Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego. Helsinki.1974.03.22.

KONWENCJA

o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, 1974 r. (Konwencja helsińska)

PAŃSTWA STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI,

ŚWIADOME niedających się zastąpić wartości gospodarczych, społecznych i kulturalnych środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i jego żywych zasobów dla narodów Umawiających się Stron,

MAJĄC na uwadze wyjątkowe cechy hydrograficzne i ekologiczne obszaru Morza Bałtyckiego oraz wrażliwość jego żywych zasobów na zmiany zachodzące w środowisku,

STWIERDZAJĄC szybki rozwój działalności człowieka na obszarze Morza Bałtyckiego, znaczne zaludnienie obszaru zlewiska oraz wysoki stopień urbanizacji i uprzemysłowienia Umawiających się Stron, jak również intensywny rozwój ich rolnictwa i leśnictwa,

STWIERDZAJĄC z głębokim niepokojem wzrastające zanieczyszczenie obszaru Morza Bałtyckiego, wprowadzane różnymi drogami, jak: poprzez rzeki i ich ujęcia, zrzuty z wylotów kanałów i rurociągów, zatapianie w morzu i zanieczyszczenie pochodzące z normalnej eksploatacji statków, jak również z powietrza atmosferycznego,

ŚWIADOME odpowiedzialności Umawiających się Stron za ochronę i podnoszenie walorów środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego dla dobra ich narodów,

UZNAJĄC, że ochrona środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawa jego stanu są zadaniami, których nie można skutecznie wykonać jedynie wysiłkiem poszczególnych państw, ale że potrzebna jest również pilnie ścisła współpraca regionalna i inne odpowiednie międzynarodowe środki mające na celu wypełnienie tych zadań,

STWIERDZAJĄC, że Konwencje międzynarodowe, zawarte ostatnio w tej dziedzinie, nawet po wejściu ich w życie dla poszczególnych Umawiających się Stron, nie obejmują wszystkich specyficznych wymagań niezbędnych dla ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawy jego stanu,

STWIERDZAJĄC doniosłość współpracy naukowej i technologicznej, w szczególności między Umawiającymi się Stronami, w zakresie ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawy jego stanu,

PRAGNĄC rozwijać dalszą współpracę regionalną na obszarze Morza Bałtyckiego, której możliwość i potrzeba zostały potwierdzone przez podpisanie w Gdańsku w 1973 roku Konwencji o rybołówstwie i ochronie żywych zasobów w Morzu Bałtyckim i Bełtach,

ŚWIADOME doniosłości międzyrządowej współpracy regionalnej w zakresie ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego jako integralnej części pokojowej współpracy i wzajemnego zrozumienia między wszystkimi Państwami Europejskimi,

UZGODNIŁY, co następuje:

Artykuł  1

Obszar działania Konwencji

W rozumieniu niniejszej Konwencji "obszar Morza Bałtyckiego" obejmuje Morze Bałtyckie właściwe wraz z Zatoką Botnicką, Zatoką Fińską oraz wejściem na Morze Bałtyckie, ograniczonym równoleżnikiem 57º44,8' szerokości geograficznej północnej, przechodzącym przez Skaw w Skagerraku. Nie obejmuje on wód wewnętrznych Umawiających się Stron.

Artykuł  2

Definicje

W rozumieniu niniejszej Konwencji:

1) "zanieczyszczenie" oznacza wprowadzenie przez człowieka, bezpośrednio lub pośrednio, do środowiska morskiego, włączając w nie ujście rzek, substancji lub energii powodujących takie szkodliwe skutki, jak: zagrożenie zdrowia ludzkiego, szkodliwość w stosunku do żywych zasobów i życia w morzu, utrudnienie w dozwolonym użytkowaniu morza, łącznie z rybołówstwem, pogorszenie jakości użytkowej wody morskiej oraz obniżenie uroków morza;

2) "zanieczyszczenie z lądu" oznacza zanieczyszczenie morza spowodowane przez wprowadzenie z lądu do morza substancji i energii poprzez rzeki, z powietrza atmosferycznego lub bezpośrednio z brzegu morza, łącznie ze zrzutami z wylotów kanałów i rurociągów;

3) a) "zatapianie" oznacza:

i) każde rozmyślne usunięcie do morza odpadów lub innego materiału ze statków morskich i powietrznych, platform lub innych, wykonanych przez człowieka, konstrukcji na morzu;

ii) każde rozmyślne usunięcie do morza statków morskich i powietrznych, platform lub innych, wykonanych przez człowieka, konstrukcji na morzu;

b) "zatapianie" nie obejmuje:

i) usunięcia do morza odpadów lub innego materiału, powstałych incydentalnie lub wskutek normalnej eksploatacji statków morskich i powietrznych, platform lub innych, wykonanych przez człowieka, konstrukcji na morzu i ich wyposażenia, z wyjątkiem odpadów lub innych substancji dowożonych do lub przewożonych przez statki morskie i powietrzne, platformy lub inne, wykonane przez człowieka, konstrukcje na morzu, używane do usuwania takich substancji albo pozostałości pochodzących z oczyszczania tychże odpadów lub innych substancji, na takich statkach morskich i powietrznych, platformach lub konstrukcjach;

ii) umieszczania materiału w innym celu niż samo ich usunięcie, pod warunkiem że takie umieszczenie nie jest sprzeczne z celami niniejszej Konwencji;

4) "statki morskie i powietrzne" oznaczają wszelkiego rodzaju jednostki pływające na wodzie i jednostki latające w powietrzu. Określenie to obejmuje również wodoloty, poduszkowce, statki podwodne, jednostki pływające z własnym napędem lub bez oraz platformy nieruchome lub pływające;

5) "olej" oznacza ropę naftową w każdej postaci, łącznie z surową ropą naftową, olejem paliwowym, osadem, odpadami olejowymi oraz produktami rafinacji;

6) "substancja szkodliwa" oznacza każdą niebezpieczną, szkodliwą lub inną substancję, która po wprowadzeniu do morza stwarza groźbę spowodowania zanieczyszczenia;

7) "wypadek" oznacza zdarzenie pociągające za sobą faktyczny lub prawdopodobny zrzut do morza substancji szkodliwej albo wpływ zawierający taką substancję.

Artykuł  3

Podstawowe zasady i zobowiązania

1. Umawiające się Strony podejmą indywidualnie lub wspólnie wszelkie właściwe ustawodawcze, administracyjne lub inne odpowiednie środki w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu i jego zmniejszenia, a także ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego i poprawy jego stanu.

2. Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań w celu zapewnienia, aby wykonywanie niniejszej Konwencji nie powodowało wzrostu zanieczyszczenia obszarów morskich leżących poza obszarem Morza Bałtyckiego.

Artykuł  4

Zastosowanie

1. Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, które obejmuje wodę i dno morskie, łącznie z żywymi zasobami i innymi formami życia w morzu.

2. Bez uszczerbku dla suwerennych praw w odniesieniu do jej morza terytorialnego każda z Umawiających się Stron wykonuje postanowienia niniejszej Konwencji w granicach swego morza terytorialnego za pośrednictwem swych władz państwowych.

3. Umawiające się Strony zobowiązują się, bez uszczerbku dla ich suwerennych praw, zapewnić, aby cele niniejszej Konwencji zostały na ich wodach wewnętrznych osiągnięte, pomimo że postanowienia niniejszej Konwencji nie mają zastosowania do wód wewnętrznych znajdujących się pod zwierzchnictwem każdej z Umawiających się Stron.

4. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do jakiegokolwiek okrętu wojennego, floty pomocniczej, wojskowych statków powietrznych lub innych statków morskich i statków powietrznych stanowiących własność państwową bądź eksploatowanych przez państwo i użytkowanych w danym czasie wyłącznie w rządowej służbie niehandlowej.

Jednakże każda Umawiająca się Strona zapewni, przez podjęcie właściwych środków, nieograniczających działania lub zdolności do działania takich statków morskich i statków powietrznych stanowiących jej własność lub przez nią eksploatowanych, aby postępowały one, w granicach rozsądku i możliwości, zgodnie z niniejszą Konwencją.

