Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie wdrażania unijnego prawodawstwa dotyczącego wody (2020/2613(RSP)).

Wdrażanie unijnego prawodawstwa dotyczącego wody

P9_TA(2020)0377

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie wdrażania unijnego prawodawstwa dotyczącego wody (2020/2613(RSP))

(2021/C 445/16)

(Dz.U.UE C z dnia 29 października 2021 r.)

Parlament Europejski, - uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 191,

- uwzględniając dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki wodnej ¹  ("ramowa dyrektywa wodna"),

- uwzględniając dyrektywę Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącą oczyszczania ścieków komunalnych ²  ("dyrektywa dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych"),

- uwzględniając dyrektywę 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu ³  ("dyrektywa o wodach podziemnych"),

- uwzględniając dyrektywę 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim ⁴  ("dyrektywa powodziowa"),

- uwzględniając dyrektywę Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącą ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego ⁵  ("dyrektywa azotanowa"),

- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środowiskowych norm jakości w dziedzinie polityki wodnej, zmieniającą i w następstwie uchylającą dyrektywy Rady 82/176/EWG, 83/513/EWG, 84/156/EWG, 84/491/EWG i 86/280/EWG oraz zmieniającą dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ⁶  ("dyrektywa w sprawie środowiskowych norm jakości"),

- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/741 z dnia 25 maja 2020 r. w sprawie minimalnych wymogów dotyczących ponownego wykorzystania wody ⁷ ,

- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającą ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) ⁸ ,

- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE ⁹  ("rozporządzenie REACH"),

- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) ¹⁰ ,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 10 grudnia 2019 r. w sprawie oceny adekwatności ramowej dyrektywy wodnej i dyrektywy powodziowej oraz streszczenie tego sprawozdania z tego samego dnia,

- uwzględniając ocenę Komisji z dnia 13 grudnia 2019 r. dotyczącą dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. w sprawie oczyszczania ścieków komunalnych oraz streszczenie tej oceny z tego samego dnia,

- uwzględniając wniosek Komisji z dnia 1 lutego 2018 r. w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (wersja przekształcona) (COM(2017)0753),

- uwzględniając wniosek w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia programu działań Unii w dziedzinie zdrowia na lata 2021-2027 i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 282/2014 ("program EU4Health"), (COM(2020)0405),

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie alarmującej sytuacji klimatycznej i środowiskowej ¹¹ ,

- uwzględniając raport Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) z dnia 4 grudnia 2019 r. pt. "Środowisko Europy 2020 - stan i prognozy: proces transformacji w kierunku zrównoważonej Europy,

- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (COM(2019)0640),

- uwzględniając komunikat Komisji z 10 marca 2020 r. zatytułowany "Nowa strategia przemysłowa dla Europy", a w szczególności jego sekcję 2.2 zatytułowaną "Przemysł torujący drogę do neutralności klimatycznej" (COM(2020)0102),

- uwzględniając unijną strategię na rzecz bioróżnorodności 2030 ¹² ,

- uwzględniając strategię "od pola do stołu" ¹³ ,

- uwzględniając siódmy program działań w zakresie środowiska ¹⁴ ,

- uwzględniając komunikat Komisji z 14 stycznia 2020 r. w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy oraz planu inwestycyjnego na rzecz Europejskiego Zielonego Ładu (COM(2020)0021),

- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 marca 2020 r. zatytułowany "Nowy plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym na rzecz czystszej i bardziej konkurencyjnej Europy" (COM(2020)0098),

- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 27 maja 2020 r. pt. "Decydujący moment dla Europy: naprawa i przygotowanie na następną generację" (COM(2020)0456),

- uwzględniając komunikat Komisji z 11 marca 2019 r. zatytułowany "Strategiczne podejście Unii Europejskiej do substancji farmaceutycznych w środowisku" (COM(2019)0128),

- uwzględniając porozumienie paryskie,

- uwzględniając badanie OECD z maja 2020 r. na temat finansowania zaopatrzenia w wodę, infrastruktury sanitarnej i ochrony przeciwpowodziowej - wyzwania w państwach członkowskich UE i warianty strategiczne,

- uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju ONZ, a w szczególności cel zrównoważonego rozwoju nr 6 dotyczący czystej wody i warunków sanitarnych ¹⁵  oraz cel nr 14 dotyczący chronienia i wykorzystywania oceanów, mórz i zasobów morskich,

- uwzględniając sprawozdanie z maja 2019 r. na temat globalnej oceny różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych, sporządzone przez Międzyrządową Platformę Naukowo-Polityczną ds. Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES),

- uwzględniając sprawozdanie Komisji z listopada 2019 r. pt. "Ocena wpływu WPR na wodę",

- uwzględniając rezolucję ONZ 64/292 z dnia 28 lipca 2010 r., w której uznano prawo człowieka do wody i urządzeń sanitarnych,

- uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 maja 2020 r. w sprawie C-535/18 IL i inni przeciwko landowi Nadrenia Północna-Westfalia,

- uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 1 lipca 2015 r. w sprawie C-461/13, Bund für Umwelt und Naturschutz Deutschland e.V. przeciwko Republice Federalnej Niemiec (sprawa Weser),

- uwzględniając europejską inicjatywę obywatelską "Right2Water" oraz sprawozdanie Parlamentu Europejskiego w sprawie dalszych działań w następstwie europejskiej inicjatywy obywatelskiej "Right2Water",

- uwzględniając opinię Komitetu Regionów z 2 lipca 2020 r. w sprawie oceny adekwatności ramowej dyrektywy wodnej, dyrektywy w sprawie wód podziemnych, dyrektywy w sprawie środowiskowych norm jakości i dyrektywy powodziowej ¹⁶ ,

- uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 12 grudnia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie minimalnych wymogów dotyczących ponownego wykorzystania wody (program kroczący) ¹⁷ ,

- uwzględniając pytania do Rady i Komisji na temat wdrożenia unijnego prawodawstwa dotyczącego wody (O-000077/2020 - B9-0077/2020 i O-000078/2020 - B9-0078/2020),

- uwzględniając art. 136 ust. 5 i art. 132 ust. 2 Regulaminu,

- uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

A. mając na uwadze, że woda jest niezbędna do życia, a gospodarka wodna odgrywa kluczową rolę w ochronie usług ekosystemowych UE, a także w wykorzystywaniu zasobów i produkcji gospodarczej; mając na uwadze, że UE musi znaleźć skuteczne odpowiedzi na obecne wyzwania związane z wodą i skutecznie zarządzać istniejącymi zasobami wodnymi, ponieważ mają one bezpośredni wpływ na zdrowie ludzi, środowisko, jego jakość i jego ekosystemy, produkcję energii, rolnictwo i bezpieczeństwo żywnościowe;

B. mając na uwadze, że woda jest zasadniczym elementem cyklu żywnościowego; mając na uwadze, iż konieczne jest, aby wody gruntowe i powierzchniowe były dobrej jakości i aby były dostępne w wystarczającej ilości z myślą o osiągnięciu sprawiedliwego, zdrowego, przyjaznego dla środowiska i zrównoważonego systemu żywnościowego zgodnie z opisem zawartym w strategii "od pola do stołu"; mając na uwadze, że czysta woda w wystarczającej ilość jest zasadniczym elementem umożliwiającym wdrożenie i osiągnięcie prawdziwej gospodarki o obiegu zamkniętym w UE;

C. mając na uwadze, że woda stanowi ogromną wartość w gospodarce unijnej, a sektory zależne od wody w UE wytwarzają 26 % jej rocznej wartości dodanej brutto, co sprawia, że kluczowe znaczenie ma zapewnienie stałej dostępności dobrej jakości wody w ilości wystarczającej do wykorzystania we wszystkich zastosowaniach;

D. mając na uwadze, że w ramowej dyrektywie wodnej ustanowiono ramy ochrony 110 000 jednolitych części wód powierzchniowych w UE w celu osiągnięcia "dobrego stanu ekologicznego i chemicznego" do 2015 r. oraz 13 400 jednolitych części wód podziemnych w UE w celu osiągnięcia "dobrego stanu ilościowego i chemicznego" w tym samym terminie, a także w celu ochrony zasobów wody pitnej zgodnie z art. 7 ust. 2; mając na uwadze, że w ramach oceny adekwatności stwierdzono istotne niedociągnięcia we wdrażaniu prawodawstwa UE dotyczącego wody, którego cele nie zostaną prawdopodobnie osiągnięte do 2027 r., chyba że wszystkie wymagane działania na rzecz wdrożenia zostaną natychmiast rozpoczęte w państwach członkowskich, a wszystkie polityki sektorowe związane z wodą zostaną dostosowane do wymogów ramowej dyrektywy wodnej; mając na uwadze, że planowanie gospodarki wodnej i programy działań powinny być kontynuowane po upływie terminu w 2027 r., by dalej poprawiać stan jakościowy i ilościowy wód;

