej przyjętej partii surowca oraz warunków i okresu produkcji.

II. Wymagania dotyczące surowców stosowanych przy produkcji żelatyny

1) Do produkcji żelatyny spożywczej mogą być używane następujące materiały:

- kości,

- skór hodowlanych przeżuwaczy,

- skór świńskich,

- skór z drobiu,

- ścięgien,

- skór zwierząt łownych,

- ości i skór z ryb.

2) Używanie kości przeżuwaczy urodzonych, hodowanych i poddanych ubojowi w krajach lub regionach kategorii 4 jest zabronione.

3) Używanie skór skierowanych do garbowania jest zabronione.

4) Surowce wymienione w ust. 1 pierwsze pięć tiret pochodzą ze zwierząt, które zostały poddane ubojowi w ubojniach i których tusze zostały uznane za dopuszczone do spożycia przez ludzi w wyniku inspekcji przeprowadzonych ante i post motrem.

5) Surowce wymienione w ust. 1 tiret szóste pochodzą od zwierząt poddanych ubojowi sanitarnemu, których tusze zostały uznane za dopuszczone do spożycia przez ludzi w wyniku inspekcji ustanowionej w art. 3 dyrektywy Rady 92/45/EWG⁽¹⁾.

6) Surowce wymienione w ust. 1 pierwsze sześć tiret pochodzą z ubojni, zakładów rozbioru, zakładów przetwórstwa mięsnego, zakładów przetwórstwa zwierzyny łownej, zakładów odtłuszczania kości, garbarni, punktów skupu, sklepów sprzedaży detalicznej lub pomieszczeń do nich przylegających, których jedynym celem jest rozbieranie i magazynowanie mięsa i drobiu w celu bezpośredniego zaopatrzenia konsumenta końcowego.

7) Surowiec wymieniony w ust. 1 tiret ostatnie pochodzi z zakładów przetwórstwa rybnego, zatwierdzonych i zarejestrowanych zgodnie z dyrektywą Rady 91/493/EWG⁽²⁾.

8) Punkty skupu i garbarnie, które zamierzają dostarczać surowiec do produkcji żelatyny spożywczej są w tym konkretnym celu specjalnie upoważniane i rejestrowane przez właściwe organy i spełniają następujące wymagania:

i) muszą być wyposażone w pomieszczenia do składowania z twardą posadzką i gładkimi ścianami łatwymi do mycia i dezynfekcji;

ii) w odpowiednim przypadku muszą być ć wyposażone w urządzenia chłodnicze;

iii) pomieszczenia do magazynowania muszą być odpowiednio zadbane i utrzymywane w należytym stanie czystości tak aby nie stanowiły źródła zanieczyszczenia surowców;

iv) jeśli surowce niezgodne z niniejszymi wymaganiami są magazynowane i/lub przetwarzane w tych punktach skupu lub garbarniach, to przez wszystkie etapy ich obecności w tych pomieszczeniach, od przyjęcia, poprzez składowanie, przetwarzanie i wysyłanie muszą być oddzielone od surowców zgodnych z tymi wymaganiami;

v) pomieszczenia te muszą podlegać inspekcjom przeprowadzanym przez właściwe organy w odpowiednich odstępach czasu w celu zapewnienia, że wymagania niniejszego rozdziału są należycie spełniane oraz w celu sprawdzenia dokumentów rachunkowych i/lub świadectw zdrowia umożliwiających wyśledzenie miejsca pochodzenia surowca.

9) Przywóz do Wspólnoty surowców przeznaczonych do produkcji żelatyny spożywczej podlega następującym przepisom:

- Państwa Członkowskie dopuszczają przywóz tych surowców jedynie z tych państw trzecich, które są umieszczone w wykazie ustanowionym w ramach decyzji Rady 79/542/EWG⁽³⁾ lub decyzji Komisji 94/85/WE⁽⁴⁾ lub decyzji Komisji 97/296/WE⁽⁵⁾, lub decyzji 94/86/WE⁽⁶⁾ odpowiednio,

- każdej przesyłce towarzyszy świadectwo ustanowione zgodne ze wzorem i procedurą przewidzianą w art. 18 tej dyrektywy.