Artykuł  5

Substancje niebezpieczne

Umawiające się Strony zobowiązują się przeciwdziałać wprowadzeniu do obszaru Morza Bałtyckiego drogą powietrzną, wodną lub w inny sposób substancji niebezpiecznych, określonych w załączniku I do niniejszej Konwencji.

Artykuł  6

Zasady i zobowiązania dotyczące zanieczyszczenia z lądu

1. Umawiające się Strony podejmą wszelkie właściwe środki w celu kontroli i zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego z lądu.

2. W szczególności Umawiające się Strony podejmą wszelkie właściwe środki w celu kontroli i ścisłego ograniczenia zanieczyszczenia substancjami szkodliwymi i materiałami zgodnie z załącznikiem II do niniejszej Konwencji. W tym celu będą one, między innymi, jeśli to będzie właściwe, współpracować nad opracowaniem i przyjęciem specjalnych programów, wytycznych, standardów lub przepisów dotyczących zrzutów, jakości środowiska oraz produktów zawierających takie substancje i materiały, a także ich użytkowania.

3. Substancje i materiały wymienione w załączniku II do niniejszej Konwencji nie będą wprowadzane do środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego w znacznych ilościach bez uprzedniego zezwolenia właściwej władzy państwowej, które może być okresowo weryfikowane przez tę władzę.

4. Właściwa władza państwowa będzie informować Komisję, o której mowa w artykule 12 niniejszej Konwencji, o ilości, jakości i sposobie zrzutu, jeżeli uzna ona, że zostały zrzucone znaczne ilości substancji i materiałów wymienionych w załączniku II do niniejszej Konwencji.

5. Umawiające się Strony dołożą starań w celu ustanowienia i przyjęcia wspólnych kryteriów wydawania zezwoleń na dokonywanie zrzutów.

6. W celu kontroli i zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego substancjami szkodliwymi Umawiające się Strony będą, w uzupełnieniu postanowień artykułu 5 niniejszej Konwencji, dążyć do osiągnięcia celów i stosowania kryteriów wymienionych w załączniku III do niniejszej Konwencji.

7. Jeżeli ciek wodny przepływający przez terytoria dwóch lub więcej Umawiających się Stron bądź stanowiący granicę między nimi może wprowadzić zanieczyszczenie do środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, zainteresowane Umawiające się Strony podejmą wspólnie właściwe środki w celu zapobieżenia takiemu zanieczyszczeniu i jego zmniejszenia.

8. Umawiające się Strony będą dążyć do zastosowania możliwie najlepszych pod względem praktycznym środków w celu zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego substancjami szkodliwymi z powietrza atmosferycznego.

Artykuł  7

Zapobieganie zanieczyszczeniu ze statków

1. W celu ochrony obszaru Morza Bałtyckiego przed zanieczyszczeniem powstałym wskutek rozmyślnego, spowodowanego niedbalstwem albo przypadkowego wydostania się oleju, substancji szkodliwych innych niż olej, a także przez zrzut ścieków i odpadów ze statków Umawiające się Strony podejmą środki przewidziane w załączniku IV do niniejszej Konwencji.

2. Umawiające się Strony opracują i zastosują jednolite wymagania dotyczące zdolności odbiorczej i usytuowania urządzeń do odbioru pozostałości olejowych, substancji szkodliwych innych niż olej, łącznie ze ściekami i odpadami, uwzględniając, między innymi, specyficzne potrzeby statków pasażerskich i kombinowanych.

Artykuł  8

Statki turystyczne

Umawiające się Strony, w uzupełnieniu wykonania tych postanowień niniejszej Konwencji, które mogą być odpowiednio zastosowane do statków turystycznych, podejmą specjalne środki w celu zmniejszenia szkodliwych skutków działalności tych statków dla środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego. Środki te powinny, między innymi, przewidywać odpowiednie urządzenia do odbioru odpadów ze statków turystycznych.

Artykuł  9

Zapobieganie zatapianiu

1. Umawiające się Strony wprowadzą, z zastrzeżeniem ustępów 2 i 4 niniejszego artykułu, zakaz zatapiania na obszarze Morza Bałtyckiego.

2. Zatapianie w morzu urobku z pogłębiania dna wymaga uzyskania uprzedniego specjalnego zezwolenia właściwej władzy państwowej zgodnie z postanowieniami załącznika V do niniejszej Konwencji.

3. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się zapewnić przestrzeganie postanowień niniejszego artykułu przez statki morskie i powietrzne:

a) zarejestrowane na jej terytorium lub pływające pod jej banderą;

b) załadowane na jej terytorium lub na morzu terytorialnym materiałem przeznaczonym do zatopienia; lub

c) mające przypuszczalnie dokonywać zatapiania na jej morzu terytorialnym.

4. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli bezpieczeństwo życia ludzkiego albo bezpieczeństwo statku morskiego lub powietrznego zagrożone jest na morzu przez całkowite zniszczenie lub całkowitą stratę statku morskiego lub powietrznego bądź w innym przypadku stanowiącym niebezpieczeństwo dla życia ludzkiego i jeżeli zatopienie wydaje się jedynym sposobem oddalenia tej groźby oraz jeżeli istnieje wszelkie prawdopodobieństwo, że szkoda, która powstanie wskutek takiego zatopienia, będzie mniejsza niż ta, jaka wynikłaby w innym razie. Takie zatapianie powinno być przeprowadzone w sposób ograniczający do minimum możliwość wyrządzenia szkody życiu ludzkiemu lub życiu w morzu.

5. Zatopienie dokonane w myśl postanowień ustępu 4 niniejszego artykułu będzie zgłoszone i załatwione zgodnie z załącznikiem VI do niniejszej Konwencji, a następnie, zgodnie z postanowieniami przepisu 4 załącznika V do niniejszej Konwencji, będzie również niezwłocznie zgłoszone Komisji, o której mowa w artykule 12 niniejszej Konwencji.

6. W przypadku zatopienia, co do którego istnieje podejrzenie, że jest ono sprzeczne z postanowieniami niniejszego artykułu, Umawiające się Strony będą współpracowały w prowadzeniu dochodzeń w tej sprawie zgodnie z przepisem 2 załącznika IV do niniejszej Konwencji.

Artykuł  10

Badania i eksploatacja dna morskiego i jego podłoża

Każda Umawiająca się Strona podejmie wszelkie właściwe środki w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego będącemu rezultatem prowadzenia badań lub eksploatacji jej części dna morskiego i podłoża bądź jakiejkolwiek związanej z tym działalności. Zapewni ona także łatwo dostępne odpowiednie wyposażenie, umożliwiające rozpoczęcie niezwłocznego zwalczania zanieczyszczenia w tym obszarze.

Artykuł  11

Współpraca w zwalczaniu zanieczyszczenia morza

Umawiające się Strony podejmą środki i będą współpracować, zgodnie z ustaleniami załącznika VI do niniejszej Konwencji, w celu wyeliminowania lub zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego olejami lub innymi substancjami szkodliwymi.

Artykuł  12

Ramy instytucjonalne i organizacyjne

1. Komisja Ochrony Środowiska Morskiego Morza Bałtyckiego, zwana dalej "Komisją", zostaje niniejszym ustanowiona dla realizacji celów niniejszej Konwencji.

2. Przewodnictwo Komisji powierza się każdej z Umawiających się Stron kolejno w porządku alfabetycznym nazw Państw w języku angielskim. Przewodniczący sprawuje swój urząd przez okres dwóch lat; w czasie swojego przewodnictwa nie może on pełnić funkcji przedstawiciela swego kraju.

W razie wakatu na stanowisku przewodniczącego Umawiająca się Strona, do której należy przewodnictwo Komisji, mianuje jego następcę, który pozostanie na tym stanowisku do czasu upływu terminu przewodnictwa tej Umawiającej się Strony.

3. Posiedzenia Komisji zwoływane na wniosek przewodniczącego odbywają się przynajmniej raz do roku. Na wniosek Umawiającej się Strony, pod warunkiem że zostanie on poparty przez inną Umawiającą się Stronę, przewodniczący zwoła możliwie jak najszybciej nadzwyczajne posiedzenie, określając jego miejsce i czas, jednakże nie później niż dziewięćdziesiąt dni od daty złożenia takiego wniosku.

4. Pierwsze posiedzenie Komisji zostanie zwołane przez Rząd Depozytariusza i odbędzie się w ciągu dziewięćdziesięciu dni od daty wejścia w życie niniejszej Konwencji.