E. mając na uwadze, że 74 % powierzchni jednolitych części wód podziemnych ma dobry stan chemiczny, a 89 % jest w dobrym stanie ilościowym; mając na uwadze, że bilans azotu brutto w UE zmniejszył się o 10 % w latach 20042015 ¹⁸ ;

F. mając na uwadze, że dobry stan chemiczny osiągnięto jedynie w odniesieniu do 38 % wód powierzchniowych, a zaledwie 40 % ma zadowalający stan lub potencjał ekologiczny oraz że stan 16 % wód powierzchniowych nadal jest nieznany z powodu braku danych; mając na uwadze, że 81 % wód powierzchniowych osiągnęłoby dobry stan chemiczny, gdyby nie były one zanieczyszczone wszechobecnymi substancjami trwałymi, wykazującymi zdolność do bioakumulacji i toksycznymi, takimi jak rtęć; mając na uwadze, że tylko w jednym z czterech analizowanych przez EEA wskaźników jakości wody z ramowej dyrektywy wodnej odnotowano poprawę w ciągu ostatnich 10-15 lat ¹⁹ ;

G. mając jednak na uwadze, że zgodnie z zasadą parametru wykluczającego stan wody uznawany jest za dobry tylko wówczas, jeżeli wszystkie elementy oceny uznawane są za dobre, co nie odzwierciedla poprawy w obrębie poszczególnych parametrów jakości wody; mając na uwadze, że dobry stan zależy nie tylko od środków łagodzących obecne problemy, ale także od środków odtworzenia mających zaradzić problemom z przeszłości oraz od środków zapobiegawczych podejmowanych we właściwym czasie w odpowiedzi na pojawiające się zagrożenia ²⁰ ;

H. mając na uwadze, że skuteczność ramowej dyrektywy wodnej i osiągnięcie jej celów zależy od jej wdrożenia i egzekwowania przez właściwe organy w państwach członkowskich, od zapewnienia odpowiedniego finansowania, w tym za pośrednictwem instrumentów finansowych UE, od wdrażania innych aktów prawnych UE oraz od lepszego włączenia celów dotyczących wody do innych polityk; mając na uwadze, że zaangażowanie zainteresowanych stron ma kluczowe znaczenie dla skutecznego wdrożenia;

I. mając na uwadze, że art. 7 ust. 3 ramowej dyrektywy wodnej stanowi, że państwa członkowskie zapewniają ochronę jednolitych części wód wykorzystywanych do produkcji wody pitnej w celu niedopuszczenia do pogorszenia się ich jakości; mając na uwadze, że w ocenie adekwatności wyraźnie stwierdzono, że poczyniono niewielkie postępy w odniesieniu do chronionych obszarów wody pitnej;

J. mając na uwadze, że kluczowe znaczenie ma zwalczanie zanieczyszczeń chemicznych i innych przyczyn zanieczyszczeń w wodach powierzchniowych i podziemnych w pierwszym rzędzie u źródła, gdyż stanowi ono środek najbardziej zrównoważony, skuteczny i opłacalny, przy jednoczesnym wdrażaniu zasady "zanieczyszczający płaci";

K. mając na uwadze, że ramowa dyrektywa wodna wskazuje na potrzebę ochrony wód wykorzystywanych do pozyskiwania wody pitnej; mając na uwadze, że operatorzy sieci wody pitnej powinni móc korzystać z zasobów wodnych wysokiej jakości, tak aby obywatele nie musieli płacić za drogie uzdatnianie; mając na uwadze, że w związku z tym konieczne jest zmniejszenie zanieczyszczeń u źródła;

L. mając na uwadze, że w sprawozdaniu IPBES z 2019 r. z globalnej oceny różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych zanieczyszczenie wody wskazano jako poważne zagrożenie dla światowej różnorodności biologicznej; mając na uwadze, że różnorodność biologiczna wód słodkich należy do najbardziej zagrożonych w Europie oraz że zanieczyszczenie wody ma negatywny wpływ na florę i faunę; mając na uwadze, że europejskie tereny podmokłe, które służą jako naturalne pochłaniacze dwutlenku węgla, zmniejszyły się o 50 % od 1970 r., a od tego czasu liczba gatunków słodkowodnych spadła o 83 %;

M. mając na uwadze, że zmiana klimatu stanowi główne zagrożenie dla zasobów wodnych na świecie, zarówno ze względu na wysoką, jak i niską ilość wody; mając na uwadze, że zdrowe i odporne ekosystemy słodkowodne są w stanie lepiej łagodzić skutki zmiany klimatu i dostosowywać się do niej;

N. mając na uwadze, że ramowa dyrektywa wodna nie zawiera szczegółowych przepisów dotyczących wpływu zmiany klimatu; mając na uwadze, że w komunikacie w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu Komisja uznała jednak, że należy przywrócić naturalne funkcje wód podziemnych i powierzchniowych; mając na uwadze, że w ramach oceny adekwatności stwierdzono, iż ramowa dyrektywa wodna "jest wystarczająco nakazowa w odniesieniu do przeciwdziałania presji, a jednocześnie wystarczająco elastyczna, by w razie potrzeby wzmocnić jej wdrażanie w odniesieniu do pojawiających się wyzwań, które nie zostały wymienione w dyrektywie, takich jak zmiana klimatu, niedobór wody i substancje zanieczyszczające rosnącego ryzyka";

O. mając na uwadze, że obszary miejskie stale się powiększają i zwiększają obciążenie oczyszczalni ścieków; mając na uwadze, że głównym i częściowo nieuregulowanym źródłem zanieczyszczenia wody w UE jest przepływ zrzutów nieoczyszczonych lub nieodpowiednio oczyszczonych ścieków komunalnych lub przemysłowych; mając na uwadze, że dyrektywa dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych nie miała początkowo na celu oczyszczania uwalniania substancji chemicznych, pozostałości farmaceutycznych lub mikrodrobin plastiku do jednolitych części wód; mając na uwadze, że dyrektywa dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych okazała się skuteczna w ograniczaniu docelowych substancji zanieczyszczających wody poprzez zmniejszenie biochemicznego zapotrzebowania na tlen oraz ładunku azotu i fosforu w oczyszczonych ściekach w całej UE; mając jednak na uwadze, że należy zwrócić większą uwagę zarówno na istniejące, jak i powstające źródła zanieczyszczeń; mając na uwadze, że głównym rozproszonym źródłem zanieczyszczenia wody jest rolnictwo, uwalniające substancje biogenne, pestycydy, antybiotyki i inne substancje zanieczyszczające do dorzeczy i rzek; mając na uwadze, że przepisy obecnej WPR dotyczące wody są niewystarczające do wspierania celów ramowej dyrektywy wodnej; mając na uwadze, że rozproszone zanieczyszczenia stanowią przeszkodę we wdrażaniu zasady "zanieczyszczający płaci";

P. mając na uwadze, że jedna trzecia krajów europejskich cierpi z powodu niedoboru wody, tj. ma mniej niż 5000 m³ wody na mieszkańca rocznie ²¹ ; mając na uwadze, że w przypadku sporów dotyczących alokacji zasobów wodnych w pierwszym rzędzie należy zapewnić poszanowanie prawa człowieka do wody; mając na uwadze, że w Konwencji ONZ w sprawie zwalczania pustynnienia ²²  13 państw członkowskich oświadczyło, że są zagrożone pustynnieniem;

Q. mając na uwadze, że pobór wody wywiera istotną presję na źródła wody w UE; mając na uwadze, że około jedna czwarta wody przekierowywanej ze środowiska naturalnego w UE jest wykorzystywana w rolnictwie; mając na uwadze, że osiągnięto porozumienie dotyczące nowego rozporządzenia w sprawie minimalnych wymogów dotyczących ponownego wykorzystania wody, które ułatwi wykorzystanie oczyszczonych ścieków komunalnych do nawadniania w rolnictwie;

R. mając na uwadze, że istnieją sytuacje, w których podmioty zarządzające zbiornikami wodnymi są finansowane z działań pogarszających stan chemiczny i ekologiczny jednolitych części wód, co utrudnia osiągnięcie celów ramowej dyrektywy wodnej; mając na uwadze, że w takich sytuacjach trudno jest uniknąć konfliktów interesów oraz że z ich powodu podmioty gospodarujące jednolitymi częściami wód tkwią w błędnym kole, uzależniając się od działań, które pogarszają stan jednolitych części wód;