III. Transport i składowanie surowców

1) Transport surowców przeznaczonych do produkcji żelatyny musi być przeprowadzany w odpowiednich warunkach czystości przy pomocy właściwych środków transportu.

W trakcie transportu, dostawy, w punkcie skupu, garbarni i w zakładzie przetwórczym żelatyny surowcowi musi towarzyszyć dokument handlowy zgodny z wzorem ustanowionym w części VIII tego rozdziału.

2) Surowiec musi być transportowany i składowany w stanie schłodzonym lub zamrożonym, chyba że podlega przetworzeniu w ciągu 24 godzin od rozpoczęcia transportu.

W drodze odstępstwa od wymagań poprzedniego akapitu wobec odtłuszczonych i suszonych kości lub osseiny, solonych, suszonych i wapnowanych skór oraz skór poddanych alkalizacji lub zakwaszeniu - surowce te mogą być składowane i transportowane w temperaturze otoczenia.

3) Pomieszczenia do składowania muszą być utrzymywane w stosownym stanie sprawności i czystości, tak aby nie stanowiły źródła zanieczyszczenia lub skażenia surowca.

IV. Wymagania, które muszą być spełnione przy produkcji żelatyny

1) Żelatyna musi być produkowana przy zachowaniu następujących wymagań:

- wszystkie kości przeżuwaczy pochodzące ze zwierząt urodzonych, hodowanych i poddanych ubojowi w krajach lub regionach kategorii 3 muszą być dokładnie rozkruszone i odtłuszczone gorącą wodą, następnie zanurzone w rozpuszczonym kwasie solnym (o minimalnym stężeniu 4 % i pH < 1,5) na okres co najmniej 2 dni, po czym poddane procesowi alkalizacji w nasyconym roztworze wapna (pH > 12,5) przez okres co najmniej 20 dni, następnie poddane sterylizacji w temperaturze 138-140 °C przez cztery sekundy, lub równoważnemu procesowi zatwierdzonemu przez Komisję po konsultacji z odpowiednim komitetem naukowym,

- inne surowce poddaje się działaniu kwasu lub zasady, po którym następuje jedno lub więcej płukań. Następnie należy odpowiednio zmodyfikować wskaźnik pH. Żelatynę uzyskuje się poprzez jednokrotne lub wielokrotnie ogrzewanie tego materiału. Kolejnym krokiem jest oczyszczanie poprzez przefiltrowanie i sterylizację.

2) Po zakończeniu procesu opisanego w ust. 1 żelatyna może być wysuszona i stosownie do okoliczności sproszkowana lub spreparowana w formie laminatu.

3) Stosowanie konserwantów innych niż ditlenek siarki i nadtlenek wodoru jest zabronione.

4) Żelatyna spożywcza i żelatyna nie przeznaczona do spożycia przez ludzi mogą być produkowane i składowane w tych samych pomieszczeniach jedynie wówczas, gdy dotyczące ich wymagania są dokładnie takie same.

V. Wymagania dotyczące produktów gotowych

Każda partia produkcji żelatyny podlega testom w celu zapewnienia, że spełnia następujące kryteria:

1) Kryteria mikrobiologiczne

Parametry mikrobiologiczne	Limit
Całkowita ilość bakterii tlenowcowych	103/g
miano koli (Coliform) (30 °C)	0/g
miano koli (Coliform) (44,5 °C)	0/10g
Beztlenowe bakterie obniżające siarczyn (bez produkcji gazu)	10/g
Clostridium perfringens	0/g
Gronkowiec aureus	0/g
Salmonella	0/25g

2) Pozostałości

Pierwiastki	Limit
As	1 ppm
Pb	5 ppm
Cd	0.5 ppm
Hg	0.15 ppm
Cr	10 ppm
Cu	30 ppm
Zn	50 ppm
Wilgoć (105 °C)	15 %
Popiół (550 °C)	2 %
SO2 (Reith Williems)	50 ppm
H2O2 (Europejska Farmakopea 1986 (V2O2))	10 ppm

VI. Pakowanie, składowanie i transport

1) Żelatyna spożywcza musi być pakowana, składowana i transportowana w odpowiednich warunkach higienicznych, w szczególności:

- specjalne pomieszczenie musi być przeznaczone na przechowywanie materiałów do pakowania żelatyny,

- żelatyna musi być pakowana w pomieszczeniu specjalnie przeznaczonym do tego celu.