5. Każda z Umawiających się Stron ma w Komisji jeden głos. Jeżeli niniejsza Konwencja nie stanowi inaczej, Komisja podejmuje swoje decyzje jednomyślnie.

Artykuł  13

Obowiązki Komisji

Obowiązki Komisji są następujące:

a) stałe obserwowanie wykonywania niniejszej Konwencji;

b) wydawanie zaleceń w sprawie środków dotyczących realizacji celów niniejszej Konwencji;

c) dokonywanie przeglądu treści niniejszej Konwencji wraz z załącznikami oraz zalecanie Umawiającym się Stronom takich poprawek do niniejszej Konwencji wraz z załącznikami, jakie mogą być wymagane, łącznie ze zmianami w spisach substancji i materiałów, jak również uchwalanie nowych załączników;

d) określanie kryteriów kontroli zanieczyszczenia, zadań zmierzających do redukcji zanieczyszczenia oraz zadań dotyczących środków, zwłaszcza w myśl załącznika III do niniejszej Konwencji;

e) popieranie, w ścisłej współpracy z właściwymi instytucjami rządowymi, podejmowania dodatkowych środków dla ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, z uwzględnieniem litery f) niniejszego artykułu, i w tym celu:

i) uzyskiwanie z dostępnych źródeł odpowiednich informacji naukowych, technologicznych i statystycznych, ich opracowywanie, uogólnianie i rozpowszechnianie; oraz

ii) popieranie badań naukowych i technologicznych;

f) korzystanie, w razie potrzeby, z usług właściwych regionalnych i innych międzynarodowych organizacji w celu współpracy w badaniach naukowych i technologicznych, jak również z innych odpowiednich czynności związanych z celami niniejszej Konwencji;

g) podejmowanie takich innych funkcji, jakie mogą być właściwe w ramach niniejszej Konwencji.

Artykuł  14

Postanowienia administracyjne odnoszące się do Komisji

1. Językiem roboczym Komisji jest język angielski.

2. Komisja uchwala swój regulamin.

3. Biuro Komisji, zwane dalej "Sekretariatem", mieści się w Helsinkach.

4. Komisja wyznacza Sekretarza Wykonawczego i ustala warunki dla wyznaczenia pozostałego personelu, jaki może być niezbędny, oraz określa obowiązki, zakres i warunki pracy Sekretarza Wykonawczego.

5. Sekretarz Wykonawczy jest naczelnym funkcjonariuszem administracyjnym Komisji i pełni funkcje niezbędne do zarządzania niniejszą Konwencją i pracą Komisji oraz wykonuje inne zadania powierzone Sekretarzowi Wykonawczemu przez Komisję i na podstawie jej regulaminu.

Artykuł  15

Przepisy finansowe odnoszące się do Komisji

1. Komisja uchwala swoje przepisy finansowe.

2. Komisja uchwala roczny lub dwuletni budżet proponowanych wydatków oraz preliminarz budżetowy na następny okres finansowy.

3. Ogólną kwotę budżetu, łącznie z każdym budżetem uzupełniającym uchwalonym przez Komisję, pokrywają w równych częściach Umawiające się Strony, chyba że Komisja jednogłośnie postanowi inaczej.

Ponadto wkłady dokonywane przez Państwa Członkowskie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej wyniosą maksymalnie 2,5 % kosztów administracyjnych budżetu.

4. Każda Umawiająca się Strona pokrywa wydatki związane z uczestnictwem w Komisji swoich przedstawicieli, ekspertów i doradców.

Artykuł  16

Współpraca naukowa i technologiczna

1. Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane - za pośrednictwem właściwych regionalnych lub innych międzynarodowych organizacji - współpracować w dziedzinie nauki, technologii i innych prac badawczych oraz wymieniać dane, jak również inne informacje naukowe związane z celami niniejszej Konwencji.

2. Bez uszczerbku dla postanowień ustępów 1, 2 i 3 artykułu 4 niniejszej Konwencji Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane - za pośrednictwem właściwych regionalnych lub innych międzynarodowych organizacji - popierać studia, inicjować, utrzymywać lub realizować programy mające na celu opracowanie sposobów i środków oceny zanieczyszczenia, jego charakteru, rozmiaru, dróg, sposobów ujawniania się, ryzyka i środków zaradczych na obszarze Morza Bałtyckiego, a w szczególności zobowiązują się opracować alternatywne metody oczyszczania, usuwania i eliminowania takich materiałów i substancji, które mogłyby spowodować zanieczyszczenie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego.

3. Umawiające się Strony zobowiązują się bezpośrednio, a jeżeli to jest wskazane - za pośrednictwem właściwych regionalnych lub innych międzynarodowych organizacji - współpracować przy opracowaniu porównywalnych metod obserwacji, przeprowadzaniu podstawowych studiów oraz ustanawianiu uzupełniających się lub wspólnych programów w celach monitoringu zanieczyszczenia na podstawie informacji i danych uzyskanych na mocy ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu.

4. Organizacja i zakres prac związanych z wykonywaniem zadań, o których mowa w poprzednich ustępach, powinny być najpierw nakreślone przez Komisję.

Artykuł  17

Odpowiedzialność za szkody

Umawiające się Strony zobowiązują się, możliwie jak najszybciej, wspólnie opracować i przyjąć przepisy dotyczące odpowiedzialności za szkody wynikłe z działania lub zaniechania sprzecznego z niniejszą Konwencją, włączając w to, między innymi, granice odpowiedzialności, kryteria i postępowanie przy ustalaniu odpowiedzialności oraz dostępne sposoby naprawienia szkody.

Artykuł  18

Załatwianie sporów

1. W razie sporu między Umawiającymi się Stronami, dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, powinny one dążyć do jego rozwiązania w drodze rokowań. Jeżeli zainteresowane Strony nie mogą dojść do porozumienia, powinny zwrócić się o dobre usługi do trzeciej Umawiającej się Strony, wyspecjalizowanej organizacji międzynarodowej lub do osoby o wysokich kwalifikacjach albo wspólnie zwrócić się do nich z prośbą o pośrednictwo.

2. Jeżeli zainteresowane Strony nie są w stanie rozwiązać swego sporu w drodze rokowań albo nie są w stanie porozumieć się co do opisanych wyżej środków, spory takie będą, za wspólnym porozumieniem, przekazane trybunałowi rozjemczemu ad hoc, stałemu trybunałowi rozjemczemu lub Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości.

Artykuł  19

Gwarancja określonych wolności

Nic w niniejszej Konwencji nie może być interpretowane jako naruszenie wolności żeglugi, rybołówstwa, prowadzenia naukowych badań morza oraz dozwolonego korzystania z morza pełnego w inny sposób, jak również prawa nieszkodliwego przepływu przez morze terytorialne.

Artykuł  20

Status prawny załączników

Załączniki dołączone do niniejszej Konwencji stanowią integralną część Konwencji.

Artykuł  21

Stosunek do innych Konwencji

Postanowienia niniejszej Konwencji nie powodują uszczerbku dla praw i obowiązków Umawiających się Stron z uprzednio zawartych traktatów, jak również z traktatów, jakie mogą być zawarte w przyszłości, popierających i rozwijających ogólne zasady prawa morza, na których niniejsza Konwencja jest oparta, a w szczególności postanowienia dotyczące zapobiegania zanieczyszczeniu środowiska morskiego.

Artykuł  22

Rewizja Konwencji

Za zgodą Umawiających się Stron lub na wniosek Komisji może być zwołana konferencja w celu generalnej rewizji niniejszej Konwencji.

Artykuł  23

Poprawki do artykułów Konwencji

1. Każda z Umawiających się Stron może zaproponować poprawki do artykułów niniejszej Konwencji. Każda taka zaproponowana poprawka będzie przedstawiona Rządowi Depozytariuszowi i podana przez niego do wiadomości wszystkim Umawiającym się Stronom, które możliwie jak najszybciej po otrzymaniu takiego zawiadomienia poinformują Rząd Depozytariusza o przyjęciu lub odrzuceniu poprawki.

Poprawka wchodzi w życie po upływie dziewięćdziesięciu dni od otrzymania przez Rząd Depozytariusza od wszystkich Umawiających się Stron notyfikacji o przyjęciu tej poprawki.