S. mając na uwadze, że 60 % dorzeczy znajduje się w regionach transnarodowych, co sprawia, że skuteczna współpraca transgraniczna ma kluczowe znaczenie; mając na uwadze, że 20 państw europejskich jest uzależnionych od innych państw w odniesieniu do ponad 10 % swoich zasobów wodnych, a w pięciu państwach 75 % zasobów pochodzi z rzek płynących z zagranicy; mając na uwadze, że nieprzestrzeganie dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych w regionach przygranicznych powoduje pogorszenie się stanu transgranicznych jednolitych części wód objętych ramową dyrektywą wodną, co uniemożliwia osiągnięcie celów tej dyrektywy w państwie członkowskim, do którego napływa woda z tych obszarów;

T. mając na uwadze, że ciągłość rzek, od małych strumieni po ujścia rzek i delty, ma kluczowe znaczenie dla migrujących gatunków ryb, których etapy życia stanowią kluczowe elementy odpowiednich ekosystemów i łańcucha pokarmowego oraz które zyskują coraz większą wartość społecznokulturową w społecznościach rybackich;

U. mając na uwadze, że ogólne zużycie energii w sektorze wodnym w UE jest znaczne i musi być bardziej wydajne, aby przyczynić się do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego, celów klimatycznych UE do 2030 r. oraz neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla do 2050 r.;

V. mając na uwadze, że energia hydroelektryczna ma potencjał do obniżenia do pewnego stopnia emisyjności produkcji energii elektrycznej i w związku z tym może przyczynić się do osiągnięcia celów UE w zakresie klimatu i energii określonych w porozumieniu paryskim; mając na uwadze, że energię hydroelektryczną należy postrzegać w sposób całościowy, w tym jej wpływ na warunki hydromorfologiczne i siedliska; mając na uwadze, że w porównaniu z energią wiatrową i energią słoneczną energia wodna jest mniej niestabilna i w związku z tym przyczynia się do utrzymania stałego zasilania i stabilności sieci; mając na uwadze, że na elektrownie szczytowo-pompowe przypada ponad 90 % zdolności magazynowania energii w UE ²³ ; mając na uwadze, że Unia Europejska powinna wspierać państwa członkowskie angażujące się w przyjazne dla środowiska projekty budowy elektrowni wodnych, które jednocześnie nie stanowią zagrożenia dla zdrowia społeczności lokalnych;

W. mając na uwadze, że zmiany strukturalne w jednolitych częściach wód stanowią główną presję na ich stan ²⁴ ; mając na uwadze, że hydromorfologia dotyka 40 % jednolitych części wód powierzchniowych, na co składają się zmiany fizyczne (26 %), tamy, bariery i śluzy (24 %), zmiany hydrologiczne (7 %) lub inne zmiany hydromorfologiczne (7 %); mając na uwadze, że w Europie istnieje obecnie ponad 21 000 elektrowni wodnych; mając na uwadze, że nie podjęto kompleksowych działań na szczeblu UE w celu usunięcia przestarzałych zapór wodnych i jazów pomimo dowodów na to, że unijna koordynacja w tej kwestii stanowiłaby wartość dodaną;

X. mając na uwadze, że prawo człowieka do wody i urządzeń sanitarnych zostało uznane za prawo człowieka przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 28 lipca 2010 r.;

Y. mając na uwadze, że w Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet oraz w Konwencji o prawach dziecka, a także w innych konwencjach i porozumieniach międzynarodowych wyraźnie uznaje się prawo do wody i urządzeń sanitarnych oraz zobowiązuje się państwa będące ich stronami do podjęcia odpowiednich środków w tym względzie;

Z. mając na uwadze, że milion ludzi w Europie nie ma dostępu do wody, a 8 milionów nie ma urządzeń sanitarnych ²⁵ , a także mając na uwadze, że na całym świecie 844 miliony ludzi nie ma pewnego dostępu do bezpiecznej wody pitnej ²⁶ , a jedna trzecia ludności świata nie ma podstawowych urządzeń sanitarnych; mając na uwadze, że w marcu 2014 r. europejska inicjatywa obywatelska (EIO) Right2Water zebrała ponad 1,8 mln podpisów; mając na uwadze, że w ramach Right2Water zwrócono się o zagwarantowanie wszystkim w UE i na świecie dostępu do wody i warunków sanitarnych, o lepszy dostęp obywateli do wody pitnej oraz większą przejrzystość w odniesieniu do jakości wody, a także o zapisanie prawa do wody w prawodawstwie UE; mając na uwadze, że Komisja przyjęła komunikat w odpowiedzi na inicjatywę "Right2Water" ²⁷ ; mając na uwadze, że w swojej rezolucji z dnia 8 września 2015 r. w sprawie dalszych działań w następstwie europejskiej inicjatywy obywatelskiej "Right2Water" Parlament skrytykował Komisję za to, że nie spełniła wymagań przedstawionych w tej inicjatywie, i wezwał Komisję do uznania powszechnego dostępu do wody i prawa człowieka do wody ²⁸ ;

AA. mając na uwadze, że badania pokazują, iż badanie ścieków może działać jako system wczesnego ostrzegania służący przewidywaniu lub lokalizowaniu ognisk COVID-19 i odgrywać tym samym ważną rolę w walce z pandemią;

1. wyraża zadowolenie, że dzięki ramowej dyrektywie wodnej udało się z powodzeniem stworzyć odpowiednie ramy zintegrowanego gospodarowania zasobami wodnymi, jak również poprawić jakość wody czy w niektórych przypadkach przynajmniej spowolnić pogarszanie się jakości wody;

2. odrzuca wszelkie próby komercjalizacji wody (takie jak negocjowanie wody jako zasobu w przyszłych umowach na giełdzie w Nowym Jorku); potępia skutki komercjalizacji przyrody, które narażają podstawowe i niezbędne dobra publiczne na spekulację, co oznacza odmowę powszechnego prawa do korzystania z nich;

3. z zadowoleniem przyjmuje, że w ocenie Komisji ramowa dyrektywa wodna spełnia swoje zadanie, zauważa jednak, że należy usprawnić i przyspieszyć jej wdrażanie poprzez zaangażowanie odpowiednich właściwych organów państw członkowskich oraz dalsze włączanie celów ramowej dyrektywy wodnej do polityk sektorowych, w szczególności w dziedzinie rolnictwa, transportu i energii, aby zapewnić dobry stan wszystkich jednolitych części wód powierzchniowych i podziemnych najpóźniej do 2027 r.;

4. podkreśla, że nie ma potrzeby przeprowadzania przeglądu ramowej dyrektywy wodnej; wzywa Komisję Europejską, aby zadeklarowała, że ramowa dyrektywa wodna nie zostanie poddana przeglądowi, w celu położenia kresu niepewności prawa; wzywa Komisję, by w razie konieczności nadal proponowała aktualizację załączników;

5. głęboko ubolewa nad tym, że połowa jednolitych części wód w UE nadal nie osiągnęła dobrego stanu oraz że nie osiągnięto jeszcze celów ramowej dyrektywy wodnej, głównie z powodu nieodpowiedniego finansowania, szczególnie powolnego wdrażania, niewystarczającego egzekwowania, niewdrożenia zasady ostrożności i zasady "zanieczyszczający płaci" oraz powszechnego stosowania wyłączeń przewidzianych w dyrektywie w wielu państwach członkowskich, a także ubolewa, że włączenie celów środowiskowych do polityk sektorowych było niewystarczające;

6. podkreśla potrzebę przywrócenia i poprawienia jakości wody; zauważa, że aby poprawić stan jednolitych części wód, wszystkie szczeble administracji i władze w państwach członkowskich muszą uczestniczyć i współpracować ze sobą w uwzględnianiu celów ramowej dyrektywy wodnej w polityce, przepisach i środkach związanych z ramową dyrektywą wodną; przypomina o zasadzie niepogarszania stanu wód, zgodnie z którą państwa członkowskie są zobowiązane do wdrażania środków niezbędnych do zapobiegania pogarszaniu się stanu jednolitych części wód; wzywa państwa członkowskie, by pilnie podjęły niezbędne środki w celu zapewnienia wdrożenia, egzekwowania i przestrzegania ramowej dyrektywy wodnej, między innymi dzięki trzecim planom gospodarowania wodami w dorzeczu, które mają zostać przyjęte przez państwa członkowskie w 2021 r.; wzywa UE oraz jej państwa członkowskie i władze regionalne, by zapewniły terminowe przyjęcie następnych planów gospodarowania wodami w dorzeczu, z poszanowaniem wymogów dotyczących konsultacji społecznych; apeluje do Komisji, by zwiększyła dostępność funduszy i zapewniła państwom członkowskim niezbędne wsparcie we wdrażaniu ramowej dyrektywy wodnej;