2) Opakowania jednostkowe i zbiorcze żelatyny muszą:

- być zaopatrzone w znak identyfikacyjny zawierający następujące informacje:

Nazwy lub litery identyfikujące kraj pochodzenia, dużymi literami, np.: AT - B - DK - D - F - FI - IRL - L - NL - P - SE - UK, po których podany jest numer rejestracyjny zakładu i jeden z następujących inicjałów: CE - WE - EF - EG - EK - EY,

oraz

- następujące słowa: »Żelatyna spożywcza«.

3) Żelatynie towarzyszy podczas transportu dokument handlowy, zgodnie z art. 3 pkt A pkt 9 lit. a) dyrektywy 77/99/EWG, który zawiera słowa »żelatyna spożywcza« oraz datę produkcji.

VII. Przywóz żelatyny z państw trzecich

A. Państwa Członkowskie zapewniają, że żelatyna spożywcza jest przywożona tylko, jeśli:

- pochodzi z państwa trzeciego umieszczonego w wykazie w Załączniku do decyzji Komisji 94/278/WE⁽⁷⁾ część XIII,

- pochodzi z zakładu spełniającego warunki ustanowione w części I niniejszego rozdziału,

- została wyprodukowana z surowca spełniającego wymagania części II i III niniejszego rozdziału,

- została wyprodukowana zgodnie z warunkami ustalonymi w części IV niniejszego rozdziału,

- spełnia kryteria części V oraz wymagania części VI.1 niniejszego rozdziału,

- na zawierających ją opakowaniach jednostkowych i zbiorczych podane są następujące dane szczegółowe:

Kod ISO odnoszący się do kraju pochodzenia, po którym następuje numer rejestracyjny zakładu,

oraz

- towarzyszy jej świadectwo, którego wzorzec ustanowiony jest w ramach procedur przewidzianych w art. 18 niniejszej dyrektywy.

B. Zgodnie z procedurą art. 18 niniejszej dyrektywy Komisja może uznać środki ochrony zdrowia stosowane przy produkcji żelatyny spożywczej przez państwo trzecie za zapewniające zabezpieczenia równoważne tym, które są stosowane przed wprowadzeniem żelatyny do obrotu wewnątrz Wspólnoty, jeżeli że państwo trzecie dostarczy w tym względzie obiektywnych dowodów.

Jeśli Komisja uznaje takie środki ochrony zdrowia stosowane przez państwo trzecie za równoważne wówczas zgodnie z tymi samymi procedurami przyjmuje odpowiednie warunki regulujące przywóz żelatyny spożywczej, w tym świadectwo, które musi towarzyszyć produktowi.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

VIII. Wzór dokumentu handlowego dla surowca przeznaczonego do produkcji żelatyny spożywczej

grafika

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 268 z 14.9.1992, str. 35.

⁽²⁾ Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 15.

⁽³⁾ Dz.U. L 146 z 14.6.1979, str. 15.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 44 z 17.2.1994, str. 31.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 122 z 14.5.1997. str. 21.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 44 z 17.2.1994, str. 33.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 120 z 11.5.1994, str. 44.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1999.290.32
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja 1999/724/WE zmieniająca załącznik II do dyrektywy Rady 92/118/EWG ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz, w odniesieniu do czynników chorobotwórczych, do dyrektywy 90/425/EWG
• Data aktu: 28/10/1997
• Data ogłoszenia: 12/11/1999
• Data wejścia w życie: 29/10/1999, 01/06/2000, 01/05/2004