2. Za zgodą Umawiających się Stron lub na wniosek Komisji może być zwołana konferencja w celu zmiany niniejszej Konwencji.

Artykuł  24

Poprawki do załączników i przyjęcie załączników

1. Każda poprawka do załączników zaproponowana przez Umawiającą się Stronę będzie podana przez Rząd Depozytariusza do wiadomości innym Umawiającym się Stronom i rozpatrzona przez Komisję. W razie uchwalenia jej przez Komisję poprawka będzie podana do wiadomości Umawiającym się Stronom z zaleceniem jej przyjęcia.

2. Poprawka taka będzie uważana za przyjętą po upływie okresu ustalonego przez Komisję, jeżeli w ciągu tego okresu żadna z Umawiających się Stron nie zgłosi sprzeciwu wobec tej poprawki. Przyjęta poprawka wejdzie w życie w dniu ustalonym przez Komisję.

Jeżeli, w wyjątkowych przypadkach, którakolwiek z Umawiających się Stron przed upływem okresu ustalonego przez Komisję poinformuje Rząd Depozytariusza, że zamierza przyjąć poprawkę, lecz wymagania konstytucyjne w jej państwie dla takiego przyjęcia nie zostały jeszcze spełnione, ustalony przez Komisję okres będzie przedłużony o dodatkowy okres sześciu miesięcy, a data wejścia w życie poprawki zostanie odpowiednio przesunięta.

3. Zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu może być przyjęty załącznik do niniejszej Konwencji.

4. Rząd Depozytariusz poinformuje wszystkie Umawiające się Strony o każdej poprawce lub o przyjęciu nowego załącznika, wchodzących w życie w myśl niniejszego artykułu, oraz o dacie wejścia w życie takiej poprawki lub nowego załącznika.

5. Każdy sprzeciw, o którym mowa w niniejszym artykule, zgłasza się w drodze pisemnej notyfikacji Rządowi Depozytariuszowi, który zawiadamia wszystkie Umawiające się Strony i Sekretarza Wykonawczego o każdej takiej notyfikacji i o dacie jej otrzymania.

Artykuł  25

Zastrzeżenia

1. Do postanowień niniejszej Konwencji nie można zgłaszać zastrzeżeń.

2. Postanowienie ustępu 1 niniejszego artykułu nie stanowi przeszkody w zawieszeniu przez Umawiającą się Stronę, na okres nieprzekraczający jednego roku, zastosowania jakiegokolwiek załącznika do niniejszej Konwencji lub jego części albo poprawki do niego, w razie gdy dany załącznik lub poprawka do niego weszły już w życie.

3. Jeżeli po wejściu w życie niniejszej Konwencji Umawiająca się Strona powoła się na postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu, to poinformuje ona inne Umawiające się Strony, w czasie przyjęcia przez Komisję poprawki do załącznika lub nowego załącznika, o tych postanowieniach, które będą zawieszone zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu.

Artykuł  26

Podpisanie, ratyfikacja, zatwierdzenie i przystąpienie

1. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisania w Helsinkach w dniu 22 marca 1974 roku dla Państw Morza Bałtyckiego uczestniczących w Konferencji dyplomatycznej w sprawie ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, która odbyła się w Helsinkach w dniach od 18 do 22 marca 1974 roku. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do przystąpienia dla każdego innego państwa zainteresowanego w wypełnianiu celów i zadań niniejszej Konwencji, pod warunkiem że państwo to zostanie zaproszone przez wszystkie Umawiające się Strony.

Niniejsza Konwencja będzie otwarta do przystąpienia przez Europejską Wspólnotę Gospodarczą. W obszarze swych uprawnień Europejska Wspólnota Gospodarcza jest uprawniona do liczby głosów równej liczbie jej Państw Członkowskich, które są Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji. Europejska Wspólnota Gospodarcza nie wykonuje swoich praw głosu, w przypadkach gdy Państwa Członkowskie wykonują swoje i odwrotnie.

2. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji lub zatwierdzeniu przez państwa, które ją podpisały.

3. Dokumenty ratyfikacyjne, zatwierdzenia lub przystąpienia zostaną złożone Rządowi Finlandii, który będzie wykonywał obowiązki Rządu Depozytariusza.

Artykuł  27

Wejście w życie

Niniejsza Konwencja wchodzi w życie po upływie dwóch miesięcy od złożenia siódmego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu zatwierdzenia.

W odniesieniu do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, przystępującej do Konwencji zgodnie z artykułem 26, Konwencja wchodzi w życie dwa miesiące po złożeniu dokumentów dotyczących przystąpienia.

Artykuł  28

Wystąpienie

1. W każdym czasie po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszej Konwencji każda Umawiająca się Strona może z niej wystąpić, składając notyfikację na piśmie Rządowi Depozytariuszowi. Wystąpienie będzie skuteczne dla danej Umawiającej się Strony z dniem trzydziestego pierwszego grudnia roku następującego po roku, w którym Rząd Depozytariusz został oficjalnie zawiadomiony o wystąpieniu z Konwencji.

2. W razie otrzymania notyfikacji o wystąpieniu Umawiającej się Strony Rząd Depozytariusz zwoła posiedzenie Umawiających się Stron w celu rozpatrzenia skutków tego wystąpienia.

Artykuł  29

Język

Konwencję niniejszą sporządzono w jednym egzemplarzu w języku angielskim. Urzędowe tłumaczenia na języki duński, fiński, niemiecki, polski, rosyjski i szwedzki zostaną przygotowane i złożone wraz z podpisanym oryginałem.

Na dowód czego niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Helsinkach dnia dwudziestego drugiego marca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego czwartego roku.

W imieniu Danii:	W imieniu Republiki Federalnej Niemiec:
Holger HANSEN	Hans-georg SACHS
W imieniu Finlandii:	W imieniu Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej:
Jermu LAINE	Jerzy KUSIAK
W imieniu Niemieckiej Republiki Demokratycznej:	W imieniu Szwecji:
Hans REICHELT	Svante LUNDKVIST
	W imieniu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich:
	E. E. ALEXEEVSKY

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

SUBSTANCJE NIEBEZPIECZNE

Ochrona obszaru Morza Bałtyckiego przed zanieczyszczeniem przez niżej wymienione substancje może wymagać zastosowania właściwych środków technicznych, zakazów i przepisów prawnych dotyczących transportu, handlu, obsługi, stosowania i ostatecznego usuwania produktów zawierających takie substancje.

1. DDT (1,1,1,-trójchloro-2,2-bis-(chlorofenyloetan) oraz jego pochodne DDE i DDD.

2. PCB (polichlorowane dwufenyle).

3. PCT (polichlorowane trójfenyle).

ZAŁĄCZNIK  II

SUBSTANCJE I MATERIAŁY SZKODLIWE

Następujące substancje i materiały są wymienione w celach określonych w artykule 6 niniejszej Konwencji.

Wykaz obowiązuje w odniesieniu do substancji i materiałów wprowadzanych z wodą do środowiska morskiego. Umawiające się Strony będą również starały się zastosować najlepsze praktycznie osiągalne środki, aby zapobiec przenoszeniu substancji i materiałów szkodliwych do obszaru Morza Bałtyckiego z powietrza.

A. Do niezwłocznego uwzględnienia

1. Rtęć, kadm i ich związki.

B.

2. Antymon, arsen, beryl, chrom, miedź, ołów, molibden, nikiel, selen, cyna, wanad, cynk oraz ich związki, jak również fosfor elementarny.

3. Fenole i ich pochodne.

4. Kwas ftalowy i jego pochodne.

5. Cyjanki.

6. Trwałe węglowodory chlorowcopochodne.

7. Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne i ich pochodne.

8. Trwałe toksyczne związki organiczne krzemu.

9. Trwałe pestycydy, w tym pestycydy fosforoorganiczne i cynoorganiczne, herbicydy, slimicydy i chemikalia stosowane do ochrony drzew, drewna, miazgi drzewnej, celulozy, papieru, skór i tekstyliów, nie objęte postanowieniami załącznika I do niniejszej Konwencji.

10. Materiały radioaktywne.

11. Kwasy, zasady i środki powierzchniowo czynne w wysokich stężeniach lub dużych ilościach.

12. Olej i odpady z przemysłu petrochemicznego i innych rodzajów przemysłu, zawierające substancje rozpuszczalne w tłuszczach.