7. zwraca uwagę na badanie OECD, w którym oszacowano, że do 2030 r. w sektorze wodnym UE należy wydać dodatkowe 253 mld EUR, aby utrzymać lub osiągnąć pełną zgodność z odpowiednimi przepisami dotyczącymi wody ²⁹ ; wzywa Komisję, Radę, państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, władze regionalne, by określiły i zabezpieczyły niezbędne fundusze i instrumenty finansowe dla infrastruktury, która nie szkodzi środowisku ani nie ma negatywnego wpływu na zdrowie publiczne, a także aby zbadały, jaka infrastruktura osiąga słabe wyniki i nie spełnia norm, oraz by zajęły się kwestią nowych zanieczyszczeń i innymi wyzwaniami społecznymi; podkreśla, że należy zapewnić wsparcie finansowe na rzecz zrównoważonych innowacyjnych metod, a w szczególności rozwiązań opartych na zasobach przyrody, jak neutralna pod względem emisji dwutlenku węgla lub oparta na lagunie infrastruktura oczyszczania, renaturalizacja terenów podmokłych i równin zalewowych, ponowne nawadnianie osuszonych torfowisk, z należytym uwzględnieniem partnerstw publiczno-prywatnych; podkreśla, jak ważne jest dostosowanie istniejącego finansowania i obecnych przepływów finansowych związanych z gospodarką wodną i innymi powiązanymi rodzajami użytkowania gruntów, takimi jak rolnictwo, w tym dotacji, aby przekierować je z tradycyjnych środków inżynieryjnych na rozwiązania oparte na zasobach przyrody;

8. wzywa państwa członkowskie, aby podjęły wszystkie konieczne działania, w tym by zapewniły niezbędne fundusze i zasoby ludzkie oraz niezbędną wiedzę fachową, w celu osiągnięcia pełnej zgodności z ramową dyrektywą wodną tak szybko, jak to możliwe, a w każdym razie nie później niż w 2027 r.; wzywa Komisję do wydania zaleceń państwom członkowskim, aby zapewnić dotrzymanie terminu wyznaczonego na 2027 r.; zwraca się do Komisji, aby wspierała państwa członkowskie we wdrażaniu dyrektyw dotyczących wody, oferując pomoc techniczną i odpowiednie szkolenia, dzieląc się dobrymi praktykami i wiedzą specjalistyczną, aby zapewnić realizację celów wodnej dyrektywy ramowej, oraz promując programy wymiany zawodowej między państwami członkowskimi; wzywa Komisję do przedstawienia wytycznych dotyczących konsekwencji, jakie wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-461/13 ma dla wdrażania ramowej dyrektywy wodnej; wzywa Komisję do przedstawienia jasnych wytycznych dotyczących stosowania wyłączeń zgodnie z art. 4 ust. 4 lit. c) po 2027 r.;

9. wzywa państwa członkowskie, aby określiły środki wykonawcze, które są niezbędne do osiągnięcia dobrego stanu jednolitych części wód, oraz by opracowały programy działań w oparciu o najlepsze dostępne dowody; wzywa państwa członkowskie i Komisję do podania do publicznej wiadomości programów działań państw członkowskich i odnośnych ocen, aby poprawić wymianę dobrych praktyk i strategii oraz poprawić publiczny dostęp do informacji;

10. uważa, że zasada parametru wykluczającego ("one out, all out") powinna pozostać nienaruszona; wzywa Komisję, aby opracowała uzupełniające metody sprawozdawczości (np. odległość do poziomu docelowego, wdrożone środki i postępy w zakresie poszczególnych parametrów jakości), które umożliwiają lepszą ocenę postępów w osiąganiu dobrego stanu wód; podkreśla znaczenie przejrzystości i przedstawiania społeczeństwu wyczerpujących informacji na temat jakości i ilości wody w UE;

11. ubolewa nad stosowaniem wyłączeń - przy ograniczonym uzasadnieniu - w przypadku ponad połowy unijnych jednolitych części wód; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zaktualizowały dokumenty zawierające wytyczne dotyczące stosowania wyłączeń w celu ograniczenia tej praktyki jedynie do uzasadnionych przypadków, tak aby nie utrudniała już osiągnięcia celów ramowej dyrektywy wodnej dotyczących ochrony środowiska; wzywa Komisję do szybkiego i systematycznego prowadzenia postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, w przypadku gdy wyłączenia nie są uzasadnione;

12. ubolewa, że stosowanie zasady zwrotu kosztów, zgodnie z którą wszyscy użytkownicy wody faktycznie i proporcjonalnie uczestniczą finansowo w odzyskiwaniu kosztów usług wodnych, pozostaje na niskim lub zerowym poziomie w kilku państwach członkowskich, zwłaszcza w odniesieniu do gospodarstw domowych, przemysłu i rolnictwa; podkreśla, że zużycie wody w niektórych częściach UE zagraża stanowi ilościowemu jednolitych części wód, przekraczając poziom utrzymywanego przepływu hydrobiologicznego; wzywa państwa członkowskie i ich władze regionalne, aby wdrożyły odpowiednią politykę w zakresie cen wody i w pełni stosowały zasadę zwrotu kosztów zarówno w odniesieniu do kosztów środowiskowych, jak i kosztów zasobów, zgodnie z ramową dyrektywą wodną, oraz zasadę "zanieczyszczający płaci"; przypomina, że zasada zwrotu kosztów może być stosowana z uwzględnieniem jej skutków społecznych, środowiskowych i gospodarczych, a także warunków geograficznych i klimatycznych odpowiednich regionów; wzywa Komisję do egzekwowania tej zasady; podkreśla jednak, że należy zapewnić prawo do wody i urządzeń sanitarnych i że wszyscy muszą mieć dostęp do dobrej jakości usług wodnych po przystępnych cenach;

13. apeluje do Komisji, aby podejmowała stanowcze i szybkie działania w przypadku naruszeń ze strony państw członkowskich w celu dopilnowania, by wszystkie państwa członkowskie w pełni przestrzegały przepisów dotyczących wody, a zwłaszcza ramowej dyrektywy wodnej, jak najszybciej i nie później niż do 2027 r.; wzywa Komisję, by podjęła również stanowcze i szybkie działania w sprawie wszczętych postępowań o uchybienie zobowiązaniom dotyczących systematycznego naruszania unijnych przepisów dotyczących wody; wzywa Komisję do zwiększenia zasobów w odniesieniu do postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w ogóle, a w szczególności jeśli chodzi o przepisy UE w dziedzinie ochrony środowiska;

14. zwraca uwagę, że zmiana klimatu ma i nadal będzie miała znaczący negatywny wpływ na źródła wody słodkiej, gdyż susze prowadzą do zmniejszania przepływu rzek i wyższych stężeń zanieczyszczeń, w szczególności na "zamkniętych" obszarach wodnych, a intensywne opady deszczu prowadzą do zwiększonego spływu wody z obszarów miejskich i rolniczych; przypomina, że coraz częstsze występowanie ekstremalnych zjawisk pogodowych, takich jak cyklony i burze, powoduje wzrost zasolenia wód słodkich i przybrzeżnych; podkreśla, że wzrost temperatury prowadzi do zwiększonego deficytu wody, co ma wpływ na środowisko, kilka sektorów gospodarki, które są uzależnione od wysokiego poboru i zużycia wody, a także na jakość życia; podkreśla, że w przyszłej Strategii UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, przyjmowanej zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) porozumienia paryskiego, a także w procesie wdrażania ramowej dyrektywy wodnej (w planach gospodarowania wodami w dorzeczu) należy rzetelnie uwzględnić kwestie odporności ekosystemów wodnych, powodzi, niedoboru wody i ich wpływ na produkcję żywności;

15. sugeruje, by Komisja wspierała państwa członkowskie w dzieleniu się wiedzą i najlepszymi praktykami w zakresie różnych działań na rzecz przystosowania się do zmian klimatu na szczeblu regionalnym i lokalnym w UE oraz w ułatwianiu zdobywania takiej wiedzy i pozyskiwania takich praktyk;

