Język postępowania: angielski(2022/C 148/52)
(Dz.U.UE C z dnia 4 kwietnia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Credit Suisse Group AG (Zurych, Szwajcaria), Credit Suisse AG (Zurych), Credit Suisse Securities (Europe) Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci R. Wesseling i F. Brouwer)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie na podstawie art. 263 TFUE nieważności decyzji Komisji C(2021) 8612 final z dnia 2 grudnia 2021 r. w sprawie AT.40135 - FOREX (Sterling Lads) (zwanej dalej "decyzją");
- tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie na podstawie art. 263 TFUE nieważności art. 1 decyzji w części i obniżenie na podstawie art. 261 TFUE grzywny nałożonej w art. 2 decyzji;
- w każdym razie obniżenie kwoty grzywny nałożonej w art. 2 decyzji na podstawie art. 261 TFUE;
- nakazanie, w ramach środka organizacji postępowania lub środka dowodowego na podstawie, odpowiednio art. 88 § 1 i art. 89 § 3 lit. d) lub art. 91 lit. b) regulaminu postępowania przed Sądem, przedstawienia przez Komisję decyzji w sprawie ugody;
- obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą lub, tytułem żądania ewentualnego, odpowiednią częścią ich kosztów, zgodnie z art. 134 regulaminu postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy, dotyczy tego, że Komisja naruszyła art. 101 TFUE i nie uzasadniła w wystarczający sposób uznania, że czaty dotyczące wymiany informacji stanowią porozumienia lub uzgodnione praktyki. W szczególności:
- Komisja nie przedstawiła dowodów niezbędnych do ustalenia istnienia podstawowego porozumienia, a tym samym tego, że czaty dotyczące wymiany informacji stanowią porozumienie lub uzgodnioną praktykę w rozumieniu art. 101 TFUE;
- ewentualnie, dowody, na które powołała się Komisja, nie mają mocy dowodowej by wykazać w sposób wymagany prawem, że czaty dotyczące wymiany informacji stanowią porozumienie lub praktykę uzgodnioną w rozumieniu art. 101 TFUE.
2. Zarzut drugi, dotyczy tego, że Komisja naruszyła art. 101 TFUE i nie uzasadniła w wystarczającym stopniu swego twierdzenia, że czaty dotyczące wymiany informacji - rozpatrywane oddzielnie lub jako część zarzucanego jednolitego i ciągłego naruszenia obejmującego inne zarzucane zachowania, za które CS nie ponosi odpowiedzialności - miały na celu ograniczenie lub zakłócenie konkurencji. W szczególności:
- Komisja nie wywiązała się ze spoczywającego na niej zgodnie z art. 101 TFUE ciężaru dowodu, że czaty dotyczące wymiany informacji ograniczają konkurencję ze względu na swój cel;
- Komisja naruszyła prawo, stwierdzając, że uzasadnione wyjaśnienie zachowania i skutki prokonkurencyjne nie mają znaczenia w świetle art. 101 ust. 1 TFUE.
3. Zarzut trzeci dotyczy tego, że Komisja naruszyła art. 101 TFUE i nie uzasadniła w wystarczającym stopniu zastosowania pojęcia jednolitego i ciągłego naruszenia. W szczególności:
- Komisja nie wykazała i nie uzasadniła w wystarczający sposób, że istniał ogólny plan zmierzający do osiągnięcia wspólnego celu, do którego CS zamierzała się przyczynić lub o którym wiedziała lub mogła go przewidzieć;
- Komisja naruszyła prawo, stwierdzając, że porozumienie stanowi element zarzucanego jednolitego i ciągłego naruszenia.
4. Zarzut czwarty dotyczy tego, że Komisja naruszyła art. 23 rozporządzenia nr 1/2003, wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien, zasady proporcjonalności i równego traktowania oraz obowiązek uzasadnienia. W szczególności:
- Komisja przyjęła wskaźnik wartości sprzedaży, który znacznie i arbitralnie zawyża wartość sprzedaży CS, a tym samym gospodarcze znaczenie zarzucanego naruszenia, odbiegając od pojęcia "wartości sprzedaży" zawartego w wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien;
- obniżenie grzywny zastosowane wobec CS z tytułu okoliczności łagodzących jest nieproporcjonalnie niskie i nie uwzględnia innych okoliczności łagodzących;
- grzywna nałożona na CS jest znacznie zawyżona w stosunku do wagi zarzucanego naruszenia;
- grzywna nałożona na CS narusza zasadę równego traktowania;
- Komisja nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia, aby Sąd mógł ocenić proporcjonalność obliczenia grzywny nałożonej na CS w porównaniu z grzywną nałożoną na strony postępowania, które zawarły ugodę.
5. Zarzut piąty dotyczy tego, że Komisja naruszyła zasadę dobrej administracji i prawo CS do obrony wskutek braku przeprowadzenia starannego i bezstronnego dochodzenia.