13. Substancje mające ujemny wpływ na smak i (lub) zapach produktów morskich przeznaczonych do spożycia przez człowieka lub wpływ na smak, zapach, barwę, przezroczystość lub inne cechy wody poważnie obniżające jej walory rekreacyjne.

14. Materiały i substancje, które mogą pływać na powierzchni, pozostawać w zawieszeniu lub tonąć i które mogą poważnie przeszkadzać w jakimkolwiek dozwolonym użytkowaniu morza.

15. Substancje ligninowe zawarte w ściekach przemysłowych.

16. Chelatowe związki EDTA (kwas etylenodwunitryloczterooctowy lub kwas etylenodwuaminoczterooctowy) i DTPA (kwas dwuetylenotrójaminopięciooctowy).

ZAŁĄCZNIK  III

CELE, KRYTERIA I ŚRODKI DOTYCZĄCE ZAPOBIEGANIA ZANIECZYSZCZENIU Z LĄDU

Zgodnie z postanowieniami artykułu 6 niniejszej Konwencji Umawiające się Strony będą dążyły do osiągnięcia celów oraz stosowania kryteriów i środków wymienionych w niniejszym załączniku w celu kontroli i zmniejszenia do minimum zanieczyszczenia z lądu morskiego środowiska obszaru Morza Bałtyckiego.

1. Ścieki komunalne będą oczyszczane we właściwy sposób, tak aby ilość substancji organicznej nie powodowała szkodliwych zmian w zawartości tlenu wód obszaru Morza Bałtyckiego i aby ilość biogenów nie powodowała szkodliwej ich eutrofizacji.

2. Ścieki komunalne będą również oczyszczane we właściwy sposób, zabezpieczający utrzymanie jakości wody obszaru morza stanowiącego odbiornik pod względem higienicznym, a w szczególności pod względem epidemiologicznym i toksykologicznym na poziomie niepowodującym szkody dla zdrowia ludzkiego oraz w taki sposób, aby przy danym składzie ścieków nie powstały znaczne ilości substancji szkodliwych, wymienionych w załącznikach I i II do niniejszej Konwencji.

3. Ładunek zanieczyszczenia w odpadach przemysłowych będzie we właściwy sposób zmniejszony do minimum w celu zredukowania ilości substancji szkodliwych, substancji organicznych i biogenów.

4. Środki wspomniane w ustępie 3 niniejszego załącznika będą w szczególności obejmować zmniejszenie do minimum produkcji odpadów przez zastosowanie technik przetwórczych, recyrkulację i powtórne użytkowanie wody technologicznej, rozwijanie oszczędnego gospodarowania wodą oraz udoskonalanie technik oczyszczania wody. Do oczyszczania wód odpadowych będą stosowane urządzenia mechaniczne, chemiczne, biologiczne i inne środki odpowiednio do rodzaju tych wód i do wymagań związanych z utrzymaniem lub poprawą jakości wody odbiornika.

5. Zrzut wód pochłodniczych z elektrowni jądrowych lub innych rodzajów zakładów przemysłowych zużywających duże ilości wody będzie dokonywany w taki sposób, aby zmniejszyć do minimum zanieczyszczenie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego.

6. Komisja określi kryteria kontroli zanieczyszczenia, zadania zmierzające do redukcji zanieczyszczenia oraz zadania dotyczące środków, włącznie z technikami przetwarzania i oczyszczania odpadów, w celu zmniejszenia zanieczyszczenia obszaru Morza Bałtyckiego.

ZAŁĄCZNIK  IV

ZAPOBIEGANIE ZANIECZYSZCZENIU ZE STATKÓW

PRZEPIS 1

Umawiające się Strony, w sprawach dotyczących ochrony obszaru Morza Bałtyckiego przed zanieczyszczeniem ze statków, będą współpracować:

a) w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej, w szczególności w popieraniu rozwoju międzynarodowych przepisów;

b) w skutecznym i harmonijnym wprowadzaniu w życie przepisów przyjętych przez Międzynarodową Organizację Morską.

PRZEPIS 2

Umawiające się Strony, bez uszczerbku dla postanowień ustępu 4 artykułu 4 niniejszej Konwencji, będą udzielać sobie wzajemnie pomocy w prowadzeniu dochodzeń w sprawach pogwałceń na obszarze Morza Bałtyckiego obowiązujących przepisów prawnych dotyczących przeciwdziałania zanieczyszczeniu lub gdy istnieje podejrzenie o ich pogwałcenie. Pomoc ta może obejmować, ale nie wyłącznie, inspekcję przez właściwe władze książek zapisów olejowych, książek zapisów ładunkowych, dzienników okrętowych i dzienników maszynowych oraz pobieranie próbek olejów dla celów analitycznej identyfikacji.

PRZEPIS 3

Definicje

W rozumieniu niniejszego załącznika:

1) "statek" oznacza każdego rodzaju statek eksploatowany w środowisku morskim i obejmuje wodoloty, poduszkowce, statki podwodne, jednostki pływające oraz platformy nieruchome lub pływające;

2) "administracja" oznacza rząd państwa, pod którego władzą statek jest eksploatowany. W odniesieniu do statku uprawnionego do pływania pod banderą jakiegokolwiek państwa administracją jest rząd tego Państwa. W odniesieniu do platform nieruchomych lub pływających, wykorzystywanych do badań lub eksploatacji dna morskiego i jego podłoża, przyległych do wybrzeża, na których Państwo nadbrzeżne wykonuje suwerenne prawa w celu badań i eksploatacji ich zasobów naturalnych, administracją jest rząd tego państwa nadbrzeżnego.

3) a) "zrzut" w odniesieniu do substancji szkodliwych lub odpływów zawierających takie substancje oznacza każde, bez względu na przyczynę, wydostanie się poza statek i obejmuje każde wypłynięcie, usunięcie, rozlanie, przeciek, wypompowanie, emisję lub opróżnienie;

b) "zrzut" nie obejmuje:

i) zatapiania w znaczeniu wynikającym z Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Londynie dnia 29 grudnia 1972 roku; ani

ii) wydostania się substancji szkodliwych powstających bezpośrednio w wyniku badań, eksploatacji i związanej z tym przeróbki na morzu zasobów mineralnych dna morskiego; ani

iii) wydostania się substancji szkodliwych stosowanych w dozwolonych badaniach naukowych prowadzonych w celu zwalczania lub kontroli zanieczyszczenia;

4) "najbliższy ląd": określenie "od najbliższego lądu" oznacza od linii podstawowej, od której wyznaczone jest morze terytorialne danego terytorium zgodnie z prawem międzynarodowym;

5) określenie "jurysdykcja" będzie interpretowane zgodnie z prawem międzynarodowym obowiązującym w czasie stosowania lub interpretowania niniejszego załącznika;

6) określenie "MARPOL 73/78" oznacza Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki z 1973 r., zmienioną Protokołem do niej z 1978 r.

PRZEPIS 4

Oleje

Umawiające się Strony będące również stronami MARPOL 73/78 stosują zgodnie z tą umową postanowienia załącznika I do Konwencji MARPOL 73/78 w odniesieniu do zapobiegania zanieczyszczeniu olejami.

PRZEPIS 5

Ciekłe substancje szkodliwe

Umawiające się Strony będące również stronami MARPOL 73/78 stosują zgodnie z tą umową postanowienia załącznika II do Konwencji MARPOL 73/78 w odniesieniu do zapobiegania zanieczyszczeniu przez ciekłe substancje szkodliwe przewożone luzem.

PRZEPIS 6

Substancje szkodliwe w opakowaniach

A. Umawiające się Strony zastosują tak szybko, jak to będzie możliwe, odpowiednie jednolite przepisy dotyczące przewozu substancji szkodliwych w opakowaniach lub w pojemnikach ładunkowych, zbiornikach przenośnych lub w cysternach drogowych i kolejowych.

B. W odniesieniu do niektórych substancji szkodliwych, które określi Komisja, kapitan lub właściciel statku albo jego przedstawiciel zawiadomi właściwą władzę portową, z co najmniej 24-godzinnym wyprzedzeniem, o zamiarze ładowania lub wyładowania takich substancji.