16. podkreśla, że rzeki i tereny podmokłe są najbardziej zagrożonymi obszarami, mimo że uważa się je za największych dostawców usług ekosystemowych; przypomina, że tereny podmokłe, takie jak ekosystemy morskie i przybrzeżne, odgrywają zasadniczą rolę w regulacji zasobów wodnych i klimatu oraz świadczą usługi za pośrednictwem swoich naturalnych ekosystemów i zasobów, a także umożliwiają rozwój działalności gospodarczej lub kulturowej, a wszystkie te elementy zależą od dobrego stanu ekologicznego zasobów wodnych; zaznacza, że tereny podmokłe stanowią pochłaniacze dwutlenku węgla i są czynnikami stabilizującymi klimat w skali globalnej, odgrywają istotną rolę w łagodzeniu skutków powodzi i susz, dostarczają czystej wody, chronią wybrzeża, odnawiają gruntowe warstwy wodonośne, pomagają w utrzymaniu ogromnej różnorodności geograficznej, pełnią zasadniczą funkcję krajobrazową i dostarczają społeczeństwu usług rekreacyjnych i kulturalnych; wzywa w związku z tym Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia środków mających na celu ograniczenie eksploatacji warstw wodonośnych, do planowania rozwoju obszarów miejskich poza obszarami zalewowymi i do poszanowania różnorodności biologicznej powiązanej z rzekami i terenami podmokłymi;

17. podkreśla, że efektywne wykorzystanie wody stanowi ważny wkład w osiągnięcie celów UE w zakresie klimatu, ponieważ umożliwia oszczędzanie energii potrzebnej do pompowania wody, zmniejsza ilość chemikaliów wykorzystywanych do jej uzdatniania i zmniejsza deficyt wody; zauważa, że w niektórych państwach członkowskich występuje wysoki wskaźnik wycieków z rurociągów, co jest nie do przyjęcia ze względu na cele dotyczące zmiany klimatu i na wysiłki na rzecz efektywnego gospodarowania zasobami; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że na mocy nowej dyrektywy w sprawie wody pitnej Komisja oceni wskaźniki wycieków i ustali wartości progowe, których osiągnięcie będzie sygnałem do podjęcia działań w odnośnych państwach członkowskich; z zadowoleniem przyjmuje również nowe zobowiązanie dużych dostawców wody do zapewnienia przejrzystości wskaźnika wycieków;

18. zauważa, że w całej UE jednolite części wód wykorzystywane do produkcji wody pitnej znajdują się pod nową i starą presją, co powoduje zwiększoną potrzebę podjęcia przez dostawców wody działań związanych z uzdatnianiem; wzywa państwa członkowskie, aby w pełni wdrożyły art. 7 ust. 3 ramowej dyrektywy wodnej oraz podjęły wszystkie niezbędne środki mające na celu powstrzymanie pogarszania się stanu jednolitych części wód służących do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi;

19. z zadowoleniem przyjmuje dowody na to, że dyrektywy doprowadziły do zmniejszenia zanieczyszczenia chemicznego wód UE; uważa jednak, że istnieje pilna potrzeba poprawy sytuacji w dziedzinie chemikaliów; zauważa, że Komisja zidentyfikowała nieoczekiwane różnice między państwami członkowskimi, głównie pod względem sposobu aktualizacji wykazu substancji priorytetowych oraz sposobu uwzględniania połączonego oddziaływania mieszanin; zauważa ponadto, że dyrektywa o substancjach priorytetowych jak dotąd w niewielkim stopniu obejmuje substancje istotne dla zaopatrzenia w wodę pitną; zauważa, że znaczne różnice w podejściach do metod klasyfikacji, oceny i sprawozdawczości utrudniają przeprowadzanie porównań i analiz obejmujących całą UE;

20. wzywa Komisję, aby podjęła wszelkie niezbędne środki w celu osiągnięcia dobrego stanu chemicznego i aby podejmowała zdecydowane działania w całej UE, jeśli państwa członkowskie nie spełniają środowiskowych norm jakości w odniesieniu do substancji priorytetowych, które są objęte zakresem prawodawstwa UE; podkreśla, że do listy substancji priorytetowych należy dodać substancje mające znaczenie dla produkcji wody pitnej, takie jak substancje peri polifluoroalkilowe oraz odnośne farmaceutyki; uważa, że nowe substancje zanieczyszczające i toksyczność mieszanin mogą i powinny zostać uwzględnione w ramowej dyrektywie wodnej i jej dyrektywach szczegółowych; wzywa Komisję do aktualizacji załączników do dyrektywy w sprawie substancji priorytetowych i dyrektywy w sprawie wód podziemnych i do dodania do tych załączników odnośnych substancji, aby umożliwić osiągnięcie celów ramowej dyrektywy wodnej i lepiej chronić zasoby wody pitnej; wzywa Komisję, by dostosowała wdrażanie przepisów dotyczących wody do strategii w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności oraz do strategii na rzecz bioróżnorodności, aby zapewnić odpowiednią ochronę części wód słodkich i ich ekosystemów, a także by określiła harmonogram stopniowego wycofywania wszystkich innych niż niezbędne zastosowań substancji per- i polifluoroalkilowych oraz by wspierała rozwój bezpiecznych i nietrwałych alternatyw dla wszystkich zastosowań tych substancji; wzywa Komisję, by finansowała badania nad wszechobecnymi substancjami trwałymi, wykazującymi zdolność do bioakumulacji i toksycznymi oraz opracowywanie strategii na rzecz ich zwalczania w celu poprawy jakości jednolitych części wód oraz zmniejszenia ryzyka dla zdrowia zwierząt i ludzi oraz środowiska; zaleca opracowanie nowych wytycznych dotyczących ulepszonych metod monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do mieszanin chemicznych i oddziaływania różnych substancji występujących w połączeniu ze sobą; wzywa do szerszego stosowania listy obserwacyjnej w celu monitorowania potencjalnych zanieczyszczeń wody i określenia ryzyka, jakie stanowią one dla środowiska wodnego; zwraca się do Komisji, aby przyspieszyła prace nad opracowaniem metod oceny mieszanin i zarządzania nimi oraz do uzupełnienia prac przez wprowadzenie czynnika oceny mieszanin;

21. zauważa, że według szacunków mikrodrobiny plastiku utrzymują się w wodzie słodkiej przez stulecia i że obecne stacje uzdatniania wody nie filtrują całkowicie tych cząstek; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje decyzję o opracowaniu metodologii monitorowania mikrodrobin plastiku oraz utworzenie listy obserwacyjnej w zmienionej dyrektywie w sprawie wody pitnej; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby wzmocniły środki kontroli źródeł w celu osiągnięcia nietoksycznego środowiska i gospodarki o obiegu zamkniętym; podkreśla, że zmniejszenie emisji u źródła zmniejszyłoby presję na ekosystemy i obniżyłoby koszty uzdatniania wody; wzywa do podjęcia zdecydowanych działań na szczeblu UE, państw członkowskich i regionalnym w celu przeciwdziałania nowym substancjom zanieczyszczającym, takim jak substancje per- i polifluoroalkilowe, mikrodrobiny plastiku, substancje zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego i farmaceutyki, poprzez stosowanie całościowego podejścia, począwszy od środków kontroli u źródła, a kończąc, w ostateczności, na uzupełniających rozwiązaniach "końca rury"; wzywa Komisję i państwa członkowskie, by w pełni stosowały podejście uwzględniające cykl życia zanieczyszczeń, a jednocześnie wdrażały zasadę "zanieczyszczający płaci", również za pośrednictwem innowacyjnych instrumentów, takich jak systemy rozszerzonej odpowiedzialności producenta, w celu sfinansowania rozwiązań w zakresie oczyszczania;

22. podkreśla, jak ważne jest nasilenie działań mających na celu przeciwdziałanie eutrofizacji zarówno wód słodkich, jak i słonych, powodowanej przez azot i fosfor ze wszystkich źródeł, w tym pochodzących z rolnictwa oraz nieoczyszczonych lub niewłaściwie oczyszczonych ścieków; przypomina, że eutrofizacja osłabia stan środowiska jednolitych części wód i zwiększa ich podatność na inwazyjne gatunki obce; wzywa wszystkich rolników do korzystania z narzędzia dotyczącego zrównoważonego gospodarowania składnikami odżywczymi, które ułatwia lepsze zarządzanie i zmniejsza wyciek składników odżywczych do wód podziemnych i powierzchniowych; zwraca się do państw członkowskich o należyte zidentyfikowanie obszarów narażonych na zanieczyszczenie azotanami i o pełne wdrożenie i egzekwowanie środków przyjętych na mocy dyrektywy azotanowej;

23. podkreśla, że obecny kryzys bioróżnorodności powinien zostać w pełni uwzględniony przez państwa członkowskie przy wdrażaniu polityki wodnej, czynniki stresogenne dla ekosystemów wodnych powinny zostać zminimalizowane, a zdegradowane ekosystemy odbudowane; podkreśla znaczenie nowej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030; przypomina, że przy wdrażaniu ramowej dyrektywy wodnej należy zapewnić pełną spójność z nową strategią na rzecz bioróżnorodności, dyrektywami dotyczącymi ochrony przyrody i innymi przepisami dotyczącymi środowiska;

24. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie się przez Komisję w kontekście strategii na rzecz bioróżnorodności 2030 do odtworzenia 25 000 km rzek o swobodnym biegu w UE poprzez usunięcie barier i odbudowę terenów zalewowych, a także do ustanowienia ogólnounijnej metodologii i przepisów dotyczących mapowania i oceny stanu ekosystemów oraz zapewnienia ich dobrego stanu; zauważa, że obecnie w UE istnieje 21 000 elektrowni wodnych oraz że elektrownie wodne i małe elektrownie wodne zapewniają największy udział energii ze źródeł odnawialnych w UE; zwraca uwagę na rozwój energetyki wodnej o niskim wpływie na środowisko; zaznacza jednak, że budowa zapór może negatywnie wpływać na siedliska i powodować znaczną presję na wody powierzchniowe; przypomina, że w ramowej dyrektywie wodnej ustanowiono surowe kryteria ochrony warunków hydromorfologicznych; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby dopilnowały przeprowadzania dokładnej oceny skutków wynikających ze zmian w jakości i ilości wód oraz w ekosystemach wodnych, a także poszanowania celów ramowej dyrektywy wodnej we wszystkich istniejących i ewentualnych nowych elektrowniach wodnych; w związku z tym wzywa Komisję do skonsultowania się ze wszystkimi właściwymi dyrekcjami generalnymi, w tym z DG ds. Energii, przy przeprowadzaniu oceny wpływu elektrowni wodnych na środowisko oraz do uwzględnienia ich zaleceń;

25. wzywa państwa członkowskie i Komisję do podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu zminimalizowania presji na jednolite części wód powierzchniowych, aby przywrócić naturalne funkcje rzek i chronić ekosystemy; wzywa państwa członkowskie do powstrzymania się od budowy elektrowni wodnych i realizacji innych projektów budowlanych, które prowadziłyby do znacznej presji hydromorfologicznej na zasoby wody na obszarach chronionych; uważa, że dotacje unijne i finansowanie ze środków publicznych na obszarach nieobjętych ochroną należy przyznawać wyłącznie nowym elektrowniom wodnym, w których ogólne korzyści wyraźnie przewyższają ogólne skutki negatywne;

26. wyraża zadowolenie, że zgodnie z 10. dwuletnim sprawozdaniem z wdrażania przez państwa członkowskie dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych ³⁰  w ostatnim dziesięcioleciu w UE poprawiło się zbieranie i oczyszczanie ścieków komunalnych oraz że dyrektywa dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych przyczyniła się do zmniejszenia ładunków zanieczyszczeń, a tym samym do poprawy jakości wody; ubolewa jednak nad faktem, że nadal nie osiągnięto pełnej zgodności z dyrektywą dotyczącą oczyszczania ścieków komunalnych, ponieważ niektóre państwa członkowskie nadal są bardzo dalekie od swoich celów; zgadza się z opinią Komisji, że konieczne są dalsze działania, aby rozwiązać problemy związane z pozostałymi zanieczyszczeniami, substancjami zanieczyszczającymi rosnącego ryzyka, zużyciem energii i gospodarowaniem osadami, jak również z kwestiami zarządzania; ubolewa ponadto nad tym, że ocena dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych nie zawiera analizy skuteczności odprowadzania ścieków przemysłowych do systemów zbierania i oczyszczalni ścieków komunalnych;

27. apeluje do Komisji, by uwzględniła powyższe kwestie w przeglądzie dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych; wzywa Komisję do wspierania państw członkowskich we wdrażaniu dyrektywy poprzez umożliwienie finansowania zrównoważonej gospodarki wodnej oraz zachęcanie do opracowywania i wdrażania innowacyjnych technologii oczyszczania ścieków; wzywa Komisję do dokładnego zbadania, w jaki sposób wymogi dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych, odnoszące się do projektowania, budowy i rozbudowy oczyszczalni ścieków komunalnych na wszystkich etapach rozwoju technicznego współgrają z zobowiązaniem wynikającym z ramowej dyrektywy wodnej dotyczącym unikania pogorszenia stanu wód w celu zapewnienia spójności między tymi dwoma aktami prawnymi a oczyszczaniem ścieków komunalnych przy jednoczesnym zachowaniu wszystkich zachęt do stosowania odpowiednich środków technicznych w zakresie oczyszczania; zachęca Komisję do podjęcia w stosownych przypadkach działań ustawodawczych; podkreśla, że środki mające na celu przede wszystkim uporanie się z problemem u źródła są kluczowe dla rozwiązania problemu substancji zanieczyszczających rosnącego ryzyka; podkreśla, że przyszły przegląd dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych powinien uwzględniać także nowe wyzwania, jakie stwarzają te substancje;

28. podkreśla, że dyrektywa dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych i ramowa dyrektywa wodna nie rozwiązują należycie problemów wynikających ze zmiany klimatu, takich jak przelewanie się wód burzowych, spływy wody deszczowej z obszarów miejskich i powodzie w aglomeracjach, ani nie uwzględniają wpływu niewystarczająco oczyszczonych ścieków na jednolitą część wód, do której są odprowadzane; uważa, że UE, państwa członkowskie i władze

29. podkreśla, że przy ocenie wpływu instalacji hydroenergetycznych na środowisko konieczne jest podejście całościowe, obejmujące korzyści społeczne płynące z dostarczania bezemisyjnej energii elektrycznej i wkład w zabezpieczenie dostaw energii za pośrednictwem elektrowni wodnych i szczytowo-pompowych, a także negatywny wpływ na wody powierzchniowe i siedliska; podkreśla w związku z tym wkład, jaki energia elektryczna wytwarzana przez elektrownie wodne w osiąganie celów UE w zakresie klimatu i energii, jak również w realizację zobowiązań UE w ramach porozumienia paryskiego; przyznaje, że istnieją sposoby i technologie pozwalające na zmniejszenie wpływu na środowisko naturalne oraz dziką faunę i florę wodną; zwraca uwagę, że istniejące elektrownie rzeczne mają wielki potencjał zwiększenia wydajności;

30. zwraca uwagę, że przeniesienie transportu towarów z dróg na śródlądowe drogi wodne powinno być w pełni zgodne z zasadą niepogarszania stanu wód określoną w ramowej dyrektywie wodnej i z innymi przepisami o ochronie środowiska, w tym z dyrektywą ptasią i siedliskową, oraz powinno iść w parze ze wspieraniem zrównoważonych paliw i technologii alternatywnych oraz żeglugi śródlądowej, w tym zasilania statków energią elektryczną z lądu, aby ograniczyć emisje gazów cieplarnianych i inne zanieczyszczenia, zapobiegać pogarszaniu się ekologicznego i chemicznego stanu jednolitych części wód, obniżeniu jakości powietrza i presji na ekosystemy wodne, chronić różnorodność biologiczną i dążyć do wyeliminowania zanieczyszczeń ze środowiska;

31. zwraca uwagę na wysokie zużycie energii w sektorze wodnym; wzywa Komisję do rozważenia środków energooszczędnych i możliwości wykorzystania oczyszczonych ścieków jako "dostępnego na miejscu" źródła energii odnawialnej; wzywa Komisję, aby dążyła do energooszczędnych usprawnień w oczyszczalniach ścieków, aby uznać i wykorzystać potencjał tego sektora w zakresie oszczędzania energii; zwraca uwagę, że zgodnie z przeprowadzoną przez Komisję oceną dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych potencjalne oszczędności energii wynoszą od 5 500 do 13 000 GWh rocznie;

32. przyznaje, że całkowity pobór wody w Europie spadł o ponad 20 % w ciągu ostatnich 15 lat; zauważa jednak, że można uznać, iż dotkniętych problemem niedoboru wody ³¹  jest osiem państw zamieszkałych przez 46 % ludności Europy, że liczba państw borykających się z tym problemem stale rośnie oraz że około jedna czwarta wody przekierowanej ze środowiska naturalnego w UE jest wykorzystywana do celów rolniczych ³² ; zwraca uwagę na potencjał ponownego wykorzystania wody w tworzeniu gospodarki o obiegu zamkniętym dla zasobów wodnych oraz ograniczaniu bezpośredniego poboru z jednolitych części wód i wód podziemnych; z zadowoleniem przyjmuje porozumienie dotyczące nowego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie minimalnych wymogów dotyczących ponownego wykorzystania wody, które ułatwi wykorzystywanie oczyszczonych ścieków komunalnych do nawadniania w rolnictwie; popiera ciągłe modernizowanie infrastruktury nawadniania przez stosowanie innowacji i nowych technologii;

