(Sprawa C-128/22 1 , NORDIC INFO)[Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2004/38/WE - Artykuły 27 i 29 - Środki ograniczające swobodę przemieszczania się i pobytu obywateli Unii ze względów zdrowia publicznego - Środki o charakterze generalnym - Przepisy krajowe przewidujące zakaz wyjazdu z terytorium krajowego w celu odbycia innych niż niezbędne podróży do państw członkowskich sklasyfikowanych jako obszary wysokiego ryzyka w kontekście pandemii COVID-19 oraz zobowiązanie wszystkich podróżnych wjeżdżających na terytorium krajowe z jednego z tych państw członkowskich do poddania się testom diagnostycznym i odbycia kwarantanny - Kodeks graniczny Schengen - Artykuł 23 - Wykonywanie uprawnień policyjnych w dziedzinie zdrowia publicznego - Równoważność z odprawą graniczną - Artykuł 25 - Możliwość przywrócenia kontroli na granicach wewnętrznych w kontekście pandemii COVID-19 - Kontrole przeprowadzane w państwie członkowskim w ramach środków zakazujących przekraczania granic w celu odbycia innych niż niezbędne podróży do lub z państw strefy Schengen sklasyfikowanych jako obszary wysokiego ryzyka w kontekście pandemii COVID-19]
(C/2024/918)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 29 stycznia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Nordic Info BV
Strona przeciwna: Belgische Staat
Sentencja
1) Artykuły 27 i 29 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG, w związku z art. 4 i 5 tej dyrektywy
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoją one na przeszkodzie przepisom o charakterze generalnym państwa członkowskiego, które ze względów zdrowia publicznego związanych ze zwalczaniem pandemii COVID-19, po pierwsze, zakazują obywatelom Unii i członkom ich rodzin, niezależnie od ich obywatelstwa, odbywania podróży innych niż niezbędne z tego państwa członkowskiego do innych państw członkowskich sklasyfikowanych przez to państwo jako obszary wysokiego ryzyka na podstawie restrykcyjnych środków sanitarnych lub sytuacji epidemiologicznej istniejącej w tych innych państwach członkowskich, a po drugie, nakładają na obywateli Unii niebędących obywatelami tego państwa członkowskiego obowiązek poddania się testom diagnostycznym i odbycia kwarantanny przy wjeździe na terytorium tego państwa członkowskiego z jednego z owych innych państw członkowskich - pod warunkiem, że owe przepisy krajowe przestrzegają wszystkich warunków i gwarancji, o których mowa w art. 30-32 tej dyrektywy, podstawowych praw i zasad zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności zasady zakazu dyskryminacji, a także zasady proporcjonalności.
2) Artykuły 22, 23 i 25 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen), zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2225 z dnia 30 listopada 2017 r.,
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoją one na przeszkodzie przepisom prawa państwa członkowskiego, które ze względów zdrowia publicznego związanych ze zwalczaniem pandemii COVID-19 zakazują, pod kontrolą właściwych organów i pod rygorem sankcji, przekraczania granic wewnętrznych tego państwa członkowskiego w celu odbywania podróży innych niż niezbędne do lub z państw strefy Schengen sklasyfikowanych jako obszary wysokiego ryzyka, pod warunkiem, że owe środki kontroli wchodzą w zakres wykonywania uprawnień policyjnych, które nie powinny mieć skutku równoważnego z odprawą graniczną w rozumieniu art. 23 lit. a) tego kodeksu, lub że - w przypadku gdyby wspomniane środki stanowiły kontrole na granicach wewnętrznych - rzeczone państwo członkowskie przestrzega warunków określonych w art. 25-28 wspomnianego kodeksu w celu tymczasowego przywrócenia takich kontroli, przy czym zagrożenie spowodowane taką pandemią stanowi poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego w rozumieniu art. 25 ust. 1 tego kodeksu.