C. Sprawozdanie z wypadku związanego z substancjami szkodliwymi będzie sporządzone zgodnie z postanowieniami załącznika VI do niniejszej Konwencji.

PRZEPIS 7

Ścieki

Umawiające się Strony będą stosować postanowienia ustępów od A do D oraz F i G niniejszego Przepisu, dotyczących zrzutu ścieków ze statków podczas ich eksploatacji na obszarze Morza Bałtyckiego.

A. Definicja

Dla celów niniejszego przepisu:

1) "ścieki" oznaczają:

a) odprowadzanie substancji płynnych i wód odpadowych z wszelkiego rodzaju toalet, pisuarów i kanalizacyjnych kratek podłogowych;

b) odprowadzanie substancji płynnych z pomieszczeń medycznych (ambulatoriów, szpitali okrętowych itp.) przez umywalki, wanny i kanalizacyjne kratki podłogowe znajdujące się w takich pomieszczeniach;

c) odprowadzanie substancji płynnych z pomieszczeń, w których znajdują się żywe zwierzęta; lub

d) inne wody odpadowe, jeżeli są one zmieszane ze ściekami określonymi wyżej.

2) "zbiornik zatrzymujący" oznacza zbiornik używany do gromadzenia i przechowywania ścieków.

B. Zastosowanie

Postanowienia niniejszego przepisu mają zastosowanie do:

a) statków o pojemności brutto 200 ton i większej;

b) statków o pojemności brutto mniejszej niż 200 ton, które są uprawnione do przewozu więcej niż 10 osób;

c) statków, które nie mają określonej pojemności brutto i są uprawnione do przewozu więcej niż 10 osób.

C. Zrzut ścieków

1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu D niniejszego przepisu, zabroniony jest zrzut ścieków do morza, z wyjątkiem gdy:

a) statek dokonuje zrzutu ścieków rozdrobnionych i odkażonych, stosując system zatwierdzony przez administrację i w odległości większej niż 4 mile morskie od najbliższego lądu, lub też ścieków, które nie są rozdrobnione i odkażone, w odległości większej niż 12 mil morskich od najbliższego lądu, pod warunkiem że w żadnym przypadku ścieki, które były przetrzymywane w zbiorniku zatrzymującym, nie będą usunięte jednorazowo w całości, lecz stopniowo, gdy statek jest w drodze i płynie z prędkością nie mniejszą niż 4 węzły; lub

b) statek posiada czynną oczyszczalnię ścieków zatwierdzoną przez administrację; i

i) wyniki testowe pracy tej oczyszczalni są podane w dokumencie znajdującym się na statku;

ii) ponadto odpływ z oczyszczalni nie wprowadza do otaczającej wody widocznych pływających ciał stałych ani też nie powoduje zmiany jej barwy; lub

c) statek znajduje się na wodach będących pod zwierzchnictwem państwa i zrzuca ścieki zgodnie z łagodniejszymi wymaganiami, jakie mogą być ustanowione przez to państwo.

2. Gdy ścieki zmieszane są z odpadami lub wodami odpadowymi, których zrzut podlega odmiennym wymaganiom, będą stosowane te wymagania, które są ostrzejsze.

D. Wyjątki

Ustęp C niniejszego przepisu nie ma zastosowania do:

a) zrzutu ze statku ścieków, niezbędnego do zapewnienia bezpieczeństwa statku i osób znajdujących się na jego pokładzie lub do ratowania życia na morzu; lub

b) zrzutu ścieków w wyniku uszkodzenia statku lub jego wyposażenia, jeżeli przed powstaniem uszkodzenia i po nim podjęte zostały wszelkie możliwe środki ostrożności w celu zapobieżenia zrzutowi lub jego zmniejszenia.

E. Urządzenia odbiorcze

1. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się zapewnić zainstalowanie w swoich portach i przystaniach na obszarze Morza Bałtyckiego, wystarczających na potrzeby korzystających z nich statków, urządzeń do odbierania ścieków bez powodowania dla statków nadmiernej zwłoki.

2. W celu umożliwienia połączenia rurociągów urządzeń odbiorczych z rurociągami zrzutowymi ze statków obydwa rurociągi będą wyposażone w znormalizowane łączniki wyładunkowe, zgodnie z następującą tabelą:

Znormalizowane wymiary kołnierzy łączników wyładunkowych

Opis	Wymiar
Średnica zewnętrzna	210 mm
Średnica wewnętrzna	Stosownie do średnicy zewnętrznej rury
Średnica podziałowa sworzni	170 mm
Otwory w kołnierzu	4 otwory o średnicy 18 mm, rozmieszczone równomierni na średnicy podziałowej sworzni o powyższy wymiarze, wycięte do obwodu kołnierza. Szerokość wycięcia 18 mm.
Grubość kołnierza	16 mm
Sworznie i nakrętki: ilość i średnica	4 każda o średnicy 16 mm i o odpowiedniej długości
Kołnierz jest przeznaczony do rur o maksymalnej średnicy wewnętrznej 100 mm i będzie wykonany ze stali lub innego równorzędnego materiału mającego gładką powierzchnię. Kołnierz ten wraz z odpowiednią uszczelką będzie dostosowany do ciśnienia roboczego 6 kg/cm2.

Dla statków o głębokości zanurzenia 5 metrów i mniejszej wewnętrzna średnica łącznika wyładunkowego może wynosić 38 mm.

F. Oględziny

1) Statki żeglugi międzynarodowej w rejsach na obszarze Morza Bałtyckiego będą poddawane oględzinom stosownie do poniższych wymogów:

a) wstępne oględziny, zanim statek zostanie oddany do eksploatacji lub zanim zostanie po raz pierwszy wydane świadectwo zgodnie z wymogami ustępu G niniejszego przepisu, obejmujące taki przegląd statku, który zapewnia, że:

i) jeżeli statek posiada oczyszczalnię ścieków, spełnia ona wymogi operacyjne oparte na normach i metodach testujących zaleconych przez Komisję⁽¹⁾ i zatwierdzonych przez administrację;

ii) jeżeli statek wyposażony jest w system rozdrabniania i odkażania ścieków, system ten spełnia wymogi operacyjne oparte na normach i metodach testujących zaleconych przez Komisję⁽¹⁾ i zatwierdzonych przez administrację;

iii) jeżeli statek wyposażony jest w zbiornik zatrzymujący, pojemność takiego zbiornika zaspokaja wymogi administracji, gdy zatrzymuje wszystkie ścieki, uwzględniając długość rejsu statku, liczbę osób na pokładzie oraz inne istotne czynniki. Zbiornik zatrzymujący spełnia wymogi operacyjne oparte na normach i metodach testujących zaleconych przez Komisję⁽¹⁾ i zatwierdzonych przez administrację; oraz

iv) jeżeli statek jest wyposażony w rurociągi dla zrzutu ścieków do urządzeń odbierających, to rurociągi te powinny być wyposażone w standardowe połączenia nabrzeżne zgodnie z ustępem E, lub dla statków wykonujących określone zadania żeglugowe, wymiennie z innymi normami dopuszczonymi przez administrację, takimi jak złączki do szybkiego połączenia.

Oględziny powinny zapewniać, że sprzęt, wyposażenie, układy i materiały będą w pełni odpowiadać właściwym wymogom niniejszego przepisu.

Administracja powinna uznawać "świadectwo typowego testu" dla oczyszczalni ścieków, wystawione przez organy innych Umawiających się Stron;

b) okresowe przeglądy dokonywane tak często, jak to określi administracja, ale w odstępach nieprzekraczających pięciu lat, które powinny być takie, aby zapewniały, by sprzęt, wyposażenie, układy i materiały odpowiadały w pełni właściwym wymogom niniejszego przepisu.

2. Przeglądy statków w ramach wykonywania postanowień niniejszego przepisu powinny być prowadzone przez funkcjonariuszy administracji. Administracja może jednak powierzyć przeglądy albo mianowanym w tym celu inspektorom, albo uznawanym przez siebie organizacjom. W każdym przypadku właściwa administracja w pełni gwarantuje kompleksowość i skuteczność przeglądów.

3. Po zakończeniu każdego przeglądu statku nie będą dokonywane bez zgody administracji znaczące zmiany w sprzęcie, wyposażeniu, układach lub materiałach objętych przeglądem bez zgody administracji, z wyjątkiem bezpośredniej wymiany takiego sprzętu lub wyposażenia.