33. podkreśla znaczenie znalezienia synergii między ocenami zagrożenia powodziowego a planami zapobiegania klęskom żywiołowym i gotowości w ramach Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności; wzywa Komisję, państwa członkowskie oraz w razie potrzeby władze regionalne do opracowania strategii zarządzania suszami, w szczególności w celu zapewnienia zaopatrzenia w wodę pitną i produkcji żywności, w ramach planów gospodarowania wodami w dorzeczach i planów zarządzania ryzykiem powodziowym, a także do zintegrowania cyfrowych systemów monitorowania, kontroli i wczesnego ostrzegania o stanie roślinności i jej reakcji na susze w celu wspierania skutecznych i opartych na danych decyzji w sprawie środków ochrony, reagowania i komunikacji; wzywa Komisję i państwa członkowskie do umieszczenia w centrum tych planów odtwarzania równin zalewowych i terenów podmokłych, a także ochrony jednolitych części wód podziemnych, ponieważ jednolite części wód i ekosystemy wodne w dobrym stanie mają zasadnicze znaczenie dla ograniczenia negatywnych skutków zarówno susz, jak i powodzi;

34. zauważa, że jedną z dziedzin, w których zainteresowane strony uznały ramową dyrektywę wodną za nieskuteczną, jest zarządzanie skutkami susz ³³ ; wzywa państwa członkowskie do większych wysiłków na rzecz rozwiązania problemu zmiany klimatu i nowych problemów (nadmiernego) poboru wody, które mogą pojawić się w dorzeczach, również tam, gdzie w przeszłości nie występowały wyzwania w zakresie poboru wody ³⁴ ; zauważa, że całościowe podejście do gospodarki wodnej i przystosowania się do zmiany klimatu może zwiększyć skuteczność reakcji i ograniczyć skutki ekstremalnych zdarzeń; wzywa do pełnego uwzględniania kwestii zmiany klimatu przy wdrażaniu dyrektywy i podkreśla

potencjał rozwiązań opartych na zasobach przyrody pod tym względem; przypomina, że należy zapewnić wystarczające środki publiczne na cele ramowej dyrektywy wodnej i wymagane dostosowania;

35. sugeruje, że problem susz i niedoboru wody należy rozwiązać poprzez nadanie poborowi wody do produkcji wody pitnej pierwszeństwa przed innymi zastosowaniami, aby zapewnić przestrzeganie prawa człowieka do wody, oraz poprzez wdrożenie rozwiązań w zakresie gromadzenia wody deszczowej i fal powodziowych do późniejszego wykorzystania, łącznie z projektami w zakresie zbierania wody deszczowej przy projektowaniu budynków i infrastruktury, podziemnych zbiorników magazynowych i podwójnych systemów dystrybucji wody w domach oraz w razie potrzeby z projektami dotyczącymi ponownego wykorzystania byłych kamieniołomów; zachęca do prowadzenia badań nad środkami, które pomagają w walce z suszami i niedoborem wody, oraz do inwestowania w te środki;

36. podkreśla potrzebę ujednolicenia wspólnej polityki rolnej (WPR), dyrektywy w sprawie wody pitnej ³⁵ , dyrektywy azotanowej, rozporządzenia dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin ³⁶  i rozporządzenia w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów z ramową dyrektywą wodną w odniesieniu do potrzeby zwiększenia środków ochrony zasobów wodnych oraz wydajnego wykorzystywania wody w rolnictwie; podkreśla konieczność znacznego zwiększenia finansowania działań w zakresie środowiska i zmiany klimatu w obu filarach WPR, a także konieczność dodatkowego finansowania ukierunkowanych środków ekologicznych w ramach przeglądu WPR w celu zapewnienia zrównoważonej gospodarki wodnej i poprawy jakości gleby; wzywa państwa członkowskie, aby włączyły i wdrożyły do swoich planów strategicznych WPR ograniczenie stosowania nawozów oraz stosowania pestycydów i związanych z nimi zagrożeń, a także aby wdrożyły elementy związane z wodą w swoich systemach warunkowości; wzywa Komisję do uznania zanieczyszczenia wód słodkich i nadmiernego poboru wody za priorytetowe tematy w zaleceniach dotyczących WPR dla państw członkowskich; ponadto wzywa Komisję do dopilnowania, aby ramowa dyrektywa wodna była wdrażana również za pośrednictwem polityki spójności (rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów ³⁷ , Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego i Fundusz Spójności ³⁸ ) i zgodnie z celem polityki nr 2 rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów;

37. z zadowoleniem przyjmuje cele dotyczące ograniczenia stosowania pestycydów i związanych z nimi zagrożeń o 50 % do 2030 r. oraz ograniczenia utraty składników pokarmowych w wyniku stosowania nawozów, określone w strategii "od pola do stołu" i strategii ochrony różnorodności biologicznej, decyzję o zmianie dyrektywy w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów oraz włączenie ulepszonej gospodarki składnikami odżywczymi do celów nowych planów strategicznych WPR i obu strategii; wzywa do przełożenia na prawodawstwo wyżej wymienionych celów, założeń i przyszłego planu działania na rzecz eliminacji zanieczyszczeń; podkreśla pilną potrzebę ograniczenia wpływu pestycydów na zasoby wody pitnej przez pełne uwzględnianie ich ochrony przy (ponownym) dopuszczaniu do obrotu substancji czynnych i pestycydów;

38. wzywa Komisję do lepszego ujednolicenia norm i do ograniczenia szerokiego zakresu progów w państwach członkowskich w dyrektywie w sprawie wód podziemnych;

39. wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zwiększyły synergie między polityką wodną i polityką różnorodności biologicznej przez wprowadzenie odpowiednich środków w celu poprawy ochrony ekosystemów małych jednolitych części wód i wód podziemnych w kontekście gospodarowania wodami w dorzeczu, w tym wymogów dotyczących sprawozdawczości, wytycznych i projektów;

40. zachęca Komisję i państwa członkowskie do lepszego włączenia dyrektywy w sprawie zarządzania ryzykiem powodziowym do strategii politycznych dotyczących priorytetowego traktowania rozwiązań opartych na zasobach przyrody oraz do odpowiedniego dostosowania strumieni finansowania; podkreśla znaczenie zarządzania zlewniami rzek w sposób zintegrowany i całościowy;

41. jako że 97,3 % zasobów wodnych na Ziemi pochodzi z oceanów, a wody podziemne, kontynentalne, przejściowe, przybrzeżne i morskie są związane cyklem hydrologicznym i powiązaniem ląd-morze, zwraca się do Komisji i państw członkowskich o wdrożenie zintegrowanego podejścia łączącego dyrektywę ramową w sprawie wody i dyrektywę ramową w sprawie strategii morskiej;

42. wzywa do wytężonych działań przy zapewnieniu wystarczających środków finansowych w celu poprawy migracji ryb w całej UE; apeluje, aby w stosownych przypadkach włączyć kwestię ciągłości rzek do technicznych kryteriów przeglądu opracowanych w kontekście unijnej zielonej taksonomii dotyczącej zrównoważonej działalności oraz aby uznawać projekty związane z energią i transportem za zrównoważone tylko wtedy, gdy obejmują one przepławki odwzorowujące warunki naturalne;

43. zauważa, że "zrównoważona eksploatacja i ochrona zasobów wodnych i morskich" jest jednym z sześciu celów środowiskowych unijnej taksonomii zrównoważonego finansowania; zachęca zatem do wykorzystywania go do prowadzenia inwestycji publicznych i prywatnych w celu zapewnienia ochrony jednolitych części wód;

44. zwraca się do Komisji i państw członkowskich o przyjęcie w kolejnym cyklu planowania hydrologicznego wszystkich środków niezbędnych do ułatwienia ochrony i regeneracji ekosystemów wodnych, wspierania rozwiązań opartych na naturze, zaangażowania sektora finansowego przez wspieranie zrównoważonych inwestycji oraz stymulowania umiejętności i kształcenia w dziedzinie ekologicznego wzrostu gospodarczego;

45. wzywa Komisję do udzielania pomocy i wsparcia państwom członkowskim w transgranicznej koordynacji jednolitych części wód objętych ramową dyrektywą wodną; wzywa państwa członkowskie do nadania priorytetu środkom ramowej dyrektywy wodnej i wdrażaniu dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych w regionach transgranicznych oraz do poprawy współpracy w obszarze międzynarodowych zbiorników wodnych;