G. Świadectwo

1. Po dokonaniu przeglądu zgodnie z postanowieniami ustępu F niniejszego przepisu statkom zarejestrowanym do przewozu więcej niż 50 osób, obsługującym ruch międzynarodowy na obszarze Morza Bałtyckiego, wydane zostanie świadectwo zapobiegania zanieczyszczeniom ściekami.

2. Świadectwo takie będzie wydane przez administrację albo przez osobę lub organizację przez nią odpowiednio upoważnioną. W każdym przypadku administracja przyjmuje pełną odpowiedzialność za świadectwo.

3. Świadectwo zapobiegania zanieczyszczeniom ściekami sporządzone zostanie w formie zgodnej z wzorem zamieszczonym w dodatku do załącznika IV do Konwencji MARPOL 73/78. Jeśli świadectwo nie jest sporządzone w języku angielskim, tekst powinien zawierać tłumaczenie na język angielski.

4. Świadectwo zapobiegania zanieczyszczeniom ściekami będzie wydane na okres ustalony przez administrację, ale nie dłuższy niż pięć lat.

5. Świadectwo traci swą ważność, jeśli dokonane zostaną bez zgody administracji znaczące zmiany w wymaganym sprzęcie, wyposażeniu, układach lub materiałach, z wyjątkiem bezpośredniej wymiany takiego sprzętu czy wyposażenia.

PRZEPIS 8

Odpadki

Umawiające się Strony będące również stronami MARPOL 73/78 stosują zgodnie z tą umową postanowienia załącznika V do Konwencji MARPOL 73/78 w odniesieniu do zapobiegania zanieczyszczeniu przez odpadki pochodzące ze statków.

______

⁽¹⁾ Odniesienie do zalecenia HELCOM 1/5.

ZAŁĄCZNIK  V

WYJĄTKI OD OGÓLNEGO ZAKAZU ZATAPIANIA ODPADÓW I INNYCH SUBSTANCJI NA OBSZARZE MORZA BAŁTYCKIEGO

PRZEPIS 1

Zgodnie z ustępem 2 przepisu 9 niniejszej Konwencji zakaz zatapiania nie ma zastosowania do usuwania do morza urobku z pogłębiania dna, pod warunkiem że:

1) nie zawiera on znacznych ilości ani stężeń substancji, które mają być określone przez Komisję i wymienione w załącznikach I i II do niniejszej Konwencji; oraz

2) zatopienie jest przeprowadzone w myśl specjalnego zezwolenia wydanego uprzednio przez właściwą władzę krajową albo:

a) na obszarze morza terytorialnego Umawiającej się Strony; albo

b) w przypadkach koniecznych, poza obszarem morza terytorialnego, po uprzednich konsultacjach z Komisją.

Wydając takie zezwolenia, Umawiająca się Strona będzie przestrzegać postanowień przepisu 3 niniejszego załącznika.

PRZEPIS 2

1. Właściwa władza krajowa wspomniana w ustępie 2 artykułu 9 niniejszej Konwencji będzie:

a) wydawać specjalne zezwolenia przewidziane w przepisie 1 niniejszego załącznika,

b) prowadzić rejestry rodzaju i ilości substancji dopuszczonych do zatopienia oraz obejmujące miejsce, czas i sposób zatopienia;

c) zbierać dostępne informacje dotyczące rodzaju i ilości substancji zatopionych na obszarze Morza Bałtyckiego ostatnio i do czasu wejścia w życie niniejszej Konwencji, jeżeli zatopione substancje, o których mowa, mogły spowodować skażenie wody lub organizmów na obszarze Morza Bałtyckiego, zostać wyłowione sprzętem rybackim lub spowodować szkodę w inny sposób, jak również informacje dotyczące miejsca, czasu i sposobu takiego zatapiania.

2. Właściwa władza krajowa będzie wydawać specjalne zezwolenia zgodnie z przepisem 1 niniejszego załącznika odnośnie do materiałów przewidzianych do zatopienia na obszarze Morza Bałtyckiego:

a) ładowanych na jej terytorium;

b) ładowanych na statki morskie lub statki powietrzne zarejestrowane na jej terytorium lub pływające pod jej banderą, gdy ładunek odbywa się na terytorium Państwa niebędącego Stroną niniejszej Konwencji.

3. Przy wydawaniu zezwoleń w myśl punktu 1 litera a) właściwa władza krajowa będzie przestrzegać przepisu 3 niniejszego załącznika, jak również takich dodatkowych kryteriów, środków i wymagań, jakie mogą zostać uznane za stosowne.

4. Każda Umawiająca się Strona będzie składała Komisji i w miarę potrzeby innym Umawiającym się Stronom informacje określone w punkcie 1 litera c) przepisu 2 niniejszego załącznika. Sposób przekazywania i rodzaj takich informacji będą określone przez Komisję.

PRZEPIS 3

Przy wydawaniu specjalnych zezwoleń zgodnie z przepisem 1 niniejszego załącznika właściwa władza krajowa będzie brać pod uwagę:

1) ilość urobku z pogłębiania dna przewidzianego do zatopienia;

2) zawartość substancji, o których mowa w załącznikach I i II do niniejszej Konwencji;

3) miejsce (np. współrzędne obszaru zatopienia, głębokość i odległość od brzegu) i jego położenie w stosunku do obszarów będących przedmiotem specjalnego zainteresowania (np. obszary rekreacyjne, obszary składania ikry, wylęgu, połowów itp.);

4) cechy charakterystyczne wody, jeżeli zatapianie dokonywane jest poza obszarem morza terytorialnego, obejmujące:

a) właściwości hydrograficzne (np. temperatura, zasolenie, gęstość, przekrój pionowy);

b) właściwości chemiczne (np. pH, tlen rozpuszczony, biogeny);

c) właściwości biologiczne (np. produkcja pierwotna i organizmy bentosowe);

Dane te powinny zawierać wystarczające informacje o średnich rocznych poziomach, a także o sezonowych wahaniach właściwości wymienionych w tym ustępie;

5) istnienie i wpływ innego zatapiania, które mogło być dokonane w obszarze zatapiania.

PRZEPIS 4

Zgłoszenie dokonane zgodnie z ustępem 5 artykułu 9 niniejszej Konwencji będzie zawierać następujące informacje:

1) miejsce zatopienia, cechy charakterystyczne zatopionego materiału oraz podjęte środki zaradcze:

a) miejsce (np. współrzędne miejsca przypadkowego zatopienia, głębokość i odległość od brzegu);

b) sposób umieszczenia;

c) ilość i skład zatopionej substancji, jak również jej właściwości fizyczne (np. rozpuszczalność i gęstość), chemiczne i biochemiczne (np. zapotrzebowanie tlenu, biogeny) i biologiczne (np. obecność wirusów, bakterii, drożdży, pasożytów);

d) toksyczność;

e) zawartość substancji wymienionych w załącznikach I i II do niniejszej Konwencji;

f) własności rozpraszające (np. wpływ prądów i wiatru, poziome i pionowe mieszanie);

g) cechy charakterystyczne wody (np. temperatura, pH, warunki oksydacyjno-redukcyjne, zasolenie, stratyfikacja);

h) cechy charakterystyczne dna (np. topografia, charakterystyka geologiczna i warunki oksydacyjno-redukcyjne);

i) podjęte środki zaradcze i następujące po nich działania przeprowadzane lub planowane.

2) względy i warunki natury ogólnej:

a) prawdopodobny wpływ na walory rekreacyjne (np. substancje pływające lub wyrzucane na brzeg, mętność, niemiły zapach, zmiana barwy wody i pienienie);

b) prawdopodobny wpływ na życie w morzu, populację ryb i skorupiaków, zasoby i połów ryb, zbiory i uprawę wodorostów; oraz

c) prawdopodobny wpływ na inne sposoby użytkowania morza (np. obniżenie jakości wody do użytku przemysłowego, podwodna korozja budowli, zakłócenia eksploatacji statków przez materiały pływające, zakłócenia rybołówstwa lub żeglugi oraz ochrona obszarów o specjalnym znaczeniu dla celów nauki lub ochrony przyrody).