46. wzywa Komisję, by uprościła i usprawniła systemy monitorowania jakości wody i zanieczyszczeń środowiska, gromadząc między innymi dane na temat głównych źródeł emisji substancji niebezpiecznych, w tym pozostałości promieniotwórczych i pozostałości pestycydów, metabolitów, biocydów, pozostałości farmaceutycznych, wzbudzających obawy chemikaliów - takich jak PFAS - i mikrodrobin plastiku oraz innych substancji zanieczyszczających rosnącego ryzyka w jednolitych częściach wód UE, oraz do stosowania najnowszych i najskuteczniejszych spośród dostępnych technik; wzywa Komisję do przyjęcia wytycznych dotyczących zharmonizowanych norm dotyczących sieci monitorowania i przekazywania danych; wzywa Komisję, aby w planie działania na rzecz eliminacji zanieczyszczeń ułatwiła stosowanie nieinwazyjnych metod monitorowania i biowskaźników w celu zminimalizowania narażenia ludzi i dzikiej przyrody na substancje zanieczyszczające w powietrzu, glebie i wodzie; wzywa państwa członkowskie, by wykorzystywały w całości swoje sieci monitorowania przy przekazywaniu danych Komisji;

47. wzywa Komisję, państwa członkowskie i dostawców wody do stosowania rozwiązań cyfrowych i większego wykorzystywania danych dotyczących zarządzania i pomiarów do podejmowania decyzji w oparciu o dowody zarówno na poziomie regulacji, jak i konsumpcji; wzywa do stosowania cyfrowych technologii w zarządzaniu wodą, aby umożliwić monitorowanie i sprawozdawczość na odległość dotyczące jakości, wycieków, wykorzystania i zasobów wody;

48. odnotowuje potencjał cyfryzacji i sztucznej inteligencji w zakresie poprawy zarządzania i monitorowania jednolitych części wód, tworzenia lepszych danych i analizowania dowodów w celu wspierania decydentów, zważywszy że mogłyby one w znacznym stopniu przyczynić się do szybkiego identyfikowania niewielkich zmian w jakości wody, które mogłyby stanowić zagrożenie dla jednolitych części wód, a także do oceny najlepszych praktyk i wskazywania najbardziej opłacalnych środków;

49. wzywa państwa członkowskie do stworzenia ram prawnych, które pozwolą uniknąć sytuacji, gdy podmioty gospodarujące jednolitymi częściami wód są finansowane z działań pogarszających stan chemiczny i ekologiczny tych wód; wzywa państwa członkowskie do wyraźnego oddzielenia podmiotów odpowiedzialnych za gospodarowanie od podmiotów odpowiedzialnych za ocenę stanu jednolitych części wód;

50. podkreśla potrzebę ujednolicenia danych dotyczących wody i stworzenia obowiązkowych standardów sprawozdawczości dla państw członkowskich w celu zwiększenia przejrzystości danych; wzywa Komisję do dalszego udoskonalania Europejskiego Systemu Informacji Wodnej, aby stał się przyjaznym narzędziem informacyjnym dla wszystkich w UE, dostarczającym informacji na temat ilości, jakości i dostępności zasobów wodnych, uzupełniającym analizę porównawczą zarządzania jednolitymi częściami wód;

51. zauważa, że zgodnie ze sprawozdaniem w sprawie adekwatności istnieje pole do poprawy zarówno pod względem dostępności informacji na temat polityki wodnej i jakości wody, jak i poziomu szczegółowości tych informacji; wzywa państwa członkowskie i Komisję do rozwiązania tego problemu i zapewnienia mieszkańcom UE jasnych, kompleksowych i łatwo dostępnych informacji; apeluje ponadto o większą przejrzystość, a tym samym o znaczną poprawę w zakresie konsultacji społecznych, świadomości społecznej i edukacji w zakresie wody, powiązań między wodą, ekosystemami, warunkami sanitarnymi, zdrowiem, bezpieczeństwem żywności, bezpieczeństwem żywnościowym i zapobieganiem klęskom żywiołowym, o wspieranie międzysektorowego dialogu między podmiotami gospodarczymi, dostawcami wody, społeczeństwem, władzami i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, a także o zapewnienie dostępu do wymiaru sprawiedliwości zarówno na mocy dyrektywy w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, jak i ramowej dyrektywy wodnej zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości;

52. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że UE częściowo zareagowała na inicjatywę Right2Water w wersji przekształconej dyrektywy w sprawie wody pitnej poprzez dodanie nowego artykułu dotyczącego dostępu do wody i większej przejrzystości w odniesieniu do jej jakości w celu poprawy zdrowia i stanu środowiska; wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia i egzekwowania ramowej dyrektywy wodnej, aby zapewnić powszechny dostęp do wody i w pełni zareagować na inicjatywę Right2Water;

53. wzywa państwa członkowskie i dostawców wody, aby systematycznie testowali ścieki na obecność COVID-19 w ramach systemu wczesnego ostrzegania w walce z pandemią;

54. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

1 Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1.

2 Dz.U. L 135 z 30.5.1991, s. 40.

3 Dz.U. L 372 z 27.12.2006, s. 19.

4 Dz.U. L 288 z 6.11.2007, s. 27.

5 Dz.U. L 375 z 31.12.1991, s. 1.

6 Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 84.

7 Dz.U. L 177 z 5.6.2020, s. 32.

8 Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19.

9 Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.

10 Dz.U. L 334 z 17.12.2010, s. 17.

11 Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0078.

12 Komunikat Komisji z 20 maja 2020 r. zatytułowany "Unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2030 r. - przybliżenie natury do naszego życia" (COM(2020)0380).

13 Komunikat Komisji z 20 maja 2020 r. zatytułowany "Strategia »od pola do stołu« na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska systemu żywnościowego" (COM(2020)0381).

14 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1386/2013/UE z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2020 r. "Dobra jakość życia z uwzględnieniem ograniczeń naszej planety" (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 171).

15 Cel zawarty w rezolucji 70/1 przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 25 września 2015 r. pt. "Przekształcamy nasz świat: program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030".

16 Dz.U. C 324 z 1.10.2020, s. 28.

17 Dz.U. C 110 z 22.3.2019, s. 94.

18 https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Agri-environmental_indicator_-_gross_nitrogen_balance

19 Sprawozdanie Europejskiej Agencji Środowiska z 4 grudnia 2019 r. zatytułowane "Środowisko Europy 2020 - stan i prognozy: proces transformacji w kierunku zrównoważonej Europy".

20 Streszczenie oceny adekwatności ramowej dyrektywy wodnej i dyrektywy powodziowej, sporządzone przez Komisję 10 grudnia 2019 r.

21 https://www.eea.europa.eu/publications/92-9167-025-1/page003.html

22 Dokument informacyjny Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z czerwca 2018 r. pt. "Pustynnienie w UE".

23 Badanie Komisji z marca 2020 r. w sprawie magazynowania energii - wkład w bezpieczeństwo dostaw energii elektrycznej w Europie, s. 20.

24 https://ec.europa.eu/info/news/implementation-report-water-framework-directive-and-floods-directive-questions-and-answers-2019-feb-26_en

25 https://www.right2water.eu/documents

26 Światowa Organizacja Zdrowia i Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci, "Progress on Drinking Water, Sanitation and Hygiene: 2017 Update and SDG Baselines" [Postępy w zakresie wody pitnej, usług sanitarnych i higieny: aktualne dane z 2017 r. i punkty odniesienia dla celów zrównoważonego rozwoju], Światowa Organizacja Zdrowia i Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci, Genewa, 2017 r., s. 3.

27 Komunikat Komisji z dnia 19 marca 2014 r. w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej "Dostęp do wody i kanalizacji jest prawem człowieka Woda jest dobrem publicznym, nie towarem!" COM(2014)0177).

28 Dz.U. C 316 z 22.9.2017, s. 99.

29 http://www.oecd.org/environment/financing-water-supply-sanitation-and-flood-protection-6893cdac-en.htm

30 Dziesiąte sprawozdanie Komisji z 10 września 2020 r. na temat statusu wdrożenia i programów wykonania (COM(2020)0492). regionalne powinny usprawnić monitorowanie i kontrolowanie skutków przelewania się wód burzowych i spływów wody deszczowej z obszarów miejskich, ponieważ zjawiska te powodują znaczne zanieczyszczenie jednolitych części wód powierzchniowych i podziemnych;

31 https://www.eea.europa.eu/archived/archived-content-water-topic/water-resources/water-abstraction

32 https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Archive:Agri-environmental_indicator_-_water_abstraction

33 Ocena adekwatności ramowej dyrektywy wodnej i dyrektywy powodziowej, s. 66.

34 Ocena adekwatności ramowej dyrektywy wodnej i dyrektywy powodziowej, s. 199.

35 Dyrektywa Rady 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 330 z 5.12.1998, s. 32).

36 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1).

37 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006, Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320.

38 Wniosek Komisji z 29 maja 2018 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności COM(2018)0372.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2021.445.126
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie wdrażania unijnego prawodawstwa dotyczącego wody (2020/2613(RSP)).
• Data aktu: 17/12/2020
• Data ogłoszenia: 29/10/2021