ZAŁĄCZNIK  VI

WSPÓŁPRACA PRZY ZWALCZANIU ZANIECZYSZCZENIA MORZA

PRZEPIS 1

W rozumieniu niniejszego załącznika:

1) "statek" oznacza każdego rodzaju statek eksploatowany w środowisku morskim i obejmuje wodoloty, poduszkowce, statki podwodne, jednostki pływające oraz platformy nieruchome lub pływające;

2) ) "administracja" oznacza rząd państwa, pod którego zwierzchnictwem statek jest eksploatowany. W odniesieniu do statku uprawnionego do pływania pod banderą jakiegokolwiek państwa administracją jest rząd tego państwa. W odniesieniu do platform nieruchomych lub pływających wykorzystywanych do badań lub eksploatacji dna morskiego oraz jego podłoża, przyległych do wybrzeża, na których nadbrzeżne państwo wykonuje suwerenne prawa w celu badań i eksploatacji ich zasobów naturalnych, administracją jest rząd tego nadbrzeżnego państwa;

3) a) "zrzut" w odniesieniu do substancji szkodliwych lub odpływów zawierających takie substancje oznacza każde, bez względu na przyczynę, odprowadzenie poza statek i obejmuje każde wydostanie się, usunięcie, rozlanie, przeciek, wypompowanie, emisję lub opróżnienie;

b) "zrzut" nie obejmuje:

i) zatapiania w znaczeniu wynikającym z Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, sporządzonej w Londynie dnia 29 grudnia 1972 roku; lub

ii) odprowadzania substancji szkodliwych powstałych bezpośrednio w wyniku badań, eksploatacji i związanej z tym przeróbki na morzu mineralnych zasobów dna morskiego; lub

iii) wprowadzania substancji szkodliwych, stosowanych przy dozwolonych badaniach naukowych w celu zwalczania lub kontroli zanieczyszczenia.

PRZEPIS 2

Umawiające się Strony zobowiązują się utrzymywać gotowość do zwalczania na morzu rozlewów oleju i innych substancji szkodliwych, co obejmuje odpowiedni sprzęt, statki i siłę roboczą, przygotowane do działania zarówno na wodach przybrzeżnych, jak i na morzu pełnym.

PRZEPIS 3

Umawiające się Strony, bez uszczerbku dla ustępu 4 artykułu 4 niniejszej Konwencji, opracują i będą prowadzić, indywidualnie lub we współpracy, działalność nadzorczą obejmującą obszar Morza Bałtyckiego w celu wykrywania i rozpoznawania oleju i innych substancji szkodliwych wprowadzanych do morza.

PRZEPIS 4

W razie utraty z pokładu substancji szkodliwych w opakowaniach, pojemnikach ładunkowych, zbiornikach przenośnych lub w cysternach drogowych i kolejowych Umawiające się Strony będą współpracować przy ratowaniu i odzyskiwaniu takich opakowań, pojemników lub zbiorników w celu zmniejszenia do minimum niebezpieczeństwa dla środowiska.

PRZEPIS 5

1. Umawiające się Strony będące również stronami Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, z 1973 r., zmienionej Protokołem do niej z 1978 r. (MARPOL 73/78), stosują zgodnie z tą umową postanowienia artykułu 8 i protokołu 1 do Konwencji MARPOL 73/78 dotyczące powiadamiania o wypadkach z udziałem substancji niebezpiecznych. Postanowienia te stosuje się również do znacznych rozlewów oleju lub innych substancji szkodliwych w przypadkach nieobjętych artykułem 8 Konwencji MARPOL 73/78.

2. Umawiające się Strony zwrócą się do kapitanów statków i pilotów statków powietrznych, aby meldowali niezwłocznie zgodnie z tym systemem o zaobserwowanych na morzu znacznych rozlewach oleju lub innych substancji szkodliwych. Meldunki takie będą w miarę możliwości zawierać następujące dane: czas, położenie, warunki wiatru i stanu morza, rodzaj, rozmiar oraz prawdopodobne źródło zauważonego rozlewu.

PRZEPIS 6

Każda Umawiająca się Strona zwróci się do kapitanów statków pływających pod jej banderą o dostarczenie w razie wypadku, na prośbę właściwych władz, takich szczegółowych informacji o statku i jego ładunku, jakie mogą być istotne w działaniach mających na celu zapobieżenie zanieczyszczeniu morza lub jego zwalczanie, a także o współdziałanie z tymi władzami.

PRZEPIS 7

1) a) Umawiające się Strony uzgodnią możliwie jak najszybciej dwustronne lub wielostronne porozumienia w sprawie tych regionów obszaru Morza Bałtyckiego, na których podejmą akcje ratownicze lub działania w celu zwalczania zanieczyszczenia we wszystkich przypadkach poważnego rozlewu oleju lub innych substancji szkodliwych, albo jakiegokolwiek wypadku, jaki wydarzył się lub może się wydarzyć, powodującego lub mogącego spowodować zanieczyszczenie na obszarze Morza Bałtyckiego. Porozumienia takie nie spowodują uszczerbku dla jakichkolwiek innych porozumień zawartych między Umawiającymi się Stronami, dotyczących tego samego przedmiotu. Sąsiadujące państwa zapewnią ujednolicenie różnych porozumień. Umawiające się Strony będą informować się wzajemnie o takich porozumieniach.

Umawiające się Strony mogą, jeżeli zajdzie potrzeba, zwrócić się do Komisji o pomoc w celu osiągnięcia porozumienia.

b) Umawiająca się Strona, w której regionie wydarzyła się sytuacja opisana w przepisie 1 niniejszego załącznika, dokona niezbędnej oceny sytuacji i podejmie odpowiednią akcję, aby uniknąć dalszych skutków zanieczyszczenia lub zmniejszyć je do minimum, oraz będzie prowadzić obserwację przemieszczających się części rozlewu, dopóki nie zajdzie potrzeba podjęcia dalszej akcji.

2. W razie gdy rozlew taki przemieszcza się lub może przemieścić się do regionu, na którym inna Umawiająca się Strona powinna podjąć akcję w celach określonych w punkcie 1 litera a) niniejszego przepisu, Strona ta będzie niezwłocznie poinformowana o istniejącej sytuacji oraz akcji, jaka została podjęta.

PRZEPIS 8

Umawiająca się Strona potrzebująca pomocy w zwalczaniu rozlewu oleju na morzu lub innych substancji szkodliwych jest upoważniona do wezwania pomocy innych Umawiających się Stron, przede wszystkim tych, które prawdopodobnie zostaną również dotknięte skutkami rozlewu. Umawiające się Strony wezwane na pomoc, zgodnie z niniejszym przepisem, dołożą wszelkich możliwych starań, aby udzielić takiej pomocy.

PRZEPIS 9

1. Umawiające się Strony będą informować inne Umawiające się Strony i Komisję o:

a) swych organizacjach krajowych zajmujących się rozlewami oleju na morzu i innych substancji szkodliwych;

b) przepisach krajowych i innych sprawach, bezpośrednio związanych ze zwalczaniem zanieczyszczenia morza olejami i innymi substancjami szkodliwymi;

c) właściwej władzy odpowiedzialnej za przyjmowanie i załatwianie meldunków o zanieczyszczeniu morza olejami i innymi substancjami szkodliwymi;

d) właściwych władzach zajmujących się sprawami środków wzajemnej pomocy, informacji i współpracy między Umawiającymi się Stronami zgodnie z niniejszym załącznikiem;

e) działaniach podjętych zgodnie z przepisem 8 niniejszego załącznika.

2. Umawiające się Strony będą wymieniać informacje o programach badawczo-rozwojowych i ich wynikach dotyczących metod, jakie można stosować w przeciwdziałaniu zanieczyszczeniu morza olejami i innymi substancjami szkodliwymi, oraz o doświadczeniach uzyskanych w zwalczaniu takiego zanieczyszczenia.

PRZEPIS 10

Władze, o których mowa w punkcie 1 litera d) przepisu 9 niniejszego załącznika, bezpośrednio nawiążą kontakt i współpracę w sprawach dotyczących tej działalności.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1994.73.2
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego. Helsinki.1974.03.22.
• Data aktu: 22/03/1974
• Data ogłoszenia: 16/03/1994
• Data wejścia w życie: 20/11/